ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ เราไม่รู้ว่าต้องทำยังไงดีตอนนี้สับสนมาก (เราไม่เคยมีเเฟนเลย)
ขอเเนะนำตัวก่อนเลยนะค่ะ เราชื่อดา คนที่เราชอบชื่อเเบงค์ เรากับเเบงค์เรียนอยู่ห้องเดียวกัน
วันปฐมนิเทศ..
พี่ๆจะให้เข้าฐานต่างๆ พอมาถึงฐานสุดท้าย พี่ๆเข้าให้เล่นเกมส์จ้องตากันใครเเพ้ให้อมลูกอมผสมเกลือ เราได้คู่กับเเบงค์(พี่เขาเลือกให้) เมื่อเริ่มเกมส์เราก็จ้องตากัน ตอนนั้นเหมือนตกอยู่ในภวังค์ของตัวเอง รู้สึกโดนสะกด ใจเต้นเเรงมากรู้สึกหน้าร้อนๆ เริ่มไม่ไหวเเล้วเราเลยยอมหลับตา สรุปคือเราเเพ้
หลังจากจบเกมส์เเบงค์เดินมาถามเราว่าชื่ออะไร เราก็บอกไปอย่างเขิลๆ
พอเริ่มเปิดเรียนเเบงค์จะชอบเเกล้งเรา สกิดหลังบ้าง ดีดหูบางยีหัวบ้างแอบเอาน้ำเราไปเททิ้งก็มี เรารู้สึกเคืองๆ เเต่ก็ไม่ได้โกรธอะไร เราก็ไม่รู้ว่าที่เเบงค์ทำทั้งหมดมันคืออะไร
ผ่านไปหลายเดือน..
เเบงค์ไม่เเกล้งเราเหมือนเมื่อก่อน เเต่ชอบทำให้เราเขิลหยิกเเก้มเราเเรงๆเหมือนหมั่นเขี้ยว เล่นถึงเหนือถึงตัวตลอด เราไม่ได้คิดอะไรเพราะเป็นเพื่อนสนิทกับ สนิทมากกว่าเพื่อนผญ.ด้วยซ้ำ สัปดาห์ต่อไปมีเพื่อนต่างห้องมาจีบเรา(ชื่อบาส) เเต่เราไม่ได้ชอบบาสเวลาเค้ามานั่งด้วยคุยด้วย เเบงค์จะชอบมาเบียดเราชอบพูดเเทรก ชอบทำหน้าบึ้ง ชอบลากเราออกมา เรายิ่ง งงไปกันใหญ่ พอถามว่าเป็นอะไรเเบงค์ก็บอก 'ไม่มีไรๆ อย่าไปยุ้งกับมันมากสิ' ตลอดเลย
ช่วงหลังๆนี้บาสกลับบ้านกับเราเกือบทุกวัน(ปกติกลับกับเเบงค์เพราะบ้านอยู่ทางเดียวกัน เเต่เเบงค์เป็นนักกีฬาเลยได้ซ้อมทุกวัน) ชอบถือกระเป๋าให้เรา เราก็ไม่ได้คิดอะไร ไม่ได้ใจเต้นเหมือนที่อยู่กับเเบงค์ วันนั้นเราทักไปหาเเบงค์ เเบงค์ไม่อ่านเเล้วก็ไม่ตอบ วันจันทร์เราเลยเข้าไปถามว่าเป็นอะไร เเบงค์ทำหน้านิ่งๆพูดเเค่ว่า 'ชอบไอ้บาสไม่ใช่หรอไปหามันสิ' เเล้วก็เดินหนี หลังจากนั้น เรากับเเบงค์ก็คุยกันน้อยลง ไม่กลับบ้านด้วยกันเหมือนเดิม เรารู้สึกแปลกๆเวลาไม่มีเเบงค์ชีวิตดูว่างเปล่าไปหมด จะทำอะไรก็เบื่อ ฟังเพลงก็เเล้ว อ่านนิยายก็เเล้ว ไปเที่ยวก็เเล้ว ก็คิดถึงเเต่เเบงค์ ความรู้สึกนี้มันคืออะไรกันเเน่ค่ะ..
