หลอกเพื่อนเรื่องครอบครัว เพราะอยากมีเพื่อน

สวัสดีค่ะทุกคน วันนี้หนูมีเรียนจะมาปรึกษาทุกคนค่ะ คือ หนูเป็นเด็กคนผู้หญิงที่มีโอกาสเข้ามาเรียนมหาลัยที่มีคุณภาพแห่งหนึ่งซึ่งค่าเทอมก็แพงด้วย(ที่ได้เรียนเพราะกู้กยศค่ะ) พอเข้ามาปี1 ก็อยากจะมีเพื่อนเริ่มตีสนิทกับเพื่อนๆในสาขาเริ่มจากคนที่มาจากจังหวัดเดียวกันแต่คนละโรงเรียน (โรงเรียนที่หนูจบมาขนาดค่อนข้างเล็กค่ะ มีนักเรียนมาเรียนที่ม.เดียวกันแค่ 4 คน ซึ่งเป็นผู้ชายหมดเลยแล้วหนูเป็นผู้หญิงคนเดียวอีกอย่างเรียนคนละสาขา จบมาคนละห้องไม่สนิทกันค่ะ) แต่เพื่อนที่หนูอยากสนิทด้วยเค้าก็ไม่ได้อยากรู้จักหนูเพราะหนูคงมาจากโรงเรียนที่ไม่มีชื่อเสียงเท่าไร เค้าก็ไปสนิทกันคนที่มาจากโรงเรียนดังๆแล้วก็ไม่ให้เราเข้ากลุ่มด้วย หนูก็เลยต้องใช้ชีวิตคนเดียวอยู่ช่วงใหญ่ๆเลยค่ะตั้งแต่summer จนถึงเปิดเทอมได้ครึ่งเทอม พอเปิดเทอมมาได้ซักพักเริ่มมีกิจกรรมต่างๆเข้ามายอมรับเลยว่าตอนแรกอยากทำมากเพราะตื่นเต้นดีใจไม่เคยได้ทำกิจกรรมอะไรแบบนี้แต่พอพักหลังๆเริ่มไม่สนุกค่ะ ไม่มีเพื่อนไม่มีคนคุยด้วยจะไปทำกิจกรรมก็ต้องไปคนเดียวไม่มีเพื่อนเดินไปด้วยกันกลับเองจนกลับมาร้องไห้ แต่หนูไม่เคยบอกที่บ้านเลยนะคะเพราะกลัวพ่อแม่จะเป็นห่วง หนูก็บอกแค่หนูอยู่ได้ สนุกมาก เพื่อนเยอะ พอถึงช่วงรับน้องในแต่ละสาขารุ่นพี่ก็ให้แนะนำตัวค่ะ หนูก็อยู่คนท้ายๆเพราะเรียงตาม ID นักศึกษา หนูนั่งฟังเพื่อนแต่ละคนคือตกใจมากว่าหนูมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงมีแต่คนที่จบจากโรงเรียนดังๆ(ส่วนใหญ่เป็นโรงเรียนเอกชนด้วยค่ะ) ที่บ้านมีฐานะทั้งนั้น แล้วเค้าก็ดูมีเพื่อนมีคนรู้จักเยอะแยะ มีคนให้ความสนใจเต็มไปหมด พอใกล้จะถึงคิวหนูแนะนำตัวบอกเลยว่าหนูตื่นเต้นมาก ในหัวคิดตลอดเลยว่าจะหนูจะพูดอะไร หนูก็แนะนำตัวปกติไปคือบอกชื่อ จังหวัดที่มา โรงเรียนที่จบมา แต่ทุกคนก็มองผ่านหนูไปแบบว่าไม่มีอะไรอยากถามต่อแต่คนอื่นเขากับให้ความสนใจเป็นอย่างมาก พอจบกิจกรรมวันนั้นหนูก็เดินกลับหอคนเดียวอีกแล้วค่ะ บอกเลยว่าเสียใจมากนึกว่าอย่างน้อยจะมีเพื่อนมากขึ้นมีคนทักมีคนเดินกลับหอด้วยแต่ทุกอย่างเหมือนเดิม อีกอย่างหนูเพิ่มได้เข้ากลุ่มไลน์สาขาวันนั้นเลยค่ะไม่มีใครบอกอะไรเลย ไม่มีใครรู้จักหนูด้วยซ้ำ หนูก็เสียใจนะคะกลับมาร้องไห้อีกแล้วคือมันเป็นความรู้สึกที่เราไม่ได้อยู่บ้านออกมาอยู่ข้างนอกแล้วก็ไม่กล้าปรึกษาพ่อแม่ จนอยู่มาจนเกือบช่วง mid term