นายเป็นเพื่อนสนิทที่ผมคิดเกินเลย...

กระทู้สนทนา

ความรักเพศที่สาม ปัญหาความรัก ประสบการณ์ความรัก ประสบการณ์ชีวิตคู่

สวัสดีครับทุกคน . . . ผมชื่อบีบี ! นี่เป็นกระทู้แรกของผม ผมอยากจะบอกเล่าเรื่องราวที่ผมได้เจอกับตัวเองให้ทุกคนฟังครับ อาจจะใช้คำพูดไม่ดีเท่าไร พิมพ์ไม่ถูกต้อง ต้องขออภัยก่อนวาระนี้ด้วยแล้วกันนะครับ ผมจะตั้งใจเล่าให้ดีที่สุดครับ

ปัจจุบันผมอายุ 29 ปี ผมมีเพื่อนสนิทหนึ่งคน ที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้ผมนั้นต้องคิดเกินเลย . . . มันชื่อไอเอ็น รุ่นราวคราวเดียวกันกับผม บ้านมันจะอยู่อีกฝั่งของแม่น้ำเจ้าพระยา เราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เข้าโรงเรียนชั้นอนุบาล 1 ตอนนั้นเราอายุประมาณ 2 ขวบครึ่ง ได้อยู่ห้องเดียวกันมาโดยตลอด แต่มีมาแยกกันตอน ป.6 วัดคะแนนเกรดเลือกห้อง ผมโง่กว่าเลยได้อยู่ห้องรองท๊อป ตอนนั้นเราก็ไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไร จนขึ้นชั้น ม.ต้น ก็ได้กลับมาอยู่ห้องเดียวกันเหมือนเดิม

ช่วงนั้น ผมก็มีแฟนนะครับ เธออยู่ห้องเดียวกับผม คุยกันทุกวัน อยู่ด้วยกันทุกวัน โดยที่ผมก็อยู่ด้วยกันกับมันด้วย ส่วนใหญ่ก็ไปไหนมาไหนก็จะไปกับมันตลอด เท่าที่สังเกต ผมก็ไม่เคยเห็นมันมีแฟนมาก่อนเลยนะครับ จะว่าไป ไม่เคยเห็นคุยกับสาวที่ไหน หรือใครที่ไหนเลย...

ก่อนจบ ม.ต้น ผมก็เลิกกับแฟน เพราะเธออยากเป็นเพื่อนกับผมมากกว่า ผมเลยต้องปล่อยให้เค้าไปเจอคนที่ใช่ และดีกว่าผม (แต่ผมหล่อสุด"^^) หลังจากนั้น ชีวิตผมก็เปลี่ยนตอน ม.ต้น นี่แหละครับ คือผมเผลอไปชอบผู้ชายเข้าให้แล้วววววววววววว... (เพิ่งรู้ตัว) คือ ตอนที่เลิกกับแฟน ผมเสียใจมากนะครับ ร้องไห้ ไม่ไปโรงเรียน จนทุกคนที่บ้านต้องโทรบอกครูว่าลูกไม่สบาย ร้องไห้จนหน้าบวมไปอีก 2 วัน จนแม่ทนไม่ไหว เลยต้องลากผมไปโรงเรียนเองเลยครับ (แหะ แหะ ชีวิตตอนนั้นมันแย่มาก)

ช่วงพักเที่ยง ผมเศร้ามาก เห็นเค้ายิ้ม หัวเราะกับใครต่อใครแล้ว ผมก็ยิ่งเศร้า เลยไปอยู่ในที่ที่ผมไม่ควรจะไปเลย ผมไปนั่งฟังเพื่อนเล่นกีต้าร์ที่ห้องข้าง ๆ ใจมันเต้นแปลก ๆ ชื่อเพลงไรนะ? "โอเอย หัวใจ... ทำฉะไหนถึงจะลืมเค้า เค้าไม่รักเรา..." https://www.youtube.com/watch?v=WpxU5oxTN3E&ab_channel=Alongmemo และตอนนั้น ผมก็ร้องไห้หนักมากกกก... แล้วก็รู้สึกแปลก ๆ ตามมา เหมือนห้วงเวลาหยุดนิ่ง เสียงร้องก็เพราะ บรรยากาศตอนนั้น ดูมันอบอุ่น และเป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่า "ผู้ชาย

