ช่วยหาตรงกลาง เราที่แคร์คนอื่นมากเกินไป และเขาที่ไม่แคร์โลกเลย

จริงๆก็ไม่ได้เป็นปัญหาใหญ่มากมายอะไร แต่การที่คบกันแล้วเหมือนสองคน สุดโต่งไปคนละด้านเลย (เฉพาะเรื่องความสัมพันธ์กับคนอื่นๆ) เราไม่แน่ใจว่าอนาคตจะกลายเป็นปัญหาใหญ่รึเปล่า

เราที่เป็นคนเฟรนด์ลี่มาก เข้ากับคนอื่นง่าย ทำความรู้จักเพื่อนใหม่ๆได้เร็ว ชอบเข้าสังคม เป็นเด็กกิจกรรม ชอบงานอาสา แม้กระทั่งThesis เรียนจบยังเป็นแนวจิตอาสา

ส่วนแฟนเป็นคนที่ชอบอยู่เงียบๆ ไม่ชอบคุยกับคนไม่รู้จัก (แต่กับเพื่อนสนิทเฮฮาปกติ) ไม่ต้องการรู้จักคนใหม่ๆในชีวิต ไม่ต้องการคอนเน็คชั่น ทั้งหมดนี้พูดถึงคนอื่นๆนะคะ จริงๆมันก็ดีนะ เพราะเขาแคร์คนที่ตัวเองรักมากๆ ทั้งครอบครัว เพื่อน และเรา แต่แค่มีบางอย่างที่เรารู้สึก เรียกว่า เสียใจหรืออะไรดีไม่แน่ใจ
เพราะเรารู้สึกว่าเขาไม่แคร์คนอื่นมากเกินไป

ยกตัวอย่าง เหมือนเราก็คุยกันเรื่องอะไรจำไม่ได้ เรื่องเขาไม่แคร์โลกมากๆนี่แหละ  จนเราถามว่า ถ้าสมมติมีคนรถคว่ำต่อหน้า เธอจะลงไปช่วยเขามั้ย เขาบอกเราว่า เขาจะช่วยทำไม ในเมื่อเขาไม่รู้จัก เขาไม่ใช่กู้ัยหรือจิตอาสา ตอนนั้นเรารู้สึกชามากๆเลยนะ เพราะเขาดีกับเรามาก เราไม่เคยเห็นมุมนี้ของเขา เราแค่รู้สึกว่า มันไม่ใช่ถูกหรือผิด แต่มันเป็นเรื่องของจิตใจ ถ้าไม่ใช่เราที่เป็นคนรู้สึกภูมิใจมากๆที่เวลาเห็นใครลุกให้คนแก่นั่ง หรือรู้สึกชื่นชมคนที่มีน้ำใจตลอดเวลาที่เจอ ก็คงไม่มีอะไรหรอก แต่เราดันเป็นคนเซ้นซิทีฟกับเรืองพวกนี้

โชคดีที่เขารับฟังเรา เราแค่ถามย้อนไปว่า ถ้าสมมติวันนั้นคนในรถเป็น ญาติห่างๆของเธอ หรือเป็นคนที่มีบุญคุณกับเรา เธอรู้ทีหลังจะไม่เสียใจหรอ เขาก็นิ่งไป เขาบอกว่าเขาจะพยายาม เพราะเขาแคร์เรา แต่ไม่ใช่ตัวตนของเขา

เราอยากรู้ความคิดของคนประมาณนี้ว่า ถ้าเราให้เขาสนใจโลกบ้าง เรากดดันเขาเกินไปมั้ย หรือว่าเราสามารถปรับอะไรเพื่อเขาได้ หรือสามารถแก้ไขอะไรกันได้ (เวลาเราถามเขา เขาจะพูดแต่จะพยายาม เราไม่รู้ว่าใจจริงๆเขาคิดยังไง)

ไม่รู้ว่าตรงกลางของเรื่องนี้คืออะไร เพราะเป็นเรื่องของตัวเองทีไรก็แก้ปัญหาไม่ค่อยได้ 55 พอเป็นเรื่องคนอื่นนี่แนะนำได้แนะนำดี >//<