ของเทอมแรก ก็มีเพื่อนคนหนึ่งมาถามว่าทำไมอยู่คนเดียวตลอดเลย หลังจากนั้นเขาเป็นคนดีมากเลยค่ะ เขาพาหนูเข้ากลุ่มด้วยหนูเริ่มมีเพื่อนตอนนั้นหนูมีความสุขมากโทรเล่าให้พ่อกับแม่ฟังทุกวันเลยว่าเพื่อนมาจากที่ไหนนิสัยยังไง แต่พอเริ่มสนิทเรื่อยๆเริ่มรู้จักฐานะการเงินของที่บ้านเพื่อนแต่ละคนหนูตกใจมาก มีแต่คนมีฐานะ(อสังหา ธุรกิจส่วนตัว ข้าราชการ) แต่ที่บ้านหนู พ่อหนูเป็นคนสวยค่ะ แม่หนูเป็นแม่บ้านบอกเลยว่าตอนแรกหนูก็ไม่คิดอะไรมากนะคะตอนอยู่มัธยมเพราะสังคมคงไม่กว้างขนาดนี้ แล้วเพื่อนก็ถามด้วยความอยากสนิทมากขึ้นแหละค่ะว่าที่บ้านทำอะไรหนูก็เลยโกหกเขาไปค่ะ อาชีพที่โกหกก็ไม่ได้รวยมากนะคะก็พอมีพอกินแต่ก็ดูมีฐานะดีขึ้น ขอบอกก่อนเลยนะคะว่าที่หนูโกหกเพราะหนูกลัวมากหนูกลัวหนูจะไม่มีเพื่อน เพราะตอนมัธยมหนูก็โดนเพื่อนไม่ชอบ(ตอนแรกสนิทกับเพื่อนมากแต่มีคนที่ไม่ชอบหนูมากๆเขาโดนเพื่อนกลุ่มเก่าทิ้ง เลยมาอยู่ด้วยแล้วก็เหมือนเขาเริ่มพุดว่าหนูมากขึ้นๆ จนพักหลังๆเพื่อนหนูก็พลานไม่ชอบหนูไปมด หนูจบมัธยมแบบแทบจะไม่มีรูปถ่ายกับเพื่อนเลยค่ะ )มาจนตอนนี้แทบจะไม่มีเพื่อนมัธยมอยู่เลยค่ะ หนูก็เลยกลัวหนูจะไม่มีเพื่อนอีก มันน่ากลัวมากๆเลยนะคะกับการที่เราต้องอยู่คนเดียวไปไหนมาไหนคนเดียว กินข้าวคนเดียว ลำบากที่สุดคือตอนจับกลุ่มทำงานค่ะ หนูยอมรับนะคะว่าหนูโกหกแค่เรื่องฐานะที่บ้านแต่ก็ไม่เคยพูดโอ้อวดว่ามีเงินเวลาเพื่อนพูดเรื่องไปเที่ยวต่างประเทศมาหนูก็จะนั่งฟังเงียบๆ พูดถึงโทรศัพท์แพงๆหนูก็จะนั่งมองเงียบๆ ไม่เคยเสนออะไรไปด้วยเน้นฟังมากกว่า แต่มันน่าตลกตรงที่หน้าตาหนูดันเหมือนคนมีเงินค่ะ lol หนูผิวขาว หน้าตาสะอาดไม่มีสิว เสื้อผ้าก็ดูสะอาด เพื่อนทุกคนเลยเชื่อกันหมดเลยค่ะว่าหนูไม่ได้จน แต่พอนานวันเข้ามาจนตอนนี้หนูกำลังจะเปิดเทอมปี 3 แล้วค่ะ หนูก็มีช่วงที่คิดว่าถ้าพ่อแม่หนูมางานรับปริญญาตอนหนูจบหรือพ่อมแม่มาเที่ยวหา แล้วเพื่อนหรือที่บ้านเพื่อนถามเรื่องงาน แล้วถ้าคำตอบมันไม่ตรงกัน แล้วพ่อแม่มารู้ทีหลังว่าหนูโกหกเพื่อน หนูกลัวพ่อแม่เสียใจค่ะ หนูเลยอยากปรึกษาทุกคนว่าหนูควรจะทำยังไงดีค่ะ ควรปล่อยไปหรือควรบอกแม่ดี(ไม่กล้าบอกพ่อเพราะพ่อหนูดุมาก) อย่าเพิ่งว่าหนูว่าทำอะไรไม่คิดนะคะเพราะตอนนั้นมันคือความรู้สึกที่หนูกลัวว่าหนูจะต้องใช้ชีวิตคนเดียวในมหาลัย มันทรมาณมากเลยนะคะ ทุกคนเดินกันเป็นกลุ่มๆเเต่เราเดินคนเดียว กินข้าวคนเดียว
ปล.ขอบคุณทุกคนมากนะคะที่ทนอ่านมากจนจบ