เรากับแฟนคนกับมาจะ5ปี ตั้งแต่สมัยเรียนค่ะ ทีแรกแม่เราไม่ยอมรับเค้าอาจจะเพราะตอนนั้นเราเรียนใกล้จบแล้วกลัวว่าเราจะพลาด เสียดายการเรียนที่ผ่านมา
แต่เราทำทุกอย่างให้แม่เห็นว่าเราคบกันพากันเรียนนะ เพราะแฟนเราเป็นผู้ชาย ไม่กิน ไม่เที่ยวไม่ดูดบุหรี่ เรียนเก่งพอสมควร อยากให้แม่เห็นว่าเราเลือกคนไม่ผิด จนแม่ยอมให้เขาเข้ามาในบ้าน ไปกินข้าวกับพ่อแม่ ด้วยความที่เขาอัธยาสัยดีนิสัยน่ารักด้วยความขี้เล่นและพูดเก่ง ทำให้แม่เราใจอ่อนยอมให้คบกันตลอดมา ญาติพี่น้องทุกคนเรารู้และเห็นว่าผู้ชายคนนี้ใช้ได้
จนอยู่มาวันนึงแฟนเรากับแม่เราทะเลาะเขาเลือกที่จะออกจากบ้านไป แฟนได้พูดคำนึงขึ้นมา (ขอไม่บอกนะคะว่าคำว่าอะไร) แต่มันแรงมากและเป็นคำที่แม่เราไม่ยอมรับเลย แม่บอกความผิดอย่างอื่นสามารถให้อภัยได้ แต่คำนี้แม่ขอขาด ไม่ให้เหยียบบ้านอีก ให้เราเลิกคบไปเลย ไม่ให้ไปเจอกัน  ซึ่งด้านแฟนเราเราพูดให้เค้าเข้าใจได้ค่ะ เขาก็รู้สึกผิดแต่ก็แข็งบอกขอเวลาหน่อยยังไม่โอเคกับแม่เราตอนนี้
แต่สำหรับแม่เราแล้วแม่เป็นคนใจแข็งค่ะ พูดคำไหนคือคำนั้น  เราเป็นคนกลางลำบากใจมากๆ แฟนเราก็รัก แม่เราก็รัก เรากับแฟนไม่มีเรื่องทะเลาะกันนะคะ เรายังเหมือนเดิม แต่เมื่อเกิดเรื่องแบบนี้เราลำบากใจที่สุดค่ะ เราควรทำอย่างไรดีคะ ในหัวเราตอนนี้คือคิดว่ารอให้เวลาเหยียวยารักษาอาการของ2ฝ่าย แต่มันจะสายไปมั้ย