คือคนเราเนี้ยมันดูขัดเเย้งกันตลอดๆ คือเราเคยชอบเค้าเเต่เค้ามาบอกชอบเราในวันที่เราเลิกชอบเค้าไปเเล้ว พรมลิขิต,เวลาหรือหลายอยาางทำให้เป็นเเบบนี้ตลอดๆ(เพลีย) เเล้วยังปัญหาชอบเพื่อนสนิทไม่จบไม่สิ้นอีก เราก็พยายามคิดว่ามันเเค่เพื่อนคนนึง เเต่อย่างว่าเวลาเราชอบใครเราก็จะเห็นเค้าในสายตาจากเคยมองมันเเค่เพื่อนร่วมห้อง ก็กลายเป็นคนที่เเอบชอบไปซะงั้น(บันเทิงละทีนี้) คอยมองตลอดๆชอบคิดไปเองว่าเค้าให้ความหวังด้วย เช่นบอกฝันดงฝันดี เเต่ก็รู้เเหละว่ามันเป็นคำปรกติเเต่ก็อดคิดไม่ได้อยู่ เลยจะขอคำปรึกสาเรื่องปัญหาชีวิตกับตัดใจไงดี อินี้ก็ชอบมาสามปียังอยู่ที่เดิมอย่าว่าเเต่บอกชอบเลยทักไปยังไม่กล้าถ้าเพื่อนธรรมดาจะไม่ว่าเลยจะมาเป็นเพื่อนสนิททำห่าอะไร ทำใจยากขึ้นเป็นเท่าตัวเเล้วเป็นผู้ชายเรียบร้อยอีกหยุ่มหยิ่มเเบบผู้หญิง(หรือไม่ใช่ผู้ชายว่ะ)ยังไงก็ฝากมาตอบด้วยนะคะ