..อยากจะเม้นด่าอะไรกับเราก็เชิญเลยนะคะ เราอ่านทุกคอมเม้นค่ะ เพราะเราก็ผิดเหมือนกัน !
..วันนี้เราใช้ Messenger ของน้องสาวเราทักไปหาแม่ กะว่าจะขอเงินเพื่อเป็นค่าเอกสารประกอบการเรียนในภาคเรียนที่กำลังจะเปิดสิ้นเดือนนี้
..และนี่คือบทสนทนาของเรากับแม่
(ใน Messenger ของน้องสาว)
เรา : ขอเงินค่าเอกสารประกอบการเรียนสำหรับเทอม 3 500 บาทหน่อยค่ะ (ของพี่ ....(จขกท.) ) ช่วยป๊ากับยายหน่อยนะคะ
แม่ : ทำไมต้องช่วย
เรื่องเยอะนัก
แล้วทำไมไม่หางานทำล่ะ อยากช่วยยายช่วยป๊าอ่ะ
(น้องสาวพิมพ์แทน) : แค่ 500 ก็ช่วยไม่ได้หรอ ?
แม่ : ปิดเทอม อยู่ว่างทำไม
(น้องสาวพิมพ์แทน) : 25 สต. คงงกสินะ
แม่ : แค่นี้ยังคิดมะได้เลย
นี่ อย่าเรื่องเยอะนะ ถ้าปัญหาเยอะอย่าส่งข้อความมาอีก
เมื่อก่อนก็ส่งให้เรียนทุกเดือน ทำไมไม่รู้จักคิด
พอ ไม่ส่งแค่นี้ พูดมาก
เรา (เริ่มโมโห ควบคุมตนเองไม่อยู่) : หรอแม่ แค่นี้ช่วยไม่ได้หรอ ?? คิดจะทิ้งๆขว้างๆก็แล้วแต่เนอะ แค่ 500 บาท ค่าเอกสารประกอบการเรียนเนี่ยนะ !! เอาเงินไปทำไรหมดอ่ะ เลี้ยงน้องหรอ ??
แม่ : ถ้าพ่อมันประเสริฐนักให้มันส่งทั้งคู่บ้างมั้ย
เรา : น้อง (ต่างพ่อ) มันคงประเสริฐมากมั้ง แม่ถึงมีมันออกมา !!
แม่ : อืม
งั้นก็หาตังเรียนเองนะพูดแบบนี้
เรา (โมโหมาก) : ไม่คิดจะส่งก็แล้วแต่ ไม่คิดจะเหลียวแลก็แล้วแต่ นี่โตจนเรียนมหาลัยละนะ โอเค ถ้าคิดจะตัดหางปล่อยวัดก็เชิญค่ะ รับปริญญาไม่ต้องมานะ.. แม่ที่ดี ให้บ้างเล็กน้อยไม่ว่าหรอกนะ แต่นี่ไม่ให้เลย ไม่ใช่เรื่อง ค่าเทอมบอกจะคืนยาย 5000 ยังไม่คืนเลย จนยายขายทองให้ยังไม่คิดจะคืนเลย สงสารยายบ้างนะ #และนี่ไม่ใช่ ..(ชื่อน้องสาว)..พิมพ์ !!
..และนี่คือบทสนทนาของแม่ที่เป็นประเด็นในวันนี้
"แม่ : ขอโทดนะ ถ้าพูดแบบนี้ก็เชิญไปเลยจร้า ทำงานหาเงินมาตั้งแต่เกิด ไม่เห็นเคยคิดถึง หาเงินคนเดียวมาตลอด ถ้าพ่อหาให้บ้างคงไม่ทิ้งไปมีคนอื่นหรอกถ้ามันดีนักก็สรรเสริญไปเถอะ ส่วนยายถ้ามีเมื่อไหร่เอาไปคืนแน่เพราะก็ส่งเงินให้ไม่เคยขาดเหมือนแม่กรูคนเดียวกรูเลี้ยงได้ส่งเงินให้ใช้ได้อยู่แล้ว แต่สำหรับคนเนรคุณไม่รู้จักบุญคุณคน กรูไม่เอาและรับเป็นลูกก็ได้
ต่อไปกรูส่งให้แม่กรูอย่ามาขออีก แม่กรูอีก
มีปัญญาไปหาเอง"
..เป็นบทสนทนาที่จุกสุดๆ จากนั้นเราก็ร้องไห้..
