“จากวันนั้นที่เราได้มาคบกัน
แล้ววินาทีแห่งความผูกพัน
ก็เริ่มก่อ  ยังจำรอยยิ้มเธอ
ที่เคยหยอกล้อ  และทุกนาทีที่เรางอนง้อกัน”
    จากวันนั้นที่เพียงได้ฟังเสียงจากทีวี  ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคตได้มากมายขนาดนี้  เสียงเพลงที่ดังสะท้อนสิ่งที่ผู้ร้องแสดงออกมา  จนผู้ฟังสัมผัสได้ถึง  เพลงที่เศร้าและบาดลึกเข้าไปในใจ “One  last  cay”  จุดเริ่มต้นของการพบกัน  จากนั้นชีวิตที่เคยทำอะไรซ้ำๆ กันในทุกๆวันก็เปลี่ยนไป  เริ่มจากความผูกพันเล็กๆน้อยๆ  สิ่งที่ได้ติดตาม คือ ความรักที่พร้อมจะมอบให้กับคนๆนี้  จากคนที่ไม่ค่อยเข้าสังคมใช้ชีวิตอยู่กับที่ทำงานและบ้าน  หนังสือ  เพลง  และซีรีส์  ได้เปิดโลกใบใหม่  โลกที่เต็มไปด้วย  เพื่อนๆ พี่ๆ  น้องๆ  จากทุกๆมุม  โลกที่ทุกคนชื่นชอบคนๆเดียวกัน  โลกที่รักคนๆเดียวกันและพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อเขา  ทุกอย่างค่อยๆแง้มจากการตามอ่าน  ตามเผือก  ตามขุด  ตามรอยคลิปขนอมกระชากใจ  คลิปสมุย  และรอยยิ้มกระชากหัวใจ  ในวันเปิดหน้ากาก  ห๊ะ!!!!  แค่หันมายกยิ้มมุมปาก  แต่เหมือนมีออร่าพุ่งมากระแทก  ทำลายกำแพง  ทำลายทุกอย่างที่ขวางกั้น  เป๊ก  ผลิตโชค  จากวันวาน โตเป็นหนุ่มหล่อมีเสน่ห์ขนาดนี้ได้ยังไงงงงงงงง   นั้นคือสิ่งที่สงสัยและตกหลุมรักที่ยากจะถอนตัว

       เฮอะ   โลกใบใหม่ช่างดูหอมหวาน  สดใส  สนุก  ตื่นเต้น  และเร้าใจ  ดูแปลกใหม่ในสายตาวัยดึก  จาก 24  ชั่วโมง  ที่ปฎิบัติกิจวัตรตามปกติ  เมื่อก้าวขาเข้ามาในโลกใบนี้  สิ่งแรกคือ  สลัดผัก (อุทานได้ไพเราะยิ่ง)  เวลา 24  ชั่วโมงของเราไปไหนหมดวะ  ยังไม่ทันจะหัวถึงหมอน อ้าวๆๆๆๆๆๆ  ก็จะเริ่มเช้าวันใหม่อีกแล้ว   
    งั้นเราไปดูกันว่าเวลามันหายไปไหนนนนนนน  TT
    เวลาหายไปกับการคุยเม้าท์มอยหอยกาบ  คุยกันแบบ 24  ชั่วโมง ไม่มีหยุด  ไม่มีเบรก คนนั้นไปคนนี้มา  และที่สำคัญ ตัวอิฉันเองนี่แหละ ที่แทบจะโผล่เขาไปเกือบตลอด 24 ชั่วโมง  เพราะมันเห่อกับเพื่อนใหม่ที่คุยเรื่องเดียวกันได้ไม่เบื่อ เรื่องนั้นเรื่องนี้  เรื่องโหวต  เรื่องกระทู้  เรื่องงานของผลิตโชค  คนคูล   ก็ต้องยอมรับเลยว่าช่วงนั้น  หลับน้อยเหลือเกิน  แบบง่วงตาจะปิดแต่ความอยากรู้อยากเผือกอยากคุย ทำให้สะดุ้งตื่นมาอ่านไลน์  อ่านทวิตเตอร์ตลอดเวลา  จนเพื่อนๆทักว่าได้นอนบ้างหรือเปล่า  ก็อยากจะบอกว่านอนนะ  แต่นอนแบบสะดุ้งดูโทรศัพท์กลัวพลาด  และที่เผลอไม่ได้คือ  เมื่อไหร่ที่คุณออกไปทำงานหลัก  