เคยทำงานแล้วท้อไหมคะ

ปัจจุบันทำงานอยู่ที่ทำงานหนึ่งในจังหวัดกำแพงเพชรค่ะ  ก่อนหน้านี้เคยทำงานบัญชีของบริษัทที่ให้บริการลูกค้าค่ะ  ก็ทำงานมีความสุขดีค่ะ มีทุกข์บ้างเล็กน้อย แต่โดยรวมก็สนุกกับงานค่ะ สาเหตุที่ออกจากงาน คือตอนนั้นคิดกับแฟนไว้แล้วว่า อยากทำงานได้เงินเดือนมากกว่านี้ เลยตัดสินใจไปเสี่ยงดวงที่ เมืองหลวง แต่เราก็คิดผิดค่ะ มันไม่ได้เป็นดังหวัง เราก็ไม่เป็นไร กลับมาสู้ที่บ้านต่อ

หลังจากนั้นเราได้งานเงินเดือนไม่สูงมากค่ะ แต่มันไม่มีอนาคต ก็ทนทำไป จนกระทั่ง มีพี่ที่รู้จักกันชวนมาทำงาน เป็นพนักงานบัฐชีที่นึงค่ะ   มีหยุดเสาร์ - อาทิตย์ และวันหยุดราชการ ตามหน่วยงานของรัฐเลยค่ะ  ด้วยความที่เราอยากมีเวลาอ่านหนังสือสอบ เพราะงานเดิมนั้น ทำงานยาวค่ะ แล้วหยุดปลายเดือนติดต่อกัน
เราเลยตอบตกลงที่จะไปทำงานที่นั่น...แทบจะทันที โดยหารู้ไม่ว่า หายนะมาเยือน

เราเริ่มงานสำนักงานนี้เมื่อปลายปีที่แล้วค่ะ...ตอนแรกที่เข้าไปก็ยังโอเคค่ะ แต่ติดตรงที่ว่า ทั้งสำนักงาน มีเราคนเดียวค่ะ ย้ำ..คนเดียวค่ะ
คือเราต้องทำงานทุกอย่าง ทั้งงานธุรการ  งานบัญชี  งานเลขานุการ  คือสำนักงานมีแผนกไหนบ้าง เราทำหมดเลย

ยิ่งทำ เราก็ยิ่งรู้สึกว่า พลังในการทำงานมันเหลือน้อยลงไปทุกทีค่ะ  คือตื่นขึ้นมาไม่อยากไปทำงาน (โดยปกติ เราเป็นคนชอบทำงานมากค่ะ)
มันเหมือนว่า เราทำงานเหมือนคนตาบอด ไม่มีคนคอยช่วยคิด ช่วยทำงาน (ต้องบอกก่อนค่ะ ว่าเราเข้าไปทำงาน คนเก่าเค้ามาสอนงานให้เรา สองอาทิตย์ค่ะ) งานที่จะต้องทำเราไม่รู้เลยว่า เราต้องทำอันไหนก่อน เพราะทุกอย่าง ด่วนไปหมด

เคยคิดค่ะว่า เราต้องอดทนนะ คนเก่าเค้ายังอยู่กันได้เป็นปี เราเพิ่งมาอยุ่ เดี๋ยวก็ค่อยเรียนรู้ไป
แต่รู้ไหมคะ เรายิ่งทำงาน ก็ยิ่งไม่เข้าใจระบบของสำนักงานนี้ค่ะ  เราพยายามหาข้อมูลปีที่ผ่านมา เพื่อมาศึกษา
แต่ยิ่งอ่านก็ยิ่งไม่เข้าใจค่ะ เพราะแต่ละปี ก็คนละอย่างเลย

แล้วอีกอย่างค่ะ ผู้บริหาร เหมือนจะมีการ "กิน" กันเกิดขึ้น ทำให้เราไม่สบายใจไปอีกว่า ถ้ามีการตรวจสอบ เราจะโดนหางเลขไปด้วยไหม
ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่มีกำลังใจในการทำงานเลยค่ะ มันเครียด มันเหนื่อย(ใจ)
ปรึกษาใครก็ไม่ได้ แม้กระทั่งคนในครอบครัว เหมือนไม่มีใครเข้าใจ
เค้าคิดแค่ว่า งานก็ไม่เหนื่อยอะไร วันหยุดก็เยอะ ทำๆ ไปเถอะ  แต่หารู้ไม่ว่าเรากำลังจะบ้าแล้ว


จนเราคิดว่า ฟางเส้นสุดท้ายเราคงขาดค่ะ ยิ่งเราทนมากเท่าไร เราก็ยิ่งเจ็บตัวมากเท่านั้นค่ะ