ทำไมผู้ชายถึงมีเมียน้อย

พ่อเรามีเมียน้อยค่ะ บ้านเรามีกัน 5 คนค่ะ พ่อ แม่ พี่ เรา แล้วก็น้องค่ะ  ก็คือผู้หญิงคนนั้นเป็นคนทำความสะอาดบ้านเรา เค้าเป็นคนประเทศเขมรที่มาทำงานที่ไทย แม่เรารับเค้ามาเพราะรู้สึกเอ็นดู+กับที่ว่าเค้าหน้าตาคล้ายๆเรา แม่เรารักเหมือนลูก จนตอนนั้นเราไม่คุยกับแม่เลยช่วงนั้นเราทำอะไรก็ผิด เสื้อผ้าเราเค้าก็ได้ใช้ ไปเที่ยวไหนเค้าก็ต้องไปกับเราตลอด จุดเริ่มต้นมันอยู่ตรงนี้นี่แหละค่ะ แม่เราต้องออกไปทำงานข้างนอกตลอดกลับบ้านดึกทุกวัน แต่พ่อเราไม่ทำงานอยู่บ้าน  ลูกก็ไปเรียน ที่บ้านก็จะเหลือแค่พ่อ แล้วก็ผู้หญิงคนนั้น  มันเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆจนน้าเรามาพูดกับแม่เรื่องพ่อกับผญ ตอนแรกแม่ไม่เชื่อน้าจนทะเลาะกันใหญ่โต แต่ความเชื่อใจมันก็ลดลงใช่มั้ยล่ะคะ แม่เราก็เริ่มระแวง จนมาจับได้ก็ทะเลาะกัน แม่ไล่อีผญคนนั้นออกจากบ้าน แต่พ่อไม่ยอม คุยกันไปคุยกันมาพ่อก็บอกงั้นขอไปส่ง แม่เราก็ยอม(เราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ต้องยอมด้วย) ผ่านไปสักพักพ่อก็ยังติดต่ออีผญคนนี้อยู่ แม่ก็จับได้อีกคราวนี้แม่ก็เลยไล่พ่อออกจากบ้าน พ่อก็ไปประมาณ1เดือน แล้วก็กลับมาง้อแม่ ซึ่งแม่ก็ยอม มันวนลูปแบบนี้มาระยะเวลากว่า 2 ปี แม่ไล่พ่อง้อ แม่ไล่พ่อง้ออย่างนี้ตลอด แต่ทุกครั้งที่เค้ากลับมาอย่างแรกเลยคือ “ไม่มีเงิน” แต่แม่เราก็ให้เค้าก่อนไปทุกครั้งเลยนะคะ ไม่ต่ำกว่าแสน แม่เราต้องไปขอยืมน้าทุกครั้ง ครั้งนี้เป็นครั้งล่าสุดที่พ่อกลับมา ตอนแรกที่เค้ามาเรานึกว่าเค้าจะไม่เป็นเหมือนเดิมแล้ว แต่มันไม่ใช่.... วันนี้พ่อเราไปส่งน้องเรียนพิเศษค่ะ พ่อไปส่งน้องตั้งแต่8 โมง จน 3ทุ่มพ่อก็ยังไม่กลับ เราก็เอะใจ อีกใจนึงก็เป็นห่วงน้องที่ยังไม่ถึงบ้านเพราะน้องเรายังเด็กอยู่ ยังดีที่พี่เราไปรับ แต่ที่เราโมโหคือแล้วใครจะไปรับแม่ ปกติแม่จะถึงประมาณ2ทุ่มครึ่ง พอแม่เรามาถึงก็โทรหาพ่อ พ่อก็ขึ้นมาหาแม่บนห้อง แล้วก็เกิดการทะเลาะกัน เราแอบฟังได้ยินคำที่เรา รู้สึกผิดหวังมาก ประมาณว่า
ม: คิดว่ากูไม่รู้หรอว่าไปไหนมา
ม:ทำแบบนี้ทำไม ทั้งๆที่กูให้โอกาสตลอด กูรักแทบตาย แต่ทำแบบนี้กลับกู กูไม่เคยไปมีใครตอนไม่อยู่ แต่กลับไปมีมัน
พ:กูไม่เคยคิดไปจาก
