ทำไมสาวประเภทสองต้องเจอแต่รักที่เจ็บปวดทรมาน??

เราเป็นสาวประเภทสอง แต่แฟนเราเป็นผู้ชายแท้ๆเรากับแฟน ต้องย้ายมาอยู่ด้วยกันเพราะความบังเอิญ อาจเป็นโชคชะตา หรือ บุพเพสันนิวาส อะไรก็ไม่รู้ที่ทำให้เราสองคนต้องมาอยู่ด้วยกัน เพื่อนแฟนเราตอนแรกเขามีแฟนเป็นสาวสองอยู่แล้ว ซึ่งเราก็รู้ แต่เขาบอกว่าเขาคิดกะแฟนเป็นแค่พี่สาวไม่ได้รักเขาซึ่งสาวสองคนนั้นก็เข้าใจ แต่มีวันนึงที่แฟนเรามากินเหล้าอยู่ห้องเรากะพี่สาวเราอีกคนหนึ่งเป็น 3 คน แต่แบบเมามากเราก็เลยให้เขานอนพักให้สร่างก่อนแล้วค่อยกลับด้วยความเป็นห่วง พี่สาวเราก็เลยขอตัวกลับเพราะเมาเหมือนกัน เราก็เมาด้วยก็เลยนอนกับแฟนเรา ทีนี้พอเช้าเขาต้องไปทำงานเพราะลงOT ไว้แต่เขาบอกว่าอยากอยู่กับเราต่อก็เลยลางานเพื่อที่จะนอนกับเรา แต่บังเอิญแฟนเก่าของเขาเลยมาตามหาเพราะเป็นห่วง (ถามว่าหาเจอได้งัย เพราะสาวสองคนนั้นเป็นเพื่อนของเพื่อนเราอีกที) บังเอิญเราเอาเสื้อของเราไปตากตรงระเบียงห้องพอดีบวกกับรถเขาที่ผู้ชายเอามาขี่ก็จอดใต้คอนโด แฟนเก่าที่เป็นสาวสองก็เลยตามหาเจอก็เลยมาเคาะห้องเพื่อที่จะมาเอารถคืน แฟนเราก็เลยออกไปเคลียร์กันข้างนอกห้องเพราะกลัวว่าสาวสองคนนั้นจะทำร้ายเรา ทีนี้สาวสองแฟนเก่าของแฟนเราก็เลยตัดสินใจของเข้าของของ แฟนเรามาไว้ที่ห้องเรา ซึ่งก็เป็นจุดเริ่มต้นของความรักอันเจ็บปวดทรมานนี้ (ปล.แฟนเราพึ่งมาจากต่างจังหวัดมาหางานทำใหม่ยังไม่มีอะไรติดตัวชักอย่างนอกจากเสื้อผ้า ส่วนรถที่เอามาใช้ก็เป็นของสาวสองแฟนเก่าคนนั้น) เอาล่ะด้วยความสงสารเพราะคนกำลังลำบากและไม่มีที่พึ่ง เราเองก็ไม่กล้าเอ่ยปากไล่ก็เลยตัดสินใจให้อยู่กะเราไปก่อน สองสามวันค่อยหาทางออก แต่พออยู่กินกันไปเดือนนึงเงินเขาออกก็ไม่พอใช้อีกเลยต้องให้อยู่ต่อเพราะเป็นเงินเดินเดือนแรกแต่ได้ไม่เต็มเดือน จนแบบจากความสงสารของเราก็เลยแบบกลายเป็นความผูกพันธ์ และกลายเป็นรักในที่สุด แต่แฟนเราก็บอกกับเราแต่แรกแล้วว่าเขาไม่ได้ชอบสาวสองเลยเพราะเขาเคยมีแฟนเป็นผู้หญิงมาก่อน แต่ที่ต้องมาอยู่กะสาวสองแฟนเก่าก็เพราะรู้จักกะพี่สาวของแฟนเรา ทีนี้เราก็ยอมรับว่าเขาไม่ได้รักสาวสองแบบเรานะ แต่เราก็ไม่ยอมแพ้ ทำดีกับแฟนทุกอย่าง งานบ้านงานเรือนไม่ให้ขาด ชักผ้าให้ กางเกงทำงานขาดก็เย็บให้ ข้าวปลาอาหารหามาให้ แบบให้แฟนสบายที่สุด เอาง่ายๆ คือทำงานกลับมาก็อาบน้ำนอนเลย เพราะอย่างอื่นเราทำให้หมดแล้ว มือเจ็บจากการทำงานเราก็อาบน้ำให้ เงินไม่มีเราก็แบ่งให้ใช้ ตามใจเขาทุกอย่างจนวันนึงเขาก็เปิดใจว่ารู้สึกดีกับเราเพราะนิสัยเราเป็นคนดี ดูแลเขาดีมาตลอด เขาก็เลยบอกว่ารู้สึกดี รู้สึกรักเราขึ้นมา แบบบอกกับพี่ที่ทำงานไม่อายว่าครบและอยู่กินกะเราอยู่ ก็เลยทำให้เรารักเขามากขึ้นจนหมดใจ แรกๆอยู่กินกันไปก็รักกันดี แต่พอเรารักเขามากขึ้นมันก็เกิดนิสัยผู้งี่เง่า ขี้งอน หึงหวง ตามประสานิสัยของผู้หญิงทั่วไป ก็เลยทะเลาะกันแทบจะทุกวัน