เข้าเรื่องเลยนะคะ
เราอายุ16ปี ก็ยังไม่โตเท่าไหร่
เรามีคำถามค้างคามานานมาก คือ เมื่อไหร่จะโตในสายตาพ่อแม่ ตอนอยู่ ป.6 เคยขอแม่ไปเล่นน้ำกับเพื่อน ก็ไม่ไกลแต่แม่ไม่ให้ไป บอกรอให้โตกว่านี้ เลยย้อนกลับไปอีก ว่าแล้วหนูจะโตตอนอายุเท่าไหร่ แม่บอกจบ ม.3นั่นแหละ เราเลยตั้งเตือนว่า วันที่ 19 สิงหาคม 2559 เราจะโต ก็ลืมไปแล้วแหละ จนถึงวันเกิด 19 สิงหา 2559 ก็เลยนึกได้แล้วบอกแม่ ว่านี่แม่หนูโตยัง เลยแกล้งๆขอไปเที่ยวกับเพื่อน แบบไปดูหนังไปร้องเกะ แม่ก็พูดอีกว่า ไปขอพ่อ เลยย้อนว่าทำไมต้องขอพ่อ ทั้งๆที่ถ้าพ่อให้ไปแม่ก็จะพาลโกรธทั้งพ่อทั้งเรา
แล้วก็ไม่ได้ออกไปไหน นอกจากจะไปทำงานที่โรงเรียน เวลาเหลือก็คือได้เที่ยวแปปเดียวแล้วกลับบ้าน ตอนนี้ก็จะขึ้น ม.5 ก็ลองขอแม่ว่า ขอขับมอไซไปโรงเรียนได้มั๊ย แม่ก็บอกว่าไม่ได้ มันอันตราย แล้วอีกอย่างเดี๊ยวเราจะแร ดไปทั่ว คือเค้าเห็นคนอื่นๆแล้วเค้าคิดว่าเราจะทำ คนมันจะมีผัวต่อให้ขึ้นรถไปตู้ไป โรงเรียน มันก็มีผัวได้ ถ้าจะมีจริงๆให้แม่ขังไว้ในห้องมันก็มีได้ เหตุผลจริงๆที่อยากเอามอไซไปคือ
1)ม.5จะมีพาระมา1อย่าง คือ กีฬาสี ม.5ต้องเป็นคนบริหารงานในสีที่ตัวเองรับผิดชอบ
2)เวลาซ้อม เวลาทำเพจ ซึ่งมันเกิน4โมงอยู่แล้ว
3)ถ้าเราทำไม่ทันเวลา 4:30 รถไม่รอ ตกรถอีก
4) พอโทรให้มารับ พ่อแม่บ่น
5)ให้เพื่อนไปส่ง=หนีเที่ยว
โอเค คนอื่นอาจจะมองว่า เสาร์อาทิตย์ ก็มี ทำไมไม่ทำ แล้วเสาร์อาทิตย์เค้าจะไม่คิดว่าเราแอบเที่ยวอีกหรอ พยายามหลายครั้งที่จะพูดกับท่านแบบใช้เหตุผล แต่ท่านก็ชอบโมโหใส่ แล้วบอกว่าถ้าเรื่องมากก็ไม่ต้องไปเรียน เกลียดคำนี้ที่สุดในโลก ทั้งๆที่ตอนเด็กๆโดนบังคับให้เรียน พูดเหตุผลจริงๆหาว่าอ้าง
ขอไปเที่ยวไม่ค่อยให้ไป แต่อยู่บ้านก็ไม่เห็นมาสนใจกัน พูดคุยกันไม่มี เอาแต่เป็นห่วงหลาน แต่ไม่ปล่อยเรา พอพูดก็หาว่าอิจฉา คือไม่เคยอิจฉา ไม่มีอะไรน่าอิจฉาเลย ชอบด่าเราทุกเรื่อง มาขึ้นเสียงใส่ เราก็บอกไม่ได้ทำจะมาด่าทำไม เค้าก้บอกไม่ได้ด่า พอเราเสียงดังใส่หลาน มาว่าเราว่าจะเอาอะไรนักหนา ไม่เห็นย้อนมองตัวเอง ตอนนี้ เบื่อบ้าน อยากตาย อึดอัด ไม่อยากอยู่ใกล้ๆพ่อแม่ ไม่อยากอยู่บ้าน แต่พอไกลกันก็คิดถึงนะยอมรับ แต่มันรู้สึกว่าแบบ
เหี้ ย ไรก็ด่ากู ปรึกษาอะไรไม่ได้ ทั้งชีวิตไม่เคยปรึกษาพ่อแม่เรื่องใหญ่ๆเลย เพราะท่านจะด่าๆเรา และไม่ให้กำลังใจ บางทีแค่บอกให้อดทนๆ
เราคิดว่าตัวเองเป็นคนมองโลกในแง่ลบ เป็นคนคิดมาก ร้องไห้ง่าย เสียความรู้สึกเก่ง เลยอยากถามว่าควรทำยังไงให้เราเปลี่ยนความคิดเพราะ พ่อแม่ก็ทะเลาะกันบ่อยพอสมควร
ทำไมพ่อแม่ถึงชอบคิดว่าเราจะทำตัวเหมือนคนอื่นแบบที่ท่านเคยเห็น?
