ทางไหนเจ็บน้อยกว่า

สวัสดีครับ พอดีผมเริ่มรู้จักกับแฟน ช่วงเดือนกุมภาพันธ์ ฝ่ายแฟนเป็นคนมาจีบก่อน ช่วงจีบคอยส่งข้าวส่งน้ำซื้อของต่างๆมาให้ ผมก็ไม่ได้คาดหวังอะไรมาก เพราะคิดว่าเขาคงแค่อยากได้เราเลยเปย์ขนาดนี้ ผมก็หายไปช่วงหนึ่ง ก็มีแค่คุยไลน์บ้าง โทรหาบ้าง จนหลังสงกาน เขานัดเจอผมผมก็ไปเจอ เขาพาไปทานข้าว ดูหนังกินเหล้า สุดท้ายผมก็เผลอตัว ยอมมีอะไรกับเขา  ฝ่ายแฟนก็หายไปช่วงหนึ่ง แล้วเราก็นัดเจอกันอีก ครั้งนี้เขาขอผมคบเป็นแฟนแบบจริงจัง แล้วเราก็คบกัน ช่วงคบกันเรารักกันมาก สวีทไปเที่ยวต่างจังหวัด ไปเสม็ด คือตัวติดกันมาก อ่อลืมบอก แฟนเราเขาอยู่กับที่บ้านนะ ตอนนอนคือ บ้านใครมันบ้านมัน มาอีกช่วงผมเริ่มจับได้ว่าเขาคุยกับน้องคนหนึ่งในไลน์ ผมเห็นข้อความไลน์เด้งขึ้นมาเลยแอบบดู ในข้อความคุยประมาณว่า พี่ทำอะไร ผมงอนพี่นะ อะไรมาณนี้เราสงสัยว่า ถ้าเพื่อนหรืออะไร จะคุยแบบนี้ ผมก็ไม่ได้ถามเขาตรงๆ ผมถามแค่ว่ามีไลน์เด้งมานะหลายข้อความมากมีไรหรือเปล่า ฝ่ายแฟนตอบว่า น้องที่ทำงาน ผมก็ไม่ได้อะไรจนหลายวันต่อมา ผมมีโอกาสได้ไปที่บ้านแฟน เนื่องจากที่บ้านแฟนไม่อยู่ ผมเลยถามว่า ทำไมไม่พามาตอน ที่บ้านอยู่ แฟนตอบมา เกรงใจที่บ้าน กลัวแม่ห่วงว่าจะมาหลอกลูกชายเขา เราก็ไม่ได้ติดใจอะไร ก็คงเป็นกันทุกบ้านแหละห่วงลูก ตกเย็นเราก็ทำกับข้าวกินกัน นอนดูหนังปกติมีไรกัน หยิกเล่ยกัน คือมันมีความสุขมาก พอเช้ามาเขาก็ปลุกผมจะมาไปเที่ยว เขาก็ไปอาบน้ำ สักพักไลน์เขามีคนโทรมา ผมสังเกตุว่า ชื่อไลน์นี้เคยไลน์มาตั้งแต่คราวที่แล้ว โทรมาทำไมเช้าขนาดนี้ ผมเคยเอาชื่อไลน์ไปลอค้นหาในเฟส ปากดว่าเจอ เฟสน้องคนหนึ่ง  เป็นเพื่อนร่วมกันในเฟสกับแฟนเราด้วย มันยิ่งทำให้เรามั่นใจว่า ต้องมีอะไรแน่ๆ ผมก็แคปเฟสไว้ ต่อมาผมก็จับได้ว่าเขาแอบคุยกันแอบเจอกันตอนสงกาน น้องคนนี้มาจากอุบล มาหาญาติที่พัทยา เจอกันในฮอเนต ซึ่งผมถามว่ามีไรกันไหมตอนสงกาน แฟนบอกว่าไม่ได้คิดอะไรแค่มีภายนอก ก็คุยกันบ้างทักบ้างแค่นี้ ผมไม่เชื่อที่แฟนพูด แต่ผมไม้ได้โวยวายอะไร แฟนบอกว่าจะเลิกคุย เลิกติดต่อเพราะรักผมมาก ผมก็ได้แต่เงียบ มาถึงช่วงสิงหาคมแฟนผมกลับบ้านไปเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัดที่อุบลผมก็ขอไปด้วย แต่ผมกลับผมที่อำนาจเจริญ พอถึงสนามบิน แฟนก็เข้าบ้านไปเอารถที่บ้าน ขับไปส่งผมที่อำนาจเจริญ ซึ่งผมก็ระแวงว่ากลัวกลับไปนัดเจอเด็กคนนั้นอีก เพราะเขาก็อยู่อุบล พอถึงบ้านผมแฟนก็กลับเลยส่งผมแค่หน้าบ้าน แฟนบอกว่าไม่ต้องห่วงสัญญาแล้วจะไม่ทำผิด ไปไหนกับใครจะส่งรูปให้ดู คืนแรก แฟนไปเที่ยวกับเพื่อนๆเขาก็ส่งรูปมาให้ดูต่างๆไปกับเพื่อนคนนี้กลับโรงแรมเวลานี้ ซึ้งผมแปลกใจว่า กลับบ้านแล้วทำไมต้องนอนโรงแรม แฟนให้เหตุว่า ที่บ้านญาติคนเยอะไม่ชอบ ผมก็ไม่ได้พูดไรวันต่อมา ผมก็จับได้ว่าเขานัดเจอกัน เพราะผมเปิดดูในเฟสเด็กคนนั้นเช็คอินที่เดียวกัน ผมเลยถามแบบหาเรื่องกับแฟนเลย เขาเลยยอมบอก ผมเสียใจมาก ด่าไปยกใหญ่ แฟนเลยบอกว่า เราเลิกกันเถอะ เขาไม่ชอบคนที่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว ผมก็เอาแต่ร้องไห้ เขาบล็อคไลน์ บล็อคเบอร์โทรเฟสต่างๆผมทุกช่องทาง ผมติดต่อไม่ได้2วัน จนวันที่3ครบกำหนดบินกลับพัทยา เขาโทรมาให้มาที่สนามบิน ผมก็ไปตามปกติเพราะเป็นวันบินกลับ เขาก็ขอโทดที่บอกเลิกเพราะเมาอารมณ์ชั่ววูบ ผมก็เงียบ พอถึงพัทยาเขาก็มาง้ออีกคราวนี้ดูเหมือนสำนึกผิดเขาก็สัญญาอีกเรื่อยๆครั้งแล้วครั้งเล่าผมร้องไห้แทบทุกวัน พวกเขาคุยกันตลอดหนักขึ้นทุกวันผมแอบเห็นตลอดได้แต่เก็บเอาไว้คนเดียว มาถึงช่วงตุลาคม แฟนผมพาไปฮ่องกง เราไปเที่ยวกันมีความสุขมาก ทำให้ผมลืมเรื่องที่เขาทำไปชั่วขณะ จนกลับมาไทยเขาก็ดูแปลกๆไป ไม่ค่อยมาเจอ ไม่ค่อยได้คุย อ้างติดงาน เราแทบจะไม่มีอะไรกันเลยด้วยซ้ำ จนพฤศจิกา เริ่มกลับมาติดกันขึ้นทุกวันอีกครั้ง ก็ไปไหนมาไหนทำไรปกติ ผมก็ไม่ได้ถามเรื่องเด็กคนนั้นอีก เพราะไม่อยากจำไม่อยากเจ็บอีก ผมคงคิดว่าเขาคงเลิกคุยแล้ว แต่ไม่เลยเขาคุยกันทุกวัน คอลหากันในเฟสในไลน์ ผมเริ่มทนไม่ไหว เลยแอดเฟสเด็กคนนั้นไปคุย ผมก็คุยตรงๆไปเลย เด็กคนนั้นบอกว่า ที่คุยตลอดเพราะรู้สึกดีกับพี่เขา พี่เขาบอกว่าโสดไม่มีแฟน ผมอึ้งเลย ผมคิดว่าเด็กคนนี้ไม่ผิด ผิดที่แฟนเราไปหลอกเขา ผมเลยถามว่า เลิกคุยได้ไหมพี่รักแฟนพี่มาก น้องมันเลยบอกว่าจะเลิกคุย น้องมันขอโทดเรา เหมือนจะจบด้วยดีนะ แต่แฟนผมยังไม่เลิกคุย กับไปง้อเด็กคนนั้นอีกกับไปคุยกันอีก คนเลยเฟสหาเด็กคนนั้น ไหนบอกจะเลิกคุย เด็กบอกว่า แฟนผมมาง้อ บอกไม่อยากเลิกคุย สุดท้ายเด็กคนนี้บล็อคไลน์เฟสแฟนผมแล้วแคปมาให้ดู ผมเริ่มชื้นใจขึ้น อย่างน้อยๆแฟนผมคงติดไม่ได้คงจะลืมไปเอง มาถึงธันวา เราก็ปกติไปไหนมาไหนติดกันแต่ไม่มีอะไรกัน แฟนบอกว่าไม่มีอะไรกันก็รักเหมือนเดิม เขาเหนื่อยทำงาน ถึงมีไรกันก็น้อยครั้งมาก ผมก็ไม่ได้ติดใจตรงนี้ เขาอาจทำงานเลิกดึกเหนื่อยผมคิดแบบนี้มาถึงช่วงมกราคม เราเริ่มทะเลาะกันทุกวันเขาเอาแต่เที่ยวหลังเลิกงาน เค้าท์ดาวน์เขาก็ไปเที่ยวกรุงเทพ บอกผมว่าไปกับที่บ้าน หลังปีใหม่เราทะเลาะกันหนักมาก เขาเริ่มไม่แคร์ผม เริ่มมีคำพูดรุนแรงมาใช้กับผม มาถึงกุมภาพัน วาเลนไทไม่มีดอกไม้ไม่มีอะไรทั้งสิ้นเขาอ้างแต่ติดงานเหนื่อยงาน ผมเริ่มทนไม่ไหวจึงย้ายห้องหนีจากที่เดิม