ทำไมดูอบอุ่นจังวะ" และก็เป็นครั้งแรกที่ผมชอบ "ผู้ชาย"

หลังจากวันนั้น ผมก็เล่าให้เพื่อนสนิทของผมฟังว่า "กูชอบผู้ชาย" มันก็เหมือนดูไม่ค่อยแปลกใจอะไรกับผมสักเท่าไรเลย ไม่ถามอะไร แค่ฟังเฉยๆ อย่างเดียว . . . ผมก็เล่าให้มันฟังว่า อะไร เกิดขึ้นได้ยังไง อะไรแบบนี้ "..." (เงียบ) 555+ ผมไม่รู้นะว่ามันคิดอะไรอยู่ แต่ว่าผมก็ถือว่าผมเล่าให้มันฟังเป็นคนแรก

หลังจากเรียนจบ ม.ต้น เราก็ไปเรียนต่ออาชีวะด้วยกัน สาขาเดียวกัน และตอนนั้นมันก็เป็นเพื่อนสนิทคนเดียวที่ผมมี ถ้าถามผมว่าตอนนั้น ผมคิดอะไรกับมันหรือป่าว ? ผมไม่คิดครับ ไม่มีความคิดที่จะเกินเลยอะไรเลย มันเป็นเพื่อนสนิทของผม กิน เที่ยว ไปเรียน กลับบ้าน นอน มันก็คือเพื่อนผมคนนึง ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตอนนั้นถึงไม่ได้คิดอะไรกับมันมากไปกว่านั้นเลย

ตอนนั้นผมก็มีแฟนนะครับ เค้าเป็นรุ่นน้องคณะเดียวกัน เต้นเก่งมาก กล้าแสดงออก แต่... (น้องเค้าเป็นผู้ชายนะครับ) ผมไม่รู้ว่าทำไมตัวเองตอนนี้ผมไม่มองผู้หญิงอีกแล้ว . . . เพราะความเจ็บปวดในอดีต หรือ เป็นเพราะตัวผมเองที่เป็นแบบนี้ ระหว่างที่ผมมีแฟนไปแล้ว 2 คน เพื่อนสนิทของผมก็ยังไม่มีแฟนเลยครับ มีแต่โทรศัพท์คุยกับสาวคนนึงเป็นรุ่นน้องที่ผมก็รู้จักครับ ซึ่งผมก็ไม่ได้เข้าไปยุ่งเรื่องของมันสักเท่าไร เพราะมันก็ไม่เคยเล่าอะไรให้ผมฟัง ว่ามันคุยกับใคร คบกับใคร ผมเลยไม่ค่อยได้สนใจมันสักเท่าไรครับ

เราเรียนจบ ปวช. - ปวส. ด้วยกัน และแยกย้ายกันไปเรียนต่อมหาลัยที่ตัวเองต้องการ ตอนนั้นผมรู้สึกอ้างว้างมากครับ เพราะมันเรียนเก่งมาก มันได้เขามหาลัยดัง ๆ ในขณะเดียวกัน ผมยังเข้าที่ไหนไม่ได้เลย ช่วงนั้นแย่มากครับ เพื่อน ๆ ก็ได้ที่เรียนกันหมดแล้ว ย้ายไปต่างจังหวัดกันหมดแล้ว เตรียมเรียนปรับพื้นแล้ว ส่วนผม...ก็ไม่รู้จะไปเรียนที่ไหนดี เคว้งคว้างมากครับ สอบผ่านนะ แต่ ตกสัมภาษณ์ เกือบทุกมหาลัยเลย ผมพูดไม่เก่ง พูดไม่ค่อยรู้เรื่อง อู้อี้!! ไม่รู้ความ เลยตกตลอด บังเอิญเห็นมหาลัยฝั่งตรงข้าง ก็เลยเดินเข้าไปสมัครเรียนภาคค่ำซะเลย ผ่านจ้า ได้เข้าเรียนเป็นที่เรียบร้อยครับผม

