คือ ผมมาทำงานต่างจังหวัด มาทำงานกับคุณอาผมเองล่ะคับ โดยที่ผมก็พึ่งจะเคยมาอยู่คนเดียวเป็นครั้งแรก ที่ๆไม่รู้จักรใครเลย ยกเว้นคนที่ทำงานแค่ไม่กี่คนครับ ไม่มีเพื่อนมีแต่ผู้ใหญ่ที่อายุมากกว่าผมหลายปีเลยละ ผมพึ่ง 21 ครับ ผมตอนมาทำงานเดือนสองเดือนแรกก็ตั้งใจทำงานอย่างเดียวเลย แบบว่าไม่ได้สนใจกับเรื่องอย่างอื่นเลยทำแต่งาน พอนานวันเข้า ผมก็เกิดความรู้สึกเหงาขึ้นมาซะงั้น เหงาที่ต้องอยู่คนเดียว กินข้าวคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว
ตื่นเช้ามาก็ไปทำงาน เลิกงานก็กลับห้องเอางานกลับมาทำด้วย ที่เอากลับมาทำด้วย ก็เพราะอยู่เฉยๆมันน่าเบื่อ ไม่รู้จะทำอะไร ไม่รู้จะไปไหน ไม่มีใครที่รู้จักรให้ไปหา ไม่ชอบเที่ยวกลางคืนด้วย 555 ผมก็ใช่ชีวิตแบบนี้มาเกือบจะสองปีแล้วล่ะครับ ความเหงา ความหดหู่ ความอ่างว้าง มันก็เพิ่มขึ้นตามไปด้วย พยายามหาคนคุยในโลกโซเซี่ยว ก็มีบ้างแต่คุยวันสองวันก็หาย เป็นแบบนี้มาตลอดจนไม่อยากจะทักไปคุยกับคัยเลยย 555 นานๆที คนที่บ้านโทมาหาบ้างแม่กับพี่สาว ก็ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นบ้าง แต่ความรู้สึก เหงา หดหู่ อ้างว้าง เดียวดาย มันไม่ได้หายไปเลย บ้างทีผมกลับห้องมา นั่งเหม่อลอยอยู่คนเดียว บ้างคร่งก็เป็นชั่วโมงอ่ะครับ 555 อีกอย่างตอนที่อยู่ที่ทำงาน ผมก็พูดคุยปกติ หัวเราะ ยิ้มแย้ม เหมือนคนไม่เป้นไร แต่พอกลับมาที่ห้องแล้ว ก็เป็นอีกคนเลยล่ะครับ และความรู้สึกนี้ไม่รู้จะไปบอกกับใคร ปรึกษาคัย ก็เลยมาตั้งกระทู้ดู นี่เป็นครั้งแรกเลยนะครับ 55555 และสุดท้ายนี้ พี่ๆเพื่อนๆ คนไหนที่เคยผ่ามมาเเบบผมบ้าง
ช่วยแนะนำผมด้วยนะครับ ว่าควรทำอย่างไรดี ที่จะไม่เจอความรู้สึกแบบนี้ คอบคุณมากๆนะคับที่เข้ามาอ่าน อาดจะ งงๆบ้าง พิมผิดถูกบ้าง ก็ขออภัยด้วยนะครับบ ^^" ปล.บ้านผมอยู่ เชียงราย มาทำงานที่ ฉะเชิงเทรา แปดริ้ว
มีใครเคยผ่านช่วงเวลาแบบนี้มาบ้างครับบ
ตื่นเช้ามาก็ไปทำงาน เลิกงานก็กลับห้องเอางานกลับมาทำด้วย ที่เอากลับมาทำด้วย ก็เพราะอยู่เฉยๆมันน่าเบื่อ ไม่รู้จะทำอะไร ไม่รู้จะไปไหน ไม่มีใครที่รู้จักรให้ไปหา ไม่ชอบเที่ยวกลางคืนด้วย 555 ผมก็ใช่ชีวิตแบบนี้มาเกือบจะสองปีแล้วล่ะครับ ความเหงา ความหดหู่ ความอ่างว้าง มันก็เพิ่มขึ้นตามไปด้วย พยายามหาคนคุยในโลกโซเซี่ยว ก็มีบ้างแต่คุยวันสองวันก็หาย เป็นแบบนี้มาตลอดจนไม่อยากจะทักไปคุยกับคัยเลยย 555 นานๆที คนที่บ้านโทมาหาบ้างแม่กับพี่สาว ก็ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นบ้าง แต่ความรู้สึก เหงา หดหู่ อ้างว้าง เดียวดาย มันไม่ได้หายไปเลย บ้างทีผมกลับห้องมา นั่งเหม่อลอยอยู่คนเดียว บ้างคร่งก็เป็นชั่วโมงอ่ะครับ 555 อีกอย่างตอนที่อยู่ที่ทำงาน ผมก็พูดคุยปกติ หัวเราะ ยิ้มแย้ม เหมือนคนไม่เป้นไร แต่พอกลับมาที่ห้องแล้ว ก็เป็นอีกคนเลยล่ะครับ และความรู้สึกนี้ไม่รู้จะไปบอกกับใคร ปรึกษาคัย ก็เลยมาตั้งกระทู้ดู นี่เป็นครั้งแรกเลยนะครับ 55555 และสุดท้ายนี้ พี่ๆเพื่อนๆ คนไหนที่เคยผ่ามมาเเบบผมบ้าง
ช่วยแนะนำผมด้วยนะครับ ว่าควรทำอย่างไรดี ที่จะไม่เจอความรู้สึกแบบนี้ คอบคุณมากๆนะคับที่เข้ามาอ่าน อาดจะ งงๆบ้าง พิมผิดถูกบ้าง ก็ขออภัยด้วยนะครับบ ^^" ปล.บ้านผมอยู่ เชียงราย มาทำงานที่ ฉะเชิงเทรา แปดริ้ว