[CR] ทริป บุรีรัมย์ 3 วัน 2 คืน ตอน :: โรงเรียนเล็กในทุ่งกว้าง .....ความสดใส ในทุ่งกว้าง กับครูลี่ ณ บ้านถาวร บุรีรัมย์

“โรงเรียนเล็กในทุ่งกว้าง” เป็นโรงเรียนซึ่ง นายพิชัย อุ้ยเหง่า หรือครูลี่ อายุ 40 ปี ชาวนาบ้านถาวร เป็นผู้ก่อตั้งขึ้น ภายใต้แนวคิดการรักษาวิถีชีวิตรากเหง้าและความงดงามของชนบทไม่ให้เลื่อนหายไป เพราะ สังคมปัจจุบันมีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะเทคโนโลยีที่เข้าถึงได้ง่ายขึ้น จึงรู้สึกเป็นห่วงเด็กเยาวชน
อีกทั้ง ต้องการจะหาวิธีให้เด็ก ๆ หันกลับมาดูใช้ชีวิตอยู่ในชนบทที่มีความงดงามไม่ให้เลือนหายไป อยากเป็นส่วนหนึ่งในการปลูกฝังให้เด็กสืบทอดวัฒนธรรมอันดีงาม ผ่านการถ่ายทอดดนตรีโดยไม่เก็บค่าเรียนแต่อย่างใด ทั้งนี้ เด็กที่เข้ามาเรียนดนตรี ยังได้เรียนรู้เกี่ยวกับการทำการเกษตร เรียนรู้การใช้ชีวิตแบบชนบทท่ามกลางบรรยากาศท้องทุ่งนาอีกด้วย

เด็ก ๆ กับกิจกรรมปลูกหญ้าแฝก

“โรงเรียนเล็กในทุ่งกว้าง” ตั้งอยู่บ้านถาวร ต.ถาวร อ.เฉลิมพระเกียรติ จ.บุรีรัมย์ ที่เปิดกระท่อมนาท้ายหมู่บ้านเป็นโรงเรียนเปิดสอนดนตรีในทุกเย็นให้กับเด็กในหมู่บ้าน มาตั้งแต่เดือน ก.พ. 2559 ที่ผ่านมา จนกลายเป็นกิจวัตรประจำวันของเด็ก ๆ ที่ดิน 3 ไร่เศษ มรดกจากแม่ ได้ถูกดัดแปลงเป็นโคกหนองนาโมเดล ครูลี่ ได้นำความรู้ประสบการณ์ ที่เคยผ่านการเล่นดนตรีร้องเพลงมากว่า 20 ปี มาถ่ายทอดให้กับเด็กที่สนใจโดยนอกจากเด็ก ๆ จะได้เรียนรู้เกี่ยวกับวิถีชีวิตดั้งเดิม และซึมซับความเป็นธรรมชาติทั้งท้องทุ่งนา ครูลี่ยังใช้ดนตรีเป็นสื่อกลาง เพื่อฝึกสอนให้เด็ก ๆ ได้ซึมซับศฺลปทางดนตรี เป็นการกล่อมเกลาจิตใจไปอีกทางหนึ่ง สำหรับเด็กที่มาเรียนที่นี่ไม่ได้เสียค่าใช้จ่ายใด ๆ เครื่องดนตรีนั้น ก็ประยุกต์จากวัสดุเหลือใช้ หรือสิ่งของที่หาได้จากท้องถิ่นนำมาดัดแปลงสองปีที่ผ่านมามีเด็ก ๆ จากทั่วประเทศกว่า 500 คน ให้ความสนใจอยากเข้ามาเรียนรู้ แต่ด้วยปัจจัยของอาคารสถานที่ ที่ไม่พร้อมจึงทำให้ไม่สามารถรับสมาชิกใหม่ได้ ครู เด็ก ๆ และทีมงานทุ่งกว้าง จะเดินสายเปิดหมวกเพื่อนำเงินมาพัฒนาพื้นที่ เพื่อเพื่อนใหม่จะได้ท่องไปในทุ่งกว้างด้วยกัน การเดินทางของครูลี่ และโรงเรียนเล็กในทุ่งกว้าง ยังคงเดินทางไปต่อ ตราบใดที่ยังมีผู้ให้การสนับสนุน และเห็นคุณค่าแห่งวิถีชีวิตชนบท
โรงเรียนเล็กในทุ่งกว้าง.......ความสุขเรียบง่ายผ่านการแบ่งปันเด็ก ของครูลี่ นอกจากจะเล่นดนตรีเก่งแล้ว ยังปลูกผักเก่งอีกด้วย ทุก ๆ คน จะมีหน้าที่ปลูกผัก และดูแลผักของตนเอง ดังที่ครูลี่บอกว่า เหมือนกับเป็นใบสมัครของตนเอง
ก่อนกลับ เธอแบ่งปันเม็ดผักกาดให้เรา โดยบอกว่า "หนูก็ไม่รู้ว่ามันจะปลูกขึ้นมั้ย แต่พี่ลองเอาไปปลูกดูนะ"ฉันรับเม็ดผักกาดมาอย่างขำ ๆ และกล่าวขอบใจในความเอื้อเผื้อของเธอ ในใจฉันนึกถึงพื้นที่เล็ก ๆ ที่จะนำเม็ดพันธุ์เหล่านี้ไปลงดิน ในกรุงเทพฯ ช่างดูมืดมนเหลือเกินที่พวกมันจะเจริญเติบโต แต่ก็เอาเถอะ ลองกันดูซักตั้งนึงงานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา เรากล่าวลาเด็ก ๆ และครูลี่ เพื่อเดินทางกลับที่พัก ในเวลาที่เย็นย่ำ และควันฝุ่นของโรงโม่หินริมเขาทางผ่านกลับเข้าเมือง .....