ครับ เรื่องมันมีอยู่ว่า โรงเรียนได้มีการจัดงานกีฬาสีขึ้น ซึ่งผมก็เป็นหนึ่งในการจัดทำฉาก ซึ่งในกลุ่มคนทำฉากนั้นมีผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งผมก็ไม่อะไรมากกับเขาแรกๆยิ่งอยู่ทำฉากทุกวัน ผมเริ่มมีความสึกกับสาวคนนั้นมากขึ้นเรื่อยๆ ผมช่วยเธอทำฉากตลอดมา ผมเริ่มมีความสุขเมื่อได้อยู่ใกล้เธอ แต่!!!!! ผมก็เกินความสัมพันธ์ไปมากกว่านี้ไม่ได้ ซึ่ง!! ผมมีแฟนอยู่แล้ว ผมพูดกับตัวเองว่า เราก็มีแฟนอยู่แล้วน้ะ คิดเตือนในใจตัวเองตลอด และหลังจากนั้น ก็มีช่วงหนึ่งที่มีกีฬาจังหวัดเกิดขึ้น กีฬาจังหวัดปี2560 ซึ่งโรงเรียนผมก็มีส่วนร่วมในการเปิดสนาม ซึ่งเช้าวันนั้นผมบอกแฟนแล้ว ว่า ผมต้องไปฉากกีฬาสีช่วงเช้าน้ะ ให้แฟนไปสนามกับเพื่อนของเขา เพราะผมต้องไปทำฉากต่อในตอนเช้า เนื่องพิธีเปิดสนามสีฬาจังหวัดเกิดขึ้นตอนเย็นๆ และพอถึงเย็นผมก็รับเพื่อนที่ร่วมทำฉากไปด้วยเนื่องเพื่อนผช.รถมันเกิดอุบัติเหตุ ซึ่งพาเพื่อนผญ.ไปด้วยอีกคน แต่ใดนั้น ขากลับผมจะพาเพื่อนทั้งสองคน ไปส่งที่บ้านสีเพื่อจะทำฉากต่อให้เสร็จ แต่แล้วแฟนผมก็เห็นพอดีว่าพาสาวคนอื่นนั้งท้ายด้วย ซึ่งก็มีเพื่อนผช.นั้งกลาง แต่ใดนั้นแฟนผมก็ขึ้นเสียงโว้ยวายต่อหน้าคนอื่นซึ่งผมบอกว่าเดียวไปส่งเพื่อนก่อนน้ะเดียวมารับ แต่แฟนผมก็ไม่รอก็ไปกับเพื่อนของเขาต่อ พอผมส่งเพื่อนทั้งสองเสร็จก็รีบโทรหาแฟนทันที่ ผมโทรไปแล้วโทรไปเล่า แฟนก็ไม่ยอมรับส่าย จากใดนั้นผมก็ยอมแพ้ ไม่รับก็ไม่รับกลับคนเดียวก็ได้ว้ะ จากนั้นก็กลับคนเดียว พอถึงบ้านก็โทรหาทั้งคืนไม่รับผมก็คิดแล้วและ ยังไงก็โดนทิ้งแน่ ผมก็โอเครทิ้งก้ทิ้ง เช้าต่อมาผมก็ไม่คิดไรมาก ไปช่วยเพื่อนที่บ้านสีต่อ ไปทำฉากกีฬาต่อให้เสร็จ แต่ใดนั้นเหตุไม่คาดฝัน ผมได้เกะสีถังให้เพื่อน แต่ใดมีดที่ใช้เปิด มันกีดขาผม ผมทำแม้งอย่างโง่ มีดมาโดนขาตัวเอง ซึ่งตอนนั้นไม่รู้สึกอะไรเลย แต่พอยกขาเท่านั้นขาเต็มไปด้วยกองเลือด และสาวคนที่ผมรู้สึกชอบ เขาได้เห็นและร้องด้วยความกลัวเลือด แต่ใดนั้นไม่ช้าผมก็ไปรพ. ไม่คาดคิดโดนไป4เข็ม 555555 ขำตัวเอง ด้วยความโง่ ซึ่งก่อนเข้าห้องฉุกเฉิน ซึ่งไม่รู้ทำไหมถึงพูดกับเพื่อนในบ้านสีที่มารพ.