เรานี่ปรี๊ดเลย เราอยากด่าพ่อเรามากอะ แต่เราไม่อยากให้มันกลายเป็นเรื่องใหญ่ พ่อเราเป็นคนที่เห็นแก่ตัว และ หน้าเงินมาก เรารู้ว่าด่าพ่อมันผิดมันบาป แต่เราทนไม่ได้จริงๆ ถ้าแม่ไม่มีเงินล่ะพ่อจะกลับมาไหม เรารู้ว่ายังไงพ่อกับอีผญคนนั้นยังไงก็ไปกันไม่รอด พ่อกลับมาทุกครั้งก็เรื่องเงินตลอด แรกๆเราเสียใจหนักมาก ตอนที่พ่อไปเราถึงกลับโกรธแม่ไม่คุยกับแม่ แต่คุณรู้อะไรมั้ย พ่อเราโทรมาด่าแม่ให้ฟังตลอด จนเราเอือมไม่อยากรับโทรศัพท์ เค้าบอกให้เราไปดูโทรศัพท์แม่ว่าคุยกับใครบ้าง แต่ว่าเราไม่ทำ แต่พ่อโทรไปหาแม่ว่าอะไรรู้มั้ย เค้าโทรไปบอกแม่ว่า แน่ใจหรอว่าที่ลูกอยู่กับเพราะลูกรักจริงๆ มันแคปที่คุยกับคนอื่นมา~ เฮ้ยเรานี่แบบ ตอนนั้นพูดไม่ถูกอะ ผิดหวัง โกรธ เสียใจ แม่ก็ไม่ฟังเรา ตอนนั้นอยากด่าพ่อจริงๆ ทำไมเค้าต้องใส่ร้ายเราด้วยอะ ขนาดเราเป็นลูกอะ เค้าต้องทำถึงขนาดนี้เลยหรอ หลังจากวันนั้นมาเราไม่สนิทใจกับพ่อเลย ไม่รับสาย ไม่คุยอะไรทั้งนั้น ไม่นานเค้าก็คืนดี แต่เราไม่สนิทใจกับพ่อไปแล้วจริงๆ เรายอมรับว่าเราเกลียดเค้าไม่ใช่เรื่องนี้เรื่องเดียว มันมีอีกหลายเรื่อง เกลียดแบบไม่อยากจะมองหน้าแต่ด้วยความที่เค้าเป็นพ่อเราไง ความรู้สึกรัก รู้สึกผูกพันมันก็ยังมี เราก็เริ่มลดอคติ แต่คือเราก็ยังไม่ชอบเค้าอยู่ดี เราอึดอัดเวลาเจอหน้าเค้า อึดอัดเวลาอยู่ด้วยกันจะเป็นเราที่เดินออกมาตลอด อึดอัดมาก ไม่อยากจะพูดด้วย ไม่อยากเห็นหน้า ทุกวันนี้เราไม่มีความสุข ถ้าเค้าไม่ไปมีอีผญ คนนั้นคงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ เรื่องนี้แม่ก็ผิดที่ไว้ใจคนนอกมากเกินไป แต่เราอยากรู้ถ้าคนที่รักกันจริง ทำไมถึงทำกันแบบนี้ ทั้งๆที่อีกคนมอบทั้งความรัก ความซื่อสัตย์ มอบทุกสิ่งให้กับคนที่ ไปมีคนอื่น วันๆไม่ทำอะไรกินแต่เหล้า เอาแต่ด่าลูก พูดดีกับคนอื่นแต่กับคนในครอบครัวไม่เคยพูดดี เราไม่อยากได้เค้าเป็นพ่อจริงๆ ทำไมเราต้องมาเจอพ่อแบบนี้ เราคิดอยู่ทุกวัน เราไม่อยากเรียกเค้าว่าพ่อด้วยซ้ำ เราไม่เข้าใจทำไมแม่ต้องให้โอกาสคนแบบนี้อยู่เรื่อยๆ เรารู้ว่าแม่รักเค้ามาก แต่ถ้ารักแล้วไม่มีความสุขแล้วจะรักไปทำไมอะคะ รักแล้วมีแต่ความทุกข์ เราเคยบอกแม่แล้วว่าเราก็ไม่มีความสุข เราอึดอัด เค้าพาลไปทั่ว เวลาไปส่งเราไปเรียนเค้าจะจอดให้เราลงตรงป้ายรถเมล์ ระหว่างทางใครมาปาดหน้า ก็ด่าหมด ชูนิ้วกลางใส่ จะลงไปต่อยกับเค้า เราอายมากเวลาลงรถแล้วทุกคนมามองเรา ไม่อยากจะให้เค้าไปส่งเลยจริงๆ คนแบบนี้สมควรแล้วหรอที่จะได้ความรักที่แม่เรามีให้จริงๆ