เเปลกๆ

สวัสดีค่ะทุกคน
วันนี้เราจะเล่าเรื่องให้ทุกคนฟังนะคะ คือตอนนี้เราเรียนอยู่มัธยม คือวันที่17 เป็นวันที่เราเริ่มเรียนปรับพื้นฐานวันเเรกซึ่งวันนั้นเราไม่ได้ไปเรียน เพราะไปเที่ยวกับครอบครัวอยู่ พอวันต่อมาคือวันที่18 เป็นวันที่สองของการเรียนปรับพื้นฐาน ซึ่งเราก็ไปเรียน เเละพอเราเข้าไปในโรงเรียนเรารู้สึกเเปลกๆไม่ค่อยเห็นเพื่อนเก่าๆที่สนิท ซึ่งตอนนั้นเรายืนอยู่คนเดียวจนเข้าเเถว เมื่อเข้าเเถวเสร็จเราก็ขึ้นไปบนห้อง ซึ่งมันเหลือที่นั่งที่เดียวเเล้วเเต่ต้องนั่งข้างผู้ชายซึ่งเราไม่รู้จัก พอเราเข้าไปนั่ง เราก็รอเวลาเรียน พอเราเรียนคณิตคาบเเรกเราไม่เข้าใจเราจึงถามผู้ชายคนนั้น เเต่ ผู้ชายคนนั้นก็ไม่ค่อยตอบ หรือเเทบไม่ตอบเลย เรารู้สึกอึดอัดมากกก วันต่อมาเราเข้าเเถวเสร็จก็ขึ้นห้องเรียนเหมือนเดิม เเต่เราพยายามขอเพื่อนหลายๆคนเพื่อขอสลับที่ด้วยกับเราเเต่เพื่อนๆก็บอกว่าขอโทษเราไม่อยากสลับที่น่ะ เราก็เลยรู้สึกอยากจะร้อง เเล้วเราเห็นเพื่อนผู้ขายคนหนึ่ง ดูเป็นคนที่ขี้เล่น ดูเป็นคนกวนๆ เเละรู้สึกว่าเค้าดูหล่อมากในความคิดของเราเเละคนอื่นๆ เค้ามองเรา เเล้วเราก็คิดในใจว่า เอาวะขอคนนี้เเหละ เราจึงเดินเข้าไปหาเค้าเเล้วพูดว่า นายๆ เราขอย้ายที่กับนายได้มั้ย เค้าก็ทำหน้านิ่งๆเเปลกๆ เราจึงพูดอ้อนๆเค้าไป จนสำเร็จเราจึงได้ย้ายที่ พอหลายวันผ่านไปเราก็เริ่มคุยกับคนที่เราย้ายที่ด้วยมากขึ้น(เราขอเรียกคนที่เราย้ายที่ด้วยว่า คุณชาย) เราก็เริ่มสนิทกับเค้า พอวันใกล้จะจบวันการเรียนปรับพื้นฐานเค้าก็ดูเเปลกๆไป เราก็เลยไปถามเพื่อนผู้หญิงที่สนิทกับเราเเละสนิทกับคุณชายด้วยว่าทำไมคุณชายดูเเปลกๆไป เพื่อนเราก็เลยบอกว่าคูณชายไม่พอใจที่เราชอบอยู่กับเพื่อนผู้ชาย เราก็เลยไปถามคุณชายว่าคุณชายโกรธเราเรื่องนี้รึป่าวคุณชายก็บอกว่าไม่ได้โกรธ เเต่เเค่รู้สึกไม่พอใจเราจึงบอกไปว่า เราอ่ะเป็นคนห้าวๆเหมือนผู้ชายเเละเราก็เล่นกับเพื่อนผู้ชายบ่อยๆ เเละเราก็ไม่ค่อยชอบเพื่อนผู้หญิงเพราะพวกผู้หญิงชอบเซ้าซี้ขี่บ่น เราก็บอกคุณชายไปคุณชายก็เลย ยิ้มเเล้วก็บอกว่าอืม เราก็เลยสบายใจขึ้น พอมาอีกวันหนึ่งตอนเข้าเเถวเรานั่งเยื้องๆกับคุณชาย เเละตอนนั้นมันร้อนมากกกคุณชายเลยเอาผ้าเช็ดหน้ามาพัดหน้าตนเอง เเล้วเราก็หัดไปมองคุณชายก็พูดว่ามองอะไร เเล้วเราก็บอกว่าป่าว เราก็เลยหันกลับมา พอเราได้ยินเสียงอีกเราก็เลยหันไปมองอีกคุณชายก็เลยพูดขึ้นว่ามองหน้าหาเรื่องหรอ เเล้วคุณชายก็ยิ้มกวนประสาท เราก็เลยบอกว่าป่าวเเล้วเราก็พูดเบาๆว่าบ้าจริง คุณชายก็มองหน้าเราเเล้วก็พูดทำนองหาเรื่องเราก็เลยจอโทษเเล้วก็หันกลับมานั่งเหมือนเดิม บ่ายๆหลังกินข้าวเสร็จมีเพื่อนเราบอกเราว่า เคยส่องกระจกมั้ย เราก็ถามไปว่าใครสักให้มาถามรึป่าวเพื่อนเราก็เลยบอกว่า คุณชายสักให้มาถามเราก็เลยเดินไปหาคุณชายเเล้วถามว่า ทำไมถามเเบบนั้นคุณชายก็บอกว่าป่าวเเล้วก็ยิ้มกวนประสาทอีกเช่นเคย ตอนนั้นเราเริ่มไม่พอใจละ เพราะเรารู้สึกเหมือนโดนว่ายังไงหยั่งงั้น เราก็เลยด่าคุณชายว่าบ้าเเล้วคุณชายก็พูดทำนองเล่นๆว่า เราก็เลยโกรธทั้งๆที่คุณชายพูดเล่นๆ เราก็เลยด่ากลับไปว่านั่นเเหละ เเล้วเราก็ทะเลาะกับคุณชายจนเราทนไม่ไหวด่าพ่อเเม่ของคุณชายไป เเล้วคุณชายก็โกรธมากเราก็เลยเงียบ พอหลังจากหมดคาบสุดท้ายเราก็กลับบ้านเเล้วก็ไม่ได้พูดอะไรกับคุณชายอีกเลย พอมาอีกวันเรามองหน้าคุณชายเเต่คุณชายก็มองกลับเเต่ทำนองด้วยสีหน้าไม่พอใจเเต่ก็ยังยิ้มกวนอยู่ เเล้วเราก็ไม่ได้พูดอะไรกับคุณชายอีกจนเหลืออีกหนึ่งวันจะเป็นสุดท้ายที่เรียนคุณชายก็ไม่มาเรียน เรารู้สึกเเปลกๆยังไงไม่รู้ เราไม่อยากโกรธกับใครเลยเพราะพึ่งเริ่มเรียนเอง เราก็เลยทักไปขอโทษคุณชาย คุณชายอ่านเเต่ไม่ตอบเราก็เลยเริ่มรู้สึกเสียใจมาก ผ่านไปสองวันเราก็ทักไปง้ออีกคุณชายก็ทำเหมือนเดิมคืออ่านเเล้วไม่ตอบเเต่เราก็รู้สึกเสียใจเหมือนเดิมว่าไม่น่าพูดเเบบนั้นเลย เเต่อยู่ดีๆก็มีการเเจ้งเตือนเฟส เราก็เลยเข้าไปดูก็พบว่าที่เราเคยขอคุณชายเปฺนเพื่อนคุณชายก็รับเราเมื่อกี้ เราก็เลยรู้สึกดีขึ้นหน้อยเราจึงทักไปง้ออีกในวันรุ่งขึ้นเเต่คุณชายก็ไม่ตอบ เราก็เลยเลิกซะ กะจะขอโทษต่อหน้าในวันปฐมนิเทศไปเลย เเต่กว่าจะถึงวันนั้นเราก็ทักไปขอคืนดีกับคุณชายบ้างบางครั้งเเต่คุ
ณชายอ่านเเล้วก็ไม่ตอบอีกเราก็เลยเหนื่อย บางวันเราก็โพสว่า จะขอโทษกับคนที่มาเม้นหนึ่งเรื่อง เราอยากจะให้คุณชายเห็นเเล้วมาเม้นเราจะได้ขอโทษคุณชายเเต่คุณชายก็ไม่เม้นจนเราเริ่มท้อ เราก็ไม่รู้ว่าเราเป็นอัไรเหมือนกันเรารู้สึกเเปลกๆ อยากขอโทษเค้าเเต่ก็ทำอะไรไม่ได้
       สุดท้ายน้ีเราก็อยากจะบอกทุกคนว่าจะทำอะไรก็คิดก่อนเเล้วค่อยทำนะ จะได้ไม่ต้องเป็นเเบบเรา
        เราอยากขอโทษนายนะอยากคืนดีด้วย ไม่อยากโกรธกับใครเเบบน้ีมาก่อนเลย เราไม่อยากไม่พูดกับนายอยากคุยด้วย เราก็ไม่รู้เหมืนอกันว่าเราเป็นอะไร เต่เราอยากบอกว่า “เราขอโทษนะก...ดีกับเรานะ”