ใครที่ยังไม่อ่านอันแรกเดี๋ยวทิ้งลิ้งไว้นะครับ
https://pantip.com/topic/37625431
ต่อจากตอนที่แล้วนะครับที่เรานั่งรถกลับมาจากที่หาอะไรกิน แบงค์ก็เดินลงจากรถไปเพราะหอมันถึงก่อนหอของผม ทีนี้เมื่อผมถึงหอก็มานั่งนอยๆแล้วแบงค์ก็โทรมาว่า
บ ขอโทษนะที่ทำให้มืงต้องร้องไห้ ไม่ตั้งใจให้เป็นแบบนี้
จ อืมช่างเถอะ
ไม่ว่าแบงค์จะขอโทษต่างๆนานา ผมก็พูดแค่ว่าไม่เป็นไร จนชินแล้วครับ
หลังจากคืนนั้นผมก็ใช้ชีวิตปกติของผมนี่แหละ อาจจะคิดถึงมันบ้างแต่ก็นะ เราอยู่ในสถานะที่เรียกร้องอะไรไม่ได้ บ่อยครังก็โทรไปหาเพื่อนผมที่ผมจะเล่าทุกเรืองได้ เธอชื่อมิ้น
ม ว่าไง
จ ก็เรื่องเดิมแหละมืง
ม อะเล่ามา
ผมก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้มิ้นฟัง
ม มืงเป็นคนแบบไหนอะเจมส์ทนอยู่แบบนี้ได้ไง ถ้ามืงไม่เลิกยุ่งกรูนี่แหละจะไปด่ามัน
จ ใจเย็นๆ กรูผิดเองแหละที่ไม่ถอยออกมาสักที
ผมเคยนั่งคิดทบทวนนะครับว่าที่ทำไปเขาคิดกับเราได้อย่างมากก็แค่เพื่อนี่แหละ แต่เราทำให้เขาแล้วเราก็มีความสุขว่ะ แต่ก็เป็นความสุขชั่วคราว
ผมไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวมันเลย มันจะคุยกับแฟนมันก็เรื่องมัน ไม่ถาม ไม่ต้องการรับรู้ ถ้าคิดจะมาผมก็คุยกันแค่เรื่องเราก็พอ มีหลายคนถามนะครับว่าถอยเถอะ แต่ว่าในมุมๆหนึ่งถ้าผมถอยคือตัดขาดไปเลย แต่ไม่อยากตัดขาดอะครับยังอยากเป็นเพื่อน แต่ทำไงได้เนอะเจอกันบ่อยจนรู้สึกไปโดยปริยาย
ล่าสุดครับเรื่องราวก็ผ่านมาผมก็อยู่ในความรู้สึกนี้นานมากๆ จนมาถึงวันนี้มันเลิกกับแฟนของมัน มันมาหาผมครับ
บ กรูน่าจะเชื่อคำพูดมืงเนอะ
จ ทำไมละ
บ ก็เขาทิ้งกรูไปแล้วอ่ะ เขาบอกว่า เขาไม่รู้สึกว่าอยากแคร์หรืออยากคุยต่อกับแบงค์เลยว่ะ เราไม่ต้องมาเจอกันอีกได้มั้ย
จ แล้วไงต่อ
บ แต่กรูอยากให้เขาเป็นเพื่อนที่ยังทักยังคุยได้แบบที่มืงกับกรูไง
จ ไม่ใช่ทุกคนหรอกนะที่จะทน หรือรับได้กับเหตุการณ์ในรูปแบบมืงกับกูอะ
บ มืงเข้าใจความรู้สึกที่รักเขา แคร์เขา แล้วเขาไม่สนใจไม่แยแสอะไรเลยมั้ย มันเจ็บ มันแย่มาก
จ ทำไมกรูจะไม่เข้าใจความรู้สึกนี้ล่ะ ก็นี่ไงทุกวันนี้กรูเป็นอยู่ไง กรูทน กรูทำ กรูแคร์มืงไง
บ เออก็แบบเหมือนมืงแคร์กู เอาใจกรู แต่กรูไม่ได้รู้สึกชอบไง
