เรื่องมันมีอยู่ว่า
ผมกับเพื่อน เรารู้จักกันมาตั้งเเต่สมัยมัธยมต้นก็ไม่ได้สนิทสนมอะไรมากนัก เหมือนเพื่อนผู้ชายคนอื่นๆ
แต่เทอมสุดท้ายก่อนจะเรียนจบ ม.ปลายความรู้สึกมันก็เปลี่ยนไป อาจเป็นเพราะเราผ่านอะไรหลายๆอย่างมาด้วยกัน ได้ใช้เวลาทำงานคู่ด้วยกัน แล้วมันก็ให้ความช่วยเหลือผมมาตลอด เพื่อนผมคนนี้เป็นคนเงียบๆครับ แต่ก็ดูมีเสน่ห์น่าค้นหา เหมือนมันมีอะไรซ่อนอยู่ในใจมากมายแต่ไม่เคยแสดงออกมา
สิ่งนี้เองทำให้ ผมแอบชอบมัน ผมก็เลยพยายามเข้าหามันเพื่อที่เราจะได้สนิทสนมกันให้มากขึ้น แต่ยังไม่ทันได้บอกความในใจ เราทั้งคู่ก็เรียนจบม.ปลายโดยที่ผมไม่ได้บอกอะไรไปเลย . . .
ผ่านมา 1 ปี เราเจอกันอีกครั้งในงานรวมเพื่อน เราก็ทักทายกันปกติแบบเพื่อนเจอกัน ช่วงใกล้เลิกงานเพื่อนผู้ชายคนอื่นๆมันชวนกันไปต่อที่ร้านเหล้า ผมกับมันก็ไป(นานๆทีอ่ะนะ 555) ช่วงแรกๆทุกคนก็คุยกันปกติ สนุกสนานเฮฮากันไป แต่พอถึงช่วงท้าย หลายคนก็ไม่มีสติไปแล้ว เหลือเเค่ผมกับเพื่อนคนนั้นนี่แหละที่ยังมีสติอยู่ มันเดินออกมาที่สวนนอกร้าน ผมก็เดินตามไป เราก็คุยกันเรื่องความหลังสมัยมัธยม สุดท้ายเมื่อจังหวะการคุยมาถึงจุดที่เหมาะสม ผมก็เลือกที่จะบอกความจริงมันไป
“...เราชอบนายว่ะ ตั้งแต่ม.6ละ”
“เออ กูรู้ แต่เราเป็นเพื่อนกันไม่ดีกว่าหรอวะ”
“ถือว่ากูไม่ได้พูด”
“เคๆ”
หลังเลิกงานเราก็แยกย้ายกันกลับ
ผ่านมา1ปี ด้วยความที่มันกับผมเรียนกันคนละมหา’ลัย ทำให้มีเวลาว่างไม่ตรงกัน แต่มีเทอมนึงที่เราหยุดตรงกัน ผมเลยชวนมันไปเที่ยวต่างจังหวัดแบบเช้าเย็นกลับ มันเหมือนคนไปเดทกันอ่ะครับ (หรือว่าผมคิดไปเองก็ไม่รู้) เอาเป็นว่าวันนั้นมีความสุขมาก
หลังจากนั้นเวลาที่หยุดตรงกัน เราก็ไปเที่ยวด้วยกันสองคนเรื่อยๆ ไปดูหนัง กินบุฟเฟต์ ไปเที่ยวต่างจังหวัด
และช่วงว่างๆก่อนเรียนจบ เราก็ไปเที่ยวต่างประเทศด้วยกัน จนถึงไปงานรับปริญญาของกันและกัน ฯลฯ
