สวัสดีค่ะ กระทู้แรกเลยนะคะผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ค่ะ
ตอนนี้อายุ 26 ปีค่ะ เพิ่งลาออกจากงานธนาคาร สาเหตุก็มาจากตัวงานส่วนหนึ่ง
ตัวดิฉันส่วนหนึ่ง หัวหน้างานส่วนใหญ่ ตัวงานเลิกงานค่ำพอทนได้ค่ะ เลิกงานโดยเฉลี่ย เร็ว = 1 ทุ่ม
ปกติ = 2 ทุ่ม มี 3-4 ทุ่ม ก็ไม่บ่อย เข้างานก่อนแปดโมงค่ะ หลายคนบอกว่าดิฉันไม่อดทน อาจจะจริงค่ะ
แต่ด้วยรายละเอียดปลีกย่อยมันเยอะเล่าคงไม่หมด ภาพรวมคงหาอ่านได้ที่กระทู้งานธนาคารกระทู้อื่นๆ
ซึ่งเอาจริงๆแล้วไม่มีใครอยากเปลี่ยนงานหรอกค่ะ ตัวงานหนัก เลิกค่ำ ไม่มีโอที อันนี้พอทน
แต่ด้วยความที่เจ้านายจุกจิก ทำอะไรก็ผิดไปหมด ไม่ทำก็ผิด ชอบนินทาลูกน้อง ชอบด่าประจานลงไลน์กลุ่ม ฯลฯ
นานวันเข้าเลยตัดสินใจลาออกค่ะ ด้วยความที่ว่าอยู่ธนาคารก็ต้องขายประกัน เลยประชดด้วยการลาออกมาขายประกันซะเลย
แต่เอาจริงๆชีวิตไม่ได้ง่ายแบบนั้นค่ะ พอออกมาจริงๆ ขอพบลูกค้าก็ยาก พอได้เข้าพบ ลูกค้าก็ไม่ซื้อ ก็เข้าใจว่าเศรษฐกิจอาจจะไม่ดี
ไลน์เสนอขาย หลายคนก็ไม่อ่าน-อ่านไม่ตอบ ทำเหมือนเราน่ารังเกียจมากค่ะ ทั้งที่เราแค่เสนอวิธีบริหารเงิน เสนอความคุ้มครองเผื่อเกิดเหตุไม่คาดฝัน
ถ้าคิดว่าดีก็ซื้อ ไม่ดีก็ไม่ซื้อ แต่จริงๆผลิตภัณฑ์ที่ออกมาก็ดี มีทั้งกองทุนควบประกัน ลงทุนในกองทุนแถมยังได้ความคุ้มครอง ถอนเงินจากกองทุนก็ทำได้
ลูกค้าก็ยังไม่ซื้อ จนมาเริ่มคิดท้อ จริงๆชีวิตดิฉันไม่ได้ต้องการร่ำรวยอะไรขนาดนั้นเลยนี่นา งานเดิมรายได้ 18k บริษัทประกันเสนอ 30k แต่ต้องได้ยอดตามเป้า ทีนี้เลยมาคิดว่าขายประกัน ไม่ถึงขนาดปักหลักทำก็ได้นี่นา เลยหางานประจำทำค่ะ ประกันถ้าเรามีโอกาสเราก็ค่อยเสนอก็ไม่เสียหาย แต่จะมาหวังรายได้จากยอดประกันดูจะเสี่ยงไปหน่อย ถ้าไม่ได้ยอดตามเป้าก็ไม่มีเงินเดือน แต่ค่าใช้จ่ายเรามีทุกเดือน ถ้าหางานประจำน่าจะได้ไม่เกิน 15k ดิฉันโอเคนะคะกับยอดนี้ เข้างานเลิกงานตามเวลา 5 โมงกลับบ้าน รายได้ลดลงจากธนาคารแต่ได้เวลามากขึ้น ก็สามารถทำอย่างอื่นได้มากขึ้น
แต่ปัญหาคือ... แฟนไม่ยอมให้ทำงานประจำค่ะ แฟนอยากให้สู้ อยากให้ขายให้ได้ตามเป้า ซึ่งดิฉันสู้แล้ว สู้แต่ลูกค้าไม่ซื้อจะให้ดิฉันทำยังไง
