ผมควรเดินยังไงดีครับ

คือตอนนี้อะครับผมยุในช่วงชีวิตของเด็กที่กำลังหามหาลัยคือ จริงๆแล้วผมไม่ใช่คนที่คิดมากขนาดนี้มาก่อนจนกระทั่งวันที่ต้องหามหาลัยอะครับ ชีวิตผมมันดูวุ่นวายมาก พอยุคนเดียวก้คิดถึงเพื่อนอะครับ ผมต้องหางานทำเพื่อจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน แต่สิ่งที่ตามมาคือมีแต่คนถามว่าได้มหาลัยไหนคณะแล้วอยากเป้นอะไรจนบางทีผมก้ไม่อยากจะยุต่อแล้วแต่ก้มีแม่มีน้องชาย ที่คอยยุด้วย แต่บางครั้งแม่ก้ทำงานมืดค่ำกลับมาก้นอนแล้วแทบไม่ได้คุยกันเลยจนบางครั้งก้ได้คุยกันแต่ก้ไม่อยากมาเรื่องหนักใจมาให้ท่านอะครับ ผมกำลังยุในช่วงหามหาลัยแล้ว จริงๆก้ติดด้วยแต่ไม่เอาเพราะอยากได้อีกมหาลัยอะครับ แล้วพอก้มีคนมักบอกว่าหยิ่งจังทำไมไม่เอาเรียนมหาลัยไหนมันก้ดีหมดแหละแล้ว แต่นั้นมันไม่ทำให้ผมหยุดที่จะเข้ามหาลัยที่ตัวเองอยากเข้าเลยจนกระทั่งวันที่ผมสอบOnet Gatpat 9วิชา แล้วคำนวนคะแนนผมไม่สามารถเข้ามหาลัยที่อยากเข้าได้มันเป้นความรุสึกที่แย่มากๆ มันเหมือนเราเลือกทางเดินผิด แล้วก้เริ่มหามหาลัยอื่นที่แยากเข้าเอาเป้นเอาตาย ปรากฏว่าส่ง 3 ครั้งไม่ติกทั้งสามครั้งเลย ยิ่งกดดันเข้าไปอีกชีวิตผมมันมืดไปหมด เดินไปทางไหนก้กลัวหมดหนทางมันเหนื่อยจนใจจะขาด อยากจะฆ่าตัวตายไปเลยแต่ก้ไม่กล้าได้แต่ทำร้ายตัวเอง เพื่อให้ตัวเองได้สติ พอมีแผลก้มักจะบอกครอบครัวว่า อ่อพอดีซุ่มซ่ามเลยเดินชนนู่นชนนี้ เพื่อที่ครอบครัวจะไม่สงสัย ผมไม่ไหวแล้วจริงๆ มันยืดเวลาเกินไป จริงๆครับ บางครั้งผมทำงานก้เหม่อลอยตลอด บางครั้งทำงานพอลูกค้าเรียกก้ต้องฝืนยิ้ม ยิ้มตลอดแต่ในใจมัยเจ้บจนจุก จุกจริงๆครับผมพยายามเฮฮา ทำตัวสนุกสนาน แต่พออยู่คนเดียวมันก้เหงาแล้วก้คิดถึงช่วงเวลาที่อยู่กับเพื่อนเหมือนที่บอกไปข้างต้นเลยครับ บางครั้งก้ร้องไห้ออกมา บางทีก้กรี้ด อยู่ในรถให้มันระบายออกมาให้มากที่สุดแต่มันก้ไม่ช่วยอะไรเลย มันหนักเกินกว่าผมจะรับไหวแล้วครับ ไหนจะอนาคตของผมที่มันยังไม่เคย แน่นอนสักครั้ง มันเหนื่อยจริงๆครับ ยังไงผมขอความคิดเห็นเพื่อที่จะใช่ในการดำเนินชีวิตด้วยนะครับ กระทู้อาจจะยาวไปหน่อยแต่มันคือผมในตอนนี้ครับ อยากที่จะหาทางอแหให้ตัวเองจริงๆครับ ยังไงแสดงความคิดเห้นได้เลยนะครับ