ช่วยตอบเราที ไม่รู้จริงๆ จะว่าเราโง่ก็ได้
เพื่อนถอยห่าง มันคืออะไรค่ะ?
ขอเเนะนำตัวก่อนเลยนะค่ะ เราชื่อดา คนที่เราชอบชื่อเเบงค์ เรากับเเบงค์เรียนอยู่ห้องเดียวกัน
วันปฐมนิเทศ..
พี่ๆจะให้เข้าฐานต่างๆ พอมาถึงฐานสุดท้าย พี่ๆเข้าให้เล่นเกมส์จ้องตากันใครเเพ้ให้อมลูกอมผสมเกลือ เราได้คู่กับเเบงค์(พี่เขาเลือกให้) เมื่อเริ่มเกมส์เราก็จ้องตากัน ตอนนั้นเหมือนตกอยู่ในภวังค์ของตัวเอง รู้สึกโดนสะกด ใจเต้นเเรงมากรู้สึกหน้าร้อนๆ เริ่มไม่ไหวเเล้วเราเลยยอมหลับตา สรุปคือเราเเพ้
หลังจากจบเกมส์เเบงค์เดินมาถามเราว่าชื่ออะไร เราก็บอกไปอย่างเขิลๆ
พอเริ่มเปิดเรียนเเบงค์จะชอบเเกล้งเรา สกิดหลังบ้าง ดีดหูบางยีหัวบ้างแอบเอาน้ำเราไปเททิ้งก็มี เรารู้สึกเคืองๆ เเต่ก็ไม่ได้โกรธอะไร เราก็ไม่รู้ว่าที่เเบงค์ทำทั้งหมดมันคืออะไร
ผ่านไปหลายเดือน..
เเบงค์ไม่เเกล้งเราเหมือนเมื่อก่อน เเต่ชอบทำให้เราเขิลหยิกเเก้มเราเเรงๆเหมือนหมั่นเขี้ยว เล่นถึงเหนือถึงตัวตลอด เราไม่ได้คิดอะไรเพราะเป็นเพื่อนสนิทกับ สนิทมากกว่าเพื่อนผญ.ด้วยซ้ำ สัปดาห์ต่อไปมีเพื่อนต่างห้องมาจีบเรา(ชื่อบาส) เเต่เราไม่ได้ชอบบาสเวลาเค้ามานั่งด้วยคุยด้วย เเบงค์จะชอบมาเบียดเราชอบพูดเเทรก ชอบทำหน้าบึ้ง ชอบลากเราออกมา เรายิ่ง งงไปกันใหญ่ พอถามว่าเป็นอะไรเเบงค์ก็บอก 'ไม่มีไรๆ อย่าไปยุ้งกับมันมากสิ' ตลอดเลย
ช่วงหลังๆนี้บาสกลับบ้านกับเราเกือบทุกวัน(ปกติกลับกับเเบงค์เพราะบ้านอยู่ทางเดียวกัน เเต่เเบงค์เป็นนักกีฬาเลยได้ซ้อมทุกวัน) ชอบถือกระเป๋าให้เรา เราก็ไม่ได้คิดอะไร ไม่ได้ใจเต้นเหมือนที่อยู่กับเเบงค์ วันนั้นเราทักไปหาเเบงค์ เเบงค์ไม่อ่านเเล้วก็ไม่ตอบ วันจันทร์เราเลยเข้าไปถามว่าเป็นอะไร เเบงค์ทำหน้านิ่งๆพูดเเค่ว่า 'ชอบไอ้บาสไม่ใช่หรอไปหามันสิ' เเล้วก็เดินหนี หลังจากนั้น เรากับเเบงค์ก็คุยกันน้อยลง ไม่กลับบ้านด้วยกันเหมือนเดิม เรารู้สึกแปลกๆเวลาไม่มีเเบงค์ชีวิตดูว่างเปล่าไปหมด จะทำอะไรก็เบื่อ ฟังเพลงก็เเล้ว อ่านนิยายก็เเล้ว ไปเที่ยวก็เเล้ว ก็คิดถึงเเต่เเบงค์ ความรู้สึกนี้มันคืออะไรกันเเน่ค่ะ..
ช่วยตอบเราที ไม่รู้จริงๆ จะว่าเราโง่ก็ได้