ได้ยินข้อความนี้คือแบบ จุก บอกไม่ถูก เหมือนที่ทำให้เสียเวลายังไงอย่างงั้น ผมก็ไม่พูดอะไรแล้วแบงค์ก็มากอดผมแล้วก็ร้องไห้ ผมก็ไม่รู้จะพูดปลอดมันอย่างไง มันร้องไห้ฟูมฟาย เห็นมันเป็นอยู่ตอนนี้เหมือนกำลังมองภาพตัวเองเลย ร้องไห้รักเขาแต่เขาไม่รัก ตอนนี้เหมือนผมยังเลือกไม่ได้ว่าต้องทำไง
และแบงค์ก็ถามผมต่อว่า ถ้ามืงน่ารักเหมือนมันก็ดีเนอะ ผมเลยพูดว่าถ้าคิดกันแค่หน้าตาก็ไม่มีไรจะพูดว่ะ
บ เออช่างเถอะ
จ หยุดพูดถึงมันได้มั้ย ก่อนที่กรูจะไม่พูดกับมืงอีก
บ กรูน่าจะชื่อมืงเนอะเรื่องที่มืงหวังดีกับกรูตลอดว่าแฟนกรูมันเป็นคนอย่างไง
จ ก็มืงชอบคนที่หน้าตาไง เป็นไงล่ะ
หลังจากที่เราพูดจบ ผมก็ไปส่งมันกลับหอแล้วผ่านไป2 ชม มันก็ถ่ายรูปมาให้ผมดูว่านั่งอยู่คนเดียวที่สะพานผมเลยถามไปว่า
จ อยู่ไหน
บ เบื่อๆว่ะชีวิตทำไมมันยากขนาดนี้
จ กรูแคร์มืงนะ มีไรไม่สบายใจ กรูยังอยู่ข้างๆนะ
แล้วมันก็ออฟเฟสไปจนถึงตอนนี้
เอาละครับเรื่องของวันนี้ก็มีประมาณนี้ละครับ เดี๋ยวถ้ามีต่ออะไรเพิ่มผมจะมาเขียนเล่าชีวิตห่วยๆ ชีวิตโง่ๆของผมอีกนะครับ
เพื่อนกันที่มากกว่าเพื่อน Friend With Benefits2
ต่อจากตอนที่แล้วนะครับที่เรานั่งรถกลับมาจากที่หาอะไรกิน แบงค์ก็เดินลงจากรถไปเพราะหอมันถึงก่อนหอของผม ทีนี้เมื่อผมถึงหอก็มานั่งนอยๆแล้วแบงค์ก็โทรมาว่า
บ ขอโทษนะที่ทำให้มืงต้องร้องไห้ ไม่ตั้งใจให้เป็นแบบนี้
จ อืมช่างเถอะ
ไม่ว่าแบงค์จะขอโทษต่างๆนานา ผมก็พูดแค่ว่าไม่เป็นไร จนชินแล้วครับ
หลังจากคืนนั้นผมก็ใช้ชีวิตปกติของผมนี่แหละ อาจจะคิดถึงมันบ้างแต่ก็นะ เราอยู่ในสถานะที่เรียกร้องอะไรไม่ได้ บ่อยครังก็โทรไปหาเพื่อนผมที่ผมจะเล่าทุกเรืองได้ เธอชื่อมิ้น
ม ว่าไง
จ ก็เรื่องเดิมแหละมืง
ม อะเล่ามา
ผมก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้มิ้นฟัง
ม มืงเป็นคนแบบไหนอะเจมส์ทนอยู่แบบนี้ได้ไง ถ้ามืงไม่เลิกยุ่งกรูนี่แหละจะไปด่ามัน
จ ใจเย็นๆ กรูผิดเองแหละที่ไม่ถอยออกมาสักที
ผมเคยนั่งคิดทบทวนนะครับว่าที่ทำไปเขาคิดกับเราได้อย่างมากก็แค่เพื่อนี่แหละ แต่เราทำให้เขาแล้วเราก็มีความสุขว่ะ แต่ก็เป็นความสุขชั่วคราว
ผมไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวมันเลย มันจะคุยกับแฟนมันก็เรื่องมัน ไม่ถาม ไม่ต้องการรับรู้ ถ้าคิดจะมาผมก็คุยกันแค่เรื่องเราก็พอ มีหลายคนถามนะครับว่าถอยเถอะ แต่ว่าในมุมๆหนึ่งถ้าผมถอยคือตัดขาดไปเลย แต่ไม่อยากตัดขาดอะครับยังอยากเป็นเพื่อน แต่ทำไงได้เนอะเจอกันบ่อยจนรู้สึกไปโดยปริยาย
ล่าสุดครับเรื่องราวก็ผ่านมาผมก็อยู่ในความรู้สึกนี้นานมากๆ จนมาถึงวันนี้มันเลิกกับแฟนของมัน มันมาหาผมครับ
บ กรูน่าจะเชื่อคำพูดมืงเนอะ
จ ทำไมละ
บ ก็เขาทิ้งกรูไปแล้วอ่ะ เขาบอกว่า เขาไม่รู้สึกว่าอยากแคร์หรืออยากคุยต่อกับแบงค์เลยว่ะ เราไม่ต้องมาเจอกันอีกได้มั้ย
จ แล้วไงต่อ
บ แต่กรูอยากให้เขาเป็นเพื่อนที่ยังทักยังคุยได้แบบที่มืงกับกรูไง
จ ไม่ใช่ทุกคนหรอกนะที่จะทน หรือรับได้กับเหตุการณ์ในรูปแบบมืงกับกูอะ
บ มืงเข้าใจความรู้สึกที่รักเขา แคร์เขา แล้วเขาไม่สนใจไม่แยแสอะไรเลยมั้ย มันเจ็บ มันแย่มาก
จ ทำไมกรูจะไม่เข้าใจความรู้สึกนี้ล่ะ ก็นี่ไงทุกวันนี้กรูเป็นอยู่ไง กรูทน กรูทำ กรูแคร์มืงไง
บ เออก็แบบเหมือนมืงแคร์กู เอาใจกรู แต่กรูไม่ได้รู้สึกชอบไง
ได้ยินข้อความนี้คือแบบ จุก บอกไม่ถูก เหมือนที่ทำให้เสียเวลายังไงอย่างงั้น ผมก็ไม่พูดอะไรแล้วแบงค์ก็มากอดผมแล้วก็ร้องไห้ ผมก็ไม่รู้จะพูดปลอดมันอย่างไง มันร้องไห้ฟูมฟาย เห็นมันเป็นอยู่ตอนนี้เหมือนกำลังมองภาพตัวเองเลย ร้องไห้รักเขาแต่เขาไม่รัก ตอนนี้เหมือนผมยังเลือกไม่ได้ว่าต้องทำไง
และแบงค์ก็ถามผมต่อว่า ถ้ามืงน่ารักเหมือนมันก็ดีเนอะ ผมเลยพูดว่าถ้าคิดกันแค่หน้าตาก็ไม่มีไรจะพูดว่ะ
บ เออช่างเถอะ
จ หยุดพูดถึงมันได้มั้ย ก่อนที่กรูจะไม่พูดกับมืงอีก
บ กรูน่าจะชื่อมืงเนอะเรื่องที่มืงหวังดีกับกรูตลอดว่าแฟนกรูมันเป็นคนอย่างไง
จ ก็มืงชอบคนที่หน้าตาไง เป็นไงล่ะ
หลังจากที่เราพูดจบ ผมก็ไปส่งมันกลับหอแล้วผ่านไป2 ชม มันก็ถ่ายรูปมาให้ผมดูว่านั่งอยู่คนเดียวที่สะพานผมเลยถามไปว่า
จ อยู่ไหน
บ เบื่อๆว่ะชีวิตทำไมมันยากขนาดนี้
จ กรูแคร์มืงนะ มีไรไม่สบายใจ กรูยังอยู่ข้างๆนะ
แล้วมันก็ออฟเฟสไปจนถึงตอนนี้
เอาละครับเรื่องของวันนี้ก็มีประมาณนี้ละครับ เดี๋ยวถ้ามีต่ออะไรเพิ่มผมจะมาเขียนเล่าชีวิตห่วยๆ ชีวิตโง่ๆของผมอีกนะครับ