สวัสดีค่ะอยากแชร์เรื่องความไว้ใจแฟนตัวเอง
คือว่างานที่เขาทำค่อนข้างไม่มีเวลาว่างเลย เวลาว่างก็คือนอน ไม่ว่างก็คือทำงานคะเวลาที่เราทะเลาะกับเขาต่างคนต่างจะไม่คุยกันเลยแต่ส่วนมากเป็นเราผิดเพราะเราชอบชวนทะเลาะเรื่องไม่เป็นเรื่องโมโหเขาเรื่องเล็กๆน้อยๆ เขาก็จะไม่อยากคุยกับเราเลยเพราะเขาให้เหตุผลว่าถ้าเขาคุยแล้วทะเลาะไม่จบไม่สิ้นแบบนี้เขาจะอารมณ์ไม่ดีเวลาทำงานแล้วทำงานออกมาได้ไม่ดีเขายอมรับว่าเขาไม่สามารถแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้พักหลังๆมาเราก็พยายามเปลี่ยนตัวเองพยายามไม่หาเรื่องทะเลาะกับเขาเพราะรู้ว่าเขาเหนื่อยงานมากแต่เราไม่เคยงอแงเลย ไม่เคยคิดมากเรื่องเขาไม่มีเวลาให้เรา วันหนึ่งคุยไลน์กันน้อยมากคุยแค่ 3-4 ประโยคแค่นั้นเอง เราไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเขาเลย เข้าใจเรื่องเวลา ไม่มีเวลามาหาเราเลยเราก็เข้าใจทุกอย่างเพราะวันหยุดเขาก็ต้องการพักผ่อนคิดตลอดว่างานที่เขาทำมันเครียดมันกดดัน ส่วนมากจะทะเลาะกันก็แค่เรื่องไร้สาระจิปาถะแบบ ส่งไลน์มาหา
เราก็จะออกแนวหาเรื่องถามว่า ส่งผิดคนป่าว? แบบนี้ บางทีก็โมโหแบบเขาแหย่เราเล่นๆ แต่เราโมโหเอาจริงเอาจังก็เป็นเหตุให้ทะเลาะกันเราไว้ใจเขามากเพราะคิดว่าเขาไม่มีเวลาไปคุยกับใครหรอก อีกอย่างเราเชื่อใจเขามากที่สุดเวลาที่เราบอกเขาว่าอย่าคุยกับใครนะ อย่ามีคนอื่นนะ เขาก็จะบอกว่าทำแต่งานจะคุยกับใครจะเอาเวลาที่ไหนไปมีคนอื่นพูดตลอดแล้วก็การกระทำของเขาทำให้เราเชื่อใจไว้ใจ 100% ว่าเขาจะไม่ไปมีคนอื่นไม่ทำให้เราเสียใจแน่นอนจนวันที่เขาว่างช่วงกลางวันแต่กลางคืนต้องทำงานแล้วเขามาอยู่กับเราช่วงกลางวันพอดีเขาเผลอหลับไปในห้อง
เราออกมาข้างนอกห้องพอดีไลน์โทรศัพท์เขาก็เด้งขึ้นมาว่า...เลิกงานแล้วนะคะ
แล้วพร้อมกับถามว่า ไปทำงานหรือยัง แบบนี้ เราน้ำตาแทบร่วงแบบตอนนั้นใจสลายมากคิดในหัวต่างๆนาๆว่าเขาคุยกับคนอื่นเหรอไม่อยากจะเชื่อเลย รู้สึกเหมือนคนโดนหลอก โดนหักหลัง ไม่รู้ต้องพิมพ์ยังไงแต่เราให้ใจไว้ใจเขามากอีกอย่างไม่เคยคิดว่าเขาจะคุยกับคนอื่นเลย
หลังจากนั้นมาไม่เคยไว้ใจใครนอกจากตัวเอง
คือว่างานที่เขาทำค่อนข้างไม่มีเวลาว่างเลย เวลาว่างก็คือนอน ไม่ว่างก็คือทำงานคะเวลาที่เราทะเลาะกับเขาต่างคนต่างจะไม่คุยกันเลยแต่ส่วนมากเป็นเราผิดเพราะเราชอบชวนทะเลาะเรื่องไม่เป็นเรื่องโมโหเขาเรื่องเล็กๆน้อยๆ เขาก็จะไม่อยากคุยกับเราเลยเพราะเขาให้เหตุผลว่าถ้าเขาคุยแล้วทะเลาะไม่จบไม่สิ้นแบบนี้เขาจะอารมณ์ไม่ดีเวลาทำงานแล้วทำงานออกมาได้ไม่ดีเขายอมรับว่าเขาไม่สามารถแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้พักหลังๆมาเราก็พยายามเปลี่ยนตัวเองพยายามไม่หาเรื่องทะเลาะกับเขาเพราะรู้ว่าเขาเหนื่อยงานมากแต่เราไม่เคยงอแงเลย ไม่เคยคิดมากเรื่องเขาไม่มีเวลาให้เรา วันหนึ่งคุยไลน์กันน้อยมากคุยแค่ 3-4 ประโยคแค่นั้นเอง เราไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเขาเลย เข้าใจเรื่องเวลา ไม่มีเวลามาหาเราเลยเราก็เข้าใจทุกอย่างเพราะวันหยุดเขาก็ต้องการพักผ่อนคิดตลอดว่างานที่เขาทำมันเครียดมันกดดัน ส่วนมากจะทะเลาะกันก็แค่เรื่องไร้สาระจิปาถะแบบ ส่งไลน์มาหา
เราก็จะออกแนวหาเรื่องถามว่า ส่งผิดคนป่าว? แบบนี้ บางทีก็โมโหแบบเขาแหย่เราเล่นๆ แต่เราโมโหเอาจริงเอาจังก็เป็นเหตุให้ทะเลาะกันเราไว้ใจเขามากเพราะคิดว่าเขาไม่มีเวลาไปคุยกับใครหรอก อีกอย่างเราเชื่อใจเขามากที่สุดเวลาที่เราบอกเขาว่าอย่าคุยกับใครนะ อย่ามีคนอื่นนะ เขาก็จะบอกว่าทำแต่งานจะคุยกับใครจะเอาเวลาที่ไหนไปมีคนอื่นพูดตลอดแล้วก็การกระทำของเขาทำให้เราเชื่อใจไว้ใจ 100% ว่าเขาจะไม่ไปมีคนอื่นไม่ทำให้เราเสียใจแน่นอนจนวันที่เขาว่างช่วงกลางวันแต่กลางคืนต้องทำงานแล้วเขามาอยู่กับเราช่วงกลางวันพอดีเขาเผลอหลับไปในห้อง
เราออกมาข้างนอกห้องพอดีไลน์โทรศัพท์เขาก็เด้งขึ้นมาว่า...เลิกงานแล้วนะคะ
แล้วพร้อมกับถามว่า ไปทำงานหรือยัง แบบนี้ เราน้ำตาแทบร่วงแบบตอนนั้นใจสลายมากคิดในหัวต่างๆนาๆว่าเขาคุยกับคนอื่นเหรอไม่อยากจะเชื่อเลย รู้สึกเหมือนคนโดนหลอก โดนหักหลัง ไม่รู้ต้องพิมพ์ยังไงแต่เราให้ใจไว้ใจเขามากอีกอย่างไม่เคยคิดว่าเขาจะคุยกับคนอื่นเลย