รีวิว Wish Me Luck สุดที่รักษ์ [Yaoi]
ผู้แต่ง : - BitterSweet -
สำนักพิมพ์ : Nabu Publishing
จำนวน 2 เล่มจบ ราคา 569 บาท
ผู้แนะนำ ติ๋ว
เรื่องย่อ
‘อนุรักษ์’ เก็บสมาร์ตโฟนในห้องน้ำได้จึงอยากส่งคืนเจ้าของตามประสาพลเมืองดี แต่กลับถูกกล่าวหาว่าเป็นหัวขโมยโจรกรรมข้อมูลเสียนี่ ...ตัวเขาก็แค่พนักงานแคชเชียร์ซูเปอร์มาร์เก็ตธรรมดาจะอยากรู้เรื่องงานของบริษัทโฆษณาไปทำไม!
แต่นักครีเอทีฟอัจฉริยะอย่าง ‘คุณชาย’ (ที่หน้าตาและบุคลิกแสนจะสมชื่อ) ดันไม่ยอมเชื่อง่ายๆ ...เพื่อพิสูจน์ข้อแก้ต่าง เขาเลยจับพลัดจับผลูกลายเป็นนักสืบช่วยตามหาหนอนบ่อนไส้ตัวจริง ต้องร่วมกระโจนลงมาในเกมธุรกิจ ซึ่งฟาดฟันกันด้วยไอเดียโฆษณา พร้อมกับงัดเอาคำว่า ‘รักษ์’ มาใช้ในทั้งสองความหมาย
...รักษาเยียวยา ปมอดีตอันซับซ้อนของผู้ชายมาดเนี้ยบ
และ
...รักษาปกป้อง หัวใจตัวเองไม่ให้เริ่มหวั่นไหวไปกับอีกฝ่ายเพิ่มมากขึ้นทุกทีๆ!
ความรู้สึกหลังอ่าน *คำเตือน : อาจมีการสปอยเนื้อหาบางส่วน*
ตอนแรกคิดว่าน่าจะเป็นนิยายวายขายปั๊ปปี้เลิฟอีกเรื่องนึง แต่พอได้ลองอ่านถึงรู้สึกว่ามันดูน่าสนใจกว่าที่คิด ที่ประทับใจคือแค่28ตอนจบ ตอนนึงก็ไม่ยาวมาก สั้นๆ ตรงประเด็น แต่ละตอนมีเป้าหมายของมัน แล้วคำอธิบายก็ไม่เวิ่นเว้อ เข้าใจง่ายเห็นภาพชัด แต่สัมผัสได้เลยว่าคนเขียนต้องทำการบ้านหนักมาก เนื่องจากตอนที่ไม่เยอะแล้วต้องไขปมเรื่องไปด้วย ทุกตอนดูมีใจความที่ต้องการสื่อ ไม่มีการเวิ่นเว้อกลางทาง อีกอย่างคือเป็นเรื่องที่พระเอกพูดน้อยมากกกก แต่เหมือนเราจะได้รู้จักพระเอกจากมุมของคนอื่นแทน
ชอบในความที่เคะทำงานร้านสะดวกซื้อ แต่ไม่ได้เป็นแค่พนงกะโหลกกะลา มีการสังเกตพฤติกรรมลูกค้า ทำสถิติอยุ่ในใจ บวกกับดูเป็นมนุษย์ใจดี ไม่โลภร้อนเงินเท่าไหร่ ดูฉลาด แต่ไม่ได้ฉลาดจนดูเว่อร์เกินอ่ะ ดูสมกับตัวละคร
แต่คือรู้สึกเหมือนจิงๆแล้วแทบไม่ได้รู้จักพระเอกเลย แล้วก็ตอนที่เอาเรื่องราวแบบคำพูดพระเอกมาให้สงสัย เวลาเคะได้ยินพระเอกคุยโทรศัพท์ไรงี้ดูไม่ได้จำเป็นขนาดนั้นอ่ะ เหมือนเป็นบทที่ทำให้คนอ่านอยากรู้เรื่องราวแต่ไม่ได้รู้จักตัวละครเพิ่มขึ้นเลย ทั้งๆที่ในเรื่องพระเอกก็พูดโคตรน้อย ทำให้สงสัยว่าคนแต่งเอาบทไปให้พระเอกพูดอะไรอย่างนี้หรอเนี่ย
แต่คือก็ชอบความมีปมของตัวละครนะ ที่พระเอก นายเอก แต่ละคนก็ดูมีปมของนาง แล้วเรื่องราวก็ดำเนินอย่างเรียบง่ายอ่ะ ชอบที่มันดูเรียล แบบไม่ได้เป็นการแสดงออกว่ารักอะไรชัดเจนแต่ก็ดูเป็นความรู้สึกดีๆที่มีให้กัน เข้าใจเลยว่าทำไมอีเคะถึงโกรธ ก็ไว้ใจเค้าขนาดนั้นแล้วสุดท้ายเหมือนโดนสวมเขา ใครก็ต้องโกรธวะ แถมพระเอกก็ไม่เคยบอกอะไรเลย
ชอบในความตอนจบของเรื่องก็เหมือนเพิ่งเป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ คือเราไม่ค่อยเจอนิยายแนวนี้เท่าไหร่นะ ส่วนใหญ่ก็จะมีแต่บอกเรื่องราวความรักที่
99.99%ก็สมหวังแล้วก็จะเป็นประมานว่ารักกันจนแก่ตายกันไปข้าง คือจิงๆอยากเห็นนิยายที่ไม่ต้องสมหวังบ้าง หรือไม่ต้องเป็นความรักชัดเจนแบบเรื่องนี้ ชอบที่เรื่องนี้เป็นแนวนี้!
