ก่อนหน้านี้ไปอีก สิบเดือน เราเคยคบกับคนๆนึง กับคนนี้เราสบายใจ พูดได้ทุกเรื่อง ถ้าพูดถึงนิสัยเขาดีทุกอย่าง สุภาพบุรุษ ตลอดเวลาที่คบกันมา 6 ปี ซึ่งเป็นรักช่วงวัยเรียนก็จริงแต่เราผ่านอะไรกันมาเยอะมากจนต่างคนต่างคิดว่าคงไม่มีวันเลิกกันได้ เราต่างพลักดันสนับสนุนกันไปในทางที่ดี จนชีวิตคู่ของเรามันจะสำเร็จแล้ว อีกแค่นิดเดียวจริงๆ จนเราตัดสินใจมาเรียนต่อที่อื่น นั่นคือช่องทางทำให้เขาไปมีคนอื่นแล้วเราก็เลิกลากันในที่สุด กว่าจะทำใจให้อยู่ได้มันไม่ง่ายเลยจริงๆ กับผู้หญิงคนนึงที่ตัดสินใจมาใช้ชีวิตในกรุงเทพคนเดียวแต่ดีที่เรายังบังเอิญเจอเพื่อนเก่าที่เคยเรียนด้วยกันคอยปลอบ คอยพูดคุย
พอเวลาผ่านไป หลังจากที่เราโสดก็มีคนเข้ามาคุยกับเราเยอะมาก แต่เราก็คิดนะ แล้วก็เลือก ว่าคนที่จะคบต่อไป ขอคบแบบไม่เลิกแล้วนะ ไม่อยากเจ็บแบบที่ผ่านมาแล้ว จนเราเจอรุ่นพี่คนนึงเราเคยรู้จักเขามาก่อน แต่ไม่ได้คุยกันนานหลายปีจนมาเจอกัน เขารู้ว่าเราโสดเขาก็เริ่มจีบเรา เขาดีกับเรามาก ทุ่มเททุกอย่าง เราเลยตัดสินใจคบกับเขาแบบจริงจัง แรกๆ บอกเลยว่า อุปสรรคในความรักครั้งนี้เยอะมาก มันมีเรื่องอะไรหลายๆอย่าง ที่ทำให้ต้องเกือบจบกันหลายครั้ง ไม่ใช่แค่เราสองคนแต่มันเป็นเพราะคนอื่นด้วย บวกกับนิสัยเขาจะใจร้อนไปหน่อย พูดง่ายๆว่าเราต้องยอม ถึงจะดี แรกๆก็แอบร้องไห้บ่อย เพราะในใจมันคิดเอาไปเปรียบเทียบกับคนเก่าตลอด เพราะอยู่กับคนเก่าแล้วมันสบายใจกว่านี้ แต่เราไม่เคยพูดออกไปนะ เราก็คบกับเขาไปเรื่อยๆ จนเรื่องหลายๆเรื่องที่มันเป็นอุปสรรคมันคลี่คลายไปเอง รักเราหวานชื่นมาก เวลารักกันก็รักกันมาก เวลาทะเลาะเขาก็เป็นคนอารมณ์ร้อน เราก็พยายามเย็นทั้งๆที่เมื่อก่อนเป็นคนอารมณ์ร้อนเหมือนกันเคยเถียงกับคนเก่าจนเขายอม เราว่าเราพยายามที่ปรับตัวทุกๆอย่าง เข้าหาเขา เขาเป็นคนพูดเองเลยนะ ว่าคนอย่างเขาไม่มีวันยอมใครถ้าเข้าไม่ผิด ซึ่งเวลาทะเลาะกันทุกคนก็รู้ว่า ที่ทะเลาะกันอยู่เนี่ย และไม่มีใครยอมใครเนี่ย ก็คือ ไม่มีใครยอมว่าตัวเองผิดไง แต่ก็ช่างเถอะผ่านไป เราคิดไงว่าไม่มีใครดีไปหมดหรอก เราจะยอมรับข้อเสียของเขาตรงนี้แล้วกัน ในโลกนี้ไม่มีใครดีไปหมดหรอก.... วันนึงโชคชะตาก็แกล้งเราให้เราต้องไกลกัน คือเราตัดสินใจกลับมาทำงานที่บ้านเกิดคะ กลายเป็บคบคนไกลไปเลย แต่เราก็ยังคบกันรักกันเหมือนเดิม เขาพาเราไปเจอครอบครัวเขา เราพาเขามาเจอครอบครัวเรา เขาบอกพ่อเราว่าจะมาขอเราแต่งงานอีกไม่นาน ให้เราได้เรียนต่ออีกนิดเดียวให้จบก่อน ทุกอย่างเหมือนจะลงตัว เราวางแผนอนาคตที่สวยงามถึงแม้ว่า ทุกวันนี้จะคบกันได้แค่สิบเดือน ทุกอย่างเราเข้ากันได้หมดเลยคะ เราชอบอะไรเหมือนๆกัน มันทำให้เวลาทำอะไรด้วยกันแล้วมีความสุข แต่ว่า เราต้องมาทะเลาะกันกับเรื่องไม่เป็นเรื่องทุกที เราก็ไม่ยอมเขาก็ไม่ยอม บางทีมันเกินไปจริงๆ ทั้งๆที่เราไม่ได้ผิดอะไรเลย บางทีก็เหนื่อยใจ ท้อใจแล้วคิดทุกครั้งที่เขาบอกเลิกเราเพราะว่าเขาบอกว่าเราเถียงเก่ง เขารับไม่ได้ เราอธิบายก็หาว่าเถียง ทั้งๆที่เราไม่ได้ใช้อารมณ์เลย ทุกวันนี้เริ่มท้อมากขึ้นๆ จนคิดอีกแหละว่าจะเลิกดีไหม มันทำใจไม่ได้สักทีที่ต้องตัดเขาออกไปจากชีวิต ช่วยคิดทีคะว่าเราควรทำยังไงต่อไป เราจะเลิกกันหลายครั้งแล้วเพราะเขาอารมณ์ร้อนเกินแล้วชอบคิดไปเอง เหนื่อยคะ แต่ไม่อยากเลิก เราต้องทนทุกข์ทรมานทุกครั้งที่เขาบอกเลิกแบบนี้ทุกทีเลยเหรอคะ อยากคบกับใครแล้วไม่ต้องเลิกอีกแล้วมีไหมคะ T______________T
ความรักทำพิษอีกแล้วคะ
พอเวลาผ่านไป หลังจากที่เราโสดก็มีคนเข้ามาคุยกับเราเยอะมาก แต่เราก็คิดนะ แล้วก็เลือก ว่าคนที่จะคบต่อไป ขอคบแบบไม่เลิกแล้วนะ ไม่อยากเจ็บแบบที่ผ่านมาแล้ว จนเราเจอรุ่นพี่คนนึงเราเคยรู้จักเขามาก่อน แต่ไม่ได้คุยกันนานหลายปีจนมาเจอกัน เขารู้ว่าเราโสดเขาก็เริ่มจีบเรา เขาดีกับเรามาก ทุ่มเททุกอย่าง เราเลยตัดสินใจคบกับเขาแบบจริงจัง แรกๆ บอกเลยว่า อุปสรรคในความรักครั้งนี้เยอะมาก มันมีเรื่องอะไรหลายๆอย่าง ที่ทำให้ต้องเกือบจบกันหลายครั้ง ไม่ใช่แค่เราสองคนแต่มันเป็นเพราะคนอื่นด้วย บวกกับนิสัยเขาจะใจร้อนไปหน่อย พูดง่ายๆว่าเราต้องยอม ถึงจะดี แรกๆก็แอบร้องไห้บ่อย