ความรักระหว่างอาจารย์กับนิสิต

(เล่าเหตุการตั้งแต่แรก) คือ ผมเคยเป็นติวเตอร์สอนพิเศษให้กับน้องๆมัธยม แถวๆมหาลัยชื่อดังของจังหวัดพะเยาครับ เป็นช่วงที่ผมกำลังเรียนต่อปริญญาโท แต่ผมเก็บเงินเรียนเองนะครับ ก็อาศัยรายได้จากการสอนพิเศษน้องๆ นอกเหนือจากการทำงานสอนปกติของผมมีอยู่วันหนึ่งผมผมได้เจอน้องคนหนึ่งชื่อB น้องเป็นคนตั้งใจเรียนและก็น่ารักผมยาวสีดำสวยงาม น้องมักจะมาเรียนพิเศษกับผมตรงเวลาเสมอและกลับช้ากว่าเพื่อนเสมอ ผมจึงมีโอกาสได้อยู่กับน้องสองต่อสองกันบ่อยครั้ง และมันทำให้ผมรู้สึกผูกพันกันน้องมากและมีอยู่วันหนึ่งผมต้องไปเรียนต่อ ป. โท เพื่อที่จะเตรียมตัวในการทำวิจัยผมจึงไม่ได้สอนน้องผมจึงให้ของที่ระลึกคือสร้อยข้อมือ ผมให้น้อง1เส้นให้ผมหนึ่งเส้น และเวลาผ่านไปผมได้เข้าสอนที่ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง และมีอยู่ครั้งหนึ่งผมได้พบกับ น้องอีกครั้งโดยบังเอิญในคลาสเรียนที่ผมสอนตอนเปิดเทอม ผมรู้ตอนนั้นในทันทีเลยว่าเทอคือ น้องสาวที่เคยเรียนพิเศษกับผม เมือผมสอนเสร็จผมกำลังเก็บของในตอนนั้นเองน้องBก็ได้เข้ามาทักผม ใช่พี่A ไหมคะและเทอก็มองหน้าผมแล้วยิ้มหวานแววตาของเธอเป็นประกาย มันทำให้ผมรู้สึกหวั่นไหวมาก และเราก็อยู่พูดคุยกันสักพัก ในหลายๆเดือนเราเริ่มสนิทกันมากขึ้น ไปไหนมาไหนด้วยกัน ติวให้กัน มีอยู่วันหนึ่งน้องแอบเข้ามาส่งงานภายในห้องพักของอาจารย์ เทอแอบเข้ามาโดยที่ผมไม่ได้อยู่ห้องเทอได้แอบมาจัดโต๊ะและชงกาแฟพร้อม Post it พร้อมกับเขียน ว่าเห็นอาจารย์เหนื่อยเพื่อนิสิตสู้ๆนะค่ะ หลังจากนั้นเธอได้เดินออกจากห้องและผมก็เดินเข้ามาเจอเธอเป็นเรื่องบังเอิญที่เราเดินมาพบกันพอดี ผมเห็นที่ท่าของน้องค่อนข้างจะเขินและพูดไม่ค่อยถูกผมถามน้องว่าเข้ามาทำอะไรน้องเลยตอบว่ามาส่งงาน และผมก็แสดงความดีใจกับน้องที่น้องทำคะแนนในวิชาผมได้91คะแนน (น้องได้คะแนนเยอะไม่ใช่เพราะผมนะครับน้องตั้งใจด้วยตัวเองจริงๆ) และผมก็แอบเอามือลูบหัวน้องนิดๆน้องเขินมากและเดินออกไป แต่ก่อนที่น้องจะสอบน้องได้มาสารภาพรักกับผมที่ห้องพักครูผมปฏิเสธน้องไปเพราะว่าเราอยู่ในสถานะที่ไม่เหมือนกัน อาจารย์กับนิสิต ภายในใจของผมเสียใจมาก และน้องก็พูดแทรกขึ้นมาว่า ถ้าหนูทำวิชาของอาจารย์ได้ เอ หนูจะรักอาจารย์ได้ไหมหนูจะทำให้อาจารย์ใจอ่อน และน้องก็เดินออกไป ตอนนั้นผมรู้สึกทำตัวไม่ถูกเพราะว่ามีอะไรหลายๆอย่างทำให้ทำแบบนั้นไม่ได้เพราะว่ามีภาระหน้าที่ ที่ต้องรับผิดชอบ และเวลาก็ผ่านไป จนถึงน้องสอบเสร็จ (ต่อ) ผมลูบหัว วันรุ่งขึ้นมีการเรียกประชุม อาจารย์เพราะว่ามีภาพหลุดระหว่างอาจารย์กับนิสิตแอบคบกัน ในตอนนั้นข่าวรั่วออกไปทำให้นิสิตรู้กันเกือบทั้งมหาลัย แต่!!เรื่องนี้ไม่ได้เป็นเรื่องของผมเป็นของ อาจารย์อีกท่านหนึ่ง ผมจึงโล่งใจ แต่น้องกลับรู้เรื่องจากเพื่อนของเธอและเธอคิดว่าเป็นเรื่องของเรา น้องจึงรีบโทรหาผม และ ผมก็รับสายเทอ เธอกับผมมาเจอกันที่สนามบาส น้องเข้ามาถามผมถึงเรื่องข่าวผมก็ตอบไปว่าก็พอรู้มาบ้าง แต่ผมรู้สึกเฉยๆเพราะว่าไม่ใช่เรื่องของเราผมกับน้องเขาทะเลาะกันเรื่องข่าวที่ออกไปและน้องเขาก็ปาสร้อยใส่ผมเธอร้องไห้เสียใจหนักมาก ส่วนผมก็เพียงพูดออกไปว่า เราอยู่คนละสถานะกันผมเป็นอาจารย์ส่วนคุณเป็นนิสิต และผมก็เดินหนีเธอ... (ผมควรจะทำอย่างไรดี) ควรจะหยุด หรือ ไปขอโทษเธอ หรือว่าความรักระว่าง อาจารย์ กับ นิสิต ไม่มีทางเป็นไปได้... สังคมต้องการอะไรกับความรักในสถานะที่เป็นอยู่ ต้องการให้ความรักของคู่เราจบลงหรือมีทางเลือกอื่น ได้โปรดชี้แนะผมที