เกลียดตัวเอง

ตอนนี้เธอคนนั้นเป็นหมอ ไม่กี่ปีก็จะจบแล้วแหละ ผมทำผิดกับเธอหลายๆอย่าง ผมขอโทษนะ ผมไม่กล้าพูดหรือบอกเธอเลย ผมคิดถุงเธอนะ อยากไปเที่ยวด้วยกันอีกหลายๆที่นะเธอ อยากให้เธอเห็นกระทู้นี่นะ ตั้งใจฝึกงานนะ

คืองี้เรื่องมันเป็นงี้ ไล่เขาไปเอง ทำร้ายจิตใจเขาเอง และแบบ เออชั่งมันเหอะกับหลายๆอย่าง เขาก็ไป มีชีวิตที่ดีแล้ว เราก็แค่เหงาไปเรื่อยละครับ ทำหน้ายิ้มทับความเศร้าใจนี้ ก็แปลก ทำอะไรคิดว่าดีแล้ว สุด

เธอรู้มั๊ยว่าเรารอเธอมากี่ปีแล้ว ตอนนี้เราอายุ28 เธอจะให้เรารอไปถึงเมื่อไหร่ เธอไม่อยากเจอเราบ้างหรอ เราอยู่คนเดียว บางทีก็รู้สึกเหงานะ เห็นคนมีแฟนเค้ามีโมเม้นท์สวีทหวานกัน มองดูตัวเองแล้วก็เศร้าใจ ได

ผมลืมบอกไปว่าปีที่แล้วเดือนตุลาวันที่26 ระหว่างทางนั่งในรถบขส.กลับบ้าน บังเอิญไปเจอเธอแต่ไม่รู้ว่าแน่ไหม เลยได้แต่เหลียวมองเธอ ไม่ได้ขอช่องทางติดต่อ ผมเกลียดตัวเองตอนนั้นมากทำไมไม่ไปทัก แต่ผมตัดสิน

คนเหงา มาคุยกันได้

คือ เราก็โสดแบบไม่เคยมีเเฟนนะ แต่ก็มีคนคุยแบบเว้นไม่กี่เดือนไรงี้ก็มีเข้ามา แต่ไม่เคยมีใครที่จริงๆใจสักคน ตอนนี้เราเหงาและก็ไม่อยากจะจริงจังกับคนไม่จริงใจแล้วอะ เพื่อนมันก็อยู่ในโลกของมัน ก็ไม่ได้มาคุ

บอกเลิกเขา เพราะคิดว่าไม่ได้รัก เพราะตอนมีอยู่ไม่อยากคุยเลย ไม่คิดถึงเลย แต่พอไม่มีแล้วทำไมมันดูเหงาๆ คิดถึง อยากคุย เป็นห่วง เค้าคงเกลียดเราไปแล้ว เราควรทำใจให้ชินใช่ไหม

มาแชร์ชีวิตประจำวันกัน เผื่อใครเหงา ไม่มีเพื่อนระบาย สามารถเข้ามาคุยกันได้นะครับ วัยเรียน วัยทำงานได้หมดเลยนะครับ อยากมีเพื่อนออนไลน์ดีๆสักคนครับ หายากมากๆเลย ใครเศร้า เหงา ทุกข์อะไรยังไงมาบ่น มาทักหล