เคยแอบชอบใครแล้วรู้สึกเหมือนจะเป็นบ้าเลยมั้ยคะ T T

ตอนนี้เจ้าของกระทู้เพิ่งทำงาน มีโอกาสได้ขึ้นรถสองแถวเพื่อไปต่อรถไปทำงาน...สายตามันเหลือบไปเห็นผู้ชายคนนึงที่ยืนเกาะรถสองแถวอยู่ด้านล่าง อยู่ดีๆอะไรก็สะดุดตา ทำให้มองแต่ผู้ชายคนนั้น...เค้าไม่ใช่คนที่หน้าตาดีซักเท่าไหร่นะคะ แต่ก็ไม่ได้แย่เหมือนกัน ส่วนเจ้าของกระทู้เองก็ไม่ได้สวยเช่นกัน แต่ก็ไม่ได้แย่อะไร แต่จะอวบๆแล้วสีผิวก็คล้ำกว่าผู้ชายคนนั้นอะสิ แต่ไม่ได้ดำอะไรขนาดนั้นนะคะ 555 ซึ่งมองแล้วผู้ชายคนนั้นเค้าโตกว่าค่ะ เจ้าของกระทู้เนี่ยคือเพิ่งจบใหม่ ส่วนเค้าน่าจะโตกว่าประมาณ 4-6 ปี

ซึ่งเจ้าของกระทู้จะขึ้นรถทีหลังเค้า ซึ่งรถจะวิ่งในซอย แล้วค่อยออกไปนอกซอย ทีนี้เจ้าของกระทู้เนี่ย ทราบดีอยู่แล้วว่าเค้าต้องอยู่ในซอยเดียวกับเรา แต่ซอยมันไม่ใช่ซอยเล็กๆไงคะ มันยาวประมาณ 2 กิโล มีซอยย่อยๆเล็กๆอีก มีบ้านเป็นร้อยหลัง ทำให้เจ้าของกระทู้ยากที่จะตามหามาก แม้กระทั่งชื่อเค้าเรายังไม่รู้จักเลย จะสืบ จะหาในเฟสบุคยิ่งยากเข้าไปใหญ่

คือสมัยที่ยังเรียนอยู่ก็เคยมีแฟนนะคะ แต่คนที่ผ่านมาก็ไม่ได้เป็นคนเริ่มชอบก่อน พอตอนที่โสด ไปแอบชอบใครก็คิดว่าเค้าไม่น่าจะมีแฟนแหละ เลยตามหาเฟสจนเจอ สุดท้ายเค้ามีแฟนแล้วว ก็เลยต้องเลิกชอบ แต่กับพี่คนนี้ในใจก็คิดว่าพี่เค้าคงมีแฟนแล้วแหละ (แต่ใจก็อยากให้กลับตาลปัตร กลายเป็นยังไม่มีใครละกัน 555)

วันไหนที่เจอเค้า วันนั้นจะแฮปปี้สุดๆ อารมณ์ดี นั่งยิ้มคนเดียว หัวเราะคนเดียวทั้งวันเหมือนเป็นคนบ้า ใครให้ช่วยงานอะไรก็ช่วยหมด โลกสวยไปเลยทั้งวัน ซึ่งชอบใครมากี่คน ไม่เคยเป็นแบบนี้เลยจริงๆค่ะ คนนี้เป็นคนแรกที่ทำให้รู้สึกอยากตื่นไปทำงานทุกวัน เดินก้าวออกจากบ้านทีไร เห็นรถสองแถวทีไรใจเต้นแรงทุกที เมื่อไหร่ที่คิดถึงก็จะรู้สึกตื่นเต้นหรือแอบเสียวที่หัวใจบ้างนิดหน่อย

แต่วันไหนที่ไม่เจอวันนั้นก็จะห่อเหี่ยว ท้อแท้ ไม่มีแรง ทานข้าวไม่ลง เครียด คิดถึงเค้ามาก คืออยากเจอมากๆ คือไม่สามารถทานอะไรลงได้เลยจริงๆ วันนั้นทั้งวัน เจ้าของกระทู้อยู่ทั้งวันตั้งแต่ตื่นจนนอนโดยทานข้าว 3 คำ น้ำ 1 แก้ว น้ำผลไม้ 1 กล่อง ซาลาเปาครึ่งลูก คือทานแค่นี้ทั้งวันจริงๆ มันทานอะไรไม่ลงเลย ทานแล้วก็พะอืดพะอม อยากจะอ้วก คือก็ทราบดีแหละค่ะว่ามันเป็นผลเสียกับตัวเอง แต่มันทานไม่ได้จริงๆ ฝืนก็แล้ว ก็ทานไม่ได้

