ยิ่งใกล้เปิดเทอมักบักเอิญเจอคนคุยเก่าบ่อยขึ้น

ยอมรับเลยว่าเมื่อก่อนเคยรู้จักกันมากกว่านี้บางทีถ้าเจอกันก็มียิ้มให้บางครั้งถ้าเดินสวนกันมันรู้สึกวูปวาปยังไงก็ไม่รู้

แต่พอได้เลิกคุยกันแล้วต่างคนก็ต่างอยู่ไม่ค่อยที่จะได้เจอกันแต่ก็มีการติดตามความเคลื่อนไหวทางเฟสบุ๊คแต่ก็ยังหวั่นๆกับเขาอยู่

แต่ยิ่งใกล้เปิดเทอมนี้สิมันจะมักบังเอิญเจอกัน
ครั้งแรกเจอที่วิทลัยตอนนั้นกำลังเช็ดกระจกอยู่บังเอิญไปเห็นเขากำลังจะเอาใบค่าเทอมแต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไรก้มหน้าก้มตาเช็ดอยากเดียวแล้วเราก็สังเกตที่เงาสะท้อนกระจกเขาก็เดินจากไปอย่างรวดเร็ว

ล่าสุดจะลงไปข้างล่างบังเอิญเดินสวนกันอีกแต่เราก็พยายามที่จะไม่มองหน้าและทำหน้านิ่งเข้าไว้แล้วก็พยายามเดินให้เร็วที่สุด

และสิ่งที่น่าตื่นเต้นมากกว่านั้นคืออยู่หอพักเดียวกันแต่คนละชั้น

แล้วเราจะมีวิธีรับมืออย่างไรถ้าบังเอิญได้เจอกันอีกแล้วมันทำให้เรารู้สึกหวั่นไหว