ผ่านไป2-3เดือน แฟนเราก็ขอว่าจะย้ายห้องแยกกันอยู่เพื่อความสบายใจของเขาและของเรา แต่เขาบอกว่าไม่ได้เลิกกันก็คบกันเหมือนเดิมไปมาหาสู้กัน กินข้าวด้วยกันบางวันก็จะมานอนด้วย ซึ่งตอนแรกเราไม่โอเคกับความคิดนี้เพราะเรามองว่ามันไม่ใช่การแก้ปัญหาที่ว่าทำไมเราทะเลาะกันบ่อยขึ้น เราเลยอธิบายให้แฟนเข้าใจว่า เวลาทะเลาะกันเราควรหันหน้าคุยกันช่วยกันคิดว่าอะไรเป็นสาเหตุที่ทำให้ทะเลาะและไม่เข้าใจกัน แล้วค่อยปรับความเข้าใจกันใหม่ ไม่ใช่เอะอ่ะแยกกันอยู่ๆ แต่ช่วงที่ทะเลาะกันเราก็เป็นฝ่ายที่ง้อเขาตลอดเพราะเขาบอกว่าเขาง้อใครไม่เป็น (สาเหตุที่ทำให้เราทะเลาะกันคือ เราทักไลน์ทักเฟสหาเขา ขณะที่เขา Active now อยู่แต่เขาไม่อ่านไม่ตอบเราเลย เลยทำให้เราระแวงและเกิดความสงสัย งี่เง่าขึ้นมา) เป็นแบบนี้มาหลายครั้งมากที่เราทะเลาะกันและต้องง้อเขา ถึงจะโกรธกันมากแค่ไหนเราก็ไม่เคยไม่ใส่ใจเขาเลย เสื้อผ้าก็ชักให้ ข้าวปลาก็หามาให้เหมือนเดิม ดูแลแม้จะไม่คุยกันก็ตาม จนย่างเข้าเดือนที่4 เขาเริ่มตั้งตัวได้ ชื้อมือถือใหม่ ออกมอไซค์ใหม่ แล้วเขาก็เหมือนแคร์เราน้อยลง ไม่สนใจเราเหมือนเคย แล้วก็บอกว่าจะย้ายห้องเพื่อความสบายใจของทั้งสองฝ่าย จนถึงวันที่30 เมษา ทีนี้เราก็เลยสงสัยว่าทำไมแฟนเราเปลี่ยนไปทักไลน์ทักแชทไม่ค่อยตอบ เราก็เลยลองโหลดแอพบีทอคมาเซ็คดู ก็เจอแจ๊คพอตว่าแฟนเราออนบีทอคอยู่ ด้วยความโกรธและโมโหก็เลยโทรไปถามให้รู้เลยว่าทำไมถึงเล่น คำตอบที่ได้ก็คือ "เพราะเรามันเลวงัย" เราก็เลยประชดด้วยการโหลดมาเล่นบ้าง แต่ทีนี้เรากะแฟเราเข้าคนละกะ เราเข้าเช้า แฟนเข้าดึก เราก็ทำงานไปโดนไม่มีการติดต่อกะแฟนอีกทั้งวัน พอเลิกงานกลับมาถึงห้องปรากฏว่าแฟนเราขนของเสื้อผ้าย้ายออกไปหมดเลย ที่พีคสุดคือเขาบล๊อกการติดต่อทั้งหมดเลยด้วย ด้วยความที่ทั้งรักทั้งห่วงเขาเรากินไม่ได้นอนไม่หลับมาสามวันสามคืนเพราะไม่รู้ว่าเขาจะไปอยู่ที่ไหน กับใคร อยู่ยังไง กินข้าวรึยัง มันเกิดคำถามอยู่ในใจว่าทำไมถึงทิ้งเราไว้คนเดียวแบบนี้ทำไมไปโดนไม่บอกไม่กล่าวมันเกิดคำถามมากมายในหัว 3วันแรกเป็นอะไรที่ทรมานมากเพราเรากะแฟนไม่ได้เจอกันเลยติดต่อก็ไม่ได้ ทรมานสุดๆ พอผ่านไปอาทิตย์นึงเราทนไม่ไหว ยังไงก็ต้อได้ฟังจากปากเขา ต้องเคลียร์ให้จบ ก็เลยดักรอหน้าโรงงานเลย ถามความจริงว่าย้ายไปอยู่ที่ไหน กับใคร มีแฟนใหม่รึยัง คำตอบที่ได้ก็คือ "มีแฟนใหม่แล้วเจอกันวันที่ที่ขนของย้ายออกจากเราไปเจอกันในบีทอค" เขาก็ขอบคุณเราตลอดที่ผ่านมาที่ดูแลเขาดีมากๆ เราก็อึ้งไปกับคำตอบ ก็เลยตอบกลับไปว่า "ขอให้มีความสุขกับคนใหม่ และขอให้โชคดีนะ" คือคนเราถ้ามันรักกันจริงมันลืมเรื่องราวดีๆที่เคยทำด้วยกันมาง่ายขนาดนั้นเลยหรอ

.....นี่ก็พึ่งผ่านไปอาทิตย์นึงที่เราต้องทนทรมานคิดถึงเขาอยู่ฝ่ายเดียวเพราะความรัก ความเป็นห่วงอย่างสุดใจ.....😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