เรารู้สึกว่าไม่มีเจอใครที่เข้ากันได้ ยิ่งหายิ่งไม่เจอ เมื่อก่อนเรามีแฟนนะคะ คบกันนานมาก นานจนมั่นใจว่าคนนี้ไม่ไปไหน แต่แล้วเขาก็ทำเราเจ็บ กับคนนี้เป็นแผลเลยก็ว่าได้ แล้วเราก็เลิกกันไป หลังจากนั้นเราก็ไม่มีใคร อยู่คนเดียวมาตลอด จนเมื่อปีก่อน เรารู้สึกว่าเหนื่อยมาก
- เราได้คุยกับรุ่นพี่คนหนึ่งที่รู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเรียน กับคนนี้รู้จักนาน มีเรื่องอะไรก็คุยได้ทุกเรื่อง เขาก็ดี แต่ไม่มีความรักค่ะ เวลาเขามีแฟน เราจะไม่คุยไป ไม่ได้หึงหรือรู้สึกอะไรด้วย เฉยๆ ตอนนี้ก็เลิกคุยกันไปตั้งแต่ปีก่อน เพราะเห็นว่าเขาจะแต่งงาน ถามว่าผิดหวังไหม มีนิดนึง เพราะคนนี้เรารู้จักกันมานานจริงๆ แต่ไม่ลงเอย
- ต่อมา เราได้กลับมาคุยกับแฟนเก่า คนที่ว่าทำเราเจ็บมากๆ ครั้งหนึ่งเราเคยรับรักเขาแต่กลายเป็นความผิดพลาดที่สุด ทั้งที่ลืมไปแล้ว จนตอนนี้กลายเป็นกลับมาจำ กลับมารู้สึก ตอนแรกคิดว่าให้อภัยกันแล้ว คุยเป็นเพื่อนได้ แต่นิสัยเขาเหมือนเดิม เราทั้งรัก ทั้งเกลียด จนสุดท้ายเพื่อนช่วยกันบอกให้เราเลิกคุย ตอนนั้นกว่าจะผ่านมาได้ ร้องไห้หนักมาก เหมือนตอนเลิกกันใหม่ๆ เมื่อหลายปีก่อน แต่ก็จริงที่เขาไม่ได้แคร์ใครมากไปกว่าตัวเอง
- พอเลิกคุยกัน เราไปเจอคนๆหนึ่ง คนนี้ท่าทางดีนะคะ เราก็คุย คิดว่าจะสมหวังกับเขาสักทีแต่คุยได้ 1-2 เดือนก็ขอเลิก เพราะว่าผู้ชายไม่มีงานทำ เวลาไปไหน เราได้เลี้ยงข้าว เลี้ยงน้ำ ไม่เคยซื้ออะไรเลย เราชอบทำกับข้าว แต่พอทำให้เขาบ่อยๆ กลายเป็นว่าเราเลี้ยงเขา ถ้าพ่อแม่รู้ไม่โอเคแน่ เราก็เลยไม่ไปต่อ ถามว่าเสียใจไหม เราว่าเสียความรู้สึกมากกว่า ผิดกับที่เราคิด
- แต่เราก็ยังไม่หมดหวัง ช่วงนั้นที่บ้านแนะนำคนมาให้คุย เป็นคนที่การงานดีและบ้านมีฐานะ ความคิดเราคือลองคุยก็ได้ บางทีการที่เขามีอะไรมั่นคง อาจจะช่วยให้ความรักดีก็ได้ แต่ปรากฏว่า เขาเป็นคนรักเงิน ขี้เหนียว เห็นแก่ตัว ผู้หญิงสำหรับเขาเหมือนสิ่งไม่จำเป็นแต่พ่อแม่ก็อยากมีสะใภ้ มีหลาน คุยได้ 2 เดือนก็เลิกคุย กับคนนี้ออกจะเกลียดมากกว่าเสียใจ เพราะว่าเขาเองที่เป็นคนมาต้อนเราแต่แรก
