สวัสดีค่ะ ขอปรึกษาและขอกำลังใจค่ะ ถ้าจะด่าว่าสำออย เดี๋ยวค่อยด่านะคะ เหนื่อยค่ะ
ก่อนอื่นเลย เราไม่เคยเขียนอะไรแนวนี้มาก่อน แต่เราไม่รู้ว่าเราจะเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังดีค่ะ เพราะเรามักจะเก็บเรื่องทุกอย่างไว้กับตัวเอง
และมักจะแสดงออกมาด้วยความตลกตลอดค่ะ ใครๆก็บอกว่าเราตลก เราไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็น
หรือแม้แต่จะแสดงออกว่าเสียใจเลย แม้แต่ครั้งเดียว เรากลัวทุกคนอึดอัดค่ะ จนตอนนี้มันกลายเป็นเราที่อึดอัดค่ะ
ปกติแล้วเรามักจะเว้นระยะห่างกับทุกคนไว้ ไม่ให้สนิทมากเกินไป และเราไม่เคยเล่าเรื่องตัวเองทุกเรื่องให้ใครฟังเลย
เราไม่กล้าปรึกษาคนอื่น เพราะรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องของเรา คงไม่มีใครอยากฟัง
แต่ช่วงนี้เรารู้สึกไม่ดีมากๆเลยค่ะ แต่ไม่มีสาเหตุค่ะ แค่รู้สึกเศร้า หดหู่ อยากร้องไห้ แต่ร้องไม่ออกค่ะ อึดอัด เหนื่อยค่ะ
ตอนนี้รู้สึกเหมือนว่าไม่มีใครรักเราเลยในโลกนี้ ไม่มีใครสนใจ รู้สึกเหมือนกับว่าอยู่คนเดียวในโลก
เราจะเสียใจกับการถูกปฏิเสธมากๆค่ะ แม้กระทั่งแค่เราชวนเพื่อนไปกินข้าว แล้วเพื่อนไม่ไป เราก็นอยแล้วค่ะ
เรารู้สึกว่าเราตัดสินใจผิดไปหมดทุกเรื่อง คิดว่าที่ชีวิตเราเป็นแบบนี้ก็เพราะเราเอง
เวลามีคนเข้ามา เราก็มักจะปฏิเสธเค้าไปอย่างไม่มีเหตุผล และมักจะมานั่งเสียใจคนเดียวตลอด
เราไม่ได้อกหักนะคะ แต่ความรู้สึกตอนนี้มันแย่กว่านั้นอีกค่ะ
ตอนอยู่ข้างนอกเราก็จะสดใส ร่าเริง ตลก เหมือนปกติค่ะ แต่พอกลับบ้านมาอยู่คนเดียว
ก็จะเศร้า นอย นึกถึงแต่เรื่องที่ผิดหวัง ดูคลิปตลกก็ขำไม่ออกค่ะ
เราก็จะแก้ปัญหาเหล่านี้ด้วยการไปดื่มเหล้าค่ะ แต่มันช่วยได้แปปเดียว และยังทำให้เราอยากจะดื่มอีกทุกวัน
เราเลยอยากหาวิธีการแก้ปัญหาทางอื่น เรายังไม่ถึงขั้นฆ่าตัวตายนะคะ
จริงๆก็คิดค่ะ ว่าถ้าตายไป ทุกคนคงมีความสุขมากกว่านี้ และเราคงไม่ต้องเศร้าแล้ว แต่เพราะว่ากลัวเจ็บ เลยไม่ทำค่ะ
เราไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรค่ะ ทุกคนในนี้ก็คงจะไม่รู้เหมือนกัน
เผลอๆอาจจะไม่มีใครมาตอบเลยด้วยซ้ำ
แต่เราแค่อยากระบาย อยากได้กำลังใจ อยากรู้สึกว่ามีตัวตนค่ะ
ขอบคุณทุกคนค่ะ
ขอกำลังใจค่ะ
ก่อนอื่นเลย เราไม่เคยเขียนอะไรแนวนี้มาก่อน แต่เราไม่รู้ว่าเราจะเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังดีค่ะ เพราะเรามักจะเก็บเรื่องทุกอย่างไว้กับตัวเอง
และมักจะแสดงออกมาด้วยความตลกตลอดค่ะ ใครๆก็บอกว่าเราตลก เราไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็น
หรือแม้แต่จะแสดงออกว่าเสียใจเลย แม้แต่ครั้งเดียว เรากลัวทุกคนอึดอัดค่ะ จนตอนนี้มันกลายเป็นเราที่อึดอัดค่ะ
ปกติแล้วเรามักจะเว้นระยะห่างกับทุกคนไว้ ไม่ให้สนิทมากเกินไป และเราไม่เคยเล่าเรื่องตัวเองทุกเรื่องให้ใครฟังเลย
เราไม่กล้าปรึกษาคนอื่น เพราะรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องของเรา คงไม่มีใครอยากฟัง
แต่ช่วงนี้เรารู้สึกไม่ดีมากๆเลยค่ะ แต่ไม่มีสาเหตุค่ะ แค่รู้สึกเศร้า หดหู่ อยากร้องไห้ แต่ร้องไม่ออกค่ะ อึดอัด เหนื่อยค่ะ
ตอนนี้รู้สึกเหมือนว่าไม่มีใครรักเราเลยในโลกนี้ ไม่มีใครสนใจ รู้สึกเหมือนกับว่าอยู่คนเดียวในโลก
เราจะเสียใจกับการถูกปฏิเสธมากๆค่ะ แม้กระทั่งแค่เราชวนเพื่อนไปกินข้าว แล้วเพื่อนไม่ไป เราก็นอยแล้วค่ะ
เรารู้สึกว่าเราตัดสินใจผิดไปหมดทุกเรื่อง คิดว่าที่ชีวิตเราเป็นแบบนี้ก็เพราะเราเอง
เวลามีคนเข้ามา เราก็มักจะปฏิเสธเค้าไปอย่างไม่มีเหตุผล และมักจะมานั่งเสียใจคนเดียวตลอด
เราไม่ได้อกหักนะคะ แต่ความรู้สึกตอนนี้มันแย่กว่านั้นอีกค่ะ
ตอนอยู่ข้างนอกเราก็จะสดใส ร่าเริง ตลก เหมือนปกติค่ะ แต่พอกลับบ้านมาอยู่คนเดียว
ก็จะเศร้า นอย นึกถึงแต่เรื่องที่ผิดหวัง ดูคลิปตลกก็ขำไม่ออกค่ะ
เราก็จะแก้ปัญหาเหล่านี้ด้วยการไปดื่มเหล้าค่ะ แต่มันช่วยได้แปปเดียว และยังทำให้เราอยากจะดื่มอีกทุกวัน
เราเลยอยากหาวิธีการแก้ปัญหาทางอื่น เรายังไม่ถึงขั้นฆ่าตัวตายนะคะ
จริงๆก็คิดค่ะ ว่าถ้าตายไป ทุกคนคงมีความสุขมากกว่านี้ และเราคงไม่ต้องเศร้าแล้ว แต่เพราะว่ากลัวเจ็บ เลยไม่ทำค่ะ
เราไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรค่ะ ทุกคนในนี้ก็คงจะไม่รู้เหมือนกัน
เผลอๆอาจจะไม่มีใครมาตอบเลยด้วยซ้ำ
แต่เราแค่อยากระบาย อยากได้กำลังใจ อยากรู้สึกว่ามีตัวตนค่ะ
ขอบคุณทุกคนค่ะ