สวัสดีครับ ไม่รู้ว่ามันบังเอิญหรืออะไรกัน
มันเป็นช่วงเดียวกันที่ผมเลิกกับแฟนคนก่อนเลย
ตอนนี้ผมก็พึ่งจะ 22 ก็มีแฟนไป 5 คนแล้วครับ แต่นั่นแหละก็รักวัยเด็กไปสัก 3 จริงๆ จะไม่นับก็คงได้...
ทุกครั้งผมก็บอกตัวเองเสมอว่าถ้ามีคนต่อไป ผมจะดูแลเขาให้ดีที่สุด ปรับปรุงตัวเองตลอด
จะเป็นความรักแบบผู้ใหญ่เขามีกัน พูดง่ายๆ ก็คือเข้าใจ เคารพ มีโลกส่วนตัวของกันและกัน
โดยส่วนตัวแล้ว ผมรักเดียว เหล้าแทบไม่ดื่ม บุหรี่ไม่เคยแตะ เรื่องเกมนั้นผมได้เพลาลงอย่างมากเลยแหละ
(ดักไว้ว่าผมไม่สนใจแฟนหรือยังไง)
เข้าเรื่องความรักครั้งล่าสุดดีกว่า จะเรียกว่าบังเอิญก็ได้ เราได้ไปเจอกันในที่ที่ไกลมากๆ
ตอนนี้ก็ไกลนะครับ เป็นรักระยะไกล... ;)
ผมทะนุถนอมเธอมาก แทบจะยอมทุกอย่าง พยายามเข้าใจทุกอย่าง(เรื่องที่เธอไม่ว่าง) ไว้ใจเธอมาก เรียกง่ายๆ คนนี้ถูกใจผมมาก
ทุกอย่างดูราบรื่นแทบจะไม่มีการทะเลาะ หึงหวงกัน เรียกได้ว่าใจล้วนๆ ก็มีบ้างบางครั้งที่เราไม่ค่อยได้คุยกัน (ช่วงสอบ เรียน กิจกรรม)
ผมก็ปรามเธอเหมือนกันนะ แต่เราก็ยังหาทางออกเรื่องนั้นไม่ได้...
เราก็มีไปเที่ยวกันบ้าง แพลนจะไปเที่ยวด้วยกันหลายๆ ที่ แล้วพอหลังผมเรียนจบผมก็กะจะไปหาเธอ
แต่ไม่นานนี้ พอเข้าช่วงสอบ สอบเสร็จต่อกิจกรรม เธอก็ไม่ว่างยาว ผมก็อยากวีนเหมือนกันนะ แต่ผมเป็นห่วงเธอมากกว่าไม่อยากให้เครียดไปกว่านี้ยังไงอนาคตเธอก็ยังถือว่าสำคัญกว่า และเธอก็คงรู้ตัวอยู่แล้วแหละ
ผมก็เลยตัดสินใจปล่อย ก็ไม่ได้ตามถือว่าผมเข้าใจคุณนะที่คุณไม่ว่าง... แต่นั่นกลับเป็นการตัดสินใจที่ผิดมากที่สุดสำหรับรักครั้งนี้
เพราะผมดันชินกับการไม่ได้คุยซะงั้น.. กลายเป็นว่าบางครั้งผมเองก็เป็นฝ่ายละเลยเธอเหมือนกัน...
วันนึง เธอบอกว่า "เธอไม่ได้รู้สึกอะไรแบบนั้นแล้วเป็นเพื่อนกันคงจะดีกว่า"
ณ ตอนนั้น ผมโกรธมากว่าที่ผมทำทุกอย่างเนี่ยมันเพื่ออะไรกัน
มันจุกมากครับ ผมทำอะไรไม่ถูก แหงนหน้าไม่ให้น้ำตาไหล ทุกอย่างแทบจะพังลงมา ที่ผมรอมาทั้งหมดนี่คืออะไรกัน...
แล้วทำไมเรื่องแบบนี้ถึงเกิดขึ้นกับผม แถมมันดันยังเป็น 2 ครั้งติดเสียนี่
ผมน้อยใจต่อโชคชะตาหรืออะไรก็ตามที่มันลงเอยแบบนี้ ได้โปรดเถอะครับ อย่าให้เป็นเธอได้ไหม...
