การแอบชอบใครคนหนึ่ง มันทำให้เราทรมารขนาดนี้เลยหรอครับ

ผมแอบชอบคนๆหนึ่งมา 3 ปีละครับ ชอบตั้งแต่แรกเจอเลย เราเรียนที่เดียวกัน พยายามทำตัวเองให้ดีขึ้นทุกอย่าง การเรียนจากที่อยู่อันดับท้ายๆก็ได้อันดับที่ 1 เพื่อที่จะให้เขามาสนใจเรา เพราะเขาเป็นเด็กที่สนใจเรียนใช่ไหมครับต้องเข้าหาด้วยการขยันทำงานส่งงานทุกชิ้น และได้อันดับ 1 ของห้องมาครับ พอปีท้ายปีที่ 2 เราก็คุยเรื่องงานกันมากขึ้น พอคุยกันซักพักเราก็ชอบหยอกล้อเล่นหยอดมุขบ้างเหมือนคนจีบกันอะครับ เป็นยังงี้มาประมาณเกือบปีเลย แต่หลังจากที่เขาแชทหาเรา เจอหน้ากันเขากลับไม่ทักผมเลยครับ ผมจะเขาไปทักเขาก็หลบหน้า แต่เขาก็ยังคุยแชทเหมือนเดิมนะครับ ส่วนมากทักมาถามเรื่องงานก่อนเสร็จแล้วก็จะชวนคุยเรื่องอื่นเลยครับ แต่ละครั้งเราคุยกันตอน 6 โมงเย็น - 5 ทุ่มยังงี้ เกือบทุกวัน ผมดีใจมากเลยนะครับ ทุกครั้งที่ผมคุยกับเขาผมก็ยังตื่นเต้น พร้อมที่จะให้ความช่วยเหลือทุกครั้งเลยครับ บางครั้งเขามาขอให้ผมช่วยงานผมบอกเขาไปว่าไม่มีงานแต่ที่จริงมีผมทำงานให้เขาเสร็จประมาณ 5 ทุ่ม เที่ยงคืน แล้วมาปั่นงานผมอีกกว่าจะหลับเกือบ ตี 3 ผมทำไปเพราะผมชอบเขามาก อยากให้เขาสนใจผม เห็นผมเป็นที่พึ่งพาได้ แต่ผมไม่เข้าใจเลยครับว่า ทำไมเขาเจอหน้าผมต้องหลบหน้าทุกครั้ง จะทักทีก็เป็นเดือน ผมจะไปทักหาเขาเขาก็เดินหนีผม ตอนนี้ผมปิดเทอมอยู่ครับปิดได้มา 2 เดือนแล้วผมไม่ออนเฟสมา 2 เดือนแล้วครับ ความสัมพันธ์ยังงี้มันทำให้เราอึดอัดใจมากๆ เพราะเขาไม่คุยกับเราแต่กลับคุยกับเพื่อนผู้ชายคนอื่นอะสิครับ
ผมควรทำอย่างไรหรอครับ เพราะอีก 3 ปี เราต้องอยู่ห้องเดียวกันอีกก ถ้าจะให้บอกชอบเขาคงทำไม่ได้แน่ๆอะครับ เพราะถ้าเขาปฏิเสธขึ้นมา ทำอะไรด้วยกันลำบากแน่ๆ