สวัสดีคะ เรื่องมันมีอยู่ว่าเราชอบรุ่นพี่คนนึงมานานมากถึงตอนนี้ก็ประมาณ 3 ปีแล้ว ชอบพี่เขามาตั้งแต่เพิ่งเข้ามาเรียนแรกๆ จนตอนนี้พี่เขาจบไปได้ปีกว่าแล้วก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะชอบคนอื่นเลย ตอนชอบพี่เขาแรกๆก็คุยกับพี่เขาบ่อยมากทักไปคุยกับพี่เขาเกือบทุกวัน พี่เขาก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้างบางครั้งก็อ่านแต่ไม่ตอบตั้งแต่คุยกันพี่เขาไม่เคยถามเลยว่า ทำอะไรอยู่ กินข้าวหรือยัง มีต่เราที่เป็นฝ่ายถาม เคยรอพี่เขาเล่นเกมเสร็จตอนตี 1 ตี 2 เพื่อที่จะคุยกับพี่เขาแค่ไม่กี่ประโยคก็ดีใจละ ยอมรับว่าตอนแรกก็รู้สึกแย่นะ แต่พอคุยกับพี่เขาได้ปีกว่าก็เริ่มชินแล้ว คุยกับพี่เขาจนพี่เขาเลิกกับแฟนมา 3-4 คนละแต่เราไม่เคยไปยุ่งกับพี่เขาจนแฟนเขาหงหรอกนะ ตอนพี่เขามีแฟนเราก็ไม่ค่อยทักไปเพราะกลัวเขามีปัญหากัน คอยดูอยู่ห่างๆ จนวันหนึ่งตัดสินใจบอกพี่เขาไปว่าเราชอบ พี่เขาก็ไม่ได้ตอบอะไรเพราะเราบอกว่าไม่ยากฟัง 555 เพราะรู้อยู่แล้วว่าต้องเจ็บแน่ๆ จนตอนหลังเราก็เริ่มไม่ค่อยทักไปได้แต่ส่องไปเรื่อยๆแต่ล่าสุดพี่เขาเกิดอุบัติเหุเราก็ทักไปถามพี่เขาก็ตอบนะแต่ก็ไม่ได้คุยอะไรกัน ยิ่งคุยยิ่งรู้สึกห่างเหิน เหมือนคนไม่รู้จัก แต่ไม่รู้ทำไมมันก็อยากจะรัก อยากจะคิดถึง อยากเห็นหน้า อยากถามว่าสบายดีไหม ยังโดนผู้หญิงทิ้งเหมือนเดิมรึปล่า อย่าดื่มเยอะะ มีคำพูดมากมายที่อยากบอก ควรทำไงดี เรารออะไรอยู่รอคนที่เขาไม่คิดถึงเราเหรอ ควรลืมยังไงในเมื่อเขาอยู่ในควมทรงจำเราไปแล้ว ถึงแม้เราไม่อยู่ในความทรงจำเขาก็ตาม
เรากำลังรออะไรอยู่??