เราว่าจุดเด่นของเรื่องนี้คือความเรียบง่าย มันเรียบง่ายและชัดเจนไปหมด รู้สึกอ่านสบายๆ ไม่ได้พรรณาเป็นพืดใจความนิดเดียว เราเป็นคนติดการอ่านนิยายเล่มหนานะ เพราะรู้สึกเล่มบางๆมันไม่ค่อยทำให้อินเท่าไหร่ แต่เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่เรื่องราวไม่เยอะแต่ทำให้เชื่อได้อ่ะ คือดี
ตอนที่ประทับใจคือตอนที่เคะเมะช่วยกันคิดโฆษณาผงชูรสต้มยำ แล้วไปกินต้มซุปเปอร์ อห ขนาดไม่เคยกินซุปเปอร์ยังอ่านแล้วอยากกิน คืออ่านตอนกลางคืนแล้วทนไม่ไหวจนต้องไปต้มมาม่ากินอ่ะ! คือพี่โฆษณาสำเร็จจริง หิวไปด้วยเลยเนี่ย ถถถถถถ
สรุปโดยรวมก็รู้สึกว่าเรื่องนี้คุ้มแค่แก่การอ่านนะ สบายๆดี ไม่เครียดเกิน ไม่หวือหวา
เออใช่ อีกอย่างที่ประทับใจคือชื่อแต่ละตอนเป็นคำโปรโมทของสินค้าหมดเลย ชอบๆ
[อ่านแล้วอยากบ่น] Wish Me Luck สุดที่รักษ์ นิยายวายที่คุ้มค่าแก่การอ่าน
ผู้แต่ง : - BitterSweet -
สำนักพิมพ์ : Nabu Publishing
จำนวน 2 เล่มจบ ราคา 569 บาท
ผู้แนะนำ ติ๋ว
เรื่องย่อ
‘อนุรักษ์’ เก็บสมาร์ตโฟนในห้องน้ำได้จึงอยากส่งคืนเจ้าของตามประสาพลเมืองดี แต่กลับถูกกล่าวหาว่าเป็นหัวขโมยโจรกรรมข้อมูลเสียนี่ ...ตัวเขาก็แค่พนักงานแคชเชียร์ซูเปอร์มาร์เก็ตธรรมดาจะอยากรู้เรื่องงานของบริษัทโฆษณาไปทำไม!
แต่นักครีเอทีฟอัจฉริยะอย่าง ‘คุณชาย’ (ที่หน้าตาและบุคลิกแสนจะสมชื่อ) ดันไม่ยอมเชื่อง่ายๆ ...เพื่อพิสูจน์ข้อแก้ต่าง เขาเลยจับพลัดจับผลูกลายเป็นนักสืบช่วยตามหาหนอนบ่อนไส้ตัวจริง ต้องร่วมกระโจนลงมาในเกมธุรกิจ ซึ่งฟาดฟันกันด้วยไอเดียโฆษณา พร้อมกับงัดเอาคำว่า ‘รักษ์’ มาใช้ในทั้งสองความหมาย
...รักษาเยียวยา ปมอดีตอันซับซ้อนของผู้ชายมาดเนี้ยบ
และ
...รักษาปกป้อง หัวใจตัวเองไม่ให้เริ่มหวั่นไหวไปกับอีกฝ่ายเพิ่มมากขึ้นทุกทีๆ!