หลังจากนั้นเราเลยหยุดพักค่ะ
ถามว่าเราเคยจีบใครก่อนไหม เคยนะคะ ทุกวิถีทางแต่การไปจีบ ผช คือความเสี่ยงเพราะเราไม่รู้เลยว่าเขาเป็นยังไง ถ้าได้คนไม่ดีก็โทษตัวเองอีก คนที่ชอบอยู่ เขาก็ไม่ท่าที ในใจเรา เราต้องการใครสักคนนะคะ บางทีอยู่คนเดียวก็เหงา กลัว ยิ่งอายุมากขึ้นทุกวันก็ยิ่งเครียด อย่างแฟนเก่า คนรอบข้างก็จะบอกว่าลืมๆไปเหอะ มันนานแล้ว แต่ถ้าใครไม่เจอเองจะไม่รู้สึกนะคะ ยิ่งเราเป็นฝ่ายที่ไม่มีใคร มันยิ่งเฟล หดหู่ไปหมด เราเคยคิดว่าเราไม่สวยเหรอ แต่คนไม่สวยกว่าเรายังมีแฟนแต่ทำไมถึงหายากจัง ทั้งที่เราก็ไม่ได้ลำบากอะไรเรื่องความเป็นอยู่
คุยแชทก็แล้ว ถ้าใครเคยคุยจะเข้าใจดีนะคะ ส่วนน้อยมากที่จะคลิกจนได้รักกัน ที่ไปไม่รอดคือต่างฝ่ายต่างแชทแล้วหาย เราเหนื่อยมากๆ ท้อแท้ หาก็แล้ว ดูดวงก็แล้ว ไม่เจอคนที่ใช่ บางที่บอกเจอแล้ว บางที่ก็บอกปีนี้จะเจอ ปีหน้าบ้าง บางที่บอกไม่มีคู่ เป็นเมียน้อย จิตตกไปเรื่อยๆ แล้วค่ะ ทุกวันนี้ไปไหนไม่ค่อยยิ้ม ไม่สดใสเหมือนเมื่อก่อน บางทีจะร้องไห้ ไม่รู้จะทำยังไงดี
เฟลกับความรัก ช่วยให้คำแนะนำหน่อยค่ะ
- เราได้คุยกับรุ่นพี่คนหนึ่งที่รู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเรียน กับคนนี้รู้จักนาน มีเรื่องอะไรก็คุยได้ทุกเรื่อง เขาก็ดี แต่ไม่มีความรักค่ะ เวลาเขามีแฟน เราจะไม่คุยไป ไม่ได้หึงหรือรู้สึกอะไรด้วย เฉยๆ ตอนนี้ก็เลิกคุยกันไปตั้งแต่ปีก่อน เพราะเห็นว่าเขาจะแต่งงาน ถามว่าผิดหวังไหม มีนิดนึง เพราะคนนี้เรารู้จักกันมานานจริงๆ แต่ไม่ลงเอย
- ต่อมา เราได้กลับมาคุยกับแฟนเก่า คนที่ว่าทำเราเจ็บมากๆ ครั้งหนึ่งเราเคยรับรักเขาแต่กลายเป็นความผิดพลาดที่สุด ทั้งที่ลืมไปแล้ว จนตอนนี้กลายเป็นกลับมาจำ กลับมารู้สึก ตอนแรกคิดว่าให้อภัยกันแล้ว คุยเป็นเพื่อนได้ แต่นิสัยเขาเหมือนเดิม เราทั้งรัก ทั้งเกลียด จนสุดท้ายเพื่อนช่วยกันบอกให้เราเลิกคุย ตอนนั้นกว่าจะผ่านมาได้ ร้องไห้หนักมาก เหมือนตอนเลิกกันใหม่ๆ เมื่อหลายปีก่อน แต่ก็จริงที่เขาไม่ได้แคร์ใครมากไปกว่าตัวเอง
