เมื่อ3วันก่อนผมได้ทะเลาะกับพ่อตัวเองอย่างรุนแรงเพราะเค้าเป็นคนชอบด่าเเละทำร้ายจิตใจผมตั้งแต่เด็ก คำพูดที่ผมตั้งแต่เด็ก คือ มีลูกโง่ๆอย่างกูไม่อยากได้หรอก เพราะผมเป็นคนโง่จริงๆแต่ผมก็ตั้งใจเรียนมาตลอด พอผมโตได้ประมาณม.1 ผมเริ่มเถียงก็โดนตบโดนทีบก็โดนไล่ออกจากบ้านเหมือนหมูเหมือนหมาพอผมร้องไห้เค้าก้บอกว่าเศร้านักหรอก็กินยาตายๆไปเลย พอผมโตขึ้นมาตอนสอบเข้ามหาลัยผมสอบไม่ได้ม.ที่มีชื่อเสียงเค้าก้ไม่ส่งผมเรียนอยากเรียนไปหาเรียนเอง  ตอนนั้นผมก้ยังอยุบ้านกับพ่อแต่ทำงานหาเลี้ยงตนเองเรียนไปด้วยแต่ไม่กล้าออกไปอยุข้างนอกเพราะใจนึงก้ยังห่วงพ่อเพราะอายุมากแล้ว ตั้ง69ปี แล้ว ทุกวันนี้ก็ยังโดนด่าโดนไล่เหมือนทุกวันแต่ยังหน้าด้านทนเพราะพ่อมีโรคประจำตัว
ใจเลยยังห่วง แต่เมื่อ3วันก่อนผมทะเลาะกับพ่อจนขาดสติง้างมือจะทำร้ายพ่อแต่ยังฉุกคิดได้ว่านั้นคือพ่อก็เลยระบายอารมกับไอโฟนที่ถืออยู่แตกพังไม่เหลือชิ้นดี ผมไม่รู้ว่าควรไปจากพ่อดีไหม