สองสามชั่วโมง คุณกลับมาในโลกนี้  คุณจะแทบตกเก้าอี้เพราะข้อความ  จะขึ้น พันกว่าข้อความ  จนแทบจะไถตามไม่ทัน  จะเททิ้งก็กลัวจะพลาดชอตสำคัญ  นั้นคือช่วงแรก  หลังจากที่รู้จักกันมากขึ้นคุยกันมากขึ้นถึงจะยังตลอดเวลา  แต่ถ้ามาตามที่หลังก็มักจะใช้วิธี  “คุยไรกานนนนน”   “สรุปให้หน่อย”  “ไม่สำคัญเททิ้งนะ”  สิ่งที่ทุกคนในกลุ่มจะได้เจอคือ  เดดแอร์  อันนี้ประมาณทุกคนต่างคุยต่างพิมพ์  แต่บางทีเราดันโพล่งเรื่องที่ยังไม่ใช่สาระที่คุยกันก่อนหน้านั้น  ก็จะเกิดอาการเดดแอร์กันไป  ตอนแรกๆอาจจะมีนอยด์กันบ้าง  พักหลังเริ่มรู้และปรับตัวมากขึ้นก็จะเห็นเป็นเรื่องแซวกันขำๆ  บุคลิกของแต่ละคนมันออกมาจากตัวหนังสือนี้แหละ

    การปรับตัว  ทำไหมนะเหรอ  จากเวลาที่เคยพอในการทำทุกอย่างในชีวิตและเหลือมา  หลับตานอนได้ครบตามกำหนดสากล  8  ชั่วโมง  หรือมากกว่านั้น  เมื่อได้ก้าวมาเป็นติ่ง  เป๊ก  ผลิตโชค  ทุกสิ่งทุกอย่างในวงจรชีวิตของคุณจะเริ่มรวนไปอย่างไม่น่าเชื่อ (กว่าจะตั้งหลักกันได้ก็ใช้เวลาพอสมควร)  ที่นี้เลยเข้าใจแล้วว่าทำไมติ่งวัยรุ่นสมัยนี้ถึงมีเรื่องมากมายให้ทำให้ติดตามจนหลายๆคนมองว่าชีวิตดูวุ่นวายสับสน แบ่งเวลาไม่เป็น  ตัวอิฉันเองก็เป็นคนหนึ่งที่เคยว่ากล่าวติ่งน้อยพวกนั้นไป  แต่พอมาเจอกับตัวแล้ว  ก็ได้แต่เดินไปยืนข้างๆและตบบ่าอย่างเข้าใจ  เหมือนเวลาถูกดูดไปกับการตามหลายสิ่งๆ  และต้องทำไปพร้อมๆกับการทำงานและชีวิตประจำวัน  จากที่เวลาทำงานไม่เคยแตะต้องโทรศัพท์  พอมาติ่งในช่วงแรกมือกับโทรศัพท์แทบจะกลายเป็นเนื้อเดียวกัน  ไม่เล่นก็ต้องได้เหลือบตามองและอ่าน  ไหนจะไลฟ์มาเวลาทำงาน  ติ่งอย่างเราทำไงล่ะ  เสียบหูโยนเข้าใต้โต๊ะ  ปล่อยให้เล่นไลฟ์ไปในใจก็ได้แต่เฉ็บผวด  เพราะดูไม่ได้  แต่ก็ต้องเปิดค้างเอาไว้  ค่อยมาตามเก็บที่หลัง ตัวอิฉันเองเป็นแบบนี้พักใหญ่ๆ  จนกระทั่งเสียงสวรรค์จากพี่ที่ทำงานเอ่ยออกมา  “รู้ตัวไหมว่าเปลี่ยนไป”  ได้แต่ยกยิ้มและคิดในใจ  รู้แต่งานไม่เสียก็ยังถือว่าไม่มีอะไร  แต่พี่ยังพูดอีกว่า “เราไม่สนใจคนรอบข้างทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยเป็น  เห็นโทรศัพท์ดีกว่าคนที่นั่งคุยกันตรงหน้า”  อ้ะ  ทักอันนี้มามีอึ้ง  ก่อนจะย้อนกลับไปดูตัวเองเมื่อก่อน   ก่อนหน้านั้นไม่เคยติดโทรศัพท์ขนาดนี้  เมื่อก่อนกินข้าวไปเที่ยวกับเพื่อนๆไม่เคยยกโทรศัพท์มาคุยหัวเราะตลอดเวลา  เราให้เวลากับพี่และเพื่อนมากกว่านี้   เฮ้ยยยย   พอถูกทักปุ๊ป สติมา  เราต้องมีสติในการติ่งมากกว่านี้  