สิ่งที่พบก็คือว่าเราสองคนมีความสุขมาก
แต่ต่างฝ่ายต่างก็ไม่ยอมพูดความในใจออกมา
ผมไม่อยากที่จะบอกชอบมันอีก เพราะกลัวว่าความรู้สึกดีๆที่เกิดขึ้นอาจเป็นเพราะคิดไปเอง และผมก็กลัวคำตอบแบบเมื่อ 6 ปีที่แล้ว
อีกอย่างเรื่องของผมกับมันค่อนข้างเป็นความลับ มีน้อยคนที่จะรู้เรื่องนี้ เเละผมก็เป็นคนที่ไม่ค่อยชอบโพสต์รูปหรือเช็คอิน เราไม่เคยมีรูปคู่กันเลย มันทำให้เพื่อนๆคิดว่ามันไปเที่ยวคนเดียว และอาจเป็นเพราะว่าผมกลัวว่าคนอื่นจะรู้เรื่องนี้ เรื่องที่ผม’ชอบผู้ชาย’ ซึ่งผมไม่เคยบอกใครเลยนอกจากเพื่อนผู้หญิงที่สนิทมากๆคนหนึ่ง (คนอื่นหลายๆคนคิดว่าผมกำลังคบกับเพื่อนผู้หญิงคนนี้อยู่) ยิ่งที่บ้านยิ่งแล้วใหญ่ เพราะพ่อแม่อยากมีหลาน และผมก็เป็นลูกชายคนเดียว มันก็เช่นกัน
มันทำให้เราต้องทำเหมือนกับไปไหนมาไหนคนเดียว ทั้งๆที่ไปกันสองคน
สุดท้ายเราก็ไปเที่ยวกันสองคนแบบเพื่อนที่มากกว่าเพื่อน และมันก็ชวนผมมาติดเกาะเสม็ดสองคนอยู่ตอนนี้ - ไปเสม็ดแต่ก็ไม่เสร็จทุกรายนะครับ 555 -
ผมไม่รู้นะว่าความสัมพันธ์แบบนี้มันเรียกว่าอะไร
แล้วมันรู้สึกยังไงกับผม
แต่สำหรับผม ผมยังคงรู้สึกเหมือนเมื่อ 6 ปีที่แล้ว . . . เสมอมา
ความสัมพันธ์แบบนี้เรียกว่าอะไร แล้วผมควรไปต่อหรือพอแค่นี้ ครับ
ผมกับเพื่อน เรารู้จักกันมาตั้งเเต่สมัยมัธยมต้นก็ไม่ได้สนิทสนมอะไรมากนัก เหมือนเพื่อนผู้ชายคนอื่นๆ
แต่เทอมสุดท้ายก่อนจะเรียนจบ ม.ปลายความรู้สึกมันก็เปลี่ยนไป อาจเป็นเพราะเราผ่านอะไรหลายๆอย่างมาด้วยกัน ได้ใช้เวลาทำงานคู่ด้วยกัน แล้วมันก็ให้ความช่วยเหลือผมมาตลอด เพื่อนผมคนนี้เป็นคนเงียบๆครับ แต่ก็ดูมีเสน่ห์น่าค้นหา เหมือนมันมีอะไรซ่อนอยู่ในใจมากมายแต่ไม่เคยแสดงออกมา
สิ่งนี้เองทำให้ ผมแอบชอบมัน ผมก็เลยพยายามเข้าหามันเพื่อที่เราจะได้สนิทสนมกันให้มากขึ้น แต่ยังไม่ทันได้บอกความในใจ เราทั้งคู่ก็เรียนจบม.ปลายโดยที่ผมไม่ได้บอกอะไรไปเลย . . .
