คือผมอยู่กับกลุ่มเพื่อนกลุ่มนึงที่เป็นทีมแข่งอะไรซักอย่างของโรงเรียนขอไม่บอกละกันซึ่งเรามีกัน4-5คน แต่มีคนนึงที่เป็นหัวหน้าทีมซึ่งมันก็เป็นเพื่อนสนิทผม
ช่วงแรกๆมันก็ดีอยู่หรอกครับ แต่หลังๆผมเริ่มรู้สึกได้เลยว่ามันไม่ชอบผม มันมีอิทธิพลมากครับในทีม เพราะฝีมือดีที่สุด เหมือนจะเป็นทีรักของกลุ่มน้องๆในทีม
ผมเองเริ่มโดนด่ามากขึ้นเรื่อยๆด้วยเหตุผลจุกจิกที่แสนปันยาอ่อนต่างๆนาๆของมัน ชอบเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับเรื่องงาน ออกกฏปันยาอ่อนต่างๆในทีมเพื่อเข้าข้างตัวเอง จนผมรู้แล้วว่าไม่ใช่ที่ของผม ผมอึดอัดมานานมากแล้วครับ แต่ไม่รู้จะออกมายังไงให้มีเหตุผล ผมต้องมาอยู่แบบเป็นเบี้ยล่างคนอื่นในทีมทำผิดไม่เคยด่าครับ ทุกความผิดต้องมาลงที่ผม ไม่ว่าจะงานสวัสดิการ การติดต่อ การทำค่าย ประสานงานต่างๆผมดูแลหมดเลยครับ ไม่มีใครคิดจะมาช่วยผมหรอกครับ เพราะมีผมที่ทำเป็นคนเดียว ผมอึดอัดมาเป็นปีแล้วครับทนจนหลายครั้งที่ผมต้องมาแอบร้องไห้คนเดียว
ถามว่าอะไรทำให้ผมรู้สึกเป็นเศษหรือครับ เพราะมีครั้งนึงมีรุ่นน้องคนนึงในทีมเขาแค่ทำอุปกรณ์เสียหาย ไอ้หัวหน้าที่ก็สร้างกลุ่มแชทขึ้นมากลุ่มนึงโดยมีผมอยู่ด้วย แล้วก็พูดถึงเรื่องน้องคนนั้นในทีม นินทาน้องแบบเสียหายๆ ไม่นานมานี้ผมเห็นกลุ่มแชทกลุ่มนึงในลักษณะเดียวกันในมือถือของน้องในทีม ซึ่งไม่มีผมอยู่ในนั้นมีทุกคนยกเว้นผม ทุกครั้งที่ผมคุยกับมันบอกผมตลอดเลยว่าเมื่อไหร่จะได้ออกจากทีม กลับหลายประโยคที่ผมพิมมาไม่ได้
ผมรู้สึกคือ ผมอยู่ในแก้วที่คนนึงคือน้ำคนนึงคือน้ำมัน ถึงจะอยู่ด้วยกันแต่ก็ไม่มีวันสามารถเข้ากันได้
มีหลายเหตุการที่ทำให้ผมรู้สึกเป็นเศษแต่ไม่สามารถเล่าได้
แต่ที่ผมพึ่งมาเล่าเพราะมันกำลังจะเปิดเทอมแล้วผมก็ต้องไปทุกกับนรกขุมนี้อีก ผมอึดอัด ผมอยากจะออกจากกลุ่มมากแต่ก็หาวิธีไม่ได้ซะที
เพื่อนที่อยู่ด้วยกันเหมือนจะไม่ค่อยจริงใจกับเราอยากหาวิธีออกมา
ช่วงแรกๆมันก็ดีอยู่หรอกครับ แต่หลังๆผมเริ่มรู้สึกได้เลยว่ามันไม่ชอบผม มันมีอิทธิพลมากครับในทีม เพราะฝีมือดีที่สุด เหมือนจะเป็นทีรักของกลุ่มน้องๆในทีม
ผมเองเริ่มโดนด่ามากขึ้นเรื่อยๆด้วยเหตุผลจุกจิกที่แสนปันยาอ่อนต่างๆนาๆของมัน ชอบเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับเรื่องงาน ออกกฏปันยาอ่อนต่างๆในทีมเพื่อเข้าข้างตัวเอง จนผมรู้แล้วว่าไม่ใช่ที่ของผม ผมอึดอัดมานานมากแล้วครับ แต่ไม่รู้จะออกมายังไงให้มีเหตุผล ผมต้องมาอยู่แบบเป็นเบี้ยล่างคนอื่นในทีมทำผิดไม่เคยด่าครับ ทุกความผิดต้องมาลงที่ผม ไม่ว่าจะงานสวัสดิการ การติดต่อ การทำค่าย ประสานงานต่างๆผมดูแลหมดเลยครับ ไม่มีใครคิดจะมาช่วยผมหรอกครับ เพราะมีผมที่ทำเป็นคนเดียว ผมอึดอัดมาเป็นปีแล้วครับทนจนหลายครั้งที่ผมต้องมาแอบร้องไห้คนเดียว
ถามว่าอะไรทำให้ผมรู้สึกเป็นเศษหรือครับ เพราะมีครั้งนึงมีรุ่นน้องคนนึงในทีมเขาแค่ทำอุปกรณ์เสียหาย ไอ้หัวหน้าที่ก็สร้างกลุ่มแชทขึ้นมากลุ่มนึงโดยมีผมอยู่ด้วย แล้วก็พูดถึงเรื่องน้องคนนั้นในทีม นินทาน้องแบบเสียหายๆ ไม่นานมานี้ผมเห็นกลุ่มแชทกลุ่มนึงในลักษณะเดียวกันในมือถือของน้องในทีม ซึ่งไม่มีผมอยู่ในนั้นมีทุกคนยกเว้นผม ทุกครั้งที่ผมคุยกับมันบอกผมตลอดเลยว่าเมื่อไหร่จะได้ออกจากทีม กลับหลายประโยคที่ผมพิมมาไม่ได้
ผมรู้สึกคือ ผมอยู่ในแก้วที่คนนึงคือน้ำคนนึงคือน้ำมัน ถึงจะอยู่ด้วยกันแต่ก็ไม่มีวันสามารถเข้ากันได้
มีหลายเหตุการที่ทำให้ผมรู้สึกเป็นเศษแต่ไม่สามารถเล่าได้
แต่ที่ผมพึ่งมาเล่าเพราะมันกำลังจะเปิดเทอมแล้วผมก็ต้องไปทุกกับนรกขุมนี้อีก ผมอึดอัด ผมอยากจะออกจากกลุ่มมากแต่ก็หาวิธีไม่ได้ซะที