เจ้าของกระทู้เคยขนาดลงทุนที่ว่าขึ้นรถมาแล้วไม่เจอเค้า เลยกดกริ่งลงจากรถเพื่อรอคันใหม่ แล้วสุดท้ายก็เจอจริงๆ ซึ่งมันก็ทำให้มีความสุขมากๆจริงๆ ถึงขนาดลงรถแล้วเดินตามเพื่อแอบถ่ายรูปมา แล้วเอามาตั้งเป็นวอลเปเปอร์ (ปล.เจ้าของกระทู้ลงรถสุดสาย ที่เดียวกับพี่เค้านะคะ) แต่ผลเสียตามมาคือวันนั้นทำให้ไปทำงานสาย แต่ไปสายแบบแฮปปี้สุดๆ วันต่อมาก็ทำแบบนี้อีกโดยรอคันใหม่ แต่กลับไม่เจอ ยิ่งทำให้รู้สึกแย่ไปอีก เจอก็ไม่เจอ แถมยังเข้างานสายอีก

การที่แอบถ่ายเค้า แล้วเอารูปเค้ามาตั้งเป็นวอลเปเปอร์นี่ลักษณะเหมือนโรคจิตเลยใช่มั้ยละคะ 555 แต่จริงๆ อยากให้พี่เค้าเห็นเลยว่าเราเอารูปเค้ามาตั้ง แต่ในใจก็กลัวอีก กลัวว่าพี่เค้าจะว่า หรือหาว่าเราเป็นโรคจิต พอกดโทรศัพท์ทีไร เห็นรูปเค้าก็จะคิดถึงตลอดเวลา ทำงานทำการก็ไม่ค่อยจะได้ เหม่อลอยอย่างเดียว

เอาจริงๆเรื่องแบบนี้ก็ไม่กล้าไปเล่าให้ใครฟังนะคะ กลัวเค้าจะว่าว่าบ้า (ก็บ้าจริงๆอะค่ะ บ้าผู้ชาย 555) ได้แต่เก็บคนเดียวแล้วเพ้อฝันไปคนเดียว
ที่บ้านก็พากันตกใจนึกว่าเครียดเรื่องทำงาน เครียดจากที่ทำงาน (แต่จะมีใครคิดบ้างไหมว่าหนูเครียดเรื่องผู้ชาย) แต่ที่กล้าเข้ามาเล่าในพันทิป อย่างน้อยก็ไม่เห็นหน้า แล้วก็เผื่อว่าจะได้รับข้อมูลอะไรดีๆมาบ้าง

เจ้าของกระทู้ควรจะทำยังไงดีคะ? ชอบเค้าแต่ไม่กล้าบอกค่ะ กลัวเค้าตกใจ กลัวเค้าจะไม่ชอบเรา กลัวเค้ามีแฟนแล้ว กลัวไปต่างๆนาๆเลยอะค่ะ อีกอย่างเจ้าของกระทู้ขี้อายมาก เวลาที่แอบมองเค้าบนรถ พอเค้าหันมามองเรา หรือหันมาทางเรา ก็จะรีบหลบสายตาแล้วหันหน้าหนีเลยอะค่ะ กลัวโดนจับได้ อยากจะสู้หน้านะ แต่ไม่กล้าจริงๆ ไอรูปที่แอบถ่ายมาก็มีแต่หลัง หน้าก็ไม่เห็น ปวดใจจริงๆ 555

#เจ้าของกระทู้อาจเวินเว่อไปหน่อย ต้องขออภัยกับคนที่เข้ามาอ่านด้วยนะคะ ใครอยากแนะนำ หรือให้คำปรึกษาอะไร เจ้าของกระทู้ยินดีรับอ่านทุกความคิดเห็นค่ะ ขอบคุณค่ะ 😂