เราผิดมากใช่ไหม?

คือเราคบกับแฟนคนนี้มา2ปี แรกๆเรารักกันมาก เข้าใจกันทุกอย่าง เขายอมทำทุกกอย่างเพื่อให้ได้คบกับเรา ยอมไปหาพ่อเราไปหาครอบครัวเราทั้งๆที่พวกเขาโหดมากและเขาก็ทำสำเร็จ เขาได้คบกับเรา เข้าบ้านเราได้ ไปไหนกับเราทุกที และเราก็ได้ไปรู้จักครอบครัวเขา เราคิดนะว่าเขานี่แหละจะเป็นคนสุดท้ายของเรา จะเป็นคนที่เราอยากให้เขาอยู่ในอนาคตด้วยแต่ พอผ่านมาประมาณ1ปี เรารู้สึกว่าเขาเริ่มเปลี่ยนไป แคร์เราน้อยลง ใส่ใจเราน้อยลง เริ่มทำเหมือนไม่อยากคุย เริ่มติดเพื่อน เราก็ทนนะเพราะคิดว่าเดี๋ยวก็คงคิดได้ เราทนมาเรื่อยๆ แต่มาวันนึงเขาขอเราไปเที่ยวกับเพื่อนเราก็ให้ไป แต่เราตกลงกันไว้ว่า ถ้าไปก็อย่าลืมเรานะคอยตอบแชทเราบ้าง เพราะเราไม่มีใครก็รอคุยกับเธอคนเดียว เราไม่เคยว่าที่เขาจะออกไปหาเพื่อน แต่ทุกครั้งที่เขาไปเขาจะไม่ทักมาหา และทำเหมือนไม่มีเรา เราก็เข้าใจในระดับนึงว่าออกไปข้างนอกคงไม่อยากพิม เราก็ปล่อย ปล่อยจนมันหนักขึ้นเรื่อยๆ เรายอมรับนะว่ามีบ้างที่เราไม่อยากให้เขาไป มีบ้างที่รู้สึกระแวงกลัวเขาจะไปมีคนอื่น สิ่งที่เขาทำกับเราคือ เขาก็ไปกับเพื่อนบ่อยขึ้น จากที่ไม่เคยโกหกเขาก็โกหกเรา เขาบอกเราว่าโทรสัพค้าง ตอบเฟสไม่ได้ เราก็โอเคเข้าใจ แต่เห็นออนเฟสจนดึกเราเริ่มไม่แน่ใจ เลยลองให้เพื่อนเก่าทักไป ผลคือมันตอบแชทเพื่อนเก่าเรา แต่แชทที่เราส่งไปมันไม่อ่านเลยสักนิด เหตุผลของเขาก็คือถ้าบอกเรา เดี๋ยวก็ต้องมานั่งทะเลาะ เขาเลือกที่จะไปไม่บอกเพราะแค่กลัวจะทะเลาะกับเรา แต่เรายอมนะเราผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะมาก มากจนไม่อยากคิดว่าถ้าไม่มีเขาเราจะอยู่ยังไง แล้วมาวันนึงเราทนไม่ไหวจริงๆเราเหนื่อย เราเลยบอกเลิกเขาไป  เขาก็ถามทำไมต้องเลิกเป็นแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว ใช่มันดีสำหรับเราแต่มันไม่ดีสำหรับเราเลย เราร้องไห้ทุกวันสิ่งที่เขาไม่เคยทำ เขาก็ทำ เคยเลิกบุหรี่เพราะเรา เขาก็กลับมาสูบ เลิกกินน้ำท่อมเลิกสิ่งเสพติด เขาก็กลับมาทำ แต่ที่เราบอกเลิก เราก็คิดนะว่าเขาจะมาง้อ แต่ไม่เลย เป็นเราเองที่ต้องมานั่งเสียใจ เราทักไปหาเขาทุกวัน ตื้อเขาทุกวันจนเขาไม่ตอบ เราเลยไปหาเขาที่บ้าน ไปนั่งรอเขาไปคุยกับแม่เขา เรามีความหวังตลอด เราเต็มใจง้อทั้งๆที่เราเจ็บ เราได้คุยกัน เขาก็มาส่งเราที่บ้านแต่เขาก็ไม่กลับมาเขาปล่อยให้เรายืนร้องไห้อยู่หน้าบ้าน แล้วตัวเองก็ไปเที่ยวกับเพื่อนต่อ เราก็โอเคนะ เรารอและวันนึงเราก็กลับมาคบกัน ก็เหมือนจะดีนะ พอผ่านไป2วันนั่นแหละ เขาก็โกหกเราเหมือนเดิม วันที่กลับมาเราไปดูหนังด้วยกัน ดูเสร็จเราถามเขาว่าจะไปไหนต่อไหม เราอยากไปตลาดที่เปิดใหม่แถวบ้านอะไปด้วยกันไหม เขาก็บอกเราว่าเขาไม่อยากไป เราก็โอเคไม่ไปก็ได้ พอส่งเราเสร็จ เขาก็ทักมาบอกว่าอยู่บ้านเพื่อนนะ ตามตรงเราก็ไม่พอใจเพราะก่อนหน้านี้ถามแล้วว่าจะไปไหนต่อไหม เราก็ว่าเขาแหละว่า ตอนถามบอกไม่ไปไหนไงอะไรแบบนี้ เรายอมรับว่าเราก็งี่เง่าเอาเรื่อง เขาก็โทรมาถามจะเป็นอะไรหนักหนา แต่ก็คุยกันจนดี  และแม่เขาก็โทรมาหาเรามาบ่นกับเราว่ามันดื้อไม่ยอมกลับบ้าน  เราก็บอกแม่ไปว่าตอนนี้เขาอยู่บ้านเพื่อนนี่แม่ แม่ก็บอกว่าอยู่บ้านเพื่อนอะไรมันบอกมันไปตลอด…กะเพื่อน ใช่ มันคือตลาดที่ก่อนหน้านี้เราชวนเขาแต่เขาบอกไม่อยากไป มันน่าน้อยใจมากๆ และแม่เขาก็ขอเฟสเพื่อนของแฟนเราไป เราก็ให้โดยไม่คิดอะไร  และแฟนเราก็โทรมา เขาด่าเรา เขาบอกให้เฟส ค.ไปทำไม รู้ปะว่าแม่ทักไปด่ามันอะ เขาตระคอกใส่เราจนเราร้องไห้ เราคิดว่าเขาจะโทรมาง้อเราแต่เปล่าเลย เขาโทรมาด่า และก็บอกอีกว่า ถ้าเข้าข้างกันมากก็เลิกกันไป เดี๋ยวไม่อยู่ด้วยทั้งแม่ทั้งเมีย และเขาก็ตัดสายเราทิ้ง เราร้องไห้ทั้งคืนนอนไม่หลับเลยสักนิด พอเช้าเขาโทรมาถามว่าเราอยู่ไหน เราก็บอกอยู่บ้าน แล้วเขาก็ง้อเรา เราก็ใจง่ายกลับไปสิรอไร55555 แล้วมันก็เป็นแบบเดิมมันก็โกหกเราอีก ทำเหมือนเดิมทุกอย่าง คราวนี้เหมือนจะรู้ตัวว่าผิด หายไปแบบไม่บอกเลิกไม่ขอโทษไม่อะไรทั้งสิ้น เขาหนะผิดเต็มๆเลย วันสงกรานต์เราก็เล่นโดยที่ไม่มีเขา เราคบกันวันที่16เมษา59 เราเจอกันได้เพราะสงกรานต์  ละเขาก็หายไป พอวันที่16เมษา61 เราคิดถึงเขามาก มันคือวันครบรอบ2ปีของเรา เราเพ้อในไอจีสตอรี่ทุกวันเพ้อหาแต่เขา เขาเข้ามาดูตลอดแต่เขาไม่เคยแคร์ว่าเราจะรู้สึกยังไง เราก็ยังตื้อ ทักไปในไอจีทุกวัน