..เรื่องราวตั้งแต่ต้นคือ แม่มีครอบครัวใหม่ แล้วเรากำลังจะขึ้นมหาลัย แม่ก็มีลูกใหม่อีก แม่ไม่บอกยายเลยไม่บอกทางครอบครัวเรา ก่อนหน้านั้นแม่โกหกกับยายว่า ไปดูงานกับทางบริษัทเก่าที่ต่างประเทศแล้วไม่มีเงินกลับไทย ไปทำงานอยู่ร้านอาหารไทยที่นั่น โดยทางลุงจะเป็นคนบอกมา.. แล้วก็หายไปประมาณ 3-4 เดือน แต่จริงๆ แม่ท้องกับคนใหม่ ไม่บอกให้ทางเรารู้.. เราก็ตกใจ และเครียดเพราะปัญหามันเกิดขึ้นแน่นอน ..พอคลอด แม่ก็ลาออกจากงานประจำของบริษัทนั้นที่ทำมา 20+ ปี มาเลี้ยงลูกคนนี้เอง ..(เรากับน้องสาวยายกับตาเลี้ยงตั้งแต่น้อย เพราะตอนเราคลอด แม่กับพ่อเรายังเรียน ป.ตรีไม่จบ)
..พ่อเราแต่ก่อนมีคนอื่นจริง และหย่าร้างกันจริงๆ เมื่อตอนน้องอายุ 7 เดือน แต่นั้นมันคืออดีตที่ผ่านมา .. ไม่รู้ว่าแม่จะยกขึ้นมาทำไม ??
.. เราไม่รู้จะทำยังไง มันก็จริงอย่างที่แม่บอก ปิดเทอมควรจะหางานทำ แต่เราปิดแค่เดือนเดียว (เรียนซัมเมอร์) และเรากลับมาหายายที่บ้าน ตจว.
..ในเมื่อเขาพูดออกมาแบบนี้ เขาไม่อยากเอาเรากับน้องสาวเป็นลูกแล้ว เราเลยปรึกษากับพ่อ (ที่ส่งเสียเราอยู่) พ่อบอกว่า..
"ยังไงก็ตาม ในเมื่อเขาเป็นแบบนี้ เราก็ต้องดำเนินชีวิตต่อไป เรียนให้จบ หางานดีๆทำ ส่งเสียตนเองให้อยู่รอด และส่งเสียน้องสาวให้จบ เลี้ยงดูยายตอนแก่ชรา และช่วยเหลือพ่อในยามที่มีปัญหา"
..ก่อนจะเข้ามหาลัย เราได้โทรไปขอค่าเทอมกับแม่ (ค่าเทอม+ค่าแรกเข้าที่นี้แพงมาก เราเห็นว่ายายกับพ่อจะส่งเสียไม่ไหว) แต่แม่ตอบกลับมาแบบที่สนทนา และไม่คิดจะช่วยค่าเทอมหรือค่าอะไรอีกเลย แม้แต่บาทเดียว แต่เทอมแรก อาของเรายื่นมือเข้ามาช่วย เราเลยมาถึงจุดๆนี้ได้
..เรานี้กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เราคิดถึงใจของยายมากและเราสงสารยายกับพ่อมากตอนนี้
..เราก็ผิด ที่เราพูดแบบนั้น เพราะความโมโหของตนเอง และที่เราไม่ได้นึกถึงบุญคุณ และค่าน้ำนมของเขา แต่เราเสียใจ และผิดหวังในตัวแม่ ที่ 20 ปีที่ผ่านมา แม่ไม่เคยด่า ขึ้นกูใส่เลย และประกาศว่าไม่อยากรับเราเป็นลูกแล้ว ..
..เราอยากจะโทษแม่ ที่แม่หยุดส่งเสียเรากับน้องสาวเรียน และมีครอบครัวใหม่ มีลูกอีกคน เพราะมันจะทำให้ ปัญหาต่างๆโดยเฉพาะค่าเล่าเรียนของเรา ยากลำบากตอนใช้จ่าย แต่เราโทษเขาไม่ได้จริงๆ เพราะเราเองก็รู้สึกผิด . ปัญหานี้มีมาตั้งแต่สมัยเราอยู่มัธยมจะขึ้นมหาลัยแล้วค่ะ เพราะตอนที่แม่ท้อง = เรากำลังขึ้นมหาลัย น้องสาวกำลังขึ้นมัธยม (ช่วงที่ต้องมีค่าใช้จ่ายมาก) มีเหตุการณ์หนึ่งค่ะ คือ เราลงมาจาก ตจว. มาพักบ้านแม่แค่ 2-3 วันเพื่อจะมาติวเข้ามหาลัย สอบเข้ามหาลัย. วันนึงแม่ไล่เรากลับ ตจว. เพราะหาว่าเรามาเที่ยว ทั้งๆที่ออกจากบ้านเช้า กลับบ้านมืดค่ำ หนังสือประกอบการติวก็มี แม่ยังไม่เชื่อเราอีก สุดท้ายเราต้องกลับมา ตจว. (แต่ที่จริง แม่เห็นเราเป็นตัว กขค. มาตลอดค่ะ ขัดขวางการอยู่ด้วยกันแบบอบอุ่นของ 3 พ่อแม่ลูกใหม่)
..การขึ้นขึ้นกูกับเราไม่ได้มีแค่เราที่โดนคนเดียว
น้องสาวบอกว่า แม่ก็ขึ้นขึ้นกูใส่ เพราะน้องไปขอเงินค่าเทอมที่จะเปิดกลางเดือนนี้เช่นกัน (และค่าเทอมน้องแค่มัธยมเท่านั้น) นางยังไล่ตะพืดและด่าแบบเราเหมือนกัน .