ความรู้สึกหลังอ่าน *คำเตือน : อาจมีการสปอยเนื้อหาบางส่วน*
ตอนแรกคิดว่าน่าจะเป็นนิยายวายขายปั๊ปปี้เลิฟอีกเรื่องนึง แต่พอได้ลองอ่านถึงรู้สึกว่ามันดูน่าสนใจกว่าที่คิด ที่ประทับใจคือแค่28ตอนจบ ตอนนึงก็ไม่ยาวมาก สั้นๆ ตรงประเด็น แต่ละตอนมีเป้าหมายของมัน แล้วคำอธิบายก็ไม่เวิ่นเว้อ เข้าใจง่ายเห็นภาพชัด แต่สัมผัสได้เลยว่าคนเขียนต้องทำการบ้านหนักมาก เนื่องจากตอนที่ไม่เยอะแล้วต้องไขปมเรื่องไปด้วย ทุกตอนดูมีใจความที่ต้องการสื่อ ไม่มีการเวิ่นเว้อกลางทาง อีกอย่างคือเป็นเรื่องที่พระเอกพูดน้อยมากกกก แต่เหมือนเราจะได้รู้จักพระเอกจากมุมของคนอื่นแทน
ชอบในความที่เคะทำงานร้านสะดวกซื้อ แต่ไม่ได้เป็นแค่พนงกะโหลกกะลา มีการสังเกตพฤติกรรมลูกค้า ทำสถิติอยุ่ในใจ บวกกับดูเป็นมนุษย์ใจดี ไม่โลภร้อนเงินเท่าไหร่ ดูฉลาด แต่ไม่ได้ฉลาดจนดูเว่อร์เกินอ่ะ ดูสมกับตัวละคร
แต่คือรู้สึกเหมือนจิงๆแล้วแทบไม่ได้รู้จักพระเอกเลย แล้วก็ตอนที่เอาเรื่องราวแบบคำพูดพระเอกมาให้สงสัย เวลาเคะได้ยินพระเอกคุยโทรศัพท์ไรงี้ดูไม่ได้จำเป็นขนาดนั้นอ่ะ เหมือนเป็นบทที่ทำให้คนอ่านอยากรู้เรื่องราวแต่ไม่ได้รู้จักตัวละครเพิ่มขึ้นเลย ทั้งๆที่ในเรื่องพระเอกก็พูดโคตรน้อย ทำให้สงสัยว่าคนแต่งเอาบทไปให้พระเอกพูดอะไรอย่างนี้หรอเนี่ย
แต่คือก็ชอบความมีปมของตัวละครนะ ที่พระเอก นายเอก แต่ละคนก็ดูมีปมของนาง แล้วเรื่องราวก็ดำเนินอย่างเรียบง่ายอ่ะ ชอบที่มันดูเรียล แบบไม่ได้เป็นการแสดงออกว่ารักอะไรชัดเจนแต่ก็ดูเป็นความรู้สึกดีๆที่มีให้กัน เข้าใจเลยว่าทำไมอีเคะถึงโกรธ ก็ไว้ใจเค้าขนาดนั้นแล้วสุดท้ายเหมือนโดนสวมเขา ใครก็ต้องโกรธวะ แถมพระเอกก็ไม่เคยบอกอะไรเลย
ชอบในความตอนจบของเรื่องก็เหมือนเพิ่งเป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ คือเราไม่ค่อยเจอนิยายแนวนี้เท่าไหร่นะ ส่วนใหญ่ก็จะมีแต่บอกเรื่องราวความรักที่
เราว่าจุดเด่นของเรื่องนี้คือความเรียบง่าย มันเรียบง่ายและชัดเจนไปหมด รู้สึกอ่านสบายๆ ไม่ได้พรรณาเป็นพืดใจความนิดเดียว เราเป็นคนติดการอ่านนิยายเล่มหนานะ เพราะรู้สึกเล่มบางๆมันไม่ค่อยทำให้อินเท่าไหร่ แต่เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่เรื่องราวไม่เยอะแต่ทำให้เชื่อได้อ่ะ คือดี
ตอนที่ประทับใจคือตอนที่เคะเมะช่วยกันคิดโฆษณาผงชูรสต้มยำ แล้วไปกินต้มซุปเปอร์ อห ขนาดไม่เคยกินซุปเปอร์ยังอ่านแล้วอยากกิน คืออ่านตอนกลางคืนแล้วทนไม่ไหวจนต้องไปต้มมาม่ากินอ่ะ! คือพี่โฆษณาสำเร็จจริง หิวไปด้วยเลยเนี่ย ถถถถถถ
สรุปโดยรวมก็รู้สึกว่าเรื่องนี้คุ้มแค่แก่การอ่านนะ สบายๆดี ไม่เครียดเกิน ไม่หวือหวา
เออใช่ อีกอย่างที่ประทับใจคือชื่อแต่ละตอนเป็นคำโปรโมทของสินค้าหมดเลย ชอบๆ