แฟนบอกหนี้เยอะ จะทำยังไง จะได้แต่งงานไหม คือจริงๆแล้ว ดิฉันเก็บเงินแต่งงานช่วยแฟนค่ะ เก็บเดือนละ 4 พัน ถามว่าถ้าไปทำงานประจำยังเก็บไหวไหม ก็ไหวค่ะ ไม่คิดจะทำอะไรให้กระทบกับส่วนนี้ค่ะ ดิฉันไม่เคยขอเงินแฟนใช้ค่ะ และไม่คิดจะว่างงานให้เขาเลี้ยงด้วยค่ะ แพลนก็คือจะกลับไปอยู่บ้านแฟน(ตอนนี้ดิฉันกับแฟนทำงานต่างจังหวัด) บ้านไม่ได้เช่า เงินเดือนอาจจะน้อยหน่อย เก็บส่วนหนึ่งใช้หนี้ส่วนหนึ่ง ตอนเย็นมีตลาดว่าจะไปขายของเสริมด้วยค่ะ
ภาพรวมก็โอเคนะคะสำหรับดิฉัน น่าจะไม่เครียดเท่ารอยอดขายประกันอย่างเดียวด้วยค่ะ แม่แฟนก็โอเค ท่านบอกว่าขายประกันเป็นงานหลักมันเสี่ยง มาหาทำงานประจำดีแล้ว กลับมาอยู่กับแม่ สะไภ้ก็เหมือนลูกสาว แม่รักเหมือนลูกสาว แต่ทุกอย่างแตกสลายด้วยคำว่าแฟนไม่ยอมให้ไปทำงานประจำ
แฟนน่าจะกลัวไม่มีเงินเก็บแต่งงาน คือทำงานที่เดิมก็ 18k ไม่ได้ต่างกันมาก ความสบายใจก็ไม่มี เวลาก็ไม่มี คิดไปคิดมาช่วงนี้เครียดหนัก
คิดแต่จะอยากตาย หรืออยากหายไป หรือหนีไปไกลๆ คิดบ่อยมากว่านี่มันชีวิตฉัน ฉันหาเงินเอง ทำไมคนอื่นจะต้องมากำกับชีวิตด้วย
ทุกคนโอเคหมดนะคะ ตัวดิฉันเอง พ่อแม่ดิฉัน พ่อแม่แฟน ทุกคนก็อยากให้ไปทำงานประจำ ประกันขายเสริมเอาก็ได้ แต่แฟนไม่ยอมลูกเดียว พูดเช้า เที่ยง เย็น สู้นะคะ สู้เอา ดิฉันไม่อยากจะเถียง มีหลายแวบมากที่อยากจะตายไปซะ ทำไมชีวิตมันยากขนาดนี้ ที่ลาออกจากแบงค์ก็เพราะกลัวเป็นโรคซึมเศร้า ตอนอยู่ก็อยากตายเช้าตายเย็น ข่มใจมากๆ เลยตัดสินใจออกมาเผื่ออะไรจะดีขึ้น พอออกมาเจอปัญหา แทนที่จะก้าวไปข้างหน้าแฟนก็มาตอกย้ำว่าลาออกมาทำไม เพราะฉันกลัวตัวเองจะตาย ฉันเป็นโรคไหมไม่รู้ ไม่อยากเป็น ไม่เคยตรวจ แต่ถ้าแก้ปัญหา ณ ปัจจุบันดิฉันว่าทางออกที่ดิฉันคิด มันลงตัวที่สุดแล้ว มันน่าจะรอดที่สุดแล้ว จะแตกต่างก็คือไม่ได้อยู่ด้วยกันกับแฟน แต่ดิฉันก็อยู่บ้านแฟน ไม่วอกแวกไปไหนแน่นอน อยากฟังความคิดเห็นหลายๆคนค่ะ เอาที่เป็นหนทางแก้ปัญหาไม่เอาตอกย้ำนะคะ หรือขอกำลังใจก็ได้ค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นนะคะ
