เอาตรงๆ ผมยังไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองแก่นะ หรือแก่แล้ว 55555
พอเราเริ่มทำงานมาสักพัก
เข้าปีที่ 3 4.... ชีวิตเรานอกจากเรื่องดูแลคนที่บ้าน ก็จะเอาเวลาให้กับเรื่องงานซะมากกว่าแล้วครับ
ที่พูดนี่ผมยังไม่ได้แก่นะ แต่รู้สึกชีวิตมันเริ่มเปลี่ยนไป จากเมื่อ 2-3 ปีก่อนมากคับ
เคยเพ้อ วุ่นวาย อยู่กับเรื่องความรัก ร้องไห้ เสียใจ บ่อยๆ (ดราม่าไรขนาดนั้นนะเรา สมัยวัยสะรุ่น 5555)
แต่เดียวนี้ ชินกับชีวิตวนลูบเหมือนกันนะ
เช้าไปทำงาน ประชุม > เย็นกลับบ้าน ใช้เวลาอยู่บน BTS เดินทางเป็น ชม.
กลับคอนโดมา บางวันทำกับข้าวกินเองบ้าง
ตกดึก เข้านอน ตื่นเช้าออกไปทำงาน
บางทีก็ เหงา แต่มันเหงาคนละแบบกับตอนมีแฟน
บางที มีคนเข้ามาคุย ก็คุยแล้วเราก็เฟดตัวหายออกมา บางทีก็ไม่เข้าใจตัวเอง
บางที ก็อยากมีคนคุย แต่ก็ไม่มีคนเข้ามาคุย
ความรู้สึกแบบนี้ มันเป็นเรื่องปกติใช่มั้ยคับ
ตื่นเช้ามานั่งมองฝนตก
เป็นโสดก็เหงา แต่เริ่มชินกับชีวิตโสดแล้วครับ เป็นเหมือนกันไหม
พอเราเริ่มทำงานมาสักพัก
เข้าปีที่ 3 4.... ชีวิตเรานอกจากเรื่องดูแลคนที่บ้าน ก็จะเอาเวลาให้กับเรื่องงานซะมากกว่าแล้วครับ
ที่พูดนี่ผมยังไม่ได้แก่นะ แต่รู้สึกชีวิตมันเริ่มเปลี่ยนไป จากเมื่อ 2-3 ปีก่อนมากคับ
เคยเพ้อ วุ่นวาย อยู่กับเรื่องความรัก ร้องไห้ เสียใจ บ่อยๆ (ดราม่าไรขนาดนั้นนะเรา สมัยวัยสะรุ่น 5555)
แต่เดียวนี้ ชินกับชีวิตวนลูบเหมือนกันนะ
เช้าไปทำงาน ประชุม > เย็นกลับบ้าน ใช้เวลาอยู่บน BTS เดินทางเป็น ชม.
กลับคอนโดมา บางวันทำกับข้าวกินเองบ้าง
ตกดึก เข้านอน ตื่นเช้าออกไปทำงาน
บางทีก็ เหงา แต่มันเหงาคนละแบบกับตอนมีแฟน
บางที มีคนเข้ามาคุย ก็คุยแล้วเราก็เฟดตัวหายออกมา บางทีก็ไม่เข้าใจตัวเอง
บางที ก็อยากมีคนคุย แต่ก็ไม่มีคนเข้ามาคุย
ความรู้สึกแบบนี้ มันเป็นเรื่องปกติใช่มั้ยคับ
ตื่นเช้ามานั่งมองฝนตก