เป็นการเลี้ยงแมวตัวแรกค่ะ
เป็นแมวตัวผู้ พันธุ์เปอร์เซีย ซื้อมาจากบ้านๆนึง
เอามาเลี้ยงตั้งแต่นางอายุได้ 3 เดือน
แรกๆก็ซนๆ ปีนๆตามประสาเด็ก
ผ่านมาไม่กี่เดือนนางก็กลายเป็นแมวที่เรียบร้อยมากกกกก
มากชนิดที่ว่า วางของอะไรไว้แบบไหน
กลับบ้านมาของทุกอย่างก็ยังอยู่สภาพเดิม
(เราไปทำงานตอนกลางวันค่ะ ปล่อยนางไว้คนเดียว)
เคยปล่อยทิ้งไว้นานสุด 3 คืน 4 วัน
กลับบ้านมาของก็ยังสภาพเดิม ไม่มีอะไรขยับ
เคยโจรขึ้นห้องครั้งนึง โจรเปิดประตูอ้าซ่าไว้เลยครึ่งวัน
กลับมาเห็นคือสภาพนางเข้าไปแอบนอนอยู่ในห้องน้ำ
ไม่ได้หนีหายไปไหนแต่อย่างใด...

เข้าเรื่อง....
คือมีคนที่เลี้ยงแมวหลายๆคนก็มาแนะนำเราว่า
แมวตัวผู้ควรทำหมัน เพราะไม่เช่นนั้น...
จะฮีท จะดื้อ จะเกเร จะกัดเจ้าของ ฯลฯ
บอกเราว่าอย่ารอจนแมวนิสัยแบบนั้นให้ชิงทำหมันก่อน
สุดท้ายเวลาผ่านไปจนแมวเราอายุได้ 1 ปี
(ที่ผ่านมาไม่เคยมีวี่แววว่าจะดื้ออะไรสักอย่าง)
เราเลยตัดสินใจเอาแมวไปทำหมัน...
ความพินาศจึงตามมา....
พอแผลทำหมันหาย....
กลายเป็นแมวบ้า วิ่งคึกคักตอนเที่ยงคืน
ตื่นตี 4 ตี 5 มากัดขา กัดแขน สะกิดหน้า
กระโดดจนทำโอ่งดินแตก ปีนมุ้งลวด ปีนหน้าต่าง
ลากของเล่นระเกะระกะไปทั่วห้อง
กัดสายไฟน้ำพุแมว ลากเหวี่ยงน้ำพุแมวจนน้ำหกกระจายหมด
กลายเป็นแมวที่ไว้ใจให้อยู่คนเดียวไม่ได้ (เพราะกลัวนางขาดน้ำตาย)
แมวน้อยสงบ น่ารัก เรียบร้อย ตัวนั้นได้จากเราไป
เหลือแต่ความเป็นห่วง กังวล ในทุกๆวันที่ไม่ได้อยู่ด้วย

อยากทราบว่ามีใครประสบปัญหานี้บ้างมั้ยคะ
แล้วมีวิธีการจัดการอย่างไรบ้าง
เคยดีดหูนางตอนเห็นนางกำลังกัดสายไฟน้ำพุแมว
แต่นางก็ทำหน้ามึนไม่รู้เรื่องราวอะไร

เศร้าค่ะ