จากวันนั้นผมก็ไม่ได้ติดต่อกับเพื่อนสนิทอีกเลย ไปอยู่ต่างเมืองคนเดียว ตัวคนเดียว เหงานะครับ ผมโสดครับ เพราะมาเรียนต่างจังหวัด แฟนก็ห่างหายไป ไม่ได้เลิกกันอย่างเป็นทางการอะไรหรอกครับ ได้แต่หายไปเฉย ๆ ไม่ถึงเทอมนึง ผมก็มีผู้ชายคนใหม่เข้ามาในชีวิตอีกครั้ง คนนี้ผมคิดแล้วว่าจะจริงจังสักครั้ง แต่กลับไม่ใช่อย่างที่คิด เพราะเค้าหรอกว่าโสด ทั้ง ๆ ที่มีแฟนอยู่แล้ว พอรู้ก็หักดิบ เลิกเลยครับ ไม่ติดต่อ ไม่สนใจ เสียใจนะ แต่ทำไรไม่ได้ครับ แต่ปัจจุบันก็ยังติดต่อมาหากันอยู่เรื่อย ๆ นะครับ ผมไม่คิดที่จะกลับไปหาคนที่ทำให้เราเจ็บหรอกครับ หลังจากคนนี้ ผมก็มีแฟนอีก 2 คน แล้วก็เจอแต่เหตุการณ์เดิม ๆ เลยหยุด พอแล้ว ไม่เอาแล้ว . . .

เพื่อนสนิทที่หายไปเกือบปี ติดต่อกลับมาช่วงทำโปรเจคจบ ผมก็ได้คุยกันอีกครั้ง แล้วครั้งนี้มันก็ไม่เคยหายไปจากชีวิตผมเลย ติดต่อกันตลอด คุยกันตลอด แต่อาจจะไม่ได้เจอกันบ่อยนักครับ ต่างคน ต่างต้องทำโปรเจคจบ ได้แต่คุยโทรศัพท์ นาน ๆ ทีก็จะกลับบ้านแล้วเจอกันสักครั้ง เพราะเวลากลับไม่ตรงกัน

เรียนจบแล้วครับ...ไม่ได้ไปงานรับปริญญามันเลย และมันก็ไม่ได้มางานรับปริญญาผมเหมือนกัน และก็เป็นวันที่ผมได้รู้ว่า "มันมีแฟนแล้ว" และจุดพีคคือ แฟนมันเป็นผู้ชาย ได้รู้จักแฟนมันที่งานบวช ผมก็สตั้นไป 3 วิ เลยครับ แต่ก็นิสัยดี ดูดี เข้ากับเราได้คือจบ แล้วผมก็ไม่ได้ติดต่อกับเพื่อนสนิท มันหายไปอีกครั้ง เพราะต่างคนต่างหางาน ทำงานต่างกัน ไม่ได้คุยกันเลยครับ

จนถึงวันที่ผมได้งาน...ที่ทำงานผมคือที่ผมฝึกงานครับ ทำงานตั้งแต่ตอนนั้นมาได้ประมาณ 4 ปี เหงานะ ไม่ได้เจอใครเลย เลยโหลดแอพฯ ช/ช คุยกันครับ พวก Hornet Badoo ฯ แล้วได้เจอผู้ชายคนนึงเข้ามาในชีวิต คนนี้คือคนปัจจุบันครับ

ผมคบกันได้ 2-3 เดือน ผมก็ไปสอบได้ที่ทำงานใหม่บรรจุเป็นลูกจ้างประจำ สวัสดิการดีกว่าที่ทำงานนี้ครับ เลยตัดสินใจไปทำงาน เลยได้เจอกับเพื่อนสนิทที่บ้าน เลยรู้ว่าทำงานมานานแล้ว ทีนี้ก็ได้เจอกันตลอดแล้วครับ แต่แฟนผมก็ยังอยู่นะครับ เพราะตอนนั้นผมยังไม่ได้คิดอะไรกับมันเลย ไม่คิดอะไรเลยครับ

