เรามีพี่สาว1คน และมีตัวเรา พ่อแม่เราลำเอียงมากจากความรู้สึก และการกระทำ ที่แสดงออกมา เราทำงานตั้งแต่ ม.3 ส่วนพี่สาวเราไม่เคยทำอะไรเลย พอ ม.ปลายพี่เราก็ไปอยู่บ้านกับแฟนที่เป็นทอมนะคะ พอจะเข้ามหาลัยก็ไปหาสอบพอสอบติดเขาก็กลับมาบ้านมาเอาตัง ทั้งที่ตังก้อนนั้นแม่บอกจะให้เรา พี่เราได้ดัดฟันตั้งแต่จบ ม.3 เราเคยขอแม่แม่บอกว่าฟันเราไม่สวยเท่าที่พี่หรอ เราบอกว่าฟันเรามันเกแล้วฟันล่างคอบฟันบนและอีกหลายๆอย่าง พี่เราแค่เหยิ
นแต่ไม่มากเท่าไร แม่บอกพอเราขึ้นม.ปลาย ถ้าเราสอบ รร. นี้(รร.ใกล้บ้านใช้เงินน้อย) เดี๋ยวเขาจะให้เรียนพิเศษ ตอนนี้ ม.6 แล้วค่ะ ยังไม่ได้เรียนเลยค่ะ พี่เราได้เรียนพิเศษตอน ม.ปลาย และเรียน ม.ปลาย ในเมืองค่ะ ทั้งโน๊ตบุ้คและโทรศัพท์ เราเก็บตังซื้อเองตลอด ต่างจากพี่ที่ใช้ไอโฟน พอพังโทรมาขอตังแม่แม่ก็ให้ ซึ่งเราไม่เคยเลยเราเก็บตังเองซื้ออย่าง 4พันใช้ค่ะ เราเป็นคนไม่ค่อยพูดจนพ่อกับแม่มาด่าเราว่าไม่ทำงานทั้งที่เราทำตลอด เราเลยระเบิดพูดที่อยู่ในใจทุกอย่าง รู้มั้ยค่ะว่าพ่อเราบอกว่าอะไร พ่อเราบอกว่าเราอิจฉาพี่ ซึ่งเราไม่เคยคิดแบบนั้น หรืออาจจะจริงก็ได้ค่ะเพราะเราไม่เคยได้อะไรสักอย่างเลย แม่เราบอกว่าเดี๋ยวเขาเรียนจบเขาก็มาส่งเราเรียน ซึ่งเรารู้อยู่แล้วแหละว่าไม่มีวันนั้นหรอก เพราะเขาจะไม่ให้เราเรียนต่อ มหาลัยแล้ว เราพยายามทำเกรดให้เป็นที่1ของ รร. เพื่อที่จะได้ทุน แต่เราก็ได้ที่2 ตลอด เราแทบหมดหวังแล้วค่ะ พี่เราแม้แต่เกรดเขาก็ไม่เคยขอดู เราทำเกรดได้ดีแค่ไหนเขาไม่เคยชม พอเกรดน้อยมีแต่คำด่า พ่อแม่เราด่าเราด้วยถ้อยคำแรงๆเราเสียใจมากๆค่ะ เช่น อิดอ* สารเล* เด็กเหี้* คอยแต่ใช้ตัง ทั้งๆที่เราเป็นคนทำถึงเราจะไปเที่ยวหรือไปทัศนศึกษาเราไม่เคยขอเลย มีแค่ไหนเราใช้แค่นั้น ไม่พอก็อดเอา พี่เราเอาตังที่แม่ให้ไว้กินไปเที่ยว ซื้อเครื่องสำอาง แล้วบอกว่าจ่ายค่าชีท ไปดูงานต่างๆ สารพัด แม่ก็เชื่อไปหมด เพราะแม่ไม่เล่นไลน์ เฟส หรืออื่นๆ แต่เราเล่น เรารู้ทุกอย่างแต่เราไม่อยากพูดเราเลยโดนดูเป็นเด็กไม่ดี ในสายตาใครหลายๆคน แม่ตีเราทุกครั้งทั้งเเขนทั้งขายังมีรอยยันทุกวันนี้เป็นรอยเขียวช้ำซึ่งมันไม่หายไปสักที เราเจ็บมากๆ แต่เราบอกใครไม่ได้ เขาตีหัวเราทั้งๆที่เขาก็รู้ว่าเราไม่ชอบ ชอบบอกว่าเราเถียงทั้งที่เราอธิบาย หรือเราอาจจะเถียงจริงๆก็ได้เน้อะ แต่ก็ช่างมันเถ้อะ เขาเคยไล่เราออกจากบ้าน ไล่ให้เราไปขายตัว แต่เราไม่มีที่ไปเราก็ยอมทนอยู่ไปเรื่อยๆแหละเพราะเขาคือครอบครัว เราเคยไม่สบายเลยขอไม่ไปทำงาน เขาด่าเราว่า