ไม่รู้จะเอายังไงดีกับชีวิต
ตอนนี้อายุ 26 ปีค่ะ เพิ่งลาออกจากงานธนาคาร สาเหตุก็มาจากตัวงานส่วนหนึ่ง
ตัวดิฉันส่วนหนึ่ง หัวหน้างานส่วนใหญ่ ตัวงานเลิกงานค่ำพอทนได้ค่ะ เลิกงานโดยเฉลี่ย เร็ว = 1 ทุ่ม
ปกติ = 2 ทุ่ม มี 3-4 ทุ่ม ก็ไม่บ่อย เข้างานก่อนแปดโมงค่ะ หลายคนบอกว่าดิฉันไม่อดทน อาจจะจริงค่ะ
แต่ด้วยรายละเอียดปลีกย่อยมันเยอะเล่าคงไม่หมด ภาพรวมคงหาอ่านได้ที่กระทู้งานธนาคารกระทู้อื่นๆ
ซึ่งเอาจริงๆแล้วไม่มีใครอยากเปลี่ยนงานหรอกค่ะ ตัวงานหนัก เลิกค่ำ ไม่มีโอที อันนี้พอทน
แต่ด้วยความที่เจ้านายจุกจิก ทำอะไรก็ผิดไปหมด ไม่ทำก็ผิด ชอบนินทาลูกน้อง ชอบด่าประจานลงไลน์กลุ่ม ฯลฯ
นานวันเข้าเลยตัดสินใจลาออกค่ะ ด้วยความที่ว่าอยู่ธนาคารก็ต้องขายประกัน เลยประชดด้วยการลาออกมาขายประกันซะเลย
แต่เอาจริงๆชีวิตไม่ได้ง่ายแบบนั้นค่ะ พอออกมาจริงๆ ขอพบลูกค้าก็ยาก พอได้เข้าพบ ลูกค้าก็ไม่ซื้อ ก็เข้าใจว่าเศรษฐกิจอาจจะไม่ดี
ไลน์เสนอขาย หลายคนก็ไม่อ่าน-อ่านไม่ตอบ ทำเหมือนเราน่ารังเกียจมากค่ะ ทั้งที่เราแค่เสนอวิธีบริหารเงิน เสนอความคุ้มครองเผื่อเกิดเหตุไม่คาดฝัน
ถ้าคิดว่าดีก็ซื้อ ไม่ดีก็ไม่ซื้อ แต่จริงๆผลิตภัณฑ์ที่ออกมาก็ดี มีทั้งกองทุนควบประกัน ลงทุนในกองทุนแถมยังได้ความคุ้มครอง ถอนเงินจากกองทุนก็ทำได้
ลูกค้าก็ยังไม่ซื้อ จนมาเริ่มคิดท้อ จริงๆชีวิตดิฉันไม่ได้ต้องการร่ำรวยอะไรขนาดนั้นเลยนี่นา งานเดิมรายได้ 18k บริษัทประกันเสนอ 30k แต่ต้องได้ยอดตามเป้า ทีนี้เลยมาคิดว่าขายประกัน ไม่ถึงขนาดปักหลักทำก็ได้นี่นา เลยหางานประจำทำค่ะ ประกันถ้าเรามีโอกาสเราก็ค่อยเสนอก็ไม่เสียหาย แต่จะมาหวังรายได้จากยอดประกันดูจะเสี่ยงไปหน่อย ถ้าไม่ได้ยอดตามเป้าก็ไม่มีเงินเดือน แต่ค่าใช้จ่ายเรามีทุกเดือน ถ้าหางานประจำน่าจะได้ไม่เกิน 15k ดิฉันโอเคนะคะกับยอดนี้ เข้างานเลิกงานตามเวลา 5 โมงกลับบ้าน รายได้ลดลงจากธนาคารแต่ได้เวลามากขึ้น ก็สามารถทำอย่างอื่นได้มากขึ้น
แต่ปัญหาคือ... แฟนไม่ยอมให้ทำงานประจำค่ะ แฟนอยากให้สู้ อยากให้ขายให้ได้ตามเป้า ซึ่งดิฉันสู้แล้ว สู้แต่ลูกค้าไม่ซื้อจะให้ดิฉันทำยังไง
