คือแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมอายุ 17 มีปัญหาที่ว่าออกจากบ้านไม่ค่อยได้ครับ คือผมเป็นคนไม่กินเหล้า ดูดบุหรี่อยู่แล้วครับ คืออยากจะออกไปเที่ยวเล่นกับกับเพื่อนบ้างช่วงค่ำ บางทีไปก็ไม่ได้ใช้เงินนั่งคุยเล่นธรรมดาเฉยๆครับ ไปก็ไม่เคยกลับดึก แต่ท่านก็บ่นว่านู่นนี่นั่น อีกอย่างผมไม่ได้ไปไกลเลยครับ แค่ตลาดใกล้บ้าน นั่งรถไปถึง 2 นาทีก็ถึง ผมไม่ค่อยได้รับอิสระอะไรเลยครับ แม้แต่จะไปเตะบอลยังโดนว่าเลยครับ ผมเป็นคนชอบออกกำลังกาย ผมไปวิ่ง ทุกเย็น พอผมไปทุกวันเขาก็บ่นว่าทำไมต้องไปทุกวัน ถ้าไม่ออกกำลังกายต่อเนื่อง(สำหรับผมนะครับ) ผมคิดว่ากล้ามเนื้อจะไม่ขี้นถ้าเราไม่ออกกำลังกายบ่อยๆ แค่นี้ยังบ่นเลยครับ เขาชอบพูดว่าผมไม่อยากเรียนละหรอ ถึงอยากจะออกไปนู่นไปนี่ มันเกี่ยวกันหรอครับ และอีกอย่างผมแค่อยากกินช้าวนอกบ้านบ้าง เพราะบางทีในบ้านก็ไม่ค่อยมีอะไรกืนอะครับ เขาก็บอกว่า เป้นผู้ใหญ่ละหรอที่ต้องกินข้าวข้างนอกบ้าน มันเกี่ยวกันไหมครับ ละเรื่องแฟนไรงี้ ผมก็เข้าใจครับว่าวัยนี้ไม่ควรหรอก อันนี้ผมเข้าใจท่าน พอผมแอบๆมีท่านก็พูดว่า จะลาออกๆปเลี้ยงกันละใช่ไหม หรือจะทำงานพาร์ททาม เขาก็จะบอกว่า จะทำงานเลี้ยผญ. ละใช่ไหม เขาพูดแต่แบบนี้อะครับ พอเพือนมาบ้านมานั่งเล่น ก็บอกว่าเพือนมาล้างสมองใช่ไหมเลยเป็นแบบนี้ คือบางทีผมมีก็แค่อยากจะมีกำลังใจในเวลาเรียนหรือทำไรบ้างอะครับ ให้เขาเป็นความสุขภายนอกบ้านมากกว่าครับ ไม่ได้คิดว่าจะลาออกเพือไปหาเลี้ยงกัน พอผมอธิบายเขาก็ว่าผมเถียง เขาไม่เคยมีเหตุผลกับผมเลย ดึงทุกเรื่องมาว่าผม ประชดผมเก่งมากครับ แซะผมเก่งมากเวลาผมทำอะไร ผมก็ไม่เข้าใจทำไมต้องพูดไรแบบนี้ ผมเหนื่อยมากครับ เขาไม่เข้าใจไรผมเลยครับ ทำไงดีครับ
ครอบครัวหัวโบราณทำไงดีครับ