ในเมื่อแม่มีดำริว่าจะไม่เอาเราเป็นลูก แม่คงคิดว่าจะเอาแค่น้องที่พึ่งคลอดออกมาเป็นลูกคนเดียว ก็ตามใจแม่เขาไป การขึ้นขึ้นกูทั้งๆที่ตั้งแต่เกิดมาจนอายุปานนี้ เป็นที่สิ่งที่เรารับไม่ได้ เราขอดีๆแต่พูดจาแรงไปเพราะความโมโห สำนึกผิดไม่ทัน . เราก็ไม่รู้จะต้องทำยังไง นอกจาก หายไป..
สำนึกผิดทันมั้ย ไม่รู้.. แต่สิ่งที่แม่ทำกับเรา เหมือนไม่ใช่ลูกแท้ๆเลย.. มันมากมายกว่านี้ (หรือแม่แค่คิดว่าลูกจากพ่อเรา คืออดีต..เลยไม่สนใจ ) ??
#ทุกคนคิดเห็นยังไง บอกได้นะคะ
..ปล. บทสนทนาไม่ได้โกหก 100% เราคุยกันแบบนี้จริงๆ มีหลักฐานค่ะ แคปไว้ แต่ลงไม่ได้ เพราะว่าเพิ่งสมัคร ยังไม่ได้ยืนยันตัวตน. ลงรูปไม่ได้ค่ะ
(ขอเป็นกระทู้ระบาย) แม่ตัดขาดความเป็นแม่ลูกกับเรา และพูดกูใส่ ทั้งๆที่เกิดมา ไม่เคยพูดกูใส่เลย
..วันนี้เราใช้ Messenger ของน้องสาวเราทักไปหาแม่ กะว่าจะขอเงินเพื่อเป็นค่าเอกสารประกอบการเรียนในภาคเรียนที่กำลังจะเปิดสิ้นเดือนนี้
..และนี่คือบทสนทนาของเรากับแม่
(ใน Messenger ของน้องสาว)
เรา : ขอเงินค่าเอกสารประกอบการเรียนสำหรับเทอม 3 500 บาทหน่อยค่ะ (ของพี่ ....(จขกท.) ) ช่วยป๊ากับยายหน่อยนะคะ
แม่ : ทำไมต้องช่วย
เรื่องเยอะนัก
แล้วทำไมไม่หางานทำล่ะ อยากช่วยยายช่วยป๊าอ่ะ
(น้องสาวพิมพ์แทน) : แค่ 500 ก็ช่วยไม่ได้หรอ ?
แม่ : ปิดเทอม อยู่ว่างทำไม
(น้องสาวพิมพ์แทน) : 25 สต. คงงกสินะ
แม่ : แค่นี้ยังคิดมะได้เลย
นี่ อย่าเรื่องเยอะนะ ถ้าปัญหาเยอะอย่าส่งข้อความมาอีก
เมื่อก่อนก็ส่งให้เรียนทุกเดือน ทำไมไม่รู้จักคิด
พอ ไม่ส่งแค่นี้ พูดมาก
เรา (เริ่มโมโห ควบคุมตนเองไม่อยู่) : หรอแม่ แค่นี้ช่วยไม่ได้หรอ ?? คิดจะทิ้งๆขว้างๆก็แล้วแต่เนอะ แค่ 500 บาท ค่าเอกสารประกอบการเรียนเนี่ยนะ !! เอาเงินไปทำไรหมดอ่ะ เลี้ยงน้องหรอ ??
แม่ : ถ้าพ่อมันประเสริฐนักให้มันส่งทั้งคู่บ้างมั้ย
เรา : น้อง (ต่างพ่อ) มันคงประเสริฐมากมั้ง แม่ถึงมีมันออกมา !!