ที่นี้เข้าใจเลยว่าทำไมเด็กๆถึงติดและเป็นได้ขนาดนี้  ขนาดเราเองที่มีวุฒิภาวะความพร้อมแล้วเรายังหลงไปได้  ตั้งแต่นั้นมาเลยเริ่มปรับตัวลดการคุยการเล่นน้อยลง  ใช้เวลาว่างมาตาม  คุยกับคนรอบข้างมากขึ้น  จะว่าไปกว่าจะปรับสมดุลได้ ก็ใช้เวลาหลายเดือนเช่นกัน ข้อคิด “ติ่งอย่างมีสติ  ทำงานเพื่อสตางค์  เอาไว้เปย์  เป๊ก  ผลิตโชค”


    เพื่อนใหม่  ที่ไม่เหมือนเพื่อนใหม่  มันเป็นไปได้ที่คนเราพอรักอะไรเหมือนกัน  มันก็พากันคุยไปได้ทุกเรื่องจนสนิทกันทั้งๆที่ตอนแรกก็แค่คุยผ่านไลน์  พันทิป  ทวิตเตอร์  แต่กับมีโมเม้นท์เหมือนคบกันมานาน  เหมือนครอบครัว  เหมือนเพื่อน  พี่  น้อง  จากทุกสาขาอาชีพ  จากหลายช่วงอายุ  จากหลายๆเมนที่เคยติดตามกันมา  และเราก็มารวมกันติ่งคนดียวกัน  หลากหลายเหตุผลที่มาตามผู้ชายคนนี้ เป๊ก  ผลิตโชค  บางคนเป็นแฟนรายการหน้ากาก  ไม่ได้ชอบแต่แรกแต่เพราะความเผือกดราม่าหลังถอดหน้ากากทำให้ซึมลึกกลายมาหลงรักผู้ชายคนนี้   ด้วยเสน่ห์ส่วนบุคคลที่ทำให้หลงไปตามคลิปเก่าและทำให้หลงรักท่าทางนิสัยก๊องๆ  บางคนชอบในเสียงร้องเพลง  บางคนตามเผือกด้วยความอยากรู้  แต่ทุกคนทุกสาเหตุก็มารวมกันเพราะความรักที่ได้ระบายความในใจ  มาหวีดใส่ผู้ชายคนนี้พร้อมๆกัน  มากลายร่างเป็นพริ้ง   ได้หยอกเย้า  ได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็น  มันคือความสุขที่ในชีวิตประจำวันเราไม่สามารถทำได้กับเพื่อนร่วมงาน  เพื่อนสนิท  (เพราะเพื่อนเราไม่ได้ติ่งเป๊ก  ผลิตโชค  เหมือนเรา จบ)  เพื่อนที่เป็นใครก็ไม่รู้แต่พอได้คุยเหมือนอยู่ด้วยกันมานาน  เราได้มายืนจุดนี้และได้พบกับมุมมองทัศนคติของแต่ละคน  อายุเยอะมากประสบการณ์ก็ใช่ว่าจะถูกไปทั้งหมด  อายุน้อยก็ใช่ว่าจะพูดไม่ถูกไปซะทีเดียว  แต่มันทำให้เกิดการรับฟังและได้เห็นมุมมองที่หลากหลายผ่านตัวตนแต่ละคน  ไม่มีถูกผิด  ไม่มีอายุมากน้อย  แต่ใช้เหตุผลแต่ละเหตุการณ์ไป  บางคนสงสัย   ไม่ทะเลาะกันบ้างเหรอ  อื้อหือ  ไม่อยากจะเหลา     ทะเลาะดิ  ทะเลาะมากด้วยแต่พอได้แลกเปลี่ยนความคิดกันได้ใช้เหตุผลกัน  มันทำให้เราคบกันมาถึงทุกวันนี้  ความคิดอาจจะไม่ได้ถูกใจไปทั้งหมดแต่เมื่อมันออกมาแล้วคือสิ่งที่ดีสำหรับคนที่รัก  นั้นก็คือความสุขของเราแล้ว
ตย. การทะเลาะกัน
       วันนั้นเถียงกันเรื่องการจะแจกของรางวัล แล้วก็เถียงกันไปมาหน้าดำหน้าแดงและ เรา กับ N2 เกิดอาการนอยด์  แต่เราไม่ได้คิดมากยังคงคุยตามปกติ  N2 ด้วยความอัดอั้นตันใจ  หลังจากหายนอยด์แล้ว  อยู่ๆเห็น เรา ทำไมไม่คุยด้วย เลยทักหลังไมค์ไป  
