คนที่เรียนไปด้วย ทำงานไปด้วย ทำยังไงให้เอาชีวิตรอดได้จนจบคะ ถ้าไม่มีใครซัพพอตเลย

ถ้ามีเงื่อนไขในชีวิตว่า แม่ทำงานวันละไม่ถึง 200 บาท น้องไม่ได้ทำงาน ไม่มีญาติช่วยเหลือ  ตัวเองต้องทำงานหาเงินเพื่อที่จะมีให้ตัวเองได้กินข้าว ซื้อของอุปโภคบริโภคใช้ภายในครอบครัว ไหนจะค่าเรียนอีก จ่ายค่าเทอมเองทุกบาท ค่ารถไปบางทีเราก็ไม่ได้ไปสอบเพราะวันนั้นไม่มีค่ารถไป แล้วต้องขาดงานทำให้เสียรายได้อีก แค่สามร้อยกว่าบาทก็ทำให้ชีวิตมีกินหลายวันแล้ว ลาสามวันเราก็ขาดรายได้รวมสิ้นเดือนพันกว่าบาทแล้ว มีใครผ่านแบบนี้ไปได้ไหมคะ จะทำยังไงดี เหมือนเรียนยังไงก็จะไม่จบสักที ไปสอบได้แค่ทีละตัวสองตัว แล้วก็จะเป็นอย่างนี้อยู่ตลอดไป เพราะแม่ยังหาแค่กินไปวันๆ สามคนยังไม่พอเลย ไหนจะต้องน้องอีก แล้วยังทำตัวให้ต้องท้อใจ ไม่เคยช่วยเหลือ แม้แต่ซักผ้าเอง บอกให้แม่สอน ก็ไม่สอน แล้วยังมาเฆี่ยนเอากับเรา ว่าเราเป็นพี่ เราต้องให้ๆๆๆ ให้เท่าไหร่ก็ไม่พอ ให้เท่าไหร่ก็ไม่เคยคิดที่จะช่วนเหลือตัวเอง (แล้วเราก็ขอทุนไม่ได้ ขอกยศไม่ได้ เพราะไม่ได้ลงเรียนเต็มรายวิชา และทำงาน หมดหวังจริงๆ) (เราไม่เคยแต่งหน้าเลย เพราะถ้าซื้อเครื่องสำอางเราต้องอดกินข้าวแน่ๆ ไม่แต่งตัว ไม่ใส่นาฬิกาเหมือนเพื่อนๆ คือประหยัดสุดๆแล้ว ค่าเน็ตก็ใช้true bonusเน็ตฟรี) แทบไม่ต้องหวังว่า เมื่อไหร่จะได้ไปเข้าเรียน เมื่อไหร่จะได้ไปสอบครบ เมื่อไหร่จะได้ซ่อมบ้าน เมื่อไหร่จะได้มีเงินเอาไปลงทุนขายของหรือทำอย่างอื่น เมื่อไหร่จะมีอนาคต ไม่มีทางออกเลยค่ะ ไม่ไหวแล้วคะ มากกว่าท้อ มากกว่าเครียด คือมองไม่เห็นทางออก ไม่มีที่ปรึกษา ทำอะไรไม่ได้เลย