นี่ก็ผ่านมาครึ่งเดือนแล้วแหละครับ ผมก็พอจะเข้าใจอะไรหลายอย่าง
รักระยะไกลนี่มันก็มีผลไหม? ก็จริงครับ ผมไม่สามารถเจอหน้าเธอได้ทุกวัน พาไปกินข้าว หรือทำกิจกรรมอะไรร่วมกันเลย
แต่อย่าลืมนะครับ ณ วันแรกที่สองคนตัดสินใจ เราทั้งคู่นั้นรับสภาพแล้วว่ามันจะเป็นอย่างนี้แหละ
เรื่องมือที่ 3 ส่วนตัวผมนั่นมั่นใจเกินร้อยเลยว่าไม่มีจากนิสัยเธอน่ะนะ
สุดท้ายนี้
ไม่ว่าคุณจะเป็น ผู้ชายหรือผู้หญิง อย่าสปอยล์อีกฝ่ายมากนะครับไม่งั้นอะไรๆ จะตามมา อะไรไม่โอเคคุณก็ต้องจี้ไว้ก่อน(ตอนเหมาะๆ)
หาจุดลงตัวให้ได้นะครับ ทุกคนหรือใครก็ตามที่เหมาะสมควรจะได้รับความรักที่ดีครับ
การที่เราเป็นคนดีนั้นดีแน่ไม่เถียง แต่คำว่าคนดีมันน่าเบื่อนี่ก็เรื่องจริงครับ
(ความจริงแล้วมันอาจจะแค่ไม่ถูกช่วงเวลาเฉยๆ ใครๆ ก็อยากได้คนดีไม่ทำให้เราลำบากใจทั้งนั้นแหละครับ)
ทุกวันนี้ผมก็คิดถึงเธออยู่ ยังอยากคืนดีเหมือนกันนะแต่คงเป็นไปไม่ได้แล้ว
ผมไม่อยากให้อะไรๆ มันสายไปแบบผมนะครับ
รักกันนานๆ นะครับทุกคน
คิดถึงที่สุด
มันเป็นช่วงเดียวกันที่ผมเลิกกับแฟนคนก่อนเลย
ตอนนี้ผมก็พึ่งจะ 22 ก็มีแฟนไป 5 คนแล้วครับ แต่นั่นแหละก็รักวัยเด็กไปสัก 3 จริงๆ จะไม่นับก็คงได้...
ทุกครั้งผมก็บอกตัวเองเสมอว่าถ้ามีคนต่อไป ผมจะดูแลเขาให้ดีที่สุด ปรับปรุงตัวเองตลอด
จะเป็นความรักแบบผู้ใหญ่เขามีกัน พูดง่ายๆ ก็คือเข้าใจ เคารพ มีโลกส่วนตัวของกันและกัน
โดยส่วนตัวแล้ว ผมรักเดียว เหล้าแทบไม่ดื่ม บุหรี่ไม่เคยแตะ เรื่องเกมนั้นผมได้เพลาลงอย่างมากเลยแหละ
(ดักไว้ว่าผมไม่สนใจแฟนหรือยังไง)
เข้าเรื่องความรักครั้งล่าสุดดีกว่า จะเรียกว่าบังเอิญก็ได้ เราได้ไปเจอกันในที่ที่ไกลมากๆ
ตอนนี้ก็ไกลนะครับ เป็นรักระยะไกล... ;)
ผมทะนุถนอมเธอมาก แทบจะยอมทุกอย่าง พยายามเข้าใจทุกอย่าง(เรื่องที่เธอไม่ว่าง) ไว้ใจเธอมาก เรียกง่ายๆ คนนี้ถูกใจผมมาก
ทุกอย่างดูราบรื่นแทบจะไม่มีการทะเลาะ หึงหวงกัน เรียกได้ว่าใจล้วนๆ ก็มีบ้างบางครั้งที่เราไม่ค่อยได้คุยกัน (ช่วงสอบ เรียน กิจกรรม)
ผมก็ปรามเธอเหมือนกันนะ แต่เราก็ยังหาทางออกเรื่องนั้นไม่ได้...
