คือเล่าอยากระบายมากเราอึดอัดมากกับปัญหาเล็กน้อยกับเพื่อน
คือเรากับเพื่อน [ขอแทนว่าA] คนนี้เรียนที่เดียวกันแล้วเราก็ได้มาฝึกงานที่เดียวกับคือเราอึดอัดมากที่มาฝึกงานกับAสองคนมันมีปัญหากันบ่อยมากแค่เรื่องเล็กๆน้อยก็ผิดใจกันตลอดที่เราได้ที่ฝึกงานที่บริษัทนี้ญาติAเขาฝากให้ก็ประมาณเด็กเส้นแหละเพราะญาติAรู้จักกับคนบริษัทนี้ ก่อนหน้านั้นเราก็ไปหาที่ฝึกงานที่อื่นกับพวกกลุ่มเพื่อนเราแต่วันนั้นAไม่ได้ไปด้วยเพราะไปธุระกับเพื่อนผู้ชายอีกคนนึงแล้วก็ทิ้งของไว้กับพวกเรา แล้วเรากับกลุ่มเพื่อนก็ไปหาที่ฝึกงานด้วยกันป่ะมาณ4คนโดยที่ไม่มีAเราก็สมัครทิ้งไว้แบบสมัครไว้หลายๆท ี่แล้วเราก็ได้บริษัทเดียวกับกลุ่มเพื่อนเราแต่เราก็ไม่ได้ไปฝึกที่นั้นหรอกวันที่เซนสัญญาฝึกงานเราก็ไม่ได้ไปเซนเพราะเราบอกกับAว่าจะไปทำที่เดียวกันไม่ทิ้ง
ให้อยู่คนเดียวหรอกเพราะตอนนั้นAคือคนเดียวที่ยังไม่มีที่ฝึกงานแล้วAก็เลยให้ญาติพาไปฝากงานให้ซึ่งได้ไปทำงานวันแรกก็ไม่มีคนชอบเราสองคนเลยก็ไม่รู้ทำไม พอทำไปเรื่อยก็มีปัญหากันบ่อยตอนนี้ฝึกได้มาเดือนกว่าแล้วเหลืออีกเดือนกว่าๆก็จะฝึกจบ คือจะบอกAเป็นคนทำงานเร็วมากทำงานเก่งแต่ประเด็นคือว่าพวกพี่ๆที่คุมพวกเราฝึกงานทุกคนใช้แต่เราทำงานคนเดียวไม่ใช้Aทำงานเลยซึ่งตอนแรกเราก็คิดว่าเขาแกล้งใช้เราแต่เวลาเขาใช้เราเขาก็มีขนมน้ำของฝากมาให้เราตลอดเวลาพี่ๆเขาเรียกให้ไปเอาของฝากเขาก็เรียกเราคนเดียวพี่ๆเขาก็บอกให้เอาไปแบ่งๆกับAเราก็เอามาแบ่งกับAนะแต่Aไม่เอาแล้วพร้อมกับพูดว่าเขาให้แกคนเดียวนิเขาไม่ได้ให้เราซึ่งเราก็บอกว่าเขาให้ไปแบ่งๆกันกินดิแต่ A ก็ไม่เอาซึ่งตอนนั้นเรารู้สึกเบลอไปเลยแบบหน้าแตกเลยอ่ะงงมากแล้วเวลาพวกพี่ใช้งานเราไปทำนู้นทำนี่ แต่เราทำงานไม่เก่งนะซึ่งเราช้าอ่ะเรายังแอบคิดในใจแมร่งแกล้งกูแน่ๆเลยบางทีเราไปเข้าห้องน้ำแล้วAนั่งทำงานอยู่ในห้องยังไม่มีใครใช้Aไปทำงานเลยต้องรอให้เราเข้าห้องน้ำเสร็จถึงจะให้เราไปทำนู่นนี้คือเราก็งงอ่ะทำไมไม่ใช้Aว่ะทั้งๆที่Aก็ว่างตอนนั้นคือคิดเลยว่าโดนเเกล้งแน่ๆเราก็ไม่เคยทำอะไรใครเพราะไม่รู้จักใครแต่ไม่ใช้อย่างที่คิด พอตกเย็นมาAทักมาหาเราว่าแกมีไรกับเราป่าวตอนเราก็งงอ่ะเราก็เลยบอกป่าวนะทำไมหรอ A ก็ตอบกลับมาว่า มีคนบอกว่าแกแกล้งเราแกอยากได้หน้าคนเดียวอยากได้งานคนเดียว