สวัสดีครับ เข้าเรื่องเลยนะคับ
ผมเพิ่งเลิกกับแฟน เขาบอกเลิกผม ด้วยเหตุผลที่บอกว่าหมดรักผมแล้ว...ทำไง... ก็ยอมคับ คนมันจะไปอ่าเน้อ ก็ต้องปล่อย วันที่เลิกกันวันแรกๆผมนี่ร้องไห้ทุรนทุรายมากครับ ไม่อยากเสียเขาไป กลัวการเริ่มต้นใหม่ กลัวทุกอย่าง
ผมทำทุกอย่าง โทรหาเพื่อนระบายให้เพื่อนฟัง
เพื่อนผมพูดว่า"หน้าที่เธอต่อไปนี้ คือทำให้เขาเสียดายที่ทิ้งเธอไป ไม่ใช่มาพร้ำเพ้อหาเขาแบบนี้
ผมก็ได้กำลังใจจากเพื่อน
แต่สิ่งที่ผมทำ คือ ผมไม่เคลื่อนไหวอะไรทั้งนั้น ทั้งไลน์ ทั้งเฟส ไอจี (เป็นเพื่อนกันทั้ง เฟส และ ไลน์ นะคับ)
ผมอยู่เฉยๆ ดูเขานิ่งๆ เฟสไม่อัฟไม่โพส ไม่เพ้อ ไลน์ก็ไม่เปลี่ยนรูปไม่ขึ้นสเตตัส ไม่เพ้อ ไม่อะไรทั้งนั้น
แต่ผม ปิดเฟส ยอมรับนะ ว่ายังเขาไปส่องเฟสเขาติดตามชีวิตเขา แต่เข้าไปส่องก็ยิ่งเจ็บ ไปส่องก็ไม่มีอะไรดีขึ้น เห็นโพสหนึ่งเขาโพสบอกว่า ไปดูหนังคนเดีวได้ นั่งร้านกาแฟคนเดียวได้ ก็โอเคล่ะ ชิวๆ
แล้วมีเพื่อนเขามาคอมเม้น ว่า " จริงหรอออ เห็นอยู่นะ
... แค่นั้นล่ะครับ โคตรจี้ใจผมเลย คำถามแรกในหัวเขาไปกับใคร ที่ไหน อยากรู้ไปหมด แต่ก็บังคับตัวเอง ว่าเขาทิ้งเราไป เราจะไปอยากรู้ทำไม (แต่ต้องพยายามมากกก เพื่อที่จะไม่ส่อง )
ผมปิดเฟสของผม อยากส่องค่อยเปิด คือพูดง่ายๆว่าเขาไม่สามารถ ดูอะไรของผมได้เลย ผมทำแบบนี้ดีมั๊ยคับ หรือว่าใช้ชีวิตปกติ เฟสก็เล่นๆไป ผมทำตัวให้นิ่งมากที่สุด ทุกครั้งที่เป็นแบบนี้ ผมจะเพ้อเจ้อ โพสไรไรสาระ แต่ครั้งนี้ ผมกลับด้านชาไรความรู้สึก ไม่อยากโพสไม่อยากระบาย แต่ผมจะไม่ลบเขาออกจากเพื่อนนะ เก็บไว้ วันหนึ่งผมทำใจได้ ผมจะโพส ว่าชีวิตที่ไม่มีเขา มันก็เหงา แต่ไม่ถึงตาย ผ่านมาได้ ....
ผมมีนัดกับเพื่อนๆ ไปเที่ยวทะเล ช่วงสิ้นเดือน ทริปคนโสด ผมกะว่าจะโพสวันนั้น ปลดปล่อยชีวิต อิสระ แต่ถ้าวันนั้นยังไม่ลืมก็คงเงียบต่อไป .... มีใครเป็นเหมือนผมบ้างมั๊ยคับ
เลิกกับแฟนแล้วทำแบบนี้..ผมทำถูกไหมคับ?
ผมเพิ่งเลิกกับแฟน เขาบอกเลิกผม ด้วยเหตุผลที่บอกว่าหมดรักผมแล้ว...ทำไง... ก็ยอมคับ คนมันจะไปอ่าเน้อ ก็ต้องปล่อย วันที่เลิกกันวันแรกๆผมนี่ร้องไห้ทุรนทุรายมากครับ ไม่อยากเสียเขาไป กลัวการเริ่มต้นใหม่ กลัวทุกอย่าง
ผมทำทุกอย่าง โทรหาเพื่อนระบายให้เพื่อนฟัง
เพื่อนผมพูดว่า"หน้าที่เธอต่อไปนี้ คือทำให้เขาเสียดายที่ทิ้งเธอไป ไม่ใช่มาพร้ำเพ้อหาเขาแบบนี้
ผมก็ได้กำลังใจจากเพื่อน
แต่สิ่งที่ผมทำ คือ ผมไม่เคลื่อนไหวอะไรทั้งนั้น ทั้งไลน์ ทั้งเฟส ไอจี (เป็นเพื่อนกันทั้ง เฟส และ ไลน์ นะคับ)
ผมอยู่เฉยๆ ดูเขานิ่งๆ เฟสไม่อัฟไม่โพส ไม่เพ้อ ไลน์ก็ไม่เปลี่ยนรูปไม่ขึ้นสเตตัส ไม่เพ้อ ไม่อะไรทั้งนั้น
แต่ผม ปิดเฟส ยอมรับนะ ว่ายังเขาไปส่องเฟสเขาติดตามชีวิตเขา แต่เข้าไปส่องก็ยิ่งเจ็บ ไปส่องก็ไม่มีอะไรดีขึ้น เห็นโพสหนึ่งเขาโพสบอกว่า ไปดูหนังคนเดีวได้ นั่งร้านกาแฟคนเดียวได้ ก็โอเคล่ะ ชิวๆ
แล้วมีเพื่อนเขามาคอมเม้น ว่า " จริงหรอออ เห็นอยู่นะ
... แค่นั้นล่ะครับ โคตรจี้ใจผมเลย คำถามแรกในหัวเขาไปกับใคร ที่ไหน อยากรู้ไปหมด แต่ก็บังคับตัวเอง ว่าเขาทิ้งเราไป เราจะไปอยากรู้ทำไม (แต่ต้องพยายามมากกก เพื่อที่จะไม่ส่อง )
ผมปิดเฟสของผม อยากส่องค่อยเปิด คือพูดง่ายๆว่าเขาไม่สามารถ ดูอะไรของผมได้เลย ผมทำแบบนี้ดีมั๊ยคับ หรือว่าใช้ชีวิตปกติ เฟสก็เล่นๆไป ผมทำตัวให้นิ่งมากที่สุด ทุกครั้งที่เป็นแบบนี้ ผมจะเพ้อเจ้อ โพสไรไรสาระ แต่ครั้งนี้ ผมกลับด้านชาไรความรู้สึก ไม่อยากโพสไม่อยากระบาย แต่ผมจะไม่ลบเขาออกจากเพื่อนนะ เก็บไว้ วันหนึ่งผมทำใจได้ ผมจะโพส ว่าชีวิตที่ไม่มีเขา มันก็เหงา แต่ไม่ถึงตาย ผ่านมาได้ ....
ผมมีนัดกับเพื่อนๆ ไปเที่ยวทะเล ช่วงสิ้นเดือน ทริปคนโสด ผมกะว่าจะโพสวันนั้น ปลดปล่อยชีวิต อิสระ แต่ถ้าวันนั้นยังไม่ลืมก็คงเงียบต่อไป .... มีใครเป็นเหมือนผมบ้างมั๊ยคับ