สวัสดีครับผมรบกวนพี่ๆทุกท่านด้วยนะครับ ผมเกิดวันที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2539 เวลา 12.42
ผมมีปัญหากับบุคคลรอบข้าง ชอบต่อว่าทั้งๆที่ตัวเราเองไม่ได้ทำอะไรผิด มีปัญหาด้านโอกาสไม่ได้ศึกษาต่อ ทั้งๆที่เป็นคนเรียนดี 4.00 แต่พอจะออกไปหางานทำกลับกลัวไม่กล้าออกไปหา ที่บ้านก็มีปัญหาเกี่ยวกับเรื่องเงิน เคยเป็นครอบครัวที่ดีมีกิน แต่โดนญาติคดโกงไปหมด จนตอนนี้ทุกคนลำบากไปหมด หาเงินได้แบบเดือนชนเดือน แถมญาติๆเหล่านั้นคอยดูถูกตลอด ญาติหลายคนมีเงินมากมายแต่กลับไม่ยื่นมือเข้ามาช่วยตอนที่ครอบครัวดราลำบากทั้งๆที่พ่อแม่ผมคอยช่วยพวกเขาตลอดจนชีวิตเราลำบาก ผมเป็นคนที่หวังสูงนะครับ แต่ก็ไม่ใช่ว่าได้แค่หวังเฉยๆ เราก็ตั้งใจทำอย่างเต็มที่แต่สุดท้ายผลลัพธ์ที่ได้ มันก็ไม่เป็นไปอย่างที่คิด เช่นออกจากมหาลัยเพื่อจะสอบทันตแพทย์ สอบมา 3 ปีก็ไม่ติด แต่ทุกปีเรียนมหาวิทยาลัยตลอดเปลี่ยนมาสามที่ ทุกที่โอเคหมด แต่มีปัญหาเรื่องค่าใช้จ่ายจึงทำให้เราต้องออกมาตลอด ที่สุดท้ายการเรียนดีหมด แต่ถูกเพื่อนใส่ร้ายค่อนข้างแรง ประกอบกับไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมพอดีจึงออกมาจากมหาวิทยาลัย เหมือนเคยคิดว่ามันจะเป็นแบบนี้ แต่สุดท้ายก็ไม่ใช่ จึงเลิกความตั้งใจตอนนี้ทำงานเกี่ยวกับการวาดภาพ ออกแบบที่คิดว่าตัวเองพอไปไหวอยู่บ้าน แต่มันก็ไม่ได้เป็นตามแบบที่คาดหวังไว้เท่าไหร่ ปีหน้าว่าจะลองสมัครเป็นทหารดูเพราะอยากมีเพื่อนรุ่นเดียวกันและพอจะหาเงินได้อย่างน้อยพอได้ทุนเอาไปทำอย่างต่อ แต่ส่วนตัวไม่ได้เหมาะกับการออกคำสั่งปฏิบัติตัวอยู่ในกรอบ แล้วเป็นคนร่างกายอ่อนแอถ้าเทียบกับเพื่อนรุ่นเดียวกัน พอคิดถึงหลายๆอย่าง รู้ตัวว่าชีวิตตัวเองไม่ได้แย่ที่สุดมีคนลำบากกว่าตัวเองอีกมากมาย แต่เท่านี้ก็ถือว่าลำบากมากเกินตัวเราจะรับได้อีก ถึงบอกว่าอยากตาย แต่ไม่ใช่การฆ่าตัวตาย เพียงแค่มีแต่บอกว่าเมื่อไหร่ตัวเราเองจะหมดลมหายใจ อยู่ต่อก็เหนื่อยเปล่า
รบกวนถามดวงของตนเองครับ เป็นคนผิดหวังแทบจะทุกเรื่อง รู้สึกอยากตายตลอดเวลา
ผมมีปัญหากับบุคคลรอบข้าง ชอบต่อว่าทั้งๆที่ตัวเราเองไม่ได้ทำอะไรผิด มีปัญหาด้านโอกาสไม่ได้ศึกษาต่อ ทั้งๆที่เป็นคนเรียนดี 4.00 แต่พอจะออกไปหางานทำกลับกลัวไม่กล้าออกไปหา ที่บ้านก็มีปัญหาเกี่ยวกับเรื่องเงิน เคยเป็นครอบครัวที่ดีมีกิน แต่โดนญาติคดโกงไปหมด จนตอนนี้ทุกคนลำบากไปหมด หาเงินได้แบบเดือนชนเดือน แถมญาติๆเหล่านั้นคอยดูถูกตลอด ญาติหลายคนมีเงินมากมายแต่กลับไม่ยื่นมือเข้ามาช่วยตอนที่ครอบครัวดราลำบากทั้งๆที่พ่อแม่ผมคอยช่วยพวกเขาตลอดจนชีวิตเราลำบาก ผมเป็นคนที่หวังสูงนะครับ แต่ก็ไม่ใช่ว่าได้แค่หวังเฉยๆ เราก็ตั้งใจทำอย่างเต็มที่แต่สุดท้ายผลลัพธ์ที่ได้ มันก็ไม่เป็นไปอย่างที่คิด เช่นออกจากมหาลัยเพื่อจะสอบทันตแพทย์ สอบมา 3 ปีก็ไม่ติด แต่ทุกปีเรียนมหาวิทยาลัยตลอดเปลี่ยนมาสามที่ ทุกที่โอเคหมด แต่มีปัญหาเรื่องค่าใช้จ่ายจึงทำให้เราต้องออกมาตลอด ที่สุดท้ายการเรียนดีหมด แต่ถูกเพื่อนใส่ร้ายค่อนข้างแรง ประกอบกับไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมพอดีจึงออกมาจากมหาวิทยาลัย เหมือนเคยคิดว่ามันจะเป็นแบบนี้ แต่สุดท้ายก็ไม่ใช่ จึงเลิกความตั้งใจตอนนี้ทำงานเกี่ยวกับการวาดภาพ ออกแบบที่คิดว่าตัวเองพอไปไหวอยู่บ้าน แต่มันก็ไม่ได้เป็นตามแบบที่คาดหวังไว้เท่าไหร่ ปีหน้าว่าจะลองสมัครเป็นทหารดูเพราะอยากมีเพื่อนรุ่นเดียวกันและพอจะหาเงินได้อย่างน้อยพอได้ทุนเอาไปทำอย่างต่อ แต่ส่วนตัวไม่ได้เหมาะกับการออกคำสั่งปฏิบัติตัวอยู่ในกรอบ แล้วเป็นคนร่างกายอ่อนแอถ้าเทียบกับเพื่อนรุ่นเดียวกัน พอคิดถึงหลายๆอย่าง รู้ตัวว่าชีวิตตัวเองไม่ได้แย่ที่สุดมีคนลำบากกว่าตัวเองอีกมากมาย แต่เท่านี้ก็ถือว่าลำบากมากเกินตัวเราจะรับได้อีก ถึงบอกว่าอยากตาย แต่ไม่ใช่การฆ่าตัวตาย เพียงแค่มีแต่บอกว่าเมื่อไหร่ตัวเราเองจะหมดลมหายใจ อยู่ต่อก็เหนื่อยเปล่า