ใครเปนเหมือนผมบ้างมีแฟนแล้วอยู่ด้วยกันแต่ผมรู้สึกว่าผมอยู่ตัวคนเดียว...เหมือนไม่มีใคร

ผมเปนเกย์คับ คบกะแฟนมาปีนี้ก้20ปีแล้ว อยู่ด้วยกันมาก้จะ10ปีกว่าแล้ว คบแรกๆต่างคนต่างอยู่ พอมั่นใจก้เลยออกมาซื้อบ้ายอยู่ด้วยกัน เรื่องทรัพสินต่างๆไม่มีปัญหาเราใช้เงินเหมือนกระเป๋าเดียวกันมา10กว่าปีแล้ว พี่เขาอายุมากกว่าผม7ปี คบกันแต่สมัยผมยัง20ตอนนี้ผม42 มันมีปัญหาที่มันคอยบั่นทอนจิตใจผมมาตลอด คือแฟนผมเขาไม่ค่อยสนใจผม ไม่มีเวลาให้เพราะเขาทำงานหนัก เวลาขวนไปไหนมาไหนก้ไม่ค่อยอยากไปกะผมอ้างว่าทำงาน แต่ผมเหนเวลาเพื่อนๆหรือคนอื่นชวนเขาสามารถหยุดงานได้ตลอดเวลาเสมอ ขนาดผมแพลนจะไปเที่ยวกะเขาล่วงหน้าหลายเดือนบางทีเขาก้บอกว่าหยุดงานไม่ได้บ้าง หรือมีบางครั้งใกล้ถึงวันไปก้มาแคนเซิลโดยไม่สนค่าตั๋วเครื่องบิน ค่ารร.ต่างๆที่จองไว้  และถ้าเปนเรื่องของคนอื่นแฟนผมรับอาสาทำให้เต็มที่ ดูแลเทคแคร์ และเชื่อคนอื่นมากกว่าผมเสมอ คือถ้าจัดลำดับความสำคัญของเขาแล้ว ผมมักจะอยู่ท้ายๆซึ่งก้ไม่เข้าใจว่าทำไม แต่ถ้าผมต้องการอะไรแล้วบอกเขาๆก้มำให้ผมทุกอย่างที่บอกนะ แต่มันดูออกว่าเขาทำให้แต่ฝืนใจ ผิดกะเวลาที่ทำให้คนอื่นเขาดูแฮปปี้มีความสุขมาก เวลาไปเที่ยวกะผมเหมือนโดนบังคับ ดูหนังก้นั่งหลับทุกครั้ง มันน้อยใจทุกครั้งที่คิดขึ้นมา และโมโหเวลาที่เหนเขาอยู่กะคนอื่นแล้วมีความสุข เคยคุยกะเขาตรงๆหลายรอบแล้วแต่เขาก้เปลี่ยนได้แปปนึงพอลืมก้กลับมาเปนอีก พยายามทำใจให้รับได้ จึงทนกันมา20ปี บางทีก้ลืมๆไป แต่บางช่วงชีวิต ที่เราตกมันก้จะมีความคิดแบบนี้ขึ้นมาเสมอ เหมือนว่าจะทุกข์มากกว่าสุข เคยคิดจะเลิกๆกันก้หลายที แต่ก้เลิกไม่ได้ เพราะผมรักเขามาก ทุกวันนี้ความผูกพันธ์มันเกินกว่าจะมำใจเลิกกันได้ ผมไม่รู้จะทำยังไงดี อยากมีชีวิตที่มีความสุขเพราะ40กว่าแล้ว มันไม่ใช่เด็กๆ20ที่จะมาง้องอนกันไปมา 20ปีก้ผ่านอะไรกันมาเยอะ ไม่รู้จะแก้ยังไงดี ส่วนเรื่องมีกิ๊กผมก้ไม่แน่ใจ100%ว่าเขาจะมีหรือไม่มี เพราะตลอดเวลาที่คบกันมา20ปีผมตรวจเช็คเขาได้แทบทุกอย่าง อยู่บ้านเดียวกันเขาก้กลับมาตรงเวลาทุกวัน แต่ช่วงเวลากลางวันผมก้ไม่รู้เขาอาจจะแอบไปพบเจอใครหรือป่าว มาปีหลังๆผมไม่ค่อยสนใจเรื่องกิ๊กเท่าไร ผมคิดว่าถ้าแอบมีก้มีไปอย่าให้รู้หรืออย่าไปทุ่มเท จนทำให้เวลาผมที่เคยๆได้มันเปลี่ยนแปลงไป เรา2คนแตกต่างกันแบบคนละขั้วเลย ทั้งการใช้ชีวิต ความคิด แต่ก้อุตส่าฝืนคบมาได้20ปี ส่วนมากเขายอมเพราะใจเยน ผมใจร้อน และคิดเสมอถ้าเขายอมผมก้จบทุกปัญหา แต่จิงๆมันไม่ใช่เลยคือ ผมรู้ว่าที่เขาทำให้ผมเพราะฝืนที่จะทำ ผมรู้สึกได้มันเลยทำให้ทรมาณใจผมตอนนี้ ไม่รู้จะทำยังไงดี ที่มาโพสตรงนี้ เหมือนอยากระบาย ความอัดอั้น ซึ่งผมไม่สามารถปรึกษาใครได้เลย มันทรมาณนะ ใครไม่เคยตกในสภาพนี้ไม่รู้หรอกว่า การที่เราอยู่กะคนที่เรารัก แต่ใจเขาเหมือนไม่อยู่กะเราเลย มันทรมาณแค่ไหน