โดยไม่บอกเขาผมบล็อกเขาทุกช่องทาง เขาโกดผมมาก ตามหาผม ติดต่อผมไม่ได้ เขาเลยใช้เบอร์เพื่อนโทรมาง้อบอกว่า ขอโทษผิดไปแล้วตอนนี้รู้แล้วใครสำคัญใครรักเขาจริงๆใครที่ทนเข้าได้ ผมยอมไปเจอเขาอีกครั้งเขาร้องไห้กอดผม เดิมๆครั้งนี้เขาก็สัญญาอีกครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ 555ผมก็ใจอ่อนเช่นเคยมาถึงช่วงเมษาอีกครั้ง เขาทำงานไม่มีวันหยุด ผมก็ไม่ได้ออกไปเล่นเพราะกลัวดำ จนมาถึงวันไหลพัทยา ผมเลยออกไปเล่นกับเพื่อนๆ ส่วนแฟนบอกว่า จะพาน้าไปงานh20ที่กทม ผมก็ไม่ได้คิดอะไร ตกเย็นๆมาเขาบอกว่าไม่ได้ไปแล้วกลัวรถติดกลัวถึงงานช้าไม่คุ้มค่าบัตร เลยจะไปดิฟเฟอร์แทน ดิฟเฟอร์คอนเสิตปาร์ตี้โฟม ซึ่งผมขอไปด้วย เขาบอกว่า อายุผมไม่ถึง ผมก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไร มากต่างคนต่างแยกย้ายกันเล่น ประมาณตี1-2ผมลองไปเปิดเฟสเด็กคนนั้นดู เด็กคนนั้นเช็คอินที่เดียวกับแฟน ผมเริ่มไม่แน่ใจมันต้องมีอะไรแน่ๆ และแน่นอนเขานัดเจอกัน5555ตอนนั้นผมสติแตก ปรี๊ดแตกสั้น ร้องไห้ ครั้งนี้ผมขอเลิกกับเขา เราเปิดใจคุย เขาสารภาพว่า คุยกับเด็กคนนั้นตลอด ให้เด็กคนนั้นบินมาหาที่พัทยานอนด้วยกันที่บ้านแฟนผมเอง ผมยิ่งช้อคผมถามว่าเอาเวลาไปนัดเจอกันให้บินมาหาไปนอนด้วยกันที่บ้าน แฟนตอบว่าโกหกผมว่าญาติมาเลยไม่ได้คุย เวลาวิดีโอคอลเด็กคนนั้นก็อยู่ในห้อง แฟนก็มาคอลข้างนอก กลางวันก็อ้างทำงานที่แท้ก็หยุดงานอยู่ด้วยกันทั้งวัน ผมเจ็บมากซึ้งพวกเขา2คนรวมหัวกันแทงข้างหลังผมจังๆ ซึ้งก่อนหน้านี้ผมคุยกับเด็กคนนั้นแล้วซึ่งตอนนั้นเด็กอ้างไม่รู้ว่ามีแฟน เพราะแฟนผมโกหก แต่เด็กคนนั้นก็รับรู้แล้ว สัญญาว่าจะเลิกยุ่ง เขารู้ทั้งรู้ แต่ยังแอบบินมาหากันมีไรกัน อยู่ในบ้านแฟนผมอีก ซึ้งห้องนอนเตียงนอน ผมก็เคยนอนเคยกอดกับแฟนเคยมีไรกัน แฟนผมทำได้ไง ช่วงเวลานั้นผมไปอยู่ใหนในความคิดแฟน ผมเจ็บปวดหัวใจมาก เจ็บที่สุด เพราะตลอดระยะเวลาปีนิดๆ ที่คบกันมาเขาโกหกผมมาตลอดทั้งเด็กนั้นก็โหกผมด้วยว่าเลิกยุ่ง สุดท้ายความสัมพันธุ์ของเราตอนนี้ไม่ชัดเจน ต่างคนต่างอยู่ ผมเจ็บปวดที่สุดคนเดียว ส่วนแฟนเขาก็โทรมาหาผมบ้าง นัดเจอบ้าง ผมก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องเก่าๆอีก  แต่เวลาที่เจอหน้าแฟนผมแทบจะไม่ต้องพูดอะไรถึงสิ่งที่เขาทำ น้ำตาผมไหลเองทุกครั้งเพราะสิ่งที่เขาทำแค่มองหน้ามันก็รับรู้มันก็สะท้อนขึ้นมาในใจผม ผมขอแยกทางจริงจัง แต่เขาไม่ยอมเลิก ตอนนี้ผมอยู่แบบไม่ชัดเจนมาก กลัวให้โอกาสแล้วเจ็บอีก แต่ผมก็รักเขา ซึ้ง มันเจ็บทุกทาง เลิกก็เจ็บมาก ไปต่อก็เจ็บมาก ผมจึงต้องทนอยู่แบบไม่มีสถานะ