เพราะในใจมันคิดเอาไปเปรียบเทียบกับคนเก่าตลอด เพราะอยู่กับคนเก่าแล้วมันสบายใจกว่านี้ แต่เราไม่เคยพูดออกไปนะ เราก็คบกับเขาไปเรื่อยๆ จนเรื่องหลายๆเรื่องที่มันเป็นอุปสรรคมันคลี่คลายไปเอง รักเราหวานชื่นมาก เวลารักกันก็รักกันมาก เวลาทะเลาะเขาก็เป็นคนอารมณ์ร้อน เราก็พยายามเย็นทั้งๆที่เมื่อก่อนเป็นคนอารมณ์ร้อนเหมือนกันเคยเถียงกับคนเก่าจนเขายอม เราว่าเราพยายามที่ปรับตัวทุกๆอย่าง เข้าหาเขา เขาเป็นคนพูดเองเลยนะ ว่าคนอย่างเขาไม่มีวันยอมใครถ้าเข้าไม่ผิด ซึ่งเวลาทะเลาะกันทุกคนก็รู้ว่า ที่ทะเลาะกันอยู่เนี่ย และไม่มีใครยอมใครเนี่ย ก็คือ ไม่มีใครยอมว่าตัวเองผิดไง แต่ก็ช่างเถอะผ่านไป เราคิดไงว่าไม่มีใครดีไปหมดหรอก เราจะยอมรับข้อเสียของเขาตรงนี้แล้วกัน ในโลกนี้ไม่มีใครดีไปหมดหรอก.... วันนึงโชคชะตาก็แกล้งเราให้เราต้องไกลกัน คือเราตัดสินใจกลับมาทำงานที่บ้านเกิดคะ กลายเป็บคบคนไกลไปเลย แต่เราก็ยังคบกันรักกันเหมือนเดิม เขาพาเราไปเจอครอบครัวเขา เราพาเขามาเจอครอบครัวเรา เขาบอกพ่อเราว่าจะมาขอเราแต่งงานอีกไม่นาน ให้เราได้เรียนต่ออีกนิดเดียวให้จบก่อน ทุกอย่างเหมือนจะลงตัว เราวางแผนอนาคตที่สวยงามถึงแม้ว่า ทุกวันนี้จะคบกันได้แค่สิบเดือน ทุกอย่างเราเข้ากันได้หมดเลยคะ เราชอบอะไรเหมือนๆกัน มันทำให้เวลาทำอะไรด้วยกันแล้วมีความสุข แต่ว่า เราต้องมาทะเลาะกันกับเรื่องไม่เป็นเรื่องทุกที เราก็ไม่ยอมเขาก็ไม่ยอม บางทีมันเกินไปจริงๆ ทั้งๆที่เราไม่ได้ผิดอะไรเลย บางทีก็เหนื่อยใจ ท้อใจแล้วคิดทุกครั้งที่เขาบอกเลิกเราเพราะว่าเขาบอกว่าเราเถียงเก่ง เขารับไม่ได้ เราอธิบายก็หาว่าเถียง ทั้งๆที่เราไม่ได้ใช้อารมณ์เลย ทุกวันนี้เริ่มท้อมากขึ้นๆ จนคิดอีกแหละว่าจะเลิกดีไหม มันทำใจไม่ได้สักทีที่ต้องตัดเขาออกไปจากชีวิต ช่วยคิดทีคะว่าเราควรทำยังไงต่อไป เราจะเลิกกันหลายครั้งแล้วเพราะเขาอารมณ์ร้อนเกินแล้วชอบคิดไปเอง เหนื่อยคะ แต่ไม่อยากเลิก เราต้องทนทุกข์ทรมานทุกครั้งที่เขาบอกเลิกแบบนี้ทุกทีเลยเหรอคะ อยากคบกับใครแล้วไม่ต้องเลิกอีกแล้วมีไหมคะ T______________T