เราอายุ16ปี ก็ยังไม่โตเท่าไหร่
เรามีคำถามค้างคามานานมาก คือ เมื่อไหร่จะโตในสายตาพ่อแม่ ตอนอยู่ ป.6 เคยขอแม่ไปเล่นน้ำกับเพื่อน ก็ไม่ไกลแต่แม่ไม่ให้ไป บอกรอให้โตกว่านี้ เลยย้อนกลับไปอีก ว่าแล้วหนูจะโตตอนอายุเท่าไหร่ แม่บอกจบ ม.3นั่นแหละ เราเลยตั้งเตือนว่า วันที่ 19 สิงหาคม 2559 เราจะโต ก็ลืมไปแล้วแหละ จนถึงวันเกิด 19 สิงหา 2559 ก็เลยนึกได้แล้วบอกแม่ ว่านี่แม่หนูโตยัง เลยแกล้งๆขอไปเที่ยวกับเพื่อน แบบไปดูหนังไปร้องเกะ แม่ก็พูดอีกว่า ไปขอพ่อ เลยย้อนว่าทำไมต้องขอพ่อ ทั้งๆที่ถ้าพ่อให้ไปแม่ก็จะพาลโกรธทั้งพ่อทั้งเรา
แล้วก็ไม่ได้ออกไปไหน นอกจากจะไปทำงานที่โรงเรียน เวลาเหลือก็คือได้เที่ยวแปปเดียวแล้วกลับบ้าน ตอนนี้ก็จะขึ้น ม.5 ก็ลองขอแม่ว่า ขอขับมอไซไปโรงเรียนได้มั๊ย แม่ก็บอกว่าไม่ได้ มันอันตราย แล้วอีกอย่างเดี๊ยวเราจะแร ดไปทั่ว คือเค้าเห็นคนอื่นๆแล้วเค้าคิดว่าเราจะทำ คนมันจะมีผัวต่อให้ขึ้นรถไปตู้ไป โรงเรียน มันก็มีผัวได้ ถ้าจะมีจริงๆให้แม่ขังไว้ในห้องมันก็มีได้ เหตุผลจริงๆที่อยากเอามอไซไปคือ
1)ม.5จะมีพาระมา1อย่าง คือ กีฬาสี ม.5ต้องเป็นคนบริหารงานในสีที่ตัวเองรับผิดชอบ
2)เวลาซ้อม เวลาทำเพจ ซึ่งมันเกิน4โมงอยู่แล้ว
3)ถ้าเราทำไม่ทันเวลา 4:30 รถไม่รอ ตกรถอีก
4) พอโทรให้มารับ พ่อแม่บ่น
5)ให้เพื่อนไปส่ง=หนีเที่ยว
โอเค คนอื่นอาจจะมองว่า เสาร์อาทิตย์ ก็มี ทำไมไม่ทำ แล้วเสาร์อาทิตย์เค้าจะไม่คิดว่าเราแอบเที่ยวอีกหรอ พยายามหลายครั้งที่จะพูดกับท่านแบบใช้เหตุผล แต่ท่านก็ชอบโมโหใส่ แล้วบอกว่าถ้าเรื่องมากก็ไม่ต้องไปเรียน เกลียดคำนี้ที่สุดในโลก ทั้งๆที่ตอนเด็กๆโดนบังคับให้เรียน พูดเหตุผลจริงๆหาว่าอ้าง
ขอไปเที่ยวไม่ค่อยให้ไป แต่อยู่บ้านก็ไม่เห็นมาสนใจกัน พูดคุยกันไม่มี เอาแต่เป็นห่วงหลาน แต่ไม่ปล่อยเรา พอพูดก็หาว่าอิจฉา คือไม่เคยอิจฉา ไม่มีอะไรน่าอิจฉาเลย ชอบด่าเราทุกเรื่อง มาขึ้นเสียงใส่ เราก็บอกไม่ได้ทำจะมาด่าทำไม เค้าก้บอกไม่ได้ด่า พอเราเสียงดังใส่หลาน มาว่าเราว่าจะเอาอะไรนักหนา ไม่เห็นย้อนมองตัวเอง ตอนนี้ เบื่อบ้าน อยากตาย อึดอัด ไม่อยากอยู่ใกล้ๆพ่อแม่ ไม่อยากอยู่บ้าน แต่พอไกลกันก็คิดถึงนะยอมรับ แต่มันรู้สึกว่าแบบ
เราคิดว่าตัวเองเป็นคนมองโลกในแง่ลบ เป็นคนคิดมาก ร้องไห้ง่าย เสียความรู้สึกเก่ง เลยอยากถามว่าควรทำยังไงให้เราเปลี่ยนความคิดเพราะ พ่อแม่ก็ทะเลาะกันบ่อยพอสมควร