แม่ : อืม
งั้นก็หาตังเรียนเองนะพูดแบบนี้
เรา (โมโหมาก) : ไม่คิดจะส่งก็แล้วแต่ ไม่คิดจะเหลียวแลก็แล้วแต่ นี่โตจนเรียนมหาลัยละนะ โอเค ถ้าคิดจะตัดหางปล่อยวัดก็เชิญค่ะ รับปริญญาไม่ต้องมานะ.. แม่ที่ดี ให้บ้างเล็กน้อยไม่ว่าหรอกนะ แต่นี่ไม่ให้เลย ไม่ใช่เรื่อง ค่าเทอมบอกจะคืนยาย 5000 ยังไม่คืนเลย จนยายขายทองให้ยังไม่คิดจะคืนเลย สงสารยายบ้างนะ #และนี่ไม่ใช่ ..(ชื่อน้องสาว)..พิมพ์ !!
..และนี่คือบทสนทนาของแม่ที่เป็นประเด็นในวันนี้
"แม่ : ขอโทดนะ ถ้าพูดแบบนี้ก็เชิญไปเลยจร้า ทำงานหาเงินมาตั้งแต่เกิด ไม่เห็นเคยคิดถึง หาเงินคนเดียวมาตลอด ถ้าพ่อหาให้บ้างคงไม่ทิ้งไปมีคนอื่นหรอกถ้ามันดีนักก็สรรเสริญไปเถอะ ส่วนยายถ้ามีเมื่อไหร่เอาไปคืนแน่เพราะก็ส่งเงินให้ไม่เคยขาดเหมือนแม่กรูคนเดียวกรูเลี้ยงได้ส่งเงินให้ใช้ได้อยู่แล้ว แต่สำหรับคนเนรคุณไม่รู้จักบุญคุณคน กรูไม่เอาและรับเป็นลูกก็ได้
ต่อไปกรูส่งให้แม่กรูอย่ามาขออีก แม่กรูอีก
มีปัญญาไปหาเอง"
..เป็นบทสนทนาที่จุกสุดๆ จากนั้นเราก็ร้องไห้..
..เรื่องราวตั้งแต่ต้นคือ แม่มีครอบครัวใหม่ แล้วเรากำลังจะขึ้นมหาลัย แม่ก็มีลูกใหม่อีก แม่ไม่บอกยายเลยไม่บอกทางครอบครัวเรา ก่อนหน้านั้นแม่โกหกกับยายว่า ไปดูงานกับทางบริษัทเก่าที่ต่างประเทศแล้วไม่มีเงินกลับไทย ไปทำงานอยู่ร้านอาหารไทยที่นั่น โดยทางลุงจะเป็นคนบอกมา.. แล้วก็หายไปประมาณ 3-4 เดือน แต่จริงๆ แม่ท้องกับคนใหม่ ไม่บอกให้ทางเรารู้.. เราก็ตกใจ และเครียดเพราะปัญหามันเกิดขึ้นแน่นอน ..พอคลอด แม่ก็ลาออกจากงานประจำของบริษัทนั้นที่ทำมา 20+ ปี มาเลี้ยงลูกคนนี้เอง ..(เรากับน้องสาวยายกับตาเลี้ยงตั้งแต่น้อย เพราะตอนเราคลอด แม่กับพ่อเรายังเรียน ป.ตรีไม่จบ)
..พ่อเราแต่ก่อนมีคนอื่นจริง และหย่าร้างกันจริงๆ เมื่อตอนน้องอายุ 7 เดือน แต่นั้นมันคืออดีตที่ผ่านมา .. ไม่รู้ว่าแม่จะยกขึ้นมาทำไม ??
.. เราไม่รู้จะทำยังไง มันก็จริงอย่างที่แม่บอก ปิดเทอมควรจะหางานทำ แต่เราปิดแค่เดือนเดียว (เรียนซัมเมอร์) และเรากลับมาหายายที่บ้าน ตจว.
..ในเมื่อเขาพูดออกมาแบบนี้ เขาไม่อยากเอาเรากับน้องสาวเป็นลูกแล้ว เราเลยปรึกษากับพ่อ (ที่ส่งเสียเราอยู่) พ่อบอกว่า..