แฟนบอกหนี้เยอะ จะทำยังไง จะได้แต่งงานไหม คือจริงๆแล้ว ดิฉันเก็บเงินแต่งงานช่วยแฟนค่ะ เก็บเดือนละ 4 พัน ถามว่าถ้าไปทำงานประจำยังเก็บไหวไหม ก็ไหวค่ะ ไม่คิดจะทำอะไรให้กระทบกับส่วนนี้ค่ะ ดิฉันไม่เคยขอเงินแฟนใช้ค่ะ และไม่คิดจะว่างงานให้เขาเลี้ยงด้วยค่ะ แพลนก็คือจะกลับไปอยู่บ้านแฟน(ตอนนี้ดิฉันกับแฟนทำงานต่างจังหวัด) บ้านไม่ได้เช่า เงินเดือนอาจจะน้อยหน่อย เก็บส่วนหนึ่งใช้หนี้ส่วนหนึ่ง ตอนเย็นมีตลาดว่าจะไปขายของเสริมด้วยค่ะ
ภาพรวมก็โอเคนะคะสำหรับดิฉัน น่าจะไม่เครียดเท่ารอยอดขายประกันอย่างเดียวด้วยค่ะ แม่แฟนก็โอเค ท่านบอกว่าขายประกันเป็นงานหลักมันเสี่ยง มาหาทำงานประจำดีแล้ว กลับมาอยู่กับแม่ สะไภ้ก็เหมือนลูกสาว แม่รักเหมือนลูกสาว แต่ทุกอย่างแตกสลายด้วยคำว่าแฟนไม่ยอมให้ไปทำงานประจำ
แฟนน่าจะกลัวไม่มีเงินเก็บแต่งงาน คือทำงานที่เดิมก็ 18k ไม่ได้ต่างกันมาก ความสบายใจก็ไม่มี เวลาก็ไม่มี คิดไปคิดมาช่วงนี้เครียดหนัก
คิดแต่จะอยากตาย หรืออยากหายไป หรือหนีไปไกลๆ คิดบ่อยมากว่านี่มันชีวิตฉัน ฉันหาเงินเอง ทำไมคนอื่นจะต้องมากำกับชีวิตด้วย
ทุกคนโอเคหมดนะคะ ตัวดิฉันเอง พ่อแม่ดิฉัน พ่อแม่แฟน ทุกคนก็อยากให้ไปทำงานประจำ ประกันขายเสริมเอาก็ได้ แต่แฟนไม่ยอมลูกเดียว พูดเช้า เที่ยง เย็น สู้นะคะ สู้เอา ดิฉันไม่อยากจะเถียง มีหลายแวบมากที่อยากจะตายไปซะ ทำไมชีวิตมันยากขนาดนี้ ที่ลาออกจากแบงค์ก็เพราะกลัวเป็นโรคซึมเศร้า ตอนอยู่ก็อยากตายเช้าตายเย็น ข่มใจมากๆ เลยตัดสินใจออกมาเผื่ออะไรจะดีขึ้น พอออกมาเจอปัญหา แทนที่จะก้าวไปข้างหน้าแฟนก็มาตอกย้ำว่าลาออกมาทำไม เพราะฉันกลัวตัวเองจะตาย ฉันเป็นโรคไหมไม่รู้ ไม่อยากเป็น ไม่เคยตรวจ แต่ถ้าแก้ปัญหา ณ ปัจจุบันดิฉันว่าทางออกที่ดิฉันคิด มันลงตัวที่สุดแล้ว มันน่าจะรอดที่สุดแล้ว จะแตกต่างก็คือไม่ได้อยู่ด้วยกันกับแฟน แต่ดิฉันก็อยู่บ้านแฟน ไม่วอกแวกไปไหนแน่นอน อยากฟังความคิดเห็นหลายๆคนค่ะ เอาที่เป็นหนทางแก้ปัญหาไม่เอาตอกย้ำนะคะ หรือขอกำลังใจก็ได้ค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นนะคะ