ตอนนั้นน้ำแทบพรวดออกจากปากคืองงคือเอ๋อกับหน้าจอคอมคือพูดไรว่ะ เราก็เลยถามว่าใครพูดอ่ะมีไรป่าวถามได้นะคือตอนนั้นโมโหแล้วอ่ะAก็เลยตอบกลับมาว่าเขาบอกเรามางั้นไม่มีไรพร้อมสติ๊กเกอร์หัวใจ เราก็เลยบอกโอเคมีไรบอกได้ พอเช้าไปทำงานถ้าใครถึงก่อนก็จะนั่งรอหน้าบริษัทวันนั้นเราถึงก่อนเราก็นั่งรอสักพักAก็เดินมาถึงเพราะว่าบ้านAอยู่ใกล้บริษัท แต่Aเดินมาแทนที่จะเดินมาหาเราแต่Aเดินผ่านเราไปเลยเราก็งงสิทำไมไม่เดินมาหาเราเพราะว่าปกติจะเดินเขาห้องทำงานพร้อมกันแต่Aเล่นเดินไปเลยเราก็เรียกนะแต่Aไม่หยุดรอเราก็ไม่รู้เป็นเพราะอะไรคือมันอึดอัดมากจะอะไรกันนักหนาว่ะเมื่อคืนก็ยังปกติดีพอเราเดินมาห้องทำงานแมร่งทุกอย่างอึดอัดไปหมดเลยคือตอนนั้นทั้งโมโหแล้วก็จะร้องไห้แล้วอ่ะแล้วเรื่องไม่คุยกันเนี้ยตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเป็นบ่อยมากทั้งๆที่เราก็ถามตลอดนะว่าไม่พอใจอะไรเราหรือป่าวปรากฎว่าเรื่องงานทำไม่มีแต่คนใช้เราแล้วคิดว่าเราจะเอาหน้าคนเดียวเราก็อธิบายว่าไม่เคยคิดอย่างนั้นเลยแต่ก็ไม่รู้ทำไมว่าพวกพี่ถึงเรียกแต่เรามาฝึกก็แค่เอาคะแนนผ่านไปเฉยๆแล้วAก็พูดว่าถ้าเกิดพวกพี่ๆเขาใช้ไปทำอะไรก็เรียกAไปด้วยแต่พอเอาเขาจริงAก็ไม่ไปเวลาทำงานเราก็เรียกไปด้วยแต่บางครั้งAก็ไม่ไปก็เลยปล่อยไปแล้วกันถ้าเรียกไม่ไปก็แล้วแต่ แต่เราไม่รู้จริงๆนะว่าทำไมพวกพี่ๆถึงไม่ใช้A แล้วก็มีอีกเรื่องอันนี้เรื่องเล็กมาก คือเรากับA ตอนเช้าเช้า เรา กับเอ จะซื้อของกินตอนเช้า เพื่อที่จะไปกินในที่ทำงาน แต่วันนั้นมันมีเหตุการณ์นึงเกิดขึ้น คือเรากับAไปหาของกินเราซื้อของอีกร้านนึงพอเราซื้อเสร็จเราก็เดินไปหาAที่อยู่อีกร้านนึงแล้วเราก็คุยโทรศัพท์รอแล้วทีนี่Aจะจ่ายตังค์Aมีแบงค์500ซึ่งร้านก็ไม่มีทอนมั่งเราเห็นแล้วล่ะแต่ก็คุยโทรศัพท์แล้วเราเห็นว่าเพื่อนไม่มีตังค์ย่อยเราก็กะลังจะควักให้แต่Aดันพูดมาก่อนว่าเห้ยมีเศษตังค์ป่ะเราก็พยักหน้าเพราะตอนนั้นคุยโทรศัพท์อยู่อีกมือก็ควักให้พอจ่ายตังเสร็จAเดินไปที่ทำงานเลยไม่รอเราเลยเราก็เลยเดินตามไปเราก็ถามว่าเป็นอะไรอ่ะAก็พูดกลับมาว่าทำไมเราเป็นคนอย่างนี้งกกับเพื่อนทำไมเรามีอะไรเราก็ช่วยแกคือมาเป็นชุดตอนนั้นแบบงงเลยคิดในใจทำไรให้ว่ะไม่เปิดช่องว่างให้เราพูดเลยงงแล้วมีอยู่คำพูดนึงที่ทำให้เราจุกไปเลยไม่คิดว่าเพื่อนจะพูดแบบนี้กับเราAชี้หน้าเราพร้อมกับพูดว่าที่มีงานไม่ใช่เพราะกูกับญาติกูหรอคือพูดคำนี้มาเราถึงกับหน้าชาเลยน้ำตาคลอทั้งโกรธทั้งโมโหในหัวสมองเราคิดว่ากูทำไรให้ว่ะอยู่ดีๆก็มาว่าทำไมไม่นึกถึงว่าเรามากับมันเพราะอะไรก่อนหน้านี้เราก็มีที่ฝึกงานที่ดีกว่าแต่ที่เรามากับAเพราะเราพูดไว้แล้วว่าจะมาทำที่เดียวกันมาเป็นเพื่อนคือตอนนั้นมันรู้สึกแย่มากๆอ่ะมันแย่ไปหมดเราโกรธAมากแต่เราไม่อยากพูดอะไรคือมันจุกไปแต่เราก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเราไม่รู้เราทำอะไรให้Aไม่พอใจแต่ครั้งนี้เราไม่ถามAนะว่าเป็นอะไรคือเราก็โกรธมากอยู่มาชี้หน้าด่าเราแต่ที่เราไม่สวนกลับเพราะตอนนั้นเราโกรธมากถ้าเกิดสวนกลับไปคนอื่นก็ต้องรู้เพราะเราเป็นคนเสียงดังแล้วก็พูดหยาบคายถ้าเกิดตอนนั้นเราสวนไปจะต้องมีปัญหาในการฝึกงานแน่ บางทีเราอึดอัดเราก็โทรไปเล่าให้เพื่อนฟังบางคนก็บอกว่าคิดผิดแทนที่จะไปฝึกที่อื่นบางคนพอโทรไปเล่าให้ฟังขี่รถมาหาเราเลยซึ่งเราก็อยากให้Aเข้าใจเราบ้างไม่ใช่เอะอะก็งอนกับเรื่องไม่เป็นเรื่องแล้วเหลือเวลาอีกตั้งเดือนกว่าๆ กว่าเราจะฝึกงานจบเราคงเครียดตาย
อยากระบาย อยู่ดีๆเพื่อนก็โกรธเราทั้งที่เราไม่ได้ทำอะไรให้แล้วเป็นแบบนี้บ่อยมาก
คือเรากับเพื่อน [ขอแทนว่าA] คนนี้เรียนที่เดียวกันแล้วเราก็ได้มาฝึกงานที่เดียวกับคือเราอึดอัดมากที่มาฝึกงานกับAสองคนมันมีปัญหากันบ่อยมากแค่เรื่องเล็กๆน้อยก็ผิดใจกันตลอดที่เราได้ที่ฝึกงานที่บริษัทนี้ญาติAเขาฝากให้ก็ประมาณเด็กเส้นแหละเพราะญาติAรู้จักกับคนบริษัทนี้ ก่อนหน้านั้นเราก็ไปหาที่ฝึกงานที่อื่นกับพวกกลุ่มเพื่อนเราแต่วันนั้นAไม่ได้ไปด้วยเพราะไปธุระกับเพื่อนผู้ชายอีกคนนึงแล้วก็ทิ้งของไว้กับพวกเรา แล้วเรากับกลุ่มเพื่อนก็ไปหาที่ฝึกงานด้วยกันป่ะมาณ4คนโดยที่ไม่มีAเราก็สมัครทิ้งไว้แบบสมัครไว้หลายๆท ี่แล้วเราก็ได้บริษัทเดียวกับกลุ่มเพื่อนเราแต่เราก็ไม่ได้ไปฝึกที่นั้นหรอกวันที่เซนสัญญาฝึกงานเราก็ไม่ได้ไปเซนเพราะเราบอกกับAว่าจะไปทำที่เดียวกันไม่ทิ้ง