เราก็มีไปเที่ยวกันบ้าง แพลนจะไปเที่ยวด้วยกันหลายๆ ที่ แล้วพอหลังผมเรียนจบผมก็กะจะไปหาเธอ
แต่ไม่นานนี้ พอเข้าช่วงสอบ สอบเสร็จต่อกิจกรรม เธอก็ไม่ว่างยาว ผมก็อยากวีนเหมือนกันนะ แต่ผมเป็นห่วงเธอมากกว่าไม่อยากให้เครียดไปกว่านี้ยังไงอนาคตเธอก็ยังถือว่าสำคัญกว่า และเธอก็คงรู้ตัวอยู่แล้วแหละ
ผมก็เลยตัดสินใจปล่อย ก็ไม่ได้ตามถือว่าผมเข้าใจคุณนะที่คุณไม่ว่าง... แต่นั่นกลับเป็นการตัดสินใจที่ผิดมากที่สุดสำหรับรักครั้งนี้
เพราะผมดันชินกับการไม่ได้คุยซะงั้น.. กลายเป็นว่าบางครั้งผมเองก็เป็นฝ่ายละเลยเธอเหมือนกัน...
วันนึง เธอบอกว่า "เธอไม่ได้รู้สึกอะไรแบบนั้นแล้วเป็นเพื่อนกันคงจะดีกว่า"
ณ ตอนนั้น ผมโกรธมากว่าที่ผมทำทุกอย่างเนี่ยมันเพื่ออะไรกัน
มันจุกมากครับ ผมทำอะไรไม่ถูก แหงนหน้าไม่ให้น้ำตาไหล ทุกอย่างแทบจะพังลงมา ที่ผมรอมาทั้งหมดนี่คืออะไรกัน...
แล้วทำไมเรื่องแบบนี้ถึงเกิดขึ้นกับผม แถมมันดันยังเป็น 2 ครั้งติดเสียนี่
ผมน้อยใจต่อโชคชะตาหรืออะไรก็ตามที่มันลงเอยแบบนี้ ได้โปรดเถอะครับ อย่าให้เป็นเธอได้ไหม...
นี่ก็ผ่านมาครึ่งเดือนแล้วแหละครับ ผมก็พอจะเข้าใจอะไรหลายอย่าง
รักระยะไกลนี่มันก็มีผลไหม? ก็จริงครับ ผมไม่สามารถเจอหน้าเธอได้ทุกวัน พาไปกินข้าว หรือทำกิจกรรมอะไรร่วมกันเลย
แต่อย่าลืมนะครับ ณ วันแรกที่สองคนตัดสินใจ เราทั้งคู่นั้นรับสภาพแล้วว่ามันจะเป็นอย่างนี้แหละ
เรื่องมือที่ 3 ส่วนตัวผมนั่นมั่นใจเกินร้อยเลยว่าไม่มีจากนิสัยเธอน่ะนะ
สุดท้ายนี้
ไม่ว่าคุณจะเป็น ผู้ชายหรือผู้หญิง อย่าสปอยล์อีกฝ่ายมากนะครับไม่งั้นอะไรๆ จะตามมา อะไรไม่โอเคคุณก็ต้องจี้ไว้ก่อน(ตอนเหมาะๆ)
หาจุดลงตัวให้ได้นะครับ ทุกคนหรือใครก็ตามที่เหมาะสมควรจะได้รับความรักที่ดีครับ
การที่เราเป็นคนดีนั้นดีแน่ไม่เถียง แต่คำว่าคนดีมันน่าเบื่อนี่ก็เรื่องจริงครับ
(ความจริงแล้วมันอาจจะแค่ไม่ถูกช่วงเวลาเฉยๆ ใครๆ ก็อยากได้คนดีไม่ทำให้เราลำบากใจทั้งนั้นแหละครับ)
ทุกวันนี้ผมก็คิดถึงเธออยู่ ยังอยากคืนดีเหมือนกันนะแต่คงเป็นไปไม่ได้แล้ว
ผมไม่อยากให้อะไรๆ มันสายไปแบบผมนะครับ
รักกันนานๆ นะครับทุกคน