เป็นอะไรบ่อยๆ แต่เพื่อนเราจะรู้ดีเพราะเราไม่เคยแสดงอาการที่บ้านเราเป็นที่ รร. ครูบอกว่าเราน่าภูมิคุ้มกันไม่ดี เรารู้สึกเสียใจมากๆ หมอเราไม่เคยได้หา ยาก็ได้กินแต่พารา จนมาเห็นข่าวพี่หนูเล็กปอดแหว่งเพราะไม่สบายแล้วไม่ได้กินยาอีก เราคงเป็นแบยนั้นไปแล้วแหละ เพราะเรารู้สึกเหนื่อยบ่อยมากๆ หายใจไม่ค่อยทัน ตัดมาที่พี่เราปวดนิดๆหน่อยก็พาไป รพ. พาไปคลินิค เราแค่อยากระบายเราอาจจะเป็นคนไม่ดีที่เอาเรื่องครอบครัวมาพูดแต่เราเก็บไม่ไหวอีกแล้ว เรากลัวว่าเราจะเป็นโรคซึมเศร้ามากๆ แต่เราพยายามหาความสุขให้ตัวเองตลอดถึงแม้ภายในใจลึกๆมันจะไม่จริงก็ตาม
ผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยนะคะเราพิมพ์ทั้งน้ำตา
ทำไมพ่อกับแม่ชอบลำเอียงคะ
นแต่ไม่มากเท่าไร แม่บอกพอเราขึ้นม.ปลาย ถ้าเราสอบ รร. นี้(รร.ใกล้บ้านใช้เงินน้อย) เดี๋ยวเขาจะให้เรียนพิเศษ ตอนนี้ ม.6 แล้วค่ะ ยังไม่ได้เรียนเลยค่ะ พี่เราได้เรียนพิเศษตอน ม.ปลาย และเรียน ม.ปลาย ในเมืองค่ะ ทั้งโน๊ตบุ้คและโทรศัพท์ เราเก็บตังซื้อเองตลอด ต่างจากพี่ที่ใช้ไอโฟน พอพังโทรมาขอตังแม่แม่ก็ให้ ซึ่งเราไม่เคยเลยเราเก็บตังเองซื้ออย่าง 4พันใช้ค่ะ เราเป็นคนไม่ค่อยพูดจนพ่อกับแม่มาด่าเราว่าไม่ทำงานทั้งที่เราทำตลอด เราเลยระเบิดพูดที่อยู่ในใจทุกอย่าง รู้มั้ยค่ะว่าพ่อเราบอกว่าอะไร พ่อเราบอกว่าเราอิจฉาพี่ ซึ่งเราไม่เคยคิดแบบนั้น หรืออาจจะจริงก็ได้ค่ะเพราะเราไม่เคยได้อะไรสักอย่างเลย แม่เราบอกว่าเดี๋ยวเขาเรียนจบเขาก็มาส่งเราเรียน ซึ่งเรารู้อยู่แล้วแหละว่าไม่มีวันนั้นหรอก เพราะเขาจะไม่ให้เราเรียนต่อ มหาลัยแล้ว เราพยายามทำเกรดให้เป็นที่1ของ รร. เพื่อที่จะได้ทุน แต่เราก็ได้ที่2 ตลอด เราแทบหมดหวังแล้วค่ะ พี่เราแม้แต่เกรดเขาก็ไม่เคยขอดู เราทำเกรดได้ดีแค่ไหนเขาไม่เคยชม พอเกรดน้อยมีแต่คำด่า พ่อแม่เราด่าเราด้วยถ้อยคำแรงๆเราเสียใจมากๆค่ะ เช่น อิดอ* สารเล* เด็กเหี้* คอยแต่ใช้ตัง ทั้งๆที่เราเป็นคนทำถึงเราจะไปเที่ยวหรือไปทัศนศึกษาเราไม่เคยขอเลย มีแค่ไหนเราใช้แค่นั้น ไม่พอก็อดเอา พี่เราเอาตังที่แม่ให้ไว้กินไปเที่ยว ซื้อเครื่องสำอาง แล้วบอกว่าจ่ายค่าชีท ไปดูงานต่างๆ สารพัด แม่ก็เชื่อไปหมด เพราะแม่ไม่เล่นไลน์ เฟส หรืออื่นๆ แต่เราเล่น เรารู้ทุกอย่างแต่เราไม่อยากพูดเราเลยโดนดูเป็นเด็กไม่ดี ในสายตาใครหลายๆคน แม่ตีเราทุกครั้งทั้งเเขนทั้งขายังมีรอยยันทุกวันนี้เป็นรอยเขียวช้ำซึ่งมันไม่หายไปสักที เราเจ็บมากๆ แต่เราบอกใครไม่ได้ เขาตีหัวเราทั้งๆที่เขาก็รู้ว่าเราไม่ชอบ ชอบบอกว่าเราเถียงทั้งที่เราอธิบาย หรือเราอาจจะเถียงจริงๆก็ได้เน้อะ แต่ก็ช่างมันเถ้อะ เขาเคยไล่เราออกจากบ้าน ไล่ให้เราไปขายตัว แต่เราไม่มีที่ไปเราก็ยอมทนอยู่ไปเรื่อยๆแหละเพราะเขาคือครอบครัว เราเคยไม่สบายเลยขอไม่ไปทำงาน เขาด่าเราว่า
ผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยนะคะเราพิมพ์ทั้งน้ำตา