ด้วย ว่า ผมอ่ะแอบชอบสาวคนนั้น ซึ่งผมบอกว่าแฟนผมผมเลิกแล้ว ผมยอมแล้วผมโดนทิ้ง ผมบอกเพื่อนไว้ว่าชอบเพื่อนสาวคนนั้นซึ่งว่าอย่าบอกใครน้ะ พอผมกลับจากรพ.นั้นซึ่งผมนอนพักผ่อนได้สักพักรู้สึกเหมือนหน้าเขารอยเข้ามาในหัว จากนั้นก็รีบเอาโทรศัพท์มา ทักเฟชบุ๊คหาเลย ก็คุยได้สักพัก ซึ่งคุยกันเรื่อยๆใครจะไปคิด เริ่มคุยด้วยทุกวันจน ต้องรอนางดูซีรี่ย์เกาหลีจบแล้วมาบอกฝันดี ผมจึงจะนอน 555555 เป็นแบบนี้ทุกวันบ้างวันก็แอบหลับก่อนมั้งรอนางไม่ไหว ก็มาตอบนางตอนเช้า แต่!!!! อย่าลืมน้ะ แฟนคนเเรกผมยังไม่ได้บอกเลิกเขาเลย มาวันหนึ่งผมก็บอกเลย บอกผมยอม เลิกกันเถอะน้ะ!! โอเครก็ซึ่งกันไป แต่ผญ.อีกคนผมก็คุยปกติเหมือนทุกวัน ซึ่งก่อนน่านี้ผมบอกผญ.คนนี้แล้วว่า ผมกับแฟนคนแรกเลิกกันแล้ว แต่ใดนั้นแฟนคนแรกสืบจนเจอว่าผมมีคนคุยใหม่ แต่ใดนั้นแฟนคนแรกก็ทักไปหาผญ.คนนี้ ซึ่งแฟนคนแรกบอกเขาจะขอคืน แต่ผญ.คนที่ผมคุยด้วยทุกวันบอกไปว่า ไม่ได้คิดอะไรเกินเลย แต่ใดนั้นพอผมรู้ว่าแฟนเก่าทักไปหาผมเริ่มเห็นนาง ไม่โอเครล่ะ การคุยที่คุยอยู่ทุกวันมันเปลี่ยนซึ่งที่คุยอยู่ทุกวันคุยเหมือนหนุ่มสาวกำลังจะจีบกัน แต่ใดนั้นเธอที่ผมคุยด้วย ได้เปลี่ยนไป แล้วก็หายไป ...... ผมก็ทักไปหาเรื่อย ผมไม่ยอมถอย ผมจะทำให้เธอยอมใจ ให้ได้ แต่เธอก็ไม่เคยเปิดแชทเลย ตั้งแต่ห่างหายไปนานจนถึง วันรับใบจบ ซึ่งเธอคนนี้เป็นนร.เรียนดี ติดท๊อป10ทั้งสายชั้น แต่นั้นผมกลับบ้านไปทักหานางเพื่อแสดงความดีใจด้วย แม้งผมโครตดีใจนางตอบแชทผม และก็คุยกันได้ไม่นาน เธอก็กลับหายไปเหมือนเดิม จนผมทักหาเธอเรื่อยเหมือนเดิม จนเธอตอบว่า อะไรหนักหนาว้ะ ซึ่งผมเจอคำนี้ ผมถอนหายใจเลย ผมมานั้งคิด มันจบแล้วสิน้ะ หลังแต่นั้นผมก็ทักไปหาเรื่อย จนเธอไม่อ่านแชท เลย ซึ่งผมก็ไม่รู้จะทำยังไงต่อแล้ว ผมแม้งเหมือนคนกำลังหมดมลมหายใจเลย ท้อสุด!!! ผมไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว ได้แค่ยอมรับความจริง
ควรทำอย่างไร จะไปต่อหรือยอม