"ยังไงก็ตาม ในเมื่อเขาเป็นแบบนี้ เราก็ต้องดำเนินชีวิตต่อไป เรียนให้จบ หางานดีๆทำ ส่งเสียตนเองให้อยู่รอด และส่งเสียน้องสาวให้จบ เลี้ยงดูยายตอนแก่ชรา และช่วยเหลือพ่อในยามที่มีปัญหา"
..ก่อนจะเข้ามหาลัย เราได้โทรไปขอค่าเทอมกับแม่ (ค่าเทอม+ค่าแรกเข้าที่นี้แพงมาก เราเห็นว่ายายกับพ่อจะส่งเสียไม่ไหว) แต่แม่ตอบกลับมาแบบที่สนทนา และไม่คิดจะช่วยค่าเทอมหรือค่าอะไรอีกเลย แม้แต่บาทเดียว แต่เทอมแรก อาของเรายื่นมือเข้ามาช่วย เราเลยมาถึงจุดๆนี้ได้
..เรานี้กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เราคิดถึงใจของยายมากและเราสงสารยายกับพ่อมากตอนนี้
..เราก็ผิด ที่เราพูดแบบนั้น เพราะความโมโหของตนเอง และที่เราไม่ได้นึกถึงบุญคุณ และค่าน้ำนมของเขา แต่เราเสียใจ และผิดหวังในตัวแม่ ที่ 20 ปีที่ผ่านมา แม่ไม่เคยด่า ขึ้นกูใส่เลย และประกาศว่าไม่อยากรับเราเป็นลูกแล้ว ..
..เราอยากจะโทษแม่ ที่แม่หยุดส่งเสียเรากับน้องสาวเรียน และมีครอบครัวใหม่ มีลูกอีกคน เพราะมันจะทำให้ ปัญหาต่างๆโดยเฉพาะค่าเล่าเรียนของเรา ยากลำบากตอนใช้จ่าย แต่เราโทษเขาไม่ได้จริงๆ เพราะเราเองก็รู้สึกผิด . ปัญหานี้มีมาตั้งแต่สมัยเราอยู่มัธยมจะขึ้นมหาลัยแล้วค่ะ เพราะตอนที่แม่ท้อง = เรากำลังขึ้นมหาลัย น้องสาวกำลังขึ้นมัธยม (ช่วงที่ต้องมีค่าใช้จ่ายมาก) มีเหตุการณ์หนึ่งค่ะ คือ เราลงมาจาก ตจว. มาพักบ้านแม่แค่ 2-3 วันเพื่อจะมาติวเข้ามหาลัย สอบเข้ามหาลัย. วันนึงแม่ไล่เรากลับ ตจว. เพราะหาว่าเรามาเที่ยว ทั้งๆที่ออกจากบ้านเช้า กลับบ้านมืดค่ำ หนังสือประกอบการติวก็มี แม่ยังไม่เชื่อเราอีก สุดท้ายเราต้องกลับมา ตจว. (แต่ที่จริง แม่เห็นเราเป็นตัว กขค. มาตลอดค่ะ ขัดขวางการอยู่ด้วยกันแบบอบอุ่นของ 3 พ่อแม่ลูกใหม่)
..การขึ้นขึ้นกูกับเราไม่ได้มีแค่เราที่โดนคนเดียว
น้องสาวบอกว่า แม่ก็ขึ้นขึ้นกูใส่ เพราะน้องไปขอเงินค่าเทอมที่จะเปิดกลางเดือนนี้เช่นกัน (และค่าเทอมน้องแค่มัธยมเท่านั้น) นางยังไล่ตะพืดและด่าแบบเราเหมือนกัน .
ในเมื่อแม่มีดำริว่าจะไม่เอาเราเป็นลูก แม่คงคิดว่าจะเอาแค่น้องที่พึ่งคลอดออกมาเป็นลูกคนเดียว ก็ตามใจแม่เขาไป การขึ้นขึ้นกูทั้งๆที่ตั้งแต่เกิดมาจนอายุปานนี้ เป็นที่สิ่งที่เรารับไม่ได้ เราขอดีๆแต่พูดจาแรงไปเพราะความโมโห สำนึกผิดไม่ทัน . เราก็ไม่รู้จะต้องทำยังไง นอกจาก หายไป..
สำนึกผิดทันมั้ย ไม่รู้.. แต่สิ่งที่แม่ทำกับเรา เหมือนไม่ใช่ลูกแท้ๆเลย.. มันมากมายกว่านี้ (หรือแม่แค่คิดว่าลูกจากพ่อเรา คืออดีต..เลยไม่สนใจ ) ??
#ทุกคนคิดเห็นยังไง บอกได้นะคะ
..ปล. บทสนทนาไม่ได้โกหก 100% เราคุยกันแบบนี้จริงๆ มีหลักฐานค่ะ แคปไว้ แต่ลงไม่ได้ เพราะว่าเพิ่งสมัคร ยังไม่ได้ยืนยันตัวตน. ลงรูปไม่ได้ค่ะ