    N2       :  โกรธเราเหรอ  ทำไมไม่คุยด้วย  ไม่ทักเราเข้าไปคุยด้วยก็ข้ามเราไป
    เรา       :  ว่าแล้วว่าต้องคิดแบบนี้  ไม่ได้โกรธ  แค่คุยติดพันเลยไม่ได้ทัก
    N2    :  โกรธ เราแน่ๆ  เราง้อแล้วนะ
    เรา    :  ง้ออะไร  ตอนไหน  (น้ำเสียงแบบตกใจ  ง้อตอนไหนวะ  ทำไมไม่รู้)
    N2    : ก็นี้ไงเราทัก  “สวัสดี”  ไป
    เรา    :  เอิ่มมมมมมม.... (ไอ้บ้า  แบบนี้ไม่ได้เรียกว่าง้อโว้ยยยยย  ถึงกับขำไม่ออก)
แต่สุดท้ายเราก็คืนดีกันแล้วได้เรียนรู้ว่า  แกง้อด้วยคำว่า  สวัสดี 55555


    ทวิตเตอร์โลกใบใหม่ที่วัยดึกอย่างพวกเราได้เข้าไปมันช่างมีสีสัน  รวดเร็ว  ว่องไว  บ้าบอ  เฮฮา  จนบางครั้งหาแก่นสารไม่ได้แต่การข่าวกับรวดเร็วดั่งไฟลามทุ่งและที่สำคัญเมื่อก้าวเข้าไปพบกับโลกใบนี้โลกที่ไม่เคยได้สัมผัส
         โลกที่สามารถปกปิดตัวตนและแยกออกมาจากชีวิตประจำวันได้  
         โลกที่เราไม่ต้องการเปิดเผยให้ใครก็ตามที่เราใช้ชีวิตร่วมในชีวิตประจำวันมารับรู้
         โลกที่สามารถระบายด่าทอวอแวหื่นใส่ไร้สาระบ่นไปเรื่อยได้สิ่งแปลกใหม่
          สำหรับเราและวัยดึกหลายๆคนเมื่อแรกก้าวก็แทบจะตามไม่ทันรู้สึกเรากำลังทำอะไรอยู่วะแต่พอสักพักเริ่มเล่นได้รีได้ตอบโต้ได้โลกใบใหม่นี้ก็แถบจะมาแทนที่เฟสเลยทีเดียวอยากรู้อะไรไปไถทวิตเข้าแทกอยากระบายอะไรไประบายและที่สำคัญการออกศึกโหวตมันม่วงและโหวตมารีญามันเป็นประวัติศาสตร์ที่น่าจดจำสำหรับชาวนุชมากๆคึกคักหึกเหิมที่สุดโลกที่ไม่เหมือนเดิมใบนี้ได้แต้มสีสันแห่งการติ่งให้กับเรา


          ดราม่า   การรับมือกับมันของที่ด้อมอื่นเป็นเช่นไรไม่รู้แต่ที่รู้ก็คือแรกๆรู้สึกเบื่อเหนื่อยหน่าย  กลางๆเริ่มชินเอาว่ามาวันนี้เรื่องอะไร  หลังๆเริ่มปล่อยวางและตามเผือกอย่างสุดชีวิตอาจจะเป็นด้อมที่ม่ามีทุกวันทุกเวลาทุกนาทีและทุกวินาทีและเรื่องก็ไม่เคยซ้ำกันวนเวียนไปเรื่อยตั้งแต่ม่ากันเองยามว่างเมื่อสามีของด้อมไม่ได้ทำงานไม่มีไลฟ์  ม่านอกด้อมจากนุชตบตีกับนุชกับหันหน้ามาพร้อมสู้จนสุดตัวสามัคคีกันโดยไม่ได้นัดหมายเป็นด้อมที่แปลกที่สุดอย่าได้ทำผิดมาเชียวนุชยังไม่ต้องโดนคนนอกโจมตีแค่โดนนุชกันเองก็ตายแล้วดังนั้นถึงม่าก็ม่าอย่างภาคภูมิใจได้นุชจะไม่ผิดกฎกติกากันเองในทุกเรื่องนุชจะไม่แย่งยื้อสามีต่อแถวกันนุชใช้โหลดซื้อแต่ของถูกลิขสิทธิ์(อันนี้ทุกด้อมน่าจะเป็นเหมือนกันหมด)  เพราะเมื่อไหร่นุชทำผิดกฎมา…..ไม่ต้องบรรยายนะว่าเป็นไง