ตอนนี้ทำงานเข้าปีที่ 3 แล้วครับ กับแฟนผมก็ยังคบกันอยู่ครับ ช่วงนั้นผมมีปัญหาเรื่องที่บ้าน ตัดสินใจว่าจะบอกครอบครัวว่าผมเป็นอะไร เคลียดครับ คิดหนักเลยว่าจะเอายังไงกับชีวิต และครอบครัวดี เพราะไม่อยากปิดบังอะไรอีกต่อไปแล้ว และผมก็ไม่รู้ว่า ถ้าบอกไปแล้ว ผมจะรับผลที่จะเกิดขึ้นได้หรือไม่

ผมขอความเห็นจากเพื่อนสนิท และเพื่อนสาวที่สนิทมากเหมือนกัน เพราะไม่กล้าที่จะตัดสินใจอะไรลงไป คิดแล้วคิดอีกครับ เหนื่อยมาก หดหู่มาก ไม่เคยกดดันอะไรแบบนี้มาก่อนเลย แล้วผมก็ชวนเพื่อนไปดื่มกันครับ ไปนั่งร้านเพลงเบา ๆ มีเพื่อนสนิทผมกับ เพื่อนสาวที่สนิทอีกคนครับ

คุยกันเรื่อยเปื่อย เรื่องงาน เรื่องส่วนตัว แชร์กันและกันฟัง ผมรู้สึกดีมากครับเวลาอยู่กับเพื่อน ไม่รู้ตัวเลยว่า ผมกำลัง "เมา" หลังจากนั้น เพื่อนสนิทผมไปส่งเพื่อนสาวก่อน แล้วก็มาส่งผม แต่ที่มันมาส่งไม่ใช่บ้านผม แต่เป็นบ้านมัน เพราะผมเมาครับ ผมรู้สึกว่ามันดูแลผม เอาผ้าเช็ดหน้าให้ แล้วก็พาผมไปนอน โลกทั้งโลกหมุนติ้ว ๆ ๆ ร่างกายรู้สึกร้อนมาก (เวลาร้อนเราก็ถอด) หลังจากนั้นผมก็จำอะไรไม่ได้อีกเลยครับ

เวลาผ่านไปสักระยะ ไม่รู้กี่โมงกี่ยาม พอรู้สึกตัวอีกที "ผมก็อยู่ในอ้อมกอดของเพื่อนสนิทของผมแล้ว" ว๊ากกกก!!!! ใจเต้นแปลก ๆ เหมือนเริ่มจะส่างเมามั้งครับ เลยไม่ได้ขยับตัวเลย อบอุ่นบอกไม่ถูกเลยครับ คือผมเสียตัวแล้วใช่มั้ย (แอบคิด) 55+ แล้วก็เป็นความรู้สึกครั้งแรก ที่ความคิดของผมเกินเลยกับเพื่อนสนิท

จากคืนนั้นผมนอนไม่หลับเลยครับ ทั้งเรื่องครอบครัว เรื่องเพื่อนสนิท ผมต้องเครียปัญหาไปทีละเรื่อง ผมตัดสินใจเริ่มที่จะบอกพ่อกับแม่ก่อน ตกเย็นผมกลับบ้าน อาบน้ำนอนปกติ แต่คืนนั้นทั้งคือ ผมนอนไม่หลับเลยครับ กลิ้งไปกลิ้งมาจน 6 โมงเช้า ก่อนไปทำงาน ผมเดินขึ้นไปอาบน้ำ แล้วบอกพ่อบอกแม่ว่า "พ่อแม่ มีอะไรจะคุยด้วย" ผมมานั่งรออยู่หน้าบ้าน ทำใจทั้งคืนแล้วครับ ไม่อยากเป็นแบบนี้แล้ว พ่อกับแม่ลงมาแล้วก็ถามว่า "มีอะไรจะคุยละ เรื่องดีหรือไม่ดี" ผมบอกว่า "อาจจะไม่ใช่เรื่องดีสำหรับพ่อแม่หรอก" ผมบอกกับพ่อว่า "ขอกอดหน่อย กลัวพ่อไม่อยากให้กอดอีก"

