ทอมดี้รู้ว่ามีอยู่ก็สายไป

เรากับแฟนคบกันได้ 3 ปีแล้ว มีเรื่องทดเลาะกันบ้าง งอลกันบ้างเล็กน้อย แลัวมันมีเหตุการณ์หนึ่งที่ทำให้เราทะเลาะกันแรงมาก ตอนนั้นประมาณตอนเราอยู่ปี 4 เราได้น้องรหัสเป็นผู้หญิง (เราจบ ปวส.มาต่อ ป.ตรี) เรายอมรับนะว่าน้องรหัสเราเผลอคุยกับน้องรหัส แต่ไม่คิดอะไรเกินเลยนะ คนอื่นอาจจะมองว่าเราสองคนกิ๊กกัน แต่มันไม่ใช่ เพราะเราก็มีแฟน น้องรหัสเราก็มีแฟนแล้ว แต่เรากับน้องรหัสก็แอบแชทกัน คุยหยอดกันอย่างนั้นอย่างนี้ เราเลือกที่จะลบแชทประโยคที่คุยกันล่อแหลม เพราะเราไม่อยากให้แฟนเราคิดมาก เราก็รู้นะว่าทำแบบนี้มันผิด อยู่มาวันหนึ่งเราโกหกแฟนเราว่าจะไปทำโปรเจค แต่เราไปกินเบียร์อยู่หอเพื่อน แล้ววันนั้นฝนก็ตก แฟนเราก็ไม่สบายด้วย เราไม่แชท ไม่โทรหาแฟนเราเลย แฟนเราแชทมาเราก็ไม่ตอบเพราะแบตจะหมดเลยไม่เล่น มาตอบอีกที่ก็อยู่หน้าหอแล้ว พอเราเข้าห้องเราเห็นแฟนนอนอยู่ เราไม่อยากกวน เราเลยไปนอน แล้วอยู่ดีๆแฟนเราก็ลงไปนอนพื้นเพราะเหม็นกลิ่นเบียร์ แฟนเราโกรธ แฟนเราขับรถออกไปข้างนอกทั้งๆที่ฝนก็ตก เราก็ขับรถตามไปหอเพื่อนแฟน แต่ไม่เจอ เราเลยกลับมารอในห้อง แล้วแฟนเราก็เดินเข้ามาพร้อมกับข้าว 7-11 นับตั้งแต่วินาทีนั้นเราก็ทะเลาะกันมาโดยตลอด วันต่อมาแฟนเราจับได้ว่าเราคุยกับน้องรหัสแล้วลบแชทเป็นบางส่วน เราเลยทะเลาะกัน แฟนเราโกรธเพราะคิดว่าวันนั้นมีน้องรหัสเราไปด้วย แต่มันไม่ใช่เพราะเรากินกับเพื่อน แฟนเราก็เลยโกรธเพื่อนเราด้วย เลยให้เราเลือกระหว่าเพื่อน น้องรหัส  แฟน ว่าจะเลือกใคร เราเลยบอกว่าเพื่อน น้องรหัส แฟน ความสำคัญมันต่างกัน แฟนเราเลยขออัลเฟรนเพื่อนเรา เราก็ไม่ว่า แล้วมีครั้งนึงที่แฟนเราเอาลิปติกเขียนบนกระจกว่า เกลียด E ..... เราเลยด่าว่าบ้า เราขอแฟนไปว่าขอมีพื้นที่ส่วนตัวได้ไหม เราทำร้ายจิตใจแฟนเราทุกอย่าง ทำให้เขามีน้ำตา ผ่านไปอาทิตย์กว่า กว่าจะมาเป็นปกติเราคิดได้เราแอบเจ็บนะว่าทำไมถึงทำรุนแรงขนาดนั้น หลังจากที่เขาให้อภัย ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้เราทำตัวให้ดีขึ้นนะ อาจจะมีบางทีที่เราทำอะไรหลายๆอย่างให้แฟนไม่สบายใจ ทำอะไรหลายๆอย่างให้แฟนเสียใจ ทำในสิ่งทีแฟนไม่ชอบ อาจจะตั้งใจหรือไม่ได้ตั้งใจ แต่เราก็ปรับปรุงตัวมาเรื่อยๆ จนมาถึงตอนเราปิดเทอม เรากับแฟนมาหางานทำที่ กทม แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันนะ แฟนเราอยู่กับน้า ส่วนเราอยู่กับพ่อ เวลากลางคืนเราจะไม่ค่อยได้โทรหากันเพราะน้าแฟนกับพ่อเราก็ทำงาน เราสองคนนอนเร็วมากเพราะเกรงใจ กลางวันก็คุยบ้างบางเวลา นัดเจอกันบ้าง ไปเที่ยวนู้นนี่นั้นบ้าง ผ่านไป 1 เดือนแฟนเราต้องกลับเพราะไปทำเรื่องต่างฟกับทางมหาลัย เพราะยังเรียนไม่จบ ปฟนเรากลับบ้านเราก็คุยกันบ้างเป็นบางเวลาแต่คุยทุกวัน ส่วนมากเราเวลาเราไปหาสมัครงาน เรามักจะไม่บอก มาบอกก็ตอนกลับแล้ว มันเลยทำให้มีคนเข้ามาหาแฟนเรา มีคนทำให้แฟนเรารู้สึกดี รู้สึกมีชีวิตชีวามากขึ้น ผ่านมา 11 วันแล้ว แฟนเราถึงบอกความจริงกับเราว่ามีคนใหม่ แฟนเราเปิดอกคุยกับเราทุกเรื่อง แฟนเราบอกว่าเรื่องที่เราทำกับเขา เรื่องน้องรหัส แฟนเราบอกว่าไม่เคยลืม หลังจากวันนั้นมาเรามานั่งคิดทบทวนนะว่าเราทำอะไรผิดพลาดไปบ้าง เราอยากกลับไปแก้ไขสิ่งที่เคยทำมันพัง อยากไปเติมเต็มสิ่งที่ขาดหาย อยากกลับไปยื่นที่เดิม อยากกลับไปยื่นข้างๆเค้าอีกครั้ง อยากพาเค้าก้าวผ่านเรื่องร้ายๆ อยากพาเดินไปถึงความฝันของเราสองคน ครั้งนี้เราขอโอกาสเค้าไปแล้ว เราอยากให้เค้าแน่ใจ มั่นใจ แต่มันก็คงยากสำหรับคนที่เจออะไรที่ร้ายแรง แต่เรามันใจในตัวเรา เราเชื่อใจในตัวเรา ครั้งนี้มันอาจจะเป็นครั้งที่เราสำนึกและเป็นครั้งที่เรารู้สึกไม่เหมือนครั้งก่อนที่ขอโอกาสขอคืนดี เรารู้สึกอบอุ่นมากเราไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลยจากที่เคยขอโอกาสมา แต่มาคิดได้ตอนนี้ก็สายไปแล้ว