"เคยได้ยินมาเหมือนกันว่ารักในเกมไม่มีคนจริงจัง ก็ไม่เข้าใจนักหรอกครับเพราะเวลาคุยกับใครก็งั้นๆไม่ได้ทำให้เกิดความรู้สึกพิเศษแต่อย่างใด จนมาเจอกับตัวเข้าจริงๆ"
**เรื่องคืองี้ครับ ผมไปรู้จักผู้หญิงคนหนึ่งในเกมออนไลน์ แรกๆก็ไม่ได้คิดอะไรมากครับเพราะมันแค่เกม พอดีระบบเกมมันต้องให้ผู้เล่นคอยชัพพอตกัน ง่ายๆก็คือเธอเข้ามาอยู่ในความดูแลผมครับ ดูเหมือนเธอก็เพิ่งเล่นไม่ค่อยเข้าใจอะไรมากผมเลยคอยตามแนะนำให้ เลยมีโอกาสคุยกันค่อนข้างบ่อย จนวันหนึ่งเธอก็ให้ไลน์ผมมาเพื่อใช้ติดต่อถามไถ่ เพราะก็อย่างว่าเราเล่นด้วยกันประจำ เรารู้จักกันก็พักใหญ่ครับ ผมอายุ25ส่วนเธอ23 เธอมีหลายๆอย่างคล้ายๆผม ชอบอะไรเหมือนๆกันเลยคลิกกันง่าย เรียกได้ว่ามองตาก็รู้ใจ เธอก็ค่อนข้างน่ารักครับสวยเลยแหละ แต่ไม่มีแฟน เพราะเธอจะเป็นคนค่อนข้างเก็บตัวจะอยู่กับเกมซะส่วนใหญ่และไม่ค่อยสนใจใครที่คอยมาหยอดขนมจีบ เวลาคุยกันผมก็มีหยอดบ้างตามประสาแต่ก็ไม่ให้มันเกินเลย เพราะอยู่ในสถานะพี่น้อง บางวันเราก็โทรคุยกันจนสว่างยิ่งทำให้ผมเริ่มรู้สึกดีขึ้นมาเรื่อยๆส่วนเธอเองก็คาดว่านะจะรู้สึกเหมือนกัน[เหมือนมีใจ] เพราะเวลาเราคุยกันมันไม่ให้ความรู้สึกเหมือนแค่พี่น้องเลย ยิ่งตอนนัดกันไปเที่ยวเธอปฎิบัติกับผมอย่างกับว่าเราคบกัน ไม่รู้ว่าผมคิดไปคนเดียวรึป่าว แต่รู้สึกดีมาก จนวันหนึ่งผมได้ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่ามันจะเป็นอยู่แบบนี้ไปได้อีกนานแค่ไหนหากเํธอเลิกเล่นเกมไปผมจะมีโอกาสบอกความรู้สึกนี้ให้เธอรู้ได้รึป่าวแค่ตอนเจอหน้ากันก็ทำตัวไม่ถูกแล้ว
แต่เวลาไม่เคยคอยใครเลยต้องวิ่งหาโอกาส
ตัดสินใจบอกเทอไปซะเลยโดยที่ไม่หวังว่าจะได้เทอมาเป็นแฟน ผมชั่งใจอยู่นานกว่าจะกล้า ผลที่ได้มาคือ ปฎิกิริยาเธอค่อนข้างคิดหนักครับ เหมือนเธอจะกังวลอะไรอยู่ และดูประหม่ามากเวลาผมมอง หลบตาตลอดต่างจากแต่ก่อน ใจผมตกใจอยู่ตาตุ่มเลยครับเพราะคิดว่าสิ่งที่ผมบอกไปมันอาจทำให้เธออึดอัดใจ และกลัวว่าเราอาจจะไม่สามารถกลับมาคุยกันได้เหมือนเดิมอีก ตอนนั้นความรู้สึกผมเฟลมากครับแต่ต้องแสร้งยิ้มชวนคุยเรื่องอื่นแล้วบอกให้เธอลืมๆมันไป ผมได้แต่ด่าตัวเองในใจว่านี่มันคิดถูกหรือผิดกันแน่ที่บอกพยามจะไม่หวังแต่ดันหวังไปโดยไม่รู้ตัว ถึงต้องมาเสียความรู้สึกแบบนี้ ต่อมาเธอก็ได้พูดขึ้นมาว่าอย่าฝืนเลย