- พอเลิกคุยกัน เราไปเจอคนๆหนึ่ง คนนี้ท่าทางดีนะคะ เราก็คุย คิดว่าจะสมหวังกับเขาสักทีแต่คุยได้ 1-2 เดือนก็ขอเลิก เพราะว่าผู้ชายไม่มีงานทำ เวลาไปไหน เราได้เลี้ยงข้าว เลี้ยงน้ำ ไม่เคยซื้ออะไรเลย เราชอบทำกับข้าว แต่พอทำให้เขาบ่อยๆ กลายเป็นว่าเราเลี้ยงเขา ถ้าพ่อแม่รู้ไม่โอเคแน่ เราก็เลยไม่ไปต่อ ถามว่าเสียใจไหม เราว่าเสียความรู้สึกมากกว่า ผิดกับที่เราคิด
- แต่เราก็ยังไม่หมดหวัง ช่วงนั้นที่บ้านแนะนำคนมาให้คุย เป็นคนที่การงานดีและบ้านมีฐานะ ความคิดเราคือลองคุยก็ได้ บางทีการที่เขามีอะไรมั่นคง อาจจะช่วยให้ความรักดีก็ได้ แต่ปรากฏว่า เขาเป็นคนรักเงิน ขี้เหนียว เห็นแก่ตัว ผู้หญิงสำหรับเขาเหมือนสิ่งไม่จำเป็นแต่พ่อแม่ก็อยากมีสะใภ้ มีหลาน คุยได้ 2 เดือนก็เลิกคุย กับคนนี้ออกจะเกลียดมากกว่าเสียใจ เพราะว่าเขาเองที่เป็นคนมาต้อนเราแต่แรก
หลังจากนั้นเราเลยหยุดพักค่ะ
ถามว่าเราเคยจีบใครก่อนไหม เคยนะคะ ทุกวิถีทางแต่การไปจีบ ผช คือความเสี่ยงเพราะเราไม่รู้เลยว่าเขาเป็นยังไง ถ้าได้คนไม่ดีก็โทษตัวเองอีก คนที่ชอบอยู่ เขาก็ไม่ท่าที ในใจเรา เราต้องการใครสักคนนะคะ บางทีอยู่คนเดียวก็เหงา กลัว ยิ่งอายุมากขึ้นทุกวันก็ยิ่งเครียด อย่างแฟนเก่า คนรอบข้างก็จะบอกว่าลืมๆไปเหอะ มันนานแล้ว แต่ถ้าใครไม่เจอเองจะไม่รู้สึกนะคะ ยิ่งเราเป็นฝ่ายที่ไม่มีใคร มันยิ่งเฟล หดหู่ไปหมด เราเคยคิดว่าเราไม่สวยเหรอ แต่คนไม่สวยกว่าเรายังมีแฟนแต่ทำไมถึงหายากจัง ทั้งที่เราก็ไม่ได้ลำบากอะไรเรื่องความเป็นอยู่
คุยแชทก็แล้ว ถ้าใครเคยคุยจะเข้าใจดีนะคะ ส่วนน้อยมากที่จะคลิกจนได้รักกัน ที่ไปไม่รอดคือต่างฝ่ายต่างแชทแล้วหาย เราเหนื่อยมากๆ ท้อแท้ หาก็แล้ว ดูดวงก็แล้ว ไม่เจอคนที่ใช่ บางที่บอกเจอแล้ว บางที่ก็บอกปีนี้จะเจอ ปีหน้าบ้าง บางที่บอกไม่มีคู่ เป็นเมียน้อย จิตตกไปเรื่อยๆ แล้วค่ะ ทุกวันนี้ไปไหนไม่ค่อยยิ้ม ไม่สดใสเหมือนเมื่อก่อน บางทีจะร้องไห้ ไม่รู้จะทำยังไงดี