เป็นห่วงคนคุยเก่าผิดไหม

เริ่มแรกเลยนะคะจะได้รู้ที่มา เพื่อนเราสมัยมัธยมต้นทักเฟสบุ๊คเรามาชวนเราไปงานวันเกิดนาง เราก็ตอบตกลงไป พอถึงวัน นางก็มารับเราแต่นางมากับผชอีกคนซึ่งเป็นพี่ชายของแฟนนาง แล้วเราก็นั่งกินนั่งเม้าในหมู่เพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนาน เราก็สังเกตทำไมคนมองเราเยอะจัง (เพื่อนแฟนนางมากันบึมเลย) เราก็คอยถามนางตลอดว่ากลับได้รึยัง จนเที่ยงคืนก็ได้กลับพอกลับพี่ชายแฟนนางกับนางมาส่งเรา แล้ววันต่อมา นางทักมาหาเราบอกให้เรารับแอด .... หน่อย เราบอกว่าใคร นางก็บอกว่า คนที่ไปส่งเองอะ เราก็เคๆรับๆ แล้วผชก็ทักมา เราถามนางว่าเราจำเป็นต้องคุยไหม นางบอกคุยเลยเขานิสัยดีนะ... ผชก็ทักเรารัวๆๆๆเลยพร้อมทั้งโทร!! แต่เราไม่ได้ปลื้มหรืออะไรรู้สึกลำคานมากกว่า เขาก็ถามนู้นนี้เราก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง เขาถามคำเราตอบคำ จนผชท้อมั้งคะ5555แล้วเขาก็เงียบไปเลย เราก็สับสนแล้วอะคะเริ่มกระวนกระวายจนเราหน้าด้านทักไปขอโทษที่ทำแบบนั้น5555 ผชก็ให้อภัย คุยได้สักพักเขาขอเราคบ เราเลยบอกขอเวลาก่อนได้ไหม อีก8เดือนเราค่อยมาคบกันช่วงนี้เราก็คุยดูใจกันไปก่อนดีกว่า ผชตอบตกลง (ลืมบอกตอนนั้นเขาอายุ21เป็นเกณร์ทหาร เรา15)  แต่การกระทำเรา2คนมันมากกว่านั้น 1-2เดือนเขาจะกลับมา10วันเราก็ไปหาเขาไปอยู่กับเขา แทบจะย้ายของไปอยู่กับเขาเลย ทำอะไรร่วมกันมากมาย มีเพศสัมพันธ์ร่วมกัน อาบนํ้าด้วยกัน ทำกับข้าว ไปเที่ยว ทำงานบ้าน เงินเขาก็ให้เราเก็บทุกบาททุกสตางค์ คือเหมือนคนเป็นแฟนกันแล้วเขาก็เปิดตัวว่าเขามีเจ้าของแล้วซึ่งเป็นเรา แต่เราเองที่ไม่พร้อมเราไม่ชัดเจนกับเขา เราไม่ได้แสดงให้ใครรู้ว่าเรามีเขา เราทำตัวเหมือนเราโสดมาตลอด (แต่เราไม่มีใครนะคะมีแค่เขาคุยกับเขาแค่คนเดียวมีใจให้เขาคนเดียว) ระยะเวลาที่ผ่านมามันดีมากคะเรามีความสุขจริงๆ ถามว่าไม่ทะเลาะบ้างหรอก็มีคะแต่แปปๆก็ดีกันแล้วเพราะรู้ว่าแค่อยู่ไกลกันมันก็แย่พอแล้วอย่าให้อะไรมันแย่ไปกว่านี้เลย จนเข้า6-7เดือนเราเริ่มหวั่นไหวกับชายอื่นแล้วเราคิดว่าชายคนนั้นก็คิดแปปเดียวกับเรา เราเริ่มหงุดหงิดทุกๆการกระทำเขาที่ทำกับเราจนเรา (มองอีกมุมที่ว่าเราอยู่กับเขาเราดูก็ไม่ค่อยเป็นตัวของตัวเองสักเท่าไหร่ออกนอกลู่นอกทางด้วย เราไม่ชอบให้ใครมาเปย์มาเลี้ยงเรา เขาก็เช่นกันเวลามีค่าใช้จ่ายอะไรก็ตาม กิน เที่ยว ซื้อของเข้าบ้านต่างๆ เราจะออกกันคนละครึ่งแชร์ๆเงินกัน จนเราเริ่มปั่นเงินไม่ทันเราขายของออนไลน์คะ แล้วเราไม่อยากเป็นภาระใคร เราเลยตัดสินใจขอหยุดความสำพันธ์นี้ เขาก็อ้อนวอนเรานู้นนี้มากมายแต่ตอนนั้นเรายืนยันคำเดิม เราไม่สะเทือนเพราะเรามีอีกคนที่คิดว่าไม่ต้องพยายาม จนเราทิ้งเขาไป2-3อาทิตย์ชายอื่นที่เราเลือกก็มาเทเรา... เราก็ซึมสิคะมานั่งคิดทบทวนกับสิ่งที่ทำ เราเริ่มจากทักไปหาเพื่อนเรา ถามถึงเขา นางบอกเขาตัดใจจากเองได้แล้ว เองไม่ชัดเจนเป็นใครก็อยากได้คนที่ชัดเจนกันทั้งนั้น เราก็พยายามทำตัวปกติเราก็หยุดทุกอย่างไม่เปิดใจให้ใคร ไม่รับใครเข้ามาทั้งนั้น เป็นแบบนี้มาประมาณ1-2ปี ปีนี้เข้าปีที่3 เราก็มีบางทีที่คิดถึงเรื่องเขา แต่สุดท้ายเราก็ยังคิดถึงเขาอยู่ดี จนเขาพาผญมาบ้านพามานอน เพื่อนเราทักมาบอก(นางบอกเราเพราะคนในบ้านไม่มีใครชอบผญคนนี้ ทุกคนรู้ประวัติผญว่าเป็นไงและนิสัยไง..แม่ไม่ปลื้มมีแฟนอยู่แล้วแต่มายุ่งกับลูกเเม่....บราๆ) เราฟังจากเพื่อนพูดเราแทบระเบิด555จนเราพยายามหาวิธีติดต่อกับผญคนนั้นจนติดต่อได้ เราก็ทักไป เป็นไรกับเขา มีเพศสัมพันธ์กันรึยัง ผญตอบมาว่าทำไมอะ เป็นไนดับเขาเป็นคุยเขาหรอ เราก็เลยตอบว่า ไม่หรอกเป็นทำไมคนคุยมันเชย เราก็ถามนู้นนี้ ผญก็ตอบมาแบบกวนๆเรา เราก็มีกวนกลับบ้าง จนเราเริ่มคิดไหม่ละว่าคนผิดคือ "ผช" ผชมันเสนอผญ ผญมันเลยสนอง เราก็หมดคำพูดแล้วจริงๆ เราเลยหยุดที่จะพูดแล้ว(เเล้วผญก็เอาแชตที่คุยกับเราให้เขาดูจริงๆ)  สักพักเพื่อนเราทักมาว่า เขาลบผญออกละลบเฟสบุ๊คลบข้อความลบไลน์ลบเบอร์ละ บินแล้วจ้า เราก็รู้สึกสบายใจขึ้น แต่เรื่องผญคนนั้นไม่จบนะคะผญเอาเพื่อนมาคุยกับเราแต่เราไม่ตอบเพราะเราไม่จำเป็นต้องตอบไม่ใช่เรื่องของเราแล้ว เพราะเราทำเสร็จมันแล้ว สรุป....ปัจจุบันเราเองก็ยังรัก ยังคิดถึง อยู่ห่างๆแบบห่วงๆ แต่ถ้ากลับไปเปลี่ยนเหมือนเดิมได้เราก็ขอเลือกไม่กลับนะคะ ขอบคุณที่อ่านนะคะ ขอคำแนะนำ ขอคนปรึษาทีคะ แบบที่ทำคุณคิดอะไรกันบ้างคะ