การที่ผมตามใจหรือดีด้วยทั้งที่เธอปฎิเสธผมทางสายตานั้นเธอกลัวผมเจ็บและไม่เป็นตัวเอง และขอโทษที่คงเป็นอย่างที่ต้องการไม่ได้ และยังบอกว่าเธอเองก็ยังไม่แน่ใจขอเวลาหน่อย ทำให้ผมนึกขึ้นมาได้ว่ามันไม่ใช่แค่เรื่องนี้ที่เธอกำลังกังวลแต่ยังมีเรื่องปัญหาอะไรซักอย่างทางบ้านเธออีกทั้งเธอก็ต้องทำงานส่งเสียตัวเองเรียนด้วยคงมีเรื่องให้คิดมากมาย เรื่องปัญหาส่วนตัวเธอก็ไม่อยากพูดออกมาให้ฟังหรอกครับ คงไม่สามารถให้ผมรับรู้จริงๆ ผมเองก็คิดว่าคงไม่ควรถามถึงอยากจะให้คำปรึกษาก็เถอะ กลัวว่าเธอจะไม่สบายใจป่าวๆ และเทอยังบอกต่อว่าเทอกลัวว่าผมจะไม่เหมือนเดิมหากได้ฟังคำตอบแต่เธอก็รู้สึกดีที่ได้รู้แต่ก็กลัวเสียผมไปเหมือนกัน ผมจึงรีบอธิบายถึงเจตนาที่บอกไป ซึ่งเธอก็เข้าใจครับ และเราก็กลับมาคุยกันแบบที่เคยเป็น หยอดเหมือนเดิมบ้าเหมือนเคย โดยไม่มีอคติหรือคิดเสียใจกับสิ่งที่ได้บอกไป อย่างน้อยก็ชนะใจตัวเองที่กล้าบอกและเธอก็ยินดีกับความรู้สึกที่ให้ไปเพียงแต่มันยังไม่ถึงเวลา เธอก็ปฎิบัติกับผมเช่นเดิม โดยเธอก็ได้พูดว่าไม่แน่นะบางทีอาจเปิดใจ
"555555555ไม่ทราบว่าผมควรหวังต่อรึป่าว
หากยังหวังรอวันนั้นแล้วเธอเปลี่ยนใจ ผมจะกลับมาคอตกเหมือนเดิมรึป่าวน้อ???
แต่ทุกวันนี้ก็คุยกันไม่ขาดครับ555"
"ความรักในเกมออนไลน์ มันจะเป็นไปได้รึป่าว??"
**เรื่องคืองี้ครับ ผมไปรู้จักผู้หญิงคนหนึ่งในเกมออนไลน์ แรกๆก็ไม่ได้คิดอะไรมากครับเพราะมันแค่เกม พอดีระบบเกมมันต้องให้ผู้เล่นคอยชัพพอตกัน ง่ายๆก็คือเธอเข้ามาอยู่ในความดูแลผมครับ ดูเหมือนเธอก็เพิ่งเล่นไม่ค่อยเข้าใจอะไรมากผมเลยคอยตามแนะนำให้ เลยมีโอกาสคุยกันค่อนข้างบ่อย จนวันหนึ่งเธอก็ให้ไลน์ผมมาเพื่อใช้ติดต่อถามไถ่ เพราะก็อย่างว่าเราเล่นด้วยกันประจำ เรารู้จักกันก็พักใหญ่ครับ ผมอายุ25ส่วนเธอ23 เธอมีหลายๆอย่างคล้ายๆผม ชอบอะไรเหมือนๆกันเลยคลิกกันง่าย เรียกได้ว่ามองตาก็รู้ใจ เธอก็ค่อนข้างน่ารักครับสวยเลยแหละ แต่ไม่มีแฟน เพราะเธอจะเป็นคนค่อนข้างเก็บตัวจะอยู่กับเกมซะส่วนใหญ่และไม่ค่อยสนใจใครที่คอยมาหยอดขนมจีบ เวลาคุยกันผมก็มีหยอดบ้างตามประสาแต่ก็ไม่ให้มันเกินเลย เพราะอยู่ในสถานะพี่น้อง บางวันเราก็โทรคุยกันจนสว่างยิ่งทำให้ผมเริ่มรู้สึกดีขึ้นมาเรื่อยๆส่วนเธอเองก็คาดว่านะจะรู้สึกเหมือนกัน[เหมือนมีใจ] เพราะเวลาเราคุยกันมันไม่ให้ความรู้สึกเหมือนแค่พี่น้องเลย