ง้อทุกวันทั้งๆที่เราไม่ใช่คนผิด เราเพ้อจนมีแต่คนด่าเราว่าโง่ ทำไมต้องไปสนใจคนที่ไม่สนใจเราด้วย เราไม่สนนะเราง้อต่อ เราคิดแต่ว่าถ้าเขาไปจริงๆเราเองที่จะแย่เราไม่ฟังใครทั้งนั้น แต่แล้ววันนึงเขาก็เข้ามาที่บ้าน บอกว่าจะมาเอาของ โอเคเราดีใจที่ได้เจอ เราตอนรับเสมอ แล้วเขาก็ทำทุกอย่างเหมือนตอนเป็นแฟนกัน เรายอม ยอมเพราะคิดว่าถ้าให้เขาแล้ว เขาอาจจะกลับมา และเราก็ปล่อยให้เป็นแบบนี้มาตลอด เวลาผ่านไปสักพักเราก็ถามเขา กลับมาไหมกลับมาคบกัน สิ่งที่เขาตอบเราคือ ไม่ ตอนนี้ไม่อยากผูกมัดอะไร แต่คือมาเอากับกูตลอดเนี้ยนะไม่อยากผูกมัด เราก็แบบยอมอะ ปากเราบอกกับเพื่อนว่าจะไม่กลับไปแล้ว แต่สุดท้ายก็กลับไป จนมีวันนึงเขาต้องไปทะเลกับเพื่อน เขาขับรถมาหาเรา มากอดมาจุ้บ บอกให้เราดูแลตัวเองนะเขาไม่อยู่ เราบอกทำไมไม่กลับมาดูแลสักที มันก็บอกว่าอยู่ตรงนี้ไม่ได้ไปไหนแต่ไม่กลับมา และเขาก็ไปเราถามเขาว่าทำไมไม่ชวนเราไปด้วย เขาก็บอกมีแต่ผช เราก็อ่อโอเค และวันนั้นเราก็ไปร้านเหล้ากับน้อง ไปเจอคนนึงตอนแรกเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นเพื่อนห่างๆของแฟนเรา เขามาขอจีบตอนแรกเราบอกว่าเรายังลืมแฟนเก่าไม่ได้นะ คุยได้หรอมันก็โอเค มันบอกจะเป็นคนทำให้ลืมแฟนเก่าเอง เราก็โอเคแหละเพราะเราก็เหงา และวันต่อมาเพื่อนแฟนเราแม้งลงรูปมีผญ ใส่ชุดว่ายน้ำนมโผล่ยืนถ่ายรูปข้างๆแฟนเรา แบบนมชิดหน้าอกอะ จะให้เรารู้สึกยังไง ตอนถามบอกไม่มีผญไป พอไปจริงหนักกว่าที่แม้งพูดไว้อีกอะ เราแม้งโครตเจ็บ เราร้องไห้เราบอกคนคุยว่าเรายังไม่พร้อมคุยด้วย เราไม่อยากให้เขาต้องมาเสียใจเพราะเรา เราไม่รู้ว่าผญ คนนั้นมันคือใคร และนั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้เราคิดจะจริงจังกับคนคุย แต่แล้ววันนี้เขาก็กลับมา เขากลับมาง้อเราในตอนที่เรากำลังคุยกับคนอื่น เรายอมรับว่าเราอยากกลับไปมาก แต่เราเลือกคนที่เราคุยด้วย เขาโมโหเขาไล่เรา เขาบล็อคเราทุกอย่าง ทำไมหรอ ที่เขาเป็นแบบนี้เพราะที่ผ่านมาเขาทักเรามาเมื่อไหร่เราก็พร้อมจะกลับไป แต่วันนี้คำตอบของเรามันไม่เหมือนเดิมแล้ว เราอยากรู้ว่าเราผิดหรอที่เราไม่ได้เลือกเขา เราผิดมากใช่ไหม