รู้สึกกลัวการที่จะเข้าหาใครซักคนเพื่อที่จะพัฒนาเป็นความรัก เพราะกลัวว่าจะเลิกกัน หรือไปทำให้เค้าเสียใจ ทำยังไงดีครับ

คือตอนเด็กๆไม่ค่อยได้คิดอะไรมากเกี่ยวกับเรื่องความรักครับ รู้สึกว่าการคบกันแล้วเลิกกันไป มันไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับคนสองคน พอโตมา ผ่านความรักมามากๆ คือผมกล้าใช้คำว่าความรักเพราะทุกครั้งผมเต็มที่และคาดหวังว่าผู้หญิงคนที่ผมกำลังเรียนรู้แชร์ชีวิตกัน เค้าจะเป็นคนสุดท้าย แต่สุดท้ายก็มีเหตุให้ลงเอยด้วยการเลิกลาอยู่ร่ำไป ไม่ว่าจะเป็นทัศนคติไม่ตรงกัน หรืออะไรบางอย่าง จนช่วงหลังเคยคบกันแฟนคนนึงนานพอสมควรครับ แล้วคิดว่าทุกอย่างมันก็ไปได้ด้วยดี แต่สุดท้ายต้องเลิกกัน เพราะเค้าแอบไปคุยกับแฟนเก่า และเคยมีครั้งนึง มีผู้หญิงคนนึงเคยบอกกับผมว่า ถ้าเลือกได้ เค้าขอไม่รู้จักผมดีกว่า เพราะเค้าเสียใจ ไม่อยากให้ลงเอยแบบนี้ ประมาณว่ามันเสียความรู้สึกหน่ะครับ สำหรับเค้า ส่วนผมก็เสียดาย แต่ผมเข้าใจ และพยายามเลือกจำช่วงเวลาดีๆ แต่ได้ยินแบบนี้แล้วก็จุกพอสมควรครับ และอีกเหตุผลนึงคือผมเคยคิดถึงเวลาที่คู่แต่งงานซักคู่ศึกษากัน ส่วนใหญ่จะค่อนข้างใช้เวลา ผมรู้สึกว่าถ้าผมเข้าไปในชีวิตใคร แล้วสุดท้ายความรักไม่ยืดยาว ผมจะทำให้เค้าเสียโอกาส ในการเจอคนที่ดี ในช่วงที่ผมเข้าไปคบกับเค้าหน่ะครับ

มันเลยทำให้ช่วงหลังๆ การที่ผมเข้าหาใครซักคน แล้วรู้สึกว่านิสัยบางอย่างของเค้า อาจเข้ากับเราไม่ได้ แล้วผมก็ค่อยๆหายออกมา เป็นแบบนี้ตลอดครับ ทั้งๆที่จริงๆแล้วคนเราคงไม่สามารถหาคนที่แมทกับเราได้ 100% เพียงแค่ยอมรับข้อเสีย และเอาข้อดีของเค้ามาช่วยลดทอน ก็จะคบกันยืดยาวได้

แต่ผมก็ยังรู้สึกกลัวอยู่ดีครับ และรู้สึกว่าสุดท้ายจะต้องเลิกลากันอีก หรือก็ยังไม่ใช่คนที่ตามหาอยู่ดี เลยไม่กล้าจริงจังกับใครซักทีครับ ทั้งๆที่จริงๆแล้วเราก็เหงาและต้องการใครซักคนมาก

ทำยังไงดีครับ ขอบคุณนะครับ