ยิ่งตอนนัดกันไปเที่ยวเธอปฎิบัติกับผมอย่างกับว่าเราคบกัน ไม่รู้ว่าผมคิดไปคนเดียวรึป่าว แต่รู้สึกดีมาก จนวันหนึ่งผมได้ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่ามันจะเป็นอยู่แบบนี้ไปได้อีกนานแค่ไหนหากเํธอเลิกเล่นเกมไปผมจะมีโอกาสบอกความรู้สึกนี้ให้เธอรู้ได้รึป่าวแค่ตอนเจอหน้ากันก็ทำตัวไม่ถูกแล้ว
แต่เวลาไม่เคยคอยใครเลยต้องวิ่งหาโอกาส
ตัดสินใจบอกเทอไปซะเลยโดยที่ไม่หวังว่าจะได้เทอมาเป็นแฟน ผมชั่งใจอยู่นานกว่าจะกล้า ผลที่ได้มาคือ ปฎิกิริยาเธอค่อนข้างคิดหนักครับ เหมือนเธอจะกังวลอะไรอยู่ และดูประหม่ามากเวลาผมมอง หลบตาตลอดต่างจากแต่ก่อน ใจผมตกใจอยู่ตาตุ่มเลยครับเพราะคิดว่าสิ่งที่ผมบอกไปมันอาจทำให้เธออึดอัดใจ และกลัวว่าเราอาจจะไม่สามารถกลับมาคุยกันได้เหมือนเดิมอีก ตอนนั้นความรู้สึกผมเฟลมากครับแต่ต้องแสร้งยิ้มชวนคุยเรื่องอื่นแล้วบอกให้เธอลืมๆมันไป ผมได้แต่ด่าตัวเองในใจว่านี่มันคิดถูกหรือผิดกันแน่ที่บอกพยามจะไม่หวังแต่ดันหวังไปโดยไม่รู้ตัว ถึงต้องมาเสียความรู้สึกแบบนี้ ต่อมาเธอก็ได้พูดขึ้นมาว่าอย่าฝืนเลย การที่ผมตามใจหรือดีด้วยทั้งที่เธอปฎิเสธผมทางสายตานั้นเธอกลัวผมเจ็บและไม่เป็นตัวเอง และขอโทษที่คงเป็นอย่างที่ต้องการไม่ได้ และยังบอกว่าเธอเองก็ยังไม่แน่ใจขอเวลาหน่อย ทำให้ผมนึกขึ้นมาได้ว่ามันไม่ใช่แค่เรื่องนี้ที่เธอกำลังกังวลแต่ยังมีเรื่องปัญหาอะไรซักอย่างทางบ้านเธออีกทั้งเธอก็ต้องทำงานส่งเสียตัวเองเรียนด้วยคงมีเรื่องให้คิดมากมาย เรื่องปัญหาส่วนตัวเธอก็ไม่อยากพูดออกมาให้ฟังหรอกครับ คงไม่สามารถให้ผมรับรู้จริงๆ ผมเองก็คิดว่าคงไม่ควรถามถึงอยากจะให้คำปรึกษาก็เถอะ กลัวว่าเธอจะไม่สบายใจป่าวๆ และเทอยังบอกต่อว่าเทอกลัวว่าผมจะไม่เหมือนเดิมหากได้ฟังคำตอบแต่เธอก็รู้สึกดีที่ได้รู้แต่ก็กลัวเสียผมไปเหมือนกัน ผมจึงรีบอธิบายถึงเจตนาที่บอกไป ซึ่งเธอก็เข้าใจครับ และเราก็กลับมาคุยกันแบบที่เคยเป็น หยอดเหมือนเดิมบ้าเหมือนเคย โดยไม่มีอคติหรือคิดเสียใจกับสิ่งที่ได้บอกไป อย่างน้อยก็ชนะใจตัวเองที่กล้าบอกและเธอก็ยินดีกับความรู้สึกที่ให้ไปเพียงแต่มันยังไม่ถึงเวลา เธอก็ปฎิบัติกับผมเช่นเดิม โดยเธอก็ได้พูดว่าไม่แน่นะบางทีอาจเปิดใจ
"555555555ไม่ทราบว่าผมควรหวังต่อรึป่าว
หากยังหวังรอวันนั้นแล้วเธอเปลี่ยนใจ ผมจะกลับมาคอตกเหมือนเดิมรึป่าวน้อ???
แต่ทุกวันนี้ก็คุยกันไม่ขาดครับ555"