จากนั้นผมให้พ่อแม่นั่ง แล้วบอกพ่อกับแม่เลยครับว่า..."พ่อ แม่ ตอนนี้อายุก็จะ 30 แล้วนะครับ อยากบอกพ่อกับแม่ เพราะไม่อยากให้ไปได้ยินใครที่ไหนพูดให้ฟัง อยากให้ได้ยินกับปากผมเองเลย ผมคิดว่าผมไม่ได้ชอบผู้หญิง" พ่อกับแม่สตั้นไป 2 วิ พ่อเลยพูดขึ้นมาว่า...พ่อ : "นึกว่าเรื่องอะไร โถ่ นึกว่าเรื่องคอขาดบาดตาย เมิงคิดมาก ตอนนี้ยังไม่ชอบ ต่อไปอาจจะเจอใครที่ชอบก็ได้ อายุแค่นี้" แม่ : "กูก็คิดไว้แล้วหล่ะ ไม่เป็นไร แม่นึกว่าเรื่องอะไร"

ผมร้องไห้ เพราะไม่คิดว่าพ่อกับแม่จะแคร์ความรู้สึกเรามากขนาดนี้ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมได้ยินพ่อกับแม่พูดถึงคนนั้นคนนี้ ว่าอยากมีหลานเหมือนคนอื่นเค้าบ้าง ผมกลัวไปเอง คิดไปเอง กลัวว่าพ่อกับแม่จะไม่เข้าใจในตัวตนที่เราเป็นจริง ๆ ครับ

หลังจากที่ผมได้บอกพ่อกับแม่ไปแล้ว ผมยังไม่ค่อยกล้าสู้หน้าใคร เลยจะแอบหนี้ไปต่างจังหวัด เพราะมีเพื่อนสาวที่สนิทอยู่ที่นั่น แต่เพื่อนสนิทผม มันจะตามไปด้วยเพราะมันเห็นผมไปคนเดียว มันบอกว่า จะไปคนเดียวได้ไง กูไปด้วย...เอิ่มมมม (คือกูจะหนี้เมิงด้วยป่ะ) ตอนนี้มันก็มีแฟน ผมก็มีแฟนนะครับ ไม่เข้าใจความรู้สึกแบบนี้

จากนั้นเราก็ไปต่างจังหวัดกัน 2 คน ผมก็บอกแฟนผมว่าผมไปกับมัน ไปพักผ่อนสักพักนึง รอให้ที่บ้านเค้าคุยกันโดยที่ผมไม่ต้องรับรู้ว่าเค้าคุยอะไรกันครับ แต่สุดท้ายผมก็หนีมันไปคนเดียวไม่ได้ 555+

แฟนผม ผมก็รักนะครับ รักเหมือนเดิม ไม่ได้น้อยลงเลย แต่ทำไมผมมีความรู้สึกแบบนี้กับเพื่อนสนิทของผมด้วย ผมไม่เคยมีประสบการณ์ที่ว่า มีแฟนแล้วแต่กลับรู้สึกกับอีกคนนึง คนนั้น

เป็นเพื่อนสนิทของผมเองด้วย ใครมีประสบการณ์แบบผม รบกวนแสดงความคิดเห็นหน่อยนะครับ อยากรู้เหมือนกันว่าต่อไปข้างหน้า จะเป็นยังไงต่อไป และผมควรจะทำยังไงกับชีวิตดีครับ

ไม่อยากคิดมากหรอกครับ เพราะทางออกมันก็มี รู้ดีอยู่แล้วครับ แต่ว่าไม่อยากตัดสินใจที่จะเลือกใครจริง ๆ เพราะผมกลัวตัวผมเองนี่แหละ ที่จะทนอยู่แบบนั้นไม่ได้ครับ . . . คนนี้ก็รักส่วนอีกคนก้อขาดไม่ได้ (สวยจ้า)

ปล. บางเรื่องผมอาจจะเล่าไม่หมด เก็บไว้ให้คิดกันเองนะครับผม