สวัสดีครับคนที่เข้ามาอ่านทุกคน
เคยได้ยินคำพูดที่บอกว่า "ไครทำอะไรรู้ดียู่แก่ใจ" ไหมครับ มันเป็นคำพูดที่ออกมาจากคนที่เราอยู่ร่วมกันมาเป็น10 10 ปี
เรื่องมันมีอยู่ว่าผมเป็นเด็กอายุ14ครับ อยู่กับครอบครัว ของญาติพี่น้องสึ่งไม่ใช่ครอบครัวของตัวเอง บ้านญาติของผมหลังนี้ค่อนข้างที่จะมีเงินในระดับนึง บ้านหลังที่ผมอยู่นั้นอยู่กัน4คน(รวมผมด้วย) สึ่งอีก3คนนั้นเรียกได้ว่าเป็นผู้ใหญ่กันทั้งนั้น เพราะอายุของทุกคน60 ขึ้นทั้งนั้น เรื่องเกิดขึ้นเมื่อตอนปิดเทอม ผมกำลังจะกลับบ้านเกิดที่ต่างจังหวัด เช้าวันนั้น คุณปู่(ปู่ไม่แท้แต่ผมเรียกปู่มาตั้งแต่เด็ก) เขาไปส่ลผมที่ท่ารถเพื่อจะเดินทางกลับบ้านเกิด เขาส่งผมเสร็จก้กลับบ้านไป ผมนั้งรถไปได้ไม่นานก้มีเสียงโทรศัพท์ สึ่งคนที่โทรเข้ามาคือคุณย่า(เป็นภรรยาของคุณปู่) ผมรับโทรศัพท์แล้วคุณย่าก็พูดขึ้นว่า เงินของปู่หายไป 2,500 เขาถามผมว่าได้เอาไปหรือป่าว ผมตอบว่าไม่ได้เอาไปไม่ได้ไปยุ้งอะไรเลย เขาก็บอกว่า ย่าเสียใจมากนะที่ผมเอาไปแล้วไม่บอกไม่กล่าวอยู่กันมาตั่งแต่เล็กๆไม่คิดว่าจะทำตัวแบบนี้ ผมก็นั่งฝังแบบงงๆเพราะไม่รู้เรื่องอะไรเลย แต่ผมก็ไม่เทียงเขาเพราะผมเทียงไปเขาก็คงไม่เชื่อเพราะที่อยู่กัน4คนก็มีผมเพียงคนเดียวที่เป็นเด็กและคงจะโทษไครไม่ได้เพราะอายุก็เยอะๆกันแล้ว และมันเป็นสิ่งที่ผมเศร้าใจมาก และเสียใจมากที่อยู่กับเขามา12ปี เขายังไม่ไว้ใจเลยผมเครียดอยู่นานจึงไม่กล้าสู้หน้าไครเลยท้ากลับไปอยู่บ้านหลังนั้น ผมอยู่บ้านเกิดได้เดือนนึงผมก้กลับมาอยู่บ้านที่หลังเดิม ผมทำใจดีสู้เสือไป แต่สิ่งที่ผมกลับมาอยู่เขาก็ไม่พูดไม่ว่าอะไรเลย จนคุณย่าบอกว่าปรับตัวสะใหม่มาอยู่อย่าทำอย่างนั้นอีก ผมก็ตอบไปว่า"ครับ"แต่ในใจยังคงเสียใจและเศร้ามากเหมือนเดิม อยู่มาได้อีก3อาทิต จนถึงวันนี้เลยครับทุกอย่างปกติดี จนตกเย็นคุณย่าเดินมาหาผมแล้วก็พูดขึ้นว่า "เงินย่าหายไป1,000ผมได้เอาไปไหม......?" ผมตอนนั้นเสียใจกว่าเดิมมาก ผมก้ยังตอบว่าไม่ได้เอาไปเหมือนเดิม คุณย่าก็พูดอีกว่า "ตอนแรกเขาก็ไม่อยากเชื่อหรอกนะว่าผมเป็นคนเอาไปเมื่อครั้งแรก แต่ตอนเนี้ยเขาเชื่อแล้ว" และ เขายังพูดอีกว่า"ท้าเอาไปก็เอามาคืนนะไม่อยากให้ติดเป็นนิสัยเดี๋ยวจะเคยตัว" แต่ผมก็ไม่รู้จะทำยังงัยเพราะผมไม่ได้เอาไปจะเอาที่ไหนไปคืนเขา และท้าหาไปคืนเขา เราของยอมรับว่าเอาไปก้เลยไม่พูดอะไรเลย จนตอนเนี้ยผมทำอะไรไม่ถูกเลย ไม่กล้าสู้หน้าเขาด้วย ผมควรที่จะทำยังงัยดีครับ........?
ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านเรื่องของผมนะครับ มันอาจจะยาวไปหน่อยแต่อยากได้คำแนะนำอะครับ.....? ขอบคุณครับ
โดนตราหน้าเป็นโขยม.....!ทั้งที่ไม่ได้ทำ
เคยได้ยินคำพูดที่บอกว่า "ไครทำอะไรรู้ดียู่แก่ใจ" ไหมครับ มันเป็นคำพูดที่ออกมาจากคนที่เราอยู่ร่วมกันมาเป็น10 10 ปี
เรื่องมันมีอยู่ว่าผมเป็นเด็กอายุ14ครับ อยู่กับครอบครัว ของญาติพี่น้องสึ่งไม่ใช่ครอบครัวของตัวเอง บ้านญาติของผมหลังนี้ค่อนข้างที่จะมีเงินในระดับนึง บ้านหลังที่ผมอยู่นั้นอยู่กัน4คน(รวมผมด้วย) สึ่งอีก3คนนั้นเรียกได้ว่าเป็นผู้ใหญ่กันทั้งนั้น เพราะอายุของทุกคน60 ขึ้นทั้งนั้น เรื่องเกิดขึ้นเมื่อตอนปิดเทอม ผมกำลังจะกลับบ้านเกิดที่ต่างจังหวัด เช้าวันนั้น คุณปู่(ปู่ไม่แท้แต่ผมเรียกปู่มาตั้งแต่เด็ก) เขาไปส่ลผมที่ท่ารถเพื่อจะเดินทางกลับบ้านเกิด เขาส่งผมเสร็จก้กลับบ้านไป ผมนั้งรถไปได้ไม่นานก้มีเสียงโทรศัพท์ สึ่งคนที่โทรเข้ามาคือคุณย่า(เป็นภรรยาของคุณปู่) ผมรับโทรศัพท์แล้วคุณย่าก็พูดขึ้นว่า เงินของปู่หายไป 2,500 เขาถามผมว่าได้เอาไปหรือป่าว ผมตอบว่าไม่ได้เอาไปไม่ได้ไปยุ้งอะไรเลย เขาก็บอกว่า ย่าเสียใจมากนะที่ผมเอาไปแล้วไม่บอกไม่กล่าวอยู่กันมาตั่งแต่เล็กๆไม่คิดว่าจะทำตัวแบบนี้ ผมก็นั่งฝังแบบงงๆเพราะไม่รู้เรื่องอะไรเลย แต่ผมก็ไม่เทียงเขาเพราะผมเทียงไปเขาก็คงไม่เชื่อเพราะที่อยู่กัน4คนก็มีผมเพียงคนเดียวที่เป็นเด็กและคงจะโทษไครไม่ได้เพราะอายุก็เยอะๆกันแล้ว และมันเป็นสิ่งที่ผมเศร้าใจมาก และเสียใจมากที่อยู่กับเขามา12ปี เขายังไม่ไว้ใจเลยผมเครียดอยู่นานจึงไม่กล้าสู้หน้าไครเลยท้ากลับไปอยู่บ้านหลังนั้น ผมอยู่บ้านเกิดได้เดือนนึงผมก้กลับมาอยู่บ้านที่หลังเดิม ผมทำใจดีสู้เสือไป แต่สิ่งที่ผมกลับมาอยู่เขาก็ไม่พูดไม่ว่าอะไรเลย จนคุณย่าบอกว่าปรับตัวสะใหม่มาอยู่อย่าทำอย่างนั้นอีก ผมก็ตอบไปว่า"ครับ"แต่ในใจยังคงเสียใจและเศร้ามากเหมือนเดิม อยู่มาได้อีก3อาทิต จนถึงวันนี้เลยครับทุกอย่างปกติดี จนตกเย็นคุณย่าเดินมาหาผมแล้วก็พูดขึ้นว่า "เงินย่าหายไป1,000ผมได้เอาไปไหม......?" ผมตอนนั้นเสียใจกว่าเดิมมาก ผมก้ยังตอบว่าไม่ได้เอาไปเหมือนเดิม คุณย่าก็พูดอีกว่า "ตอนแรกเขาก็ไม่อยากเชื่อหรอกนะว่าผมเป็นคนเอาไปเมื่อครั้งแรก แต่ตอนเนี้ยเขาเชื่อแล้ว" และ เขายังพูดอีกว่า"ท้าเอาไปก็เอามาคืนนะไม่อยากให้ติดเป็นนิสัยเดี๋ยวจะเคยตัว" แต่ผมก็ไม่รู้จะทำยังงัยเพราะผมไม่ได้เอาไปจะเอาที่ไหนไปคืนเขา และท้าหาไปคืนเขา เราของยอมรับว่าเอาไปก้เลยไม่พูดอะไรเลย จนตอนเนี้ยผมทำอะไรไม่ถูกเลย ไม่กล้าสู้หน้าเขาด้วย ผมควรที่จะทำยังงัยดีครับ........?
ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านเรื่องของผมนะครับ มันอาจจะยาวไปหน่อยแต่อยากได้คำแนะนำอะครับ.....? ขอบคุณครับ