ผ่านมา 1 ปี เราเจอกันอีกครั้งในงานรวมเพื่อน เราก็ทักทายกันปกติแบบเพื่อนเจอกัน ช่วงใกล้เลิกงานเพื่อนผู้ชายคนอื่นๆมันชวนกันไปต่อที่ร้านเหล้า ผมกับมันก็ไป(นานๆทีอ่ะนะ 555) ช่วงแรกๆทุกคนก็คุยกันปกติ สนุกสนานเฮฮากันไป แต่พอถึงช่วงท้าย หลายคนก็ไม่มีสติไปแล้ว เหลือเเค่ผมกับเพื่อนคนนั้นนี่แหละที่ยังมีสติอยู่ มันเดินออกมาที่สวนนอกร้าน ผมก็เดินตามไป เราก็คุยกันเรื่องความหลังสมัยมัธยม สุดท้ายเมื่อจังหวะการคุยมาถึงจุดที่เหมาะสม ผมก็เลือกที่จะบอกความจริงมันไป
“...เราชอบนายว่ะ ตั้งแต่ม.6ละ”
“เออ กูรู้ แต่เราเป็นเพื่อนกันไม่ดีกว่าหรอวะ”
“ถือว่ากูไม่ได้พูด”
“เคๆ”
หลังเลิกงานเราก็แยกย้ายกันกลับ
ผ่านมา1ปี ด้วยความที่มันกับผมเรียนกันคนละมหา’ลัย ทำให้มีเวลาว่างไม่ตรงกัน แต่มีเทอมนึงที่เราหยุดตรงกัน ผมเลยชวนมันไปเที่ยวต่างจังหวัดแบบเช้าเย็นกลับ มันเหมือนคนไปเดทกันอ่ะครับ (หรือว่าผมคิดไปเองก็ไม่รู้) เอาเป็นว่าวันนั้นมีความสุขมาก
หลังจากนั้นเวลาที่หยุดตรงกัน เราก็ไปเที่ยวด้วยกันสองคนเรื่อยๆ ไปดูหนัง กินบุฟเฟต์ ไปเที่ยวต่างจังหวัด
และช่วงว่างๆก่อนเรียนจบ เราก็ไปเที่ยวต่างประเทศด้วยกัน จนถึงไปงานรับปริญญาของกันและกัน ฯลฯ
สิ่งที่พบก็คือว่าเราสองคนมีความสุขมาก
แต่ต่างฝ่ายต่างก็ไม่ยอมพูดความในใจออกมา
ผมไม่อยากที่จะบอกชอบมันอีก เพราะกลัวว่าความรู้สึกดีๆที่เกิดขึ้นอาจเป็นเพราะคิดไปเอง และผมก็กลัวคำตอบแบบเมื่อ 6 ปีที่แล้ว
อีกอย่างเรื่องของผมกับมันค่อนข้างเป็นความลับ มีน้อยคนที่จะรู้เรื่องนี้ เเละผมก็เป็นคนที่ไม่ค่อยชอบโพสต์รูปหรือเช็คอิน เราไม่เคยมีรูปคู่กันเลย มันทำให้เพื่อนๆคิดว่ามันไปเที่ยวคนเดียว และอาจเป็นเพราะว่าผมกลัวว่าคนอื่นจะรู้เรื่องนี้ เรื่องที่ผม’ชอบผู้ชาย’ ซึ่งผมไม่เคยบอกใครเลยนอกจากเพื่อนผู้หญิงที่สนิทมากๆคนหนึ่ง (คนอื่นหลายๆคนคิดว่าผมกำลังคบกับเพื่อนผู้หญิงคนนี้อยู่) ยิ่งที่บ้านยิ่งแล้วใหญ่ เพราะพ่อแม่อยากมีหลาน และผมก็เป็นลูกชายคนเดียว มันก็เช่นกัน
มันทำให้เราต้องทำเหมือนกับไปไหนมาไหนคนเดียว ทั้งๆที่ไปกันสองคน
สุดท้ายเราก็ไปเที่ยวกันสองคนแบบเพื่อนที่มากกว่าเพื่อน และมันก็ชวนผมมาติดเกาะเสม็ดสองคนอยู่ตอนนี้ - ไปเสม็ดแต่ก็ไม่เสร็จทุกรายนะครับ 555 -
ผมไม่รู้นะว่าความสัมพันธ์แบบนี้มันเรียกว่าอะไร
แล้วมันรู้สึกยังไงกับผม
แต่สำหรับผม ผมยังคงรู้สึกเหมือนเมื่อ 6 ปีที่แล้ว . . . เสมอมา