ให้อยู่คนเดียวหรอกเพราะตอนนั้นAคือคนเดียวที่ยังไม่มีที่ฝึกงานแล้วAก็เลยให้ญาติพาไปฝากงานให้ซึ่งได้ไปทำงานวันแรกก็ไม่มีคนชอบเราสองคนเลยก็ไม่รู้ทำไม พอทำไปเรื่อยก็มีปัญหากันบ่อยตอนนี้ฝึกได้มาเดือนกว่าแล้วเหลืออีกเดือนกว่าๆก็จะฝึกจบ คือจะบอกAเป็นคนทำงานเร็วมากทำงานเก่งแต่ประเด็นคือว่าพวกพี่ๆที่คุมพวกเราฝึกงานทุกคนใช้แต่เราทำงานคนเดียวไม่ใช้Aทำงานเลยซึ่งตอนแรกเราก็คิดว่าเขาแกล้งใช้เราแต่เวลาเขาใช้เราเขาก็มีขนมน้ำของฝากมาให้เราตลอดเวลาพี่ๆเขาเรียกให้ไปเอาของฝากเขาก็เรียกเราคนเดียวพี่ๆเขาก็บอกให้เอาไปแบ่งๆกับAเราก็เอามาแบ่งกับAนะแต่Aไม่เอาแล้วพร้อมกับพูดว่าเขาให้แกคนเดียวนิเขาไม่ได้ให้เราซึ่งเราก็บอกว่าเขาให้ไปแบ่งๆกันกินดิแต่ A ก็ไม่เอาซึ่งตอนนั้นเรารู้สึกเบลอไปเลยแบบหน้าแตกเลยอ่ะงงมากแล้วเวลาพวกพี่ใช้งานเราไปทำนู้นทำนี่ แต่เราทำงานไม่เก่งนะซึ่งเราช้าอ่ะเรายังแอบคิดในใจแมร่งแกล้งกูแน่ๆเลยบางทีเราไปเข้าห้องน้ำแล้วAนั่งทำงานอยู่ในห้องยังไม่มีใครใช้Aไปทำงานเลยต้องรอให้เราเข้าห้องน้ำเสร็จถึงจะให้เราไปทำนู่นนี้คือเราก็งงอ่ะทำไมไม่ใช้Aว่ะทั้งๆที่Aก็ว่างตอนนั้นคือคิดเลยว่าโดนเเกล้งแน่ๆเราก็ไม่เคยทำอะไรใครเพราะไม่รู้จักใครแต่ไม่ใช้อย่างที่คิด พอตกเย็นมาAทักมาหาเราว่าแกมีไรกับเราป่าวตอนเราก็งงอ่ะเราก็เลยบอกป่าวนะทำไมหรอ A ก็ตอบกลับมาว่า มีคนบอกว่าแกแกล้งเราแกอยากได้หน้าคนเดียวอยากได้งานคนเดียว ตอนนั้นน้ำแทบพรวดออกจากปากคืองงคือเอ๋อกับหน้าจอคอมคือพูดไรว่ะ เราก็เลยถามว่าใครพูดอ่ะมีไรป่าวถามได้นะคือตอนนั้นโมโหแล้วอ่ะAก็เลยตอบกลับมาว่าเขาบอกเรามางั้นไม่มีไรพร้อมสติ๊กเกอร์หัวใจ เราก็เลยบอกโอเคมีไรบอกได้ พอเช้าไปทำงานถ้าใครถึงก่อนก็จะนั่งรอหน้าบริษัทวันนั้นเราถึงก่อนเราก็นั่งรอสักพักAก็เดินมาถึงเพราะว่าบ้านAอยู่ใกล้บริษัท แต่Aเดินมาแทนที่จะเดินมาหาเราแต่Aเดินผ่านเราไปเลยเราก็งงสิทำไมไม่เดินมาหาเราเพราะว่าปกติจะเดินเขาห้องทำงานพร้อมกันแต่Aเล่นเดินไปเลยเราก็เรียกนะแต่Aไม่หยุดรอเราก็ไม่รู้เป็นเพราะอะไรคือมันอึดอัดมากจะอะไรกันนักหนาว่ะเมื่อคืนก็ยังปกติดีพอเราเดินมาห้องทำงานแมร่งทุกอย่างอึดอัดไปหมดเลยคือตอนนั้นทั้งโมโหแล้วก็จะร้องไห้แล้วอ่ะแล้วเรื่องไม่คุยกันเนี้ยตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเป็นบ่อยมากทั้งๆที่เราก็ถามตลอดนะว่าไม่พอใจอะไรเราหรือป่าวปรากฎว่าเรื่องงานทำไม่มีแต่คนใช้เราแล้วคิดว่าเราจะเอาหน้าคนเดียวเราก็อธิบายว่าไม่เคยคิดอย่างนั้นเลยแต่ก็ไม่รู้ทำไมว่าพวกพี่ถึงเรียกแต่เรามาฝึกก็แค่เอาคะแนนผ่านไปเฉยๆแล้วAก็พูดว่าถ้าเกิดพวกพี่ๆเขาใช้ไปทำอะไรก็เรียกAไปด้วยแต่พอเอาเขาจริงAก็ไม่ไปเวลาทำงานเราก็เรียกไปด้วยแต่บางครั้งAก็ไม่ไปก็เลยปล่อยไปแล้วกันถ้าเรียกไม่ไปก็แล้วแต่ แต่เราไม่รู้จริงๆนะว่าทำไมพวกพี่ๆถึงไม่ใช้A แล้วก็มีอีกเรื่องอันนี้เรื่องเล็กมาก คือเรากับA ตอนเช้าเช้า เรา กับเอ จะซื้อของกินตอนเช้า เพื่อที่จะไปกินในที่ทำงาน แต่วันนั้นมันมีเหตุการณ์นึงเกิดขึ้น คือเรากับAไปหาของกินเราซื้อของอีกร้านนึงพอเราซื้อเสร็จเราก็เดินไปหาAที่อยู่อีกร้านนึงแล้วเราก็คุยโทรศัพท์รอแล้วทีนี่Aจะจ่ายตังค์Aมีแบงค์500ซึ่งร้านก็ไม่มีทอนมั่งเราเห็นแล้วล่ะแต่ก็คุยโทรศัพท์แล้วเราเห็นว่าเพื่อนไม่มีตังค์ย่อยเราก็กะลังจะควักให้แต่Aดันพูดมาก่อนว่าเห้ยมีเศษตังค์ป่ะเราก็พยักหน้าเพราะตอนนั้นคุยโทรศัพท์อยู่อีกมือก็ควักให้พอจ่ายตังเสร็จAเดินไปที่ทำงานเลยไม่รอเราเลยเราก็เลยเดินตามไปเราก็ถามว่าเป็นอะไรอ่ะAก็พูดกลับมาว่าทำไมเราเป็นคนอย่างนี้งกกับเพื่อนทำไมเรามีอะไรเราก็ช่วยแกคือมาเป็นชุดตอนนั้นแบบงงเลยคิดในใจทำไรให้ว่ะไม่เปิดช่องว่างให้เราพูดเลยงงแล้วมีอยู่คำพูดนึงที่ทำให้เราจุกไปเลยไม่คิดว่าเพื่อนจะพูดแบบนี้กับเราAชี้หน้าเราพร้อมกับพูดว่าที่มีงานไม่ใช่เพราะกูกับญาติกูหรอคือพูดคำนี้มาเราถึงกับหน้าชาเลยน้ำตาคลอทั้งโกรธทั้งโมโหในหัวสมองเราคิดว่ากูทำไรให้ว่ะอยู่ดีๆก็มาว่าทำไมไม่นึกถึงว่าเรามากับมันเพราะอะไรก่อนหน้านี้เราก็มีที่ฝึกงานที่ดีกว่าแต่ที่เรามากับAเพราะเราพูดไว้แล้วว่าจะมาทำที่เดียวกันมาเป็นเพื่อนคือตอนนั้นมันรู้สึกแย่มากๆอ่ะมันแย่ไปหมดเราโกรธAมากแต่เราไม่อยากพูดอะไรคือมันจุกไปแต่เราก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเราไม่รู้เราทำอะไรให้Aไม่พอใจแต่ครั้งนี้เราไม่ถามAนะว่าเป็นอะไรคือเราก็โกรธมากอยู่มาชี้หน้าด่าเราแต่ที่เราไม่สวนกลับเพราะตอนนั้นเราโกรธมากถ้าเกิดสวนกลับไปคนอื่นก็ต้องรู้เพราะเราเป็นคนเสียงดังแล้วก็พูดหยาบคายถ้าเกิดตอนนั้นเราสวนไปจะต้องมีปัญหาในการฝึกงานแน่ บางทีเราอึดอัดเราก็โทรไปเล่าให้เพื่อนฟังบางคนก็บอกว่าคิดผิดแทนที่จะไปฝึกที่อื่นบางคนพอโทรไปเล่าให้ฟังขี่รถมาหาเราเลยซึ่งเราก็อยากให้Aเข้าใจเราบ้างไม่ใช่เอะอะก็งอนกับเรื่องไม่เป็นเรื่องแล้วเหลือเวลาอีกตั้งเดือนกว่